قهرها و تهديدهاي مداوم همسرم در دوران عقد

مرسي بهار جان از راهنمايي‌هاي خوبت . خودم هم خيلي مايلم در آرامش به زندگيم و حتي مشكلات پيش اومده فكر كنم ولي متأسفانه در حال حاضر امكانش نيست . خود من هم مايل بودم براي مدتي در سكوت و صبر باشم تا هم خودم به يك منطق درست برسم و از سر آرامش تصميم بگيرم و هم همسرم متوجه بشه و شايد در صدد رفع مشكلات بربياد اما متأسفانه شرايط موجود پيرامونم اين فرصت رو به من نداد .
سكوت و بي‌محلي خانواده همسرم خانواده خودم را جريح‌تر كرد . همسرم ار فرصت‌هايي كه در اين يك ماه داشت ( مثل روز زن يا روز تولد من ) هيچ استفاده‌اي نكرد تا شرايط قدري التيام پيدا كنه .حتي يك نفر هم از خانواده همسرم پيگير قضيه و اختلاف ما نشد انگار كه مني وجود نداره . حتي همسرم بعد از يك ماه قهر بي‌منطقش دقيقا" در روز تولد من براي گرفتن عقدنامه به منزل ما مراجعه كرد تا به قول خودش براي طلاق اقدام كنه ( اون حتي از ماشين پياده نشده بود كه عقدنامه رو از دست بردارم بگيره و برادرم عقدنامه رو از پنجره ماشين تحويل مي‌ده) . چند روز قبلش هم يك آقاي غريبه رو فرستاد دم در خونه ما كه شناسنامه‌اشو كه دست من بود براش ببره !!!
اين مسائل خانواده مرا سرسخت‌ كرد تا جايئيكه برادر من كه وكيل هم هست خودش پيگير كار من شد و تمام دادخواستها را خودش تنظيم كرد ...
در تمام اين مدت هر روز رو با اين اميد آغاز مي‌كردم كه همسرم براي جبران خطاش كاري مي‌كنه اما افسوس ...
اون تو اين يك ماه تنها كاري كه كرد توهين‌هاي مداوم و تهديد بود . حتي با دو نفر از همكاران من كه با اونها ارتباط خيلي رسمي دارم و خانم هستند تماس گرفت تا به نحوي اونها رو متوجه اختلاف ما بكنه !!!
واقعا" تو بد مخمصه‌اي گير افتادم :316:

راستش شیرین گلی رفتار شوهرت به نظر یه جور لجبازی وتخلیه ناراحتی و ازردگی میاد..احتمالا اون الان خیلی عصبانیه..

شما از خونوادت بخواه یه مدت بهت فرصت و ارامش بدن..دلیلی نداره تا وقتی شما برای طلاق مصمم نیستی اونها اقدام کنن..لطفا یه بار باهاشون جدی صحبت کن و بگو در عین حال اینکه از حمایتشون ممنونی اما دوست داری تصمیمات مهم زندگیت رو فقط تو وهمسرت بگیری حتی اگه فعلا بینتون شکر اب باشه..بگو نمیخوای بعدن حسرت بخوری که تلاش نکردی..1ماه واقعا زمان کمیه برای تصمیم به طلاق

عزیزم اون از رابطه پرکشمکش خونوادت و همسرت اینم از الان که افتادن دنبال کارای طلاقت..

نه واقعا نیاز به منت کشیه نه احتیاج به این کارا.

بشین با خودت صادقانه فکر کن و ببین ایا همسرتو دوست داری..ایا دلت میخواد بازم تلاش کنی تا بعدا جایی برای حسرت نمونه که ایکاش بیشتر تلاش میکردم..

به نظرم دخالتهای خونوادت زیاد درست نیومد..البته اونا حق دارن ناراحت باشن اما بهتره این بحران مدیریت بشه تا اینکه با هم دیگه بجنگید.

شما فعلا کاری نکن...هیچی..و بازم میگم روی پذیرش خونوادت کار کن و بازم پیش مشاور برو.

