شک در راه شناخت همسر

می دونید یک خوبیه بزرگ شناخت با اطلاع خانواده ها چیه (البته اگر درست انجام بشه)؟ اینکه همینکه بتونید خانواده طرف مقابلتون رو هم همزمان بشناسید یعنی نصف راه رو رفتید. خانواده یعنی پیش زمینه هر فرد. بعد از وارد شدن در زندگی مشترک می بینید که این پیش زمینه چطور بصورت بالفعل خودش رو نشون میده.

برای اینکه بتونید بعد از خواستگاری زمان برای شناخت داشته باشید و در عمل انجام شده قرار نگیرید بهتره قدرت مدیریت خودتون رو بالا ببرید و با خانواده ها صادقانه صحبت کنید تا به شما اجازه بدهند زمانی را برای شناخت بگذارید و مراحل شناخت را زیر نظر انها پیش ببرید.

از لطف شما متشکرم مریم خانم
:72:درسته ، اتفاقا هدفم از سوالی که کردم همین هست
شناخت منطقی تر
من فکر می کنم در حالتی که خانواده های کم مهارت ما در معرض این پروسه خواستگاری مد نظر سایت همدردی، قرار بگیرند نمی تونند اون تئوری مورد نظر که خودمان بارها به کاربران توصیه کردیم، پیاده کنند
اصلا چند درصد خانواده های ما این ظرفیت رو دارن؟ من درمورد خانواده خودم در شک و ابهامم که مثلا روشنفکریم! چه برسه به خانواده های دیگران
---------------------------------------------------------

خواهش می کنم بهار گرامی
:72:درسته این بخش از صحبت های شما رو قویا قبول دارم، ولی اگر هیچ کدام از این افرادی که نام بردید(پدر و مادر و...) در هر کدام از طرفین زیر بار این نوع شناخت منطقی و احساسی تحت نظارت خانواده نرفت چطور؟
موضوع بعدی این هست که چطور می شود بدون برخورد و بررسی خلقی از نزدیک و بدون ظاهرسازی طبیعی فرد مقابل این لیست رو تکمیل کرد؟
من متوجه نمیشم ، شما منظورتون ذهن خوانی هست؟:82:
-------------------------------------------------------

ممنونم از شما نازنین خانم
:72:
------------------------------------------------------

فرهنگ گرامی علیک سلام!
من باهات موافقم ، این هم مشکلی هست بر مدل دوستی
من به هیچ وجه با اطلاع داشتن خانواده ها مشکلی ندارم ، مساله اینجاست که خانواده ها بصورت ناخوداگاه از همان ابتدا همه چیز را تمام شده می دانند
حرفی هست که باید بگویم، این وسط اگر دو طرف به بلوغ فکری رسیده باشند و خوب و بد رو بتونن تشخیص بدن چطور؟
ایا این وابستگی در مدل مدنظر سایت همدردی بوجود نمیاد؟
البته ذکر کنم که من با اشنایی طولانی مدت مخالفم و منظورم این هست اگر همین مدت 6 ماهه مثلا 4 ماهش با مدیریت و پختگی توسط طرفین طی بشه و باقی تحت نظارت خانواده ها فرقی به حال ادم ها می کنه؟

یه جوری صحبت می کنی انگار ما آدم ها ربات های متحرکی هستیم که نباید کوچکترین اسیبی در این فرایند به ما وارد بشه! ما در دنیای ایده ال زندگی نمی کنیم دوست من
دنیای ما پر از احساس و عشق و شکست هست
مگر میشه ما از همه جا ایزوله باشیم؟
من بشما قول میدهم وابستگی انسان اغلب در یک لحظه شکل میگیره و بیشتر به پیشینه زندگیش بر میگرده ، چطور ممکنه یک فرد در یک لحظه چیزی در فرد مقابلش ببینه که وابسته اش بشه؟این جرقه وابستگی بیشتر به ذهنیت و شخصیتی که در خودش شکل داده بر میگرده
و این شاید توجیهی باشه برموضوعی که مطرح کردم
اطلاع داشتن خانواده ها در عموم جامعه ما، تنها تاثیرش می تونه حل کردن مشکل عدم مقبولیت فرد باشه و لاغیر
---------------------------------------------
مهرداد جان می فهمم چی میگی... اگر مجالی بود می تونستیم در این مورد بحث های جامعه شناسانه بکنیم و من برایت اثبات می کردم اسلام مدلی را پیشنهاد کرده که انها در پیش گرفته اند و نه ما ! ولی خب فرصتش نیست...
حالا به اون شکلی که برای خیلی از ادم ها شکل تفریح گرفته درست نیست ولی خب...بگذریم...
----------------------------

