نمایش نسخه قابل چاپ
[align=justify]سلام مسعود جان
آفرین به این عشق پاکت
عشق و علاقه هیچ اشکالی نداره. کار خوبی کردی اینجا مطرح کردی. من خودم پسرم و درک می کنم چه حسی داری
شاید نگرانی اصلیت از دست دادنش باشه. میشه بگی اگر با پدر و مادرت مطرح کنی، واکنششون چیه؟
خودت از نظر شرایط زندگی اوضاع خودت رو چطور ارزیابی می کنی؟ فکر می کنی الان آمادگی پذیرش مسئولیت زندگی خود و فرد دیگری رو داری؟ یا اینکه صرفا علاقه داری باهاش باشی؟ در صورت جلو رفتن شما و پذیرش اونها، چقدر می تونن پات صبر کنن برای دوران عقد؟[/align]
دوست عزيز دو چيز براي استحكام زندگي لازمه يكي اعتقاد قلبي فرد يكي باديد باز به اين قضيه نگاه كردن علاقه فقط يك طرف قضيه است شما به زمان احتياج داريد بايد بناي زندگي خود رو مستحكم كنيد به خودتون فرصت بديد براي ساختن يه ساختمون نقشه لازمه اما شما حتي به يك نقشه درست فكر نكرديد به اينده فكر كنيد شما جوونيد وراه زيادي در يش داريد
البته من بازم برای چندمین بار تاکید میکنم که عجله ای برای ازدواج ندارم و به قول شما احساس نیاز (عاطفی و جنسی) زیادی که بخوام به خاطرش ازدواج کنم ندارم چون خیلی کارهای مهمتری تو این سن دارم و نظرم اینه که ازدواج برای خالی کردن هوس ها درست نیست البته شاید نظر غلتی باشه ولی من اینجور ازدواجی رو اصلا دوست ندارم .
omid65 خیلی ممنون از سخنرانی هایی که گذاشتی من اینترنت پر سرعت ندارم و مشکل میتونم اینا رو دانلود کنم اما سعی میکنم در اولین فرصت اونا رو بگیرم و گوش بدم.
بازم منتظر نظرات و راه حل هاتون هستم.
سلام mohsenazizi بله همونطور که گفتی مشکل اصلیم از دست دادنشه و اگه این موضوع رو به پدر مادرم بگم مطمئنا مخالفت نمی کنن اما اونا هم مشکل سن و مالی رو مطرح میکنن بعد هم من بازم میگم که تو این سن نه شرایطش رو دارم نه میتونم این مسئولیت رو بر عهده بگیرم و نه میخوام که تو این سن ازدواج کنم.
ودر مورد اینکه اگه پا پیش بذارم چقدر میتونن پام صبر کنن واقعا خودم هم نمی دونم و شاید اصلا قبول نکنن که البته حق دارن اما این رو میدونم که الان وتو این وضعیت نمیخوام پا پیش بذارم چون من رو هم نمی شناسن مسلما قبول نمی کنن اما نمی خوام اون رو هم از دست بدم .
منتظر کمک ها و راه حل هاتون هستم.
تو که خودت می گی شرایط سنی اش رو نداری ، مسئولیت هم که نمی تونی قبول کنی ، تو این سن هم که نمی خوای ازدواج کنی ! احساس نیاز عاطفی و جنسی هم که نمی کنی ؟! پس چرا می خوای بی خودی فکر اون دختر رو مشغول کنی ؟!
وقتی خودت خودتو قبول نداری ، ما چی می تونیم بگیم .
با این حرفات ، من می گم بی خیالش شو . انگار بچه ها درست گرفتن از همون اول ، شاید اونقدر به مرز پخته گی نرسیدی.
فقط می خوای از دستش ندی ؟! !؟ شرایط اش هم که نداری ؟! خودت خودتو هم قبول نداری ؟×؟× چی بگم والا؟!
