تنهایی و نداشتن حتی یک دوست صمیمی یه پسر 18ساله

معمولا باشگاه یوگا جداست.توی شیراز میتونم باشگاه پردیسان سر قدوسی شرقی و باشگاه سلامت خیابان فلاحی واکادمی یوگای فارس رو معرفی کنم.از رو سی دی کار نکنین باید حتما زیر نظر مربی خوب انجام بدید چون اگر غلط انجام بشه جدا اسیب زاست.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط s@h@r

خوب پس شما هم مشکل منو دارید.اهل کجا هستید؟اگه شیرازی هستی میتونم یک جایی رو به شما معرفی کنم تا کمکت کنن.من هیچ وقت نمیتونستم با کسی راحت باشم سر صحبت رو باز کنم و همیشه از تنهایی به شدت رنج میبردم. به خاطر اینه که زیادی توی لاک خودمونیم .از رو شدن جلوی دیگران نترس راحت و با اعتماد به نفس نظر بده و صحبت کن .اونجایی که من رفتم با برنامه هاشون حسابی منو شکه کردن و باعث شد بتونم تا حدودی از لاک خودم بیرون بیام و با دیگران راحت تر بشم البته هنوز خیلی مونده تا درست بشم ولی همین قدر هم که درمانم کردن عالی بود اگه توی اون کلاس شرکت نمیکردم هیچوقت نمیتونستم از لاک خودم بیام بیرون . قبلا ادما رو میدیم که انگار از من فرار میکردن به خاطر نگاهم بوداز بس با دیگران راحت نبودم و تو لاک خودم مونده بودم نگاهم ادم ها رو از من دور میکرد. ولی الان میبینم که دیگه کسی از من فرار نمیکنه چون نگاهم با اون شک درست شد. از اطرافیانتون در مورد نگاهتون بپرسید که دیگران رو از شما دور نمیکنه؟
حالا اگه شیرازی نیستی حتما پیش یک روانشناس برو.

---

متاسفانه شیراز زندگی نمیکنم و همدانم از راهنماییتون ممنون.

سلام دوست عزیز به همدردی خوش اومدی.

نقل قول:

---

شاید باورتون نشه ام بعضی وقتا میشه که دو روز توی خونه میمونم و اصلآ بیرون نمیرم

---

دو روووووووووووووووووووووزز؟ ؟!!وای چقد زیاد!!!خدای من یعنی ممکنه کسی دو روز ازخونه نره بیرون؟!!!:)

پسر جان خوشت میاد به خودن انگ بچسبونی؟؟؟خیلیا ممکنه دو روز از خونه نرن بیرون.
اصلا ادما چرا از خونه بیرون میرن؟
یا باید برن سر کار..یا مدرسه و دانشگاه و محیط اموزشی..یا برن خرید..تفریح..بازار...کلاس..خو� �ه دوست یا فامیل

هر کسی با یه هدفی از خونه بیرون میره..به جز عده ای که کلا ول میچرخن..حالا تو هم اگه میخوای بری بیرون باید یه هدفی داشته باشی.
ازچی ناراحتی؟که چرا ول نمی چرخی؟
خوب یه برنامه بچین و برو بیرون.مثلا هر روزنیم ساعت یا بیشتر برو پارک هوا خوری،خریدای خونه رو برو اینجام بده،باشگاه برو...

نقل قول:

---

چون که من حتی یه دوست صمیمی که باهاش بیرون برم هم ندارم

---

حالا نمیشه قضیه رو بر عکس نگاه کنی؟یعنی بری بیرون تا با ادمای مختلف اشنا بشی...دوست که نمیاد در خونتون بگه بیا با هم دوست شیم.باید بری بیرون تا پیداش کنی.

پیشنهادم اینه که الان اگه میتونی یه کار پاره وقت پیدا کن حتی در حد کاراموزی..به دانشگاه اکتفا نکن..یه حرفه دیگه یاد بگیر.اینجوری هم اعتماد به نفست بالا میره.هم دایره ادمایی که باشون در ارتباطی بیشتر میشه.

نقل قول:

---

(راستی این رو هم بگم که من دوشن خفیف (مشکل عضلانی پا)که خیلی خیلی خفیفه و خودم کارای خودم رو میکنم و مثل یه آدم عادی زندگی میکنم ولی فقط چند بار از دیگران شنیدم که میگن چرا یه جوری راه میری مگه پات درد میکنه که اونطوری را میری؟؟ که هروقت این حرف رو میشنوم افسرده تر میشم.

---

خوب عضله پات رو با ورزش تقویت کن.البته قبلش با متخصص مشورت کن.

انقد هم به خودن انرژی منفی نده..خودتو دوست داشته باش.به خودت محبت کن.کارایی که دوست داری بقیه برات انجام بدن خودت واسه خودت انجام بده...این کلید جذب محبت دیگران به سمت خودمونه.

از ارتباط با دیگران هر وقت ترسیدی..برو تو دل ترس..برو جلو تا ببینی ترست یه شیر درنده نیست یه بچه گربه کوچولوئه..شایدم جوجه:311:

پ.ن:یادت باشه دوست با کسایی که باشون گذران وقت داریم.فرق میکنه.

موفق باشی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بهار66

سلام دوست عزیز به همدردی خوش اومدی.