موفق باشی

مرسي بهار جون ... خودم هم مي‌دونم كه همسرم توي شرايط بحراني فقط عصبي مي‌شه و كارهاي غيرمعقول انجام ميده ... با همه‌ي بي‌احترامي‌هايي كه تو اين مدت ازش ديدم و هيچ جوابي به اونا ندادم ولي باز هم ته دلم از دوست داشتنش چيزي مونده آخه ما با هم خاطرات خوب زيادي داشتيم و آرزوي من يك زندگي واقعي و روشن بود و هيچ وقت به اين روزها فكر نمي‌كردم .
ولي به قول شما و دوستان اين تنش‌ها و برخوردها هر دوي ما رو كم طاقت و خسته كرده . براي مشاور هم وقت گرفتم چون هميشه تو زندگيم اين موضوع اولويت داشته كه با افراد متخصص و صاحب نظر مشورت كنم .
اما در كل چيزي كه باعث شده براي طلاق مصمم بشم رفتارهاي خانواده همسرم هست . فكر اينكه بخوام عمري عروس چنين خانواده‌اي باشم آزارم ميده ، خانواده‌اي كه رابطه‌ها براشون ارزشي نداشته باشه ( مثلا" خواهرهاي همسرم جواب سلام پدرشون رو نميدن ). وقتي خونشون ميري و در رو برات باز مي‌كنن اونقدر نگاهت مي‌كنن تا اول تو سلام كني !!!! نمي‌دونم ميشه رو اين جور آدمها حسابي باز كرد ؟؟؟ اگر فردا باز مشكلي پيش اومد بايد به كدومشون رجوع كنم ؟! از كي بخوام پا درميوني كنه ؟! اين سوالها مدام تو ذهنم مرور ميشه و منو آزار مي‌ده . تو اين مدت يك سالي كه عروس اين خانواده بودم تا جايي كه تونستم خوبي كردم تا جايگاهمو پيدا كنم . بيشتر از اون چيزي كه هديه گرفتم به عنوان يه تازه عروس هديه دادم تا ايجاد محبت بشه ولي ديدم كه هيچ كدوم از كارهاي من براشون ارزشي نداشته وگرنه به اين جدايي يك ماهه من از پسرشون يه واكنش نشون مي‌دادن !
از همه‌ي دوستان همدردي براي آرامش و تصميم درست من واسه زندگيم التماس دعا دارم .:323:

عزیز دلم ..
شما وقتی بله رو گفتی یعنی پای تمام خوبیا و بدیای همسر اینده ت موندی ..
فکر نمیکنی اگه واقعا چیزی از دوست داشتن و عشق تو قلبت مونده میتونی بازم تلاش کنی و نقطه ضعف های همسرت رو به قوت تبدیل کنی ؟
گفتی که زندگیتو دوست داشتی و میخواستی با ارامش زندگی کنی .. و بعد دوباره گفتی که تصمیمت برای جدایی قطعیه و تنهایی زندگی بهتری در انتظارته .. و الان دوباره میگی ته دلت دوسش داری و خسته ای .. این همه تناقض ؟!
با خودت فکر کن که واقعا به کدوم یکی از این حرف ها اطمینان داری ؟
اگه دوسش داری که دست از تلاشت بر ندار .. همه ی ادما لایق یه فرصت دوباره هستن ...
اگه تنهایی زندگی بهتری داری بدون تردید و دودلی جدا شو ..
ولی راهتو انتخاب کن عزیزم .. بعد در مورد راه حل ها میتونیم صحبت کنیم با هم ..

امیدوارم درست ترین تصمیم رو بگیری .. :46:

سلام عزیزم شیرین جان
من کارشناس نیستم ولی نظر خودمو میگم ..
.همه پستهاتو خوندم ...عزیزم شوهرت چند سالشه ...

میدونی عزیزم تمام حمایتها.. ملاحظه کردن ها... واز کنار بعضی مسائل گذشتن ها همیشه جواب نمیده وحتی طرفو پروتر و البته باعث میشه طرف مقابل رفتارش رو توجیه کنه وبراش عادی بشه وتمایلی برای تغییر در رفتارش نداشته باشه چون همیشه انعطاف پذیری رو همیشه از طرف شما دیده ....
نمیدونم متاسفانه یا خوشبختانه وقتی دخترهایی مثل منو شما که تو سنین یه خورده بالاتر که بهتر بگیم پخته تر ازدواج میکنیم از بس طرف مقابلمونو درک میکنیم که یادش میره که اون هم مرده وباید اون ناز شمارو بکشه نه شما... البته شاید به نظر بعضیا حرفم منطقی نباشه (ولی بیشتر آقایون ظرفیتشو ندارن)

من خودم اوایل عقدمون ازش خواسته بودم اگه مشکی یا اختلافی بینمون به وجود اومد با احترام وهمفکری مشکلو حل کنیم وخدای ناکرده (بی احترامی نشه وحرمتها نشکنه ) که حالا بماند متاسفانه بی حرمتی ها هم شد.....

