می خوام به شما ثابت کنم که هنوز در خواب هستیم !

گفته می‌شود ۱۸ درصد خانواده‌های شهری رسما نان‌آوری ندارند اما بسیاری از آنها یا به کارهای کاذب مشغولند یا از راه کارهای غیرقانونی، مانند قاچاق و خرید و فروش مواد مخدر زندگی می‌گذرانند.
در شهرهای بزرگ هر روز شاهد هزاران کودک و پیر و جوان‌ایم که به نوعی مشغول به کارند بدون این که در چرخه‌ی اقتصاد کشور نقش مهمی بازی کنند، یا کارشان به معنای رهایی از فقر باشد.
هر شب در کوچه و خیابان، هرجا انبوهی زباله در انتظار ماشین‌های شهرداری تلنبار شده، عده‌ای را می‌بینیم که مشغول جدا کردن هر چیزی هستند که خریداری دارد؛ از پلاستیک و فلز تا کاغذ و نان خشک. این مشغولیت که به ظاهرا کاری ارزشمند در گردآوری مواد بازیافتی است، با بالا رفتن هزینه‌ی زندگی دیگر با صرفه نیست و رفته رفته به کارگاه‌های بزرگ واگذار می‌شود.
بسیاری از این افراد هم اکنون نیز کارگران کارگاه‌هایی هستند که این مواد اولیه را شبها با وانت جمع می‌کنند تا جای دیگری به فروش برسانند. جمع آوری مواد اولیه قابل بازیافت روزها نیز انجام می‌شود. در بسیاری از محله‌های شهر و در ساعت‌های مختلف روز صدایی به گوش می‌رسد که خریدار همه چیز است، از شیر مرغ تا جان آدمیزاد.
در گوشه و کنار شهر هر روز هزاران نفر را می‌توان دید که به فروش چیزهایی مشغولند که یا نیاز عاجل شهروندان نیستند یا آنها را به راحتی از دیگر فروشگاه‌ها هم می‌توان خرید.
از فروشندگانی که در ازدحام چهارراه‌ها، پشت چراغ قرمز، یا در معابر پر رفت و آمد فال حافظ و گل و هزار شئی دیگر به مردم عرضه می‌کنند، تا پیرمردی که چند بسته کبریت بزرگ را روی کارتن کوچکی گذاشته و به عنوان «کبریت خانواده» می‌فروشد. یا مردی که با دوچرخه‌ای کهنه کمان پنبه‌زنی را از این جا به آنجا می‌کشد و معلوم نیست در خیابان‌هایی که اغلب ساکنانش در آپارتمان‌های کوچک زندگی می‌کنند و بر تشک‌های خوشخواب می‌خوابند، چه کسی به لحاف‌دوز و پنبه‌زن احتیاج دارد، و اگر داشت این کار کجا باید انجام شود؟
دستفروشانی که تمام سرمایه‌ی آنها به چند هزار تومان نمی‌رسد فراوان‌اند، هم در کوچه‌ها و خیابان‌های فرعی و هم کنار پیاده‌روها. مثل مردی که چند گلدان گل یا چند کیلو هندوانه و خربزه را با گاری از این کوچه به آن کوچه می‌کشد. و البته گاهی نیز صدای خواننده‌ی دوره‌گردی در کوچه‌ها می‌پیچد که ترانه‌ای قدیمی را آن طور که دوست دارد یا می‌تواند می‌خواند. «می‌دونستی که خاک فرش منه، رفتی نموندی ...»
گرچه کار برخی از این دوره‌گردان برای شهروندان سودمند است و وسایل راحتی را فراهم می‌کند، و برخی مثلا خوراکی‌های فصل را عرضه می‌کنند که به هر حال تنوعی می‌تواند باشد، اما اشتغال اغلب آنها را نمی‌توان کار نامید؛ این اشتغال نه در اقتصاد جامعه نقشی مثبت دارد و نه برای شاغلان امنیت و رفاه فراهم می‌کند.
مطابق اطلاعات مرکز آمار ایران تعداد جوانان ۲۰ تا ۲۴ سال که آماده‌ی ورود به بازار کار هستند بیش از ۹ میلیون نفر است. این در حالی است که به گفته‌ی محمد جهرمی وزیر کار و امور اجتماعی [روابط عمومی وزارت کار، ۱۵ مرداد ۸۶] طی دو سال از برنامه چهارم توسعه تنها ۲ میلیون شغل جدید ایجاد شده. همچنین ۷۵ درصد بیکاران ثبت نام شده در باشگاه کار فاقد مهارت هستند؛ بیکارانی که بخشی از آنها با شغل‌های کاذب روزگار می‌گذرانند، بیکاری‌شان پنهان می‌ماند اما فقرشان آشکار است.
منبع: بهزاد کشمیری‌پور، گزارشگر دویچه وله در تهران
از سايت www.dw-world.de