دلجو گرامی ، من اتفاقا بسیار معتقد هستم که باید پیش زمینه فرد و محیطی که فرد در اون تربیت پیدا کرده و رشد یافته در فرایند شناخت بررسی بشند و مشکل اصلی اشنایی خانواده ها نیست، بلکه مشکل بیشتر این هست که این اشنایی خانوادگی می تواند یک مانع در برابر شناخت عمل می کند... تعصب بیجا ، بدبینی ، فرهنگی که فکر کنم همه اشنا هستند




دوستان باید بگم من آرزویم این هست که طرف مقابلم دارای خانواده روشنفکری از نظر فرهنگی باشد و اصلا نیازی به این کارها نباشد و از همان ابتدا اشنایی خانوادگی صورت گیرد
ولی بیایید شعار رو کنار بگذاریم و استثنا رو بیخیال بشیم! این هست جامعه ما که می بینیم


:72:

البته دوستان اصلاح بکنم که منظور من از مدل اشنایی کشور های توسعه یافته و فلسفه اسلامی داشتنشان شامل تعقل انها و انتخاب روش های شناخت هست و نه بی بند و باری ! احساس کردم اون بخش از صحبت هام منظورمو درست نرسونده... وگرنه جامعه اسلامی بصورت خاص ویژگی هایی دارد که آنها ندارند...مثل حیا و نجابت مردمان مسلمان که خاص فرهنگ اسلامی هست...

نکته ای رو هم اضافه کنم
حسی در من بوجود اومده که سردرگمم می کنه
شاید من حساس شده ام ، نمی دونم...
کلا سنگینی جو فشار زیادی به من نوعی میارم
دوستان صورتی دیروز .... عجب اوضاعی شده
دل ادم میگره از این رفتار ها
از این بی توجهی ها
از این خود را به کوچه علی چپ زدن ها
دل ادم واقعا میگیره
...
:72:

آقای eng.eydin

مشکل اصلی جایی است که شما در برابر مانع نایستید و تسلیم شوید. من فکر می کنم خانواده ها وقتی اصرار دو طرف را برای شناخت بیشتر ببینند و از طرفی صداقت و حسن نیت طرف مقابل را ببینند کم کم نرم می شوند و ان سختی و تعصبی که در ابتدا نشان می دهند بیشتر برا ی ان است که هنوز اعتماد نکرده اند.

آولین نشانه حسن نیت هم می تواند این باشد که شما از اول با اطلاع خانواده ها مراحل شناخت را می گذرانید. همه چیز به نظر من به قدرت مدیریت شما و طرف مقابلتان بستگی دارد.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط deljoo_deltang

آقای eng.eydin

مشکل اصلی جایی است که شما در برابر مانع نایستید و تسلیم شوید. من فکر می کنم خانواده ها وقتی اصرار دو طرف را برای شناخت بیشتر ببینند و از طرفی صداقت و حسن نیت طرف مقابل را ببینند کم کم نرم می شوند و ان سختی و تعصبی که در ابتدا نشان می دهند بیشتر برا ی ان است که هنوز اعتماد نکرده اند.

آولین نشانه حسن نیت هم می تواند این باشد که شما از اول با اطلاع خانواده ها مراحل شناخت را می گذرانید. همه چیز به نظر من به قدرت مدیریت شما و طرف مقابلتان بستگی دارد.

---

سلام دلتنگ دلجو اگر واقعا بشه اون روابط رو مدیریت کرد!خیلی خوبه ولی در عمل شدنی نیست.
از آقا آیدین معذرت می خوام که این مطلب رو تو تاپیک ایشون می نویسم
ولی واقعیت اینکه چنین چیزی حدااقل برای دخترها زیاد میسر نیست...که روابط رو مدیریت کنن
به نظر من خود دختر و پسر هردو خانواده ها شون رو در جریان این ازدواج بزارن ولی خانواده ها با هم در تماس نباشن....
مثلا من خودم نظرم اینکه ی پسر جلسه اول ،که می خواد با آدم صحبت کنه،آدم رو محیط بیرون ببینه
یعنی خانوادش زنگ بزنه خونه رسما خواستگاری کنه و بگه جلسه اول اگر اجازه بدید این دو نفر همدیگرو مثلا تو پارک ببینن (حالا اگر دوست داشتن مادرشون هم همراه شون باشه)
ولی وقتی از اول اونها می ان باخانواده و پدر ها با هم آشنا میشن و کلا روند خواستگاری انقدر سریع پیش می ره که چشمتو باز میکنی می بینی صیغه محرمیت هم خوندی و شرعا وعرفا زن طرف شدی ...
و بعدش مثل من کاسه چه کنم چه کنم دستت می گیری :302:

ببخشید ولی من مصبب بدبختی خودم رو همین خانواده ها میدونم ،همون
پدر نامزدم که هی می گفت درست نیست این دو نفر بدون محرمیت باهم حرف می زنند.
در حالیکه اگر من قبلا ی ذره می شناختمش کارم به اینجا نمی کشید.