حالاکه ایشون قانونی اقدام کردن یعنی حتی اون محبتی که شما بهش دارین اون نداره(باهاش تا حالا حرف زدی) ...این مهمه...علاقه اون به شما
عزیزمم جدای از حرف بقیه دوستان همه این مواردی که ذکر کردی روباید کاملا در نظر بگیری حالا نامزدی تو دوران عقد اما فردا که زندگیتو شروع کردی آیا میتونی با این رفتارها کنار بیای...مردی که به این راحتی حرف از طلاق بزنه جای بحث داره بچه که نیست... هر بار باهر حرف وحدیثی پای طلاقو پیش کشدن درست نیست
حالا خانمها رو بگی یه چیزی (که اکثر از روی احساساته ) ولی آقایون نشون دهنده کم آوردن واز لحاظ شخصیتی ضعیف بودنشو نشون میده ...حالا ایشون دارن مراحل طلاقو طی میکنن؟ مایل نیستند پیش یه مشاور برن ....البته پیش مشاور رفتن رو اون هم باید قبول کنن یعنی واقعا بخوان(منظورم اینه زندگیش با شما براش مهم باشه ) نه این که به دنبال هر بهانه ای پای طلاقو پیش بکشه

دوست عزيز الف - ح ، در حال حاضر خودم هم نمي‌دونم در چه حالتي هستم ! که بخووام راهمو انتخاب کنم . از طرفي به خاطر احساساتم و علاقه‌اي که به همسرم داشتم دوست دارم منتظر بمونم شايد اتفاق ديگري بيافته اما از طرفي با فکر کردن به سختي‌هاي اين عقد يک ساله و واکنشهايي که اون در لحظات بحراني از خودش نشون داده و رفتارهاي سرد خونوادش گمان ميکنم جدايي بهترين راه باشه ... فعلا" بر سر ان دو راهي موندم !!!!!!!!
دوست عزيز ثمين ، ممنون از پاسخ و توجهتون . همسرم چند ماهي از خودم کوچکتره و اون هم 29 سالشه . من هم به مانند شما نه تنها در آغاز ازدواجمون بلکه در هر مشکل و بحراني از همسرم خواستم با احترام وهمفکری مشکلو حل کنیم و تحت هيچ شرايطي حرمتها رو نشکنيم ولي تا به حال حتي يک مورد هم نبوده که اون در لحظه عصبانيتش به اين عهد وفا کرده باشه . ايشون واسه جدايي اقدام قانوني نکردن بلکه من خودم مهريمو اجرا گذاشتم تا اونو متوجه تهديدها و خواسته هميشگي‌اش کنم . چون واقعا" خسته شدم بس که اين تقاضاي جدايي و طلاق رو ازش شنيدم . در موارد قبلي هميشه من ازش عذرخواهي مي‌کردم تا موضوع رو فراموش کنه ، يا باهاش تماس مي‌گرفتم تا با هم صحبت کنيم يا وقتايي که تلفنها و پيامها رو جواب نمي‌داد با خواهر تماس مي‌گرفتم تا اونو آروم کنه . يک بار که بر سر يک اختلاف جزئي همين پيشنهاد رو داد (طلاق توافقي ) من پذيرفتم و اون در اوج آرامش از من خواست که شناسنامه‌ها و عقدنامه رو بهش بدم و حتي طلاهايي که اون برام خريده بود . من هم اين کار رو کردم . بعد منو تا يک جايي برد ( مي‌گفت مي‌ريم يک محضرخونه که اون باهاشون هماهنگ کرده) ولي نرسيده به اونجا من فشارم به شدت افت کرد و کارم به بيمارستان و بخش اورژانس قلب کشيد ... وقتي سه ساعت تمام زير دست دکترها بودم اون شناسنامه‌ها رو به من پس داد و گفت فقط باهات شوخي کردم ... اشک ريخت و گفت قول ميده اين آخرين شوخي در رابطه با جدايي باشه اما ... باز هم ادامه پيدا کرد .چه شبهايي که من با اين پيشنهاد دادن اون (اقدام براي جدايي) با گريه مي‌خوابيدم و فرداش که منو مي‌ديد منو مي‌بوسيد و مي‌گفت همينطوري اين حرفو زده ...
اين بار آخر ديگه کارد به استخونم رسيد که خودم اقدام کنم تا يک بار براي هميشه از شنيدن اين يشنهاد خلاص بشم .