نقل قول:
نوشته اصلی توسط مسعود.هانی
[align=justify]سلام
برای خیلی از پسرها اینجور مساله ای ممکنه پیش بیاد
اگر شرایطش رو نداری، باید تا موقعی که شرایطش برات مهیا میشه صبر کنی. ضمن اینکه باید این حق رو برای طرفت قائل باشی که اگر خواستگاری مناسب براش اومد بتونه راحت بررسیش کنه و حتی بهش جواب مثبت بده. پس اولین کار اینه که با این وجود، در خودت هیچکونه وابستگی نسبت به ایشون ایجاد نکنی. مثلا خواهرت نره به ایشون بگه تو ایشون رو میخوای، ولی حالا حالاها قرار نیست بری جلو! تازه معلوم نیست، شاید بعدها مواردی دیدی که نظرت عوض شد. پس یه مقدار صبوری لازمه تا شرایطت مهیا بشه. میتونی بیشتر تلاش کنی تا خودت هم شرایطت رو سریعتر مهیا کنی. اما به این فکر نباش که خواهرت بهش بگه که دوسش داری تا اون هم فکرش درگیر بشه و تازه بعدها معلوم نیست چه اتفاقی بیفته. بدون اینکه به گونه ای بهش فکر کنی که وابسته اش بشی، او رو در گوشه ای ذهنت به عنوان یک مورد که میتونی به ازدواج با او فکر کنی مدنظر داشته باش و هر موقع شرایطش رو داشتی اقدام کن
موفق باشی:72:[/align]
سلام. omid 65 من فکر میکنم شما یه خورده داری تند میری و نمی دونم شما چه برداشتی از صحبت های من کردی که میگی من خودم خودمو قبول ندارم و نمی دونم صحبت های من چه ربطی به این موضوع داره که من خودمو قبول ندارم. من فکر میکنم شما حرفهای من رو هر جوری خودت دوست داری برداشت میکنی.
من گفتم شرایط سنی اش رو ندارم خوب این چیزیه که معلومه این سن سن خوبی برای ازدواج نیست و اگه منم بخوام نه خانواده من نه خانواده اون قبول نمی کنن. واینکه گفتم نمی تونم مسئولیت قبول کنم معنیش این نیست که توانایی انجام این مسئولیت روندارم ولی وقتی فعلا شرایط مالی خوبی که بتونم زندگی خوبی برای اون بسازم رو ندارم این درسته که ازدواج کنم؟ من که نمی خوام با دست خالی ازدواج کنم به هر حال خودم رو که گول نمی زنم با این شرایط خانواده اون هم قبول نمی کنن.
من که نمی خوام فقط با اون دختر ازدواج کنم می خوام زندگی خوبی رو هم براش بسازم.
و من نگفتم که اصلا احساس نیاز نمیکنم چون تو این سن همه این احساس رو دارن اما گفتم اون احساس نیازی که بخوام به خاطرش تو این سن ازدواج کنم رو ندارم.
و بازم من نگفتم که الان می خوام برم صریحا این موضوع رو بهش بگم که بخوام فکرش رو مشغول کنم من تو این مورد منتظر کمک ها و راه حلهای شما بودم اما مثل اینکه شما به جای کمک کردن وراه حل دادن داری نداشته های من رو تو این راه به رخم میکشی و میگی باید بیخالش شم. خوب شاید اینم مشاوره شماست. به هر حال ممنون انشاا... که موفق باشی.
سلام mohsenazizi.خیلی ممنون از راهنمایی هاتون .
به نظر شما اگه من تا موقع مهیا کردن این شرایط که ممکنه چند سال طول بکشه هیچ اقدامی نکنم اونوقت وقتی اون من رو ندیده ونمی شناسه و از عشقم نسبت به خودش خبر نداره تا چند سال دیگه با خواستگارهایی که حتما به سراغش میان من میتونم به اون برسم؟
والبته اینکه من گفتم خواهرم بهش بگه این نیست که همین الان بهش بگه خوب اون خواهرم رو هم درست نمیشناسه و تا شرایط مهیا بشه و بخواد این موضوع رو بهش بگه طول میکشه و شاید یه سالی طول بکشه.
من رو کمک های شما حساب باز کردم لطفا بازم تو این مورد کمکم کنید و بهم راه حل بدید.