نقل قول:

---

شاید باورتون نشه ام بعضی وقتا میشه که دو روز توی خونه میمونم و اصلآ بیرون نمیرم

---

دو روووووووووووووووووووووزز؟ ؟!!وای چقد زیاد!!!خدای من یعنی ممکنه کسی دو روز ازخونه نره بیرون؟!!!:)

پسر جان خوشت میاد به خودن انگ بچسبونی؟؟؟خیلیا ممکنه دو روز از خونه نرن بیرون.
اصلا ادما چرا از خونه بیرون میرن؟
یا باید برن سر کار..یا مدرسه و دانشگاه و محیط اموزشی..یا برن خرید..تفریح..بازار...کلاس..خو� �ه دوست یا فامیل

هر کسی با یه هدفی از خونه بیرون میره..به جز عده ای که کلا ول میچرخن..حالا تو هم اگه میخوای بری بیرون باید یه هدفی داشته باشی.
ازچی ناراحتی؟که چرا ول نمی چرخی؟
خوب یه برنامه بچین و برو بیرون.مثلا هر روزنیم ساعت یا بیشتر برو پارک هوا خوری،خریدای خونه رو برو اینجام بده،باشگاه برو...

نقل قول:

---

چون که من حتی یه دوست صمیمی که باهاش بیرون برم هم ندارم

---

حالا نمیشه قضیه رو بر عکس نگاه کنی؟یعنی بری بیرون تا با ادمای مختلف اشنا بشی...دوست که نمیاد در خونتون بگه بیا با هم دوست شیم.باید بری بیرون تا پیداش کنی.

پیشنهادم اینه که الان اگه میتونی یه کار پاره وقت پیدا کن حتی در حد کاراموزی..به دانشگاه اکتفا نکن..یه حرفه دیگه یاد بگیر.اینجوری هم اعتماد به نفست بالا میره.هم دایره ادمایی که باشون در ارتباطی بیشتر میشه.

نقل قول:

---

(راستی این رو هم بگم که من دوشن خفیف (مشکل عضلانی پا)که خیلی خیلی خفیفه و خودم کارای خودم رو میکنم و مثل یه آدم عادی زندگی میکنم ولی فقط چند بار از دیگران شنیدم که میگن چرا یه جوری راه میری مگه پات درد میکنه که اونطوری را میری؟؟ که هروقت این حرف رو میشنوم افسرده تر میشم.

---

خوب عضله پات رو با ورزش تقویت کن.البته قبلش با متخصص مشورت کن.

انقد هم به خودن انرژی منفی نده..خودتو دوست داشته باش.به خودت محبت کن.کارایی که دوست داری بقیه برات انجام بدن خودت واسه خودت انجام بده...این کلید جذب محبت دیگران به سمت خودمونه.

از ارتباط با دیگران هر وقت ترسیدی..برو تو دل ترس..برو جلو تا ببینی ترست یه شیر درنده نیست یه بچه گربه کوچولوئه..شایدم جوجه:311:

پ.ن:یادت باشه دوست با کسایی که باشون گذران وقت داریم.فرق میکنه.

موفق باشی

---

دوست عزییز سلام خیلی ممنون انصافا با نظراتت حال کردم:104: ام یه نکته ای که باید بگم اینه که بخدا من با هرکی میخوام صمیمیت ایجاد کنم فرد مورد نظر هیچ صمیمیت متقابلی ایجاد نمیکنه و حتی پشت سرم من رو پیش بقیه مسخره هم میکنه

من فکر میکنم مشکل شما اینه که در برخورد با دیگران راحت نیستی ونگران قضاوتهاشون هستی . باید این سختی رو بشکونی . از هرچیزی که میترسی در روابطت بادیگران پیش بیاد با جرات بپذیری و انقدر اعتماد به نفس داشته باشی که اگر کسی هم تمسخرت کرد فکر نکنی تمام شخصیتت زیر سوال رفته هر کسی اشتباهاتی رو داره باید بیشتر وارد اجتماع بشی خطا کنی تا پخته تر بشی .سعی کن هر کاری که برات سخت هست ومی ترسی رو حتما انجام بدی. یا از دیگران بخواه تو رو در معرض انجام کارهایی که میترسی قرار بدن تا دل و جرات پیدا کنی . باید خطا کنی تا پخته شی .

نقل قول:

---

یه نکته ای که باید بگم اینه که بخدا من با هرکی میخوام صمیمیت ایجاد کنم فرد مورد نظر هیچ صمیمیت متقابلی ایجاد نمیکنه و حتی پشت سرم من رو پیش بقیه مسخره هم میکنه

---

از کجا میدونی پشت سرت مسخرت می کنه؟
من امتحان کردم وقتی ادم حساس بشه خیال میکنه همه پشت سرش حرف میزنن..اینجوری کم کم واقعا اتفاق می افته و بدگو پیدا میکنه.
ازاین به بعد هر وقت تو ذهنت اومد کسی دربارت بد میگه یا حتی خودت شنیدی داره بدگوییت رو میکنه ازبخشش استفاده کن..بگو من این فرد رو میبخشم و رها میکنم..بعد ذهنت رو متمرکز یه موضوع خوب کن..باور کن تاثیرشو میبینی.
بخشایش کلید رهایی ماست.بخشایش خودمون و دیگران.
بخشایش مثل بازشدن غل و زنجیر از پای روحمونه و اجازه میده روحمون به سمت موضوعات خوشایند بره.

کمی درباره صمیمیت توضیح بده.

موفق باشی

در مورد نگاهت از اطرافیانت پرسیدی؟ به نظرم حتما این کار رو بکن.من تا قبل از اینکه اون شک(افشاسازی من) به من وارد بشه متوجه نگاهم نبودم.