شیرین گلی جان تحت فشاری میدونم..

اما شما نباید بذارین به این راحتی حرمتها بینتون ازبین بره و قبح مسائلی مثل طلاق بریزه..

بازم برگرد و پست اولم رو بخون..مشکل شما ریشه ای هست و تا از ریشه درست نشه فایده ای نداره.حتی اگه برگرده و بگه شوخی کرده ویا پدر و مادرت ازش عذر خواهی کنن..عین یه علف هرزکه ازساقه کنده میشه دوباره رشد میکنه و بازم اختلاف بوجود میاد.

و یه نکته درباره خونوادش میخوام بهت بگم..مطمئن باش با هرکسی ازدواج کنی یه سری معایب داره و یه سری مشکلات سرراهتون هست..نمونه های زیادیش رو میتونی توی تالار ببینی.خیال نکن نفربعدی همه چی تمومه ممکنه خونواده بعدی بدتر هم باشن...شما الان عروسی نکن..اما فرصت دوباره ساختن رو هم ازخودت نگیر.طلاق واقعا اخرین راه هست.

و عزیزم همسر تو هر کسی که باشه اگه ببینه توسط خونواده زنش پذیرفته نشده به یه شکلی ناراحتیشو بروز میده.اون دیگه بستگی به شخصیتش داره.

الان برای خودت بدنبال ارامش باش و اگه دلت میخواد یه فرصت به زندگیتون بدی از راه طلاق و تمرکز روی طلاق برگرد..چون وقتی به طلاق فکر کنی و هر دوتون تو مسیرطلاق باشین خوب جدایی براتون پیش خواهد اومد.

برای موفقیت مهارت و صبر لازمه.

موفق باشی

عزیزم ..
هر چقدر بیشتر به گذشته فکر کنی بیشتر آسیب میبینی ..
گذشته رو به عنوان یه تجریه مد نظر داشته باش و از راه اقدام برای طلاق و مهریه وارد نشو ..
نقطه ضعف دستش نده ..
خیلی جدی بهش بگو با اینکه دوستت دارم اما نمیتونم تحمل کنم که با هر دعوا حرف جدایی رو پیش میکشی .. این ضعفت رو درست کن تا بتونیم با هم زندگی خوبی داشته باشیم ..
اینکه برای طلاق اقدام کردی مسلما همسرتو سردتر و دورتر میکنه و لجبازی مهمون رابطه تون میشه ..
منطقی برخورد کن .. زمان لازم دارین .. هر جفتتون ..
سعی کن احساساتتو کنترل کنی و تو ارامش فکر کنی ..

اقا مهدی اینجا اصلا و ابدا نباید مراجع رو به طلاق تشویق کرد..شما فقط باید محاسن و معایب هر راهی رو بگید و مراجع خودش تصمیم بگیره..لطفا انقد راحت برای زندگی که شناختمون ازش در حد چندتا نوشته است نسخه طلاق نپیچید

موفق باشی

اقاي مهدي

حرفهاي شما درست و منطقيه,اما شما يادتون نره تا كسي خودش نخواد و با اگاهي راهشو انتخاب نكنه نه طلاق فايده داره نه موندن

جفتش ميشه همون زندگي بي حاصل

دين ما هم هر دو راه رو گذاشته جلوي روي ما اما اگاهانه نه با ترديد

حالا انسانه كه بايد ببينه از زندگي چي ميخواد و هدفش چيه و بابتش حاضره چه سختيهايي بكشه يا نكشه

شيرين عزيز

حرفهاي من با شما هم بود,اميدوارم دنبال اين نباشيد كه يه راه جادويي واسه زندگيتون پيدا كنيد,همين زندگي شماست ,ميفهمم شرايط سختيه اما انتخاب با شماست