ممنــــــــــــــــون
[align=justify]باید نکاتی رو مد نظر داشته باشی مسعود جان:
اول اینکه برای ازدواج کردن، شناخت باید کافی باشه. الان با توجه به توضیحاتی که دادی، شناختت هنوز مکفی به نظر نمیرسه. پس باید قبل از اینکه او از علاقه ات بخواد خبردار بشه، خودت تکلیفت رو با خودت مشخص کنی. شاید پس از شناخت نظرت عوض بشه
دوم اینکه باید بدونیم ما اجازه نداریم دیگران رو درگیر رابطه یا حتی فکری کنیم که سرانجامش نامعلومه. خب فرض کن به ایشون اطلاع بدی که ازشون خوشت میاد. اونوقت ایشون چه واکنشی نشون میده؟ به قول خودت الان شناختی درستی هم ازت ندارن که بخوان جوابی بدن. پس بیجهت به فکر فرو میره
هرگاه شناختت به حدی رسید که یقین حاصل کردی ایشون رو برای ازدواج و زندگی انتخاب کردی، اقدام کن. اشکالی نداره جواب رد بشنوی. اگر حس می کنی تنها مشکلت مشکل مالیه، برو جلو و فوقش جواب رد بشنو. ولی اینکار راحتت میکنه. تکلیفت رو روشن میکنه، وجدانت رو راحت میکنه، حسن نیتت رو به طرف مقابلت میفهمونه
اما فراموش نکن، دلبسته شدن و فکر کردن به این مساله بدون اقدام برای خودت آسیب زاست.
کسی که عاشقه، بهترین رو برای عشقش می خواد. عاشق خودخواه نیست. برای خیلی پسرها پیش میاد که به دختری همسن خود علاقه مند میشن، ولی تا میان بجنبن دختر ازدواج می کنه. چون در شرایط ازدواج بوده، ولی پسر شرایطش رو نداشته. پس قبل از ایجاد شرایط اولیه برای ازدواج، وابستگی عاطفی خطاست. اگر بخوای به طرفت بفهمونی که اونو دوست داری، قبل از هر چیز باید خودت مطمئن باشی که اونو میخوای. هر وقت شناختت کامل شد، میتونی اقدامی اولیه صورت بدی، ولی اقدامی اصولی و رسمی. خواستگاری رسمی به همراه خانواده. اگر قصد داری از طریق خواهرت اقدام کنی، باید مراقب باشی. باید مراقب باشی که او فقط می گوید برادرم از شما خوشش می آید و قصد ازدواج دارد(هر وقت شناختت کافی به دست آمد و یقین کردی)، اما فعلا شرایطش را ندارد. هر موقع شرایطش فراهم شود می آید، اما انتظار جواب مثبت ندارد! انتظار ندارد شما به خاطرش صبر کنی و ازدواج نکنی! انتظار ندارد خواستگارهایت را رد کنی! انتظار ندارد با او رابطه ای برقرار کنی! صرفا می خواهد حسن نیت خود را اعلام کند و خودش و خیالش را راحت کند که گفته!
اگر میتوانی با ازدواجش منطقی برخورد کنی، اگر می توانی خود را بیجهت با فکر درگیر و وابسته نسازی، اگر بررسی کافی در موردش انجام داده ای و به انتخابت یقین کرده ای، اگر انتظاری نداری، به طریق بالا اقدام کن.
اگر هم میتوانی تا موقع مهیا شدن شرایطت صبر کنی، صبر کن.
منطقی و اصولی گام بردار. واقع بینانه انتظار داشته باش. امور را به خدا بسپار و پس از تلاشت، به آنچه رقم خورد راضی باش.[/align]
سلام mohsenazizi. خیلی خیلی ممنون حرفات خیلی قشنگ بود خیلی کمکم کرد و تقریبا راه رو بهم نشون داد.
میخواستم بگم از اینکه عشقم پاکه و ایشون رو برای ازدواج و زندگی انتخاب کردم یقین دارم اما بله من هنوز شناخت درستی از اون ندارم و به همین خاطر از خواهرم خواستم تا با اون دوست بشه و باهاش رفت وامد کنه تا از طریق اون بتونم شناخت کافی رو هم بدست بیارم و بعد همونطور که شما گفتید اقدام کنم.
بازم منتظر راهنمایی ها و راه حل های خوبتون هستم تا بتونم بهترین راه رو انتخاب کنم. لطفا بازم کمکم کنید.
ممنــــــــــون