پنج : نیمی از مردم زیر خط فقر ! ! !

http://noandish.com/images/akhbar/big/khatefaghr211.jpg

در حالي که معاون برنامه ريزي رييس جمهور رسما اعلام کرد که پانزده ميليون نفر از مردم کشور زير خط فقر به ‏سر مي برند، کارشناسان با ارائه دلايل نشان داده اند که اين رقم مربوط به خط فقر شديد است، و ‏نيمي از جمعيت کشور بنا به تعاريف جهاني زير خط فقر هستند.‏

http://irsprc.org/archives/ShowLetter30-thumb.jpg

كادر اورژانس تهران، پسر۲۰ ساله شهرستاني را كه به دليل گرسنگي مفرط، نيمه جان شده بود، پس از انجام درمان سرپايي، به بيمارستان انتقال دادند.
به گزارش هفت تیر ۷tir.com به نقل از ایسنا : «رضا» ۲۰ ساله كه مدتی پيش براي پيدا كردن كار از اروميه به تهران آمده بود، ظرف سه روز گذشته، اندك پولي را كه به همراه داشت خرج كرد و پس از آن كه تلاش‌هايش براي پيدا كردن كار به نتيجه نرسيد، آواره خيابان‌هاي شلوغ پايتخت شد تا اين كه پس از سه روز بي‌غذايي، در يكي از بوستان‌هاي تهران درحاليكه لبهايش از فرط گرسنگي خشكيده و آويزان شده و مگس‌هاي فراواني بر روي جسم نيمه جان او جمع شده بودند، از حال رفت.

مردمي كه شاهد اين اتفاق بودند، بلافاصله با اورژانس تهران تماس گرفته و امدادگران و كادر درماني اورژانس نيز خود را به محل رسانده و رضا را تحت درمان اوليه سرپايي قرار دادند.

كارشناس همراه تيم درماني اورژانس تهران درباره وضعيت جسماني اين جوان گفت: از آن جايي كه وي بيش از سه روز غذا نخورده، دچار ضعف عمومي، افت فشار خون، بي‌حالي، بي‌حسي وخشك‌شدگي لبها شده است.

وي گفت: اين جوان پس از انجام معاينات اوليه، به بيمارستان منتقل مي‌شود

برای من و شمایی که اینجا، کجا؟ پای کامپیوتر نشسته ایم، شنیدن این قصه شاید در ابتدا ترحمی بر بیانگیزد، یا افسوسی، و در نهایت چشمه ی آب شور چشمانمان را هم بجوشاند


دانلود و مشاهده قسمتی از فیلم زندگی و فقر آدم های دور و بر ما به روایت یک دختر ۱۳ ساله

دانلود زندگی و فقر دختر 13 ساله

خنده اما دوباره بر می گردد. زندگی ست، دیگر. مگر چرخ، بخاطر آب چشم یک زن سیزده ساله، می ایستد؟ آدمی که زنده است، مجبور است زندگی کند.


به هیچ موعظه ای نیازمند نیست[/align]

رشد نجومی و همه جانبه تن فروشی زنان در ایران، افکار عمومی جامعه و تاحدودی خبرگزاریها و نشریات خارجی را نیز به خود مشغول ساخته است. آنچه که این ناهنجاری اجتماعی را به یکی از مشغله¬های فکری فعالین جنبش زنان و جنبشهای انقلابی ایران و حتی مردم عادی تبدیل کرده، گسترش فاجعه بار آن در جامعه و کشیده شدن هر روزه جوانان بسیاری به پارکها و خیابانها و اشتغال زنان و دختران و حتی پسران به تن فروشی شده است. بر طبق آمارهای دست و پا شکسته و تحریف شده حدود یک میلیون و هفتصد هزار زن در خیابانها زندگی می¬کنند و حدود 200 تا 300 هزار نفر از آنان برای تامین معاش خود و فرزندانشان تسلیم تن فروشی میشوند.

باندهای مافیایی و شبکه¬های خرید و فروش انسان با وعده¬های دروغین برای اعزام دختران به کشورهای دیگر، برای دست یابی به آینده¬ای بهتر، آنان را به خانه های تجارتی در سایر کشورهای منطقه فرستاده و آنها را به مالکین جدید و شیخ¬های عرب حاشیه خلیج فارس می¬فروشند. افزایش جمعیت در جامعه نامتعادل و خفقان زده¬ای مثل ایران در سالهای گذشته به همراه ناهنجاریهای اقتصادی و پیامدهای آن یعنی بیکاری و بی ثباتی بازار کار و اشتغال، عدم مسکن مناسب برای بخش بزرگی از جامعه، عدم وجود خدمات بهداشت و درمان عمومی و خدمات اجتماعی برای خانواده¬های کم درآمد و بی بضاعت و بی سرپرست و زنان سرپرست خانواده و ناهنجاریهایی در سیستم آموزش و از همه مهمتر وجود اختلاف شدید طبقاتی در جامعه و مسائل اجتماعی دیگر از جمله خشونت علیه زنان و دختران، جداییهای خانوادگی و بی آیندگی جداشدگان، سرخوردگیهای اجتماعی، فقر عاطفی و محرومیت از محبت، ازدواجهای اجباری و زودرس، ناهنجاریهای آسیبزای جامعه را به منتهای خود رسانیده و پیامدهای ناشی از آن را افزایش داده است.

با توجه به تمام معضلات جامعه و آنچه که اشاره کردیم کارگزاران و مسئولان ج.ا به جای رسیدگی به مشکلات واقعی جامعه هر روز دست به ایجاد طرحهای جدیدتری میزنند تا به این وسیله صدای اعتراض جامعه را در مقابل وجود چشمگیر این ناهنجاریها که در حال گسترش است ساکت نمایند. طرحهایی که تنها شکل مقوله را تغییر میدهند نه اصل آنرا ، طرح خانه¬های ریحانه و نگهداری اجباری دختران فراری و یا طرح خانه های عفاف که بر اساس آن، قرار است یک موسسه رسمی با ثبت مدت و دریافت اجرت ازدواج موقت، متقاضیان را به هتلها معرفی کند و این طرح در نظر داشت زنان خیابانی را جمع آوری کرده و به این مراکز جنبه ای شرعی دهد .
تمام این طرحها نشان دهنده شکست فاحش سیاستگزاری اجتماعی، پند و مواعظ اخلاقی کسل کننده دو دهه اخیر جمهوری اسلامی است.

جناب لرد حامد ما هممون از مشكلات آگاهي داريم اين مشكلات رو بهتره به مسئولين امر گوشزد كنيد شايد اونا بتونن فكري بكنند وگرنه اين تالار كه هدفش چيز ديگه است و يادآوري مشكلات هم مشكلي از ما حل نمي كنه هيچ كدوممون هم خواب نيستيم و هممون اين مشلات رو مي دونيم چاره چيه ؟!!!!

بهتره كمي اميدوارانه به قضايا نگاه كنيم ، اگه بخواييم خودمون دستي دستي خودمون رو با افكار منفي و بزرگنمايي مشكلات از بين ببريم خب همه مي تونن يه تاپيك كه چه عرض كنم يه سايت درست كنند و از مشكلات رو بگن و بنالن و ما هممون هم با هم دو دستي بزنيم تو سرمون و گريه و زاري كنيم ولي آيا به نظرتون با اين چيزا مشكلات حل ميشه ؟؟!!! پس حالا كه ما نه مسئوليم نه كسي حرفمون رو گوش مي كنه همه هم كار خودشون رو مي كنند من ميگم ول كنيد بابا اين حرفا رو امروز تو جامعه ما يه بچه كوچولو هم مي دونه مشكلات و معظلات چي هست پس بهتره كه ما اميدوارانه و با توكل به خدا و منجي آخر الزمان امام عصر به فكر زندگي سرشار از عدالت و مهرورزي باشيم البته هيچگاه هم دست از تلاش بر نداريم و خودمون رو بخواب نزنيم ا ما گله و شكايت در مكاني كه اين حرفا به جز نگراني و دغدغه خاطر بيهوده هيچ فايده اي نداره به عقيده من ضرورتي هم نداره .....

حالم به هم می خورد از این امیدواری بیهوده و بی خاصیت که اصلاً وجود ندارد.امید به چه؟عرفان جان!توکل به خدا واقعاً یعنی چه؟؟!!!جوانی که در زمان کنکور با هزار ذوق و شوق درس خوانده و در رشته ای کارشناسی پذیرفته شده و پس از چهار سال+دو سال سربازی بی فایده که می شود شش سال،تازه بیکار می شود،با توکل چه چیزی نصیبش خواهد شد؟؟؟
یهعنی این اکثریت جوان بیکار یا معتاد،هیچکدام به خدای شما توکل نداشته یا ندارند که به این روز درآمده اند!!!!!و جالبتر از آن به کدامین مرجع یا فرصتی باید امیدوار باشد!!!!؟؟؟
خواهشاً دیگر سخن از امید یا نمی دانم توکل نیاورید،اینها دیگر حرفهای نخ نما شده کلیشه ای شده اند . . .