نقل قول:

---

درسته این بخش از صحبت های شما رو قویا قبول دارم، ولی اگر هیچ کدام از این افرادی که نام بردید(پدر و مادر و...) در هر کدام از طرفین زیر بار این نوع شناخت منطقی و احساسی تحت نظارت خانواده نرفت چطور؟
موضوع بعدی این هست که چطور می شود بدون برخورد و بررسی خلقی از نزدیک و بدون ظاهرسازی طبیعی فرد مقابل این لیست رو تکمیل کرد؟
من متوجه نمیشم ، شما منظورتون ذهن خوانی هست؟

---

اگه تاپیک خارپشت که لینکش رو براتون گذاشتم خونده بودید میدیدی اونجا منم همچین چیزی رو مطرح کردم و فرشته مهربان پاسخ داد در اینجور مواقع میشه گفت جواب نهایی رو میشه بعد از رفتن پیش مشاور داد.

اقا ایدین من درک میکنم چی میگید..منم دوست ندارم خواستگار پاشه بیاد خونمون دو جلسه حرف بزنیم.جلسه دوم که شد سوم خیال کنن جوابم مثبته..من اینا رو تو تاپیک خارپشت کامل گفتم..اما از طرفی دیدم تا یه ازدواج به سرانجام برسه که هزارتا پیچ و خم داره و اونوقت ما که درگیر احساس شدیم چقد ضربه میخوریم خصوصا دخترا که احساساتی ترن...

شما هم اگه میخواید اول اشنا بشید زمانش کوتاه باشه..و یه سری قوائد برای خودتون بذارید..مثلا اس ام اس احساساتی و عشقولانه ممنوع..

اما بازم سخته...باید خیلی مواظب باشید.

اون لیست رو شما قبل از اشنایی تنظیم میکنی نه بعدش...با خودت میشینی فکر میکنی چه چیزایی برات مهمه..مثلا اخلاق قیافه خونواده و ...بعد تمومش رو خورد میکنی.مثلا میگی اول مهربون باشه بعد لاغر اندام باشه بعد راستگو باشه بعد تحصیلاتش فلان باشه بعد ....

اینجوری یه طرح کلی از اونچه که میخوای اماده میکنی.حالا وقتی با یکی اشنا شدی...(ببین اشنایی یعنی بلاخره شما اونو دیدی باش حرف زدی.وگرنه اینطور نیست یکی رو تو خیابون ببینی فرداش با خونواده بری خواستگاری.)..حالا تو اون دوره شناخت کوتاه ببین چقد مطابق معیاراته..اگه خوب بود با خونواده میری خواستگاری.

اون لیست هم کارتو راحت میکنه که بدونی چی میخوای هم میتونه بهت نشون بده احساس چقد تو تصمیمت دخیله.شما وقتی طرفت رو میپسندی صددرصد مثل لیستی که تهیه کردی نیست اما باید شباهتهای اساسی داشته باشه..یا حداقل اون معیارات که خیلی مهمه رو داشته باشه.بقیش قابل اغماضه.اما وقتی میری میبینی طرفت رو میخوای در حالیکه معیارای اصلیت رو نداره معنیش اینه که وابسته شدی و تصمیمت از روی منطق نیست.

بعد میتونی پیش مشاور هم برید..لیستتو نشون میدی..احساس الانتم بهش میگی..اون با توجه به معیارای عقلانی و لیستی که قبل از اشنایی تهیه کردی بهت کمک میکنه بفهمی فرد مورد نظرت برات خوبه یا نه؟

بلاخره اقا ایدین هر کی هر تصمیمی میگیره تبعاتشم میپذیره شما هم اگه هر مدل اشنایی رو انتخاب کنی پیامدهایی داره که باید قبول کنی

موفق باشی

نازنین جان این سرعت روند خواستگاری را قبول دارم و خود نیز زمانی درگیر ان بودم و در جاهایی نیز چوب ان را خورده ام.
ولی من باز هم می گویم هیچ کس نمی تواند اسلحه بگذارد بالای سرت که باید هر چه سریعتر به نتیجه برسی و جواب دهی. خداوند زبان را برای همین وقت ها در اختیار ما قرار داده و چقدر خوب است که از ان استفاده بهینه بکنیم. باید با جرات و احترام تمام نظراتت را در مورد اشنایی ، معیارها ، مشاوره و شروط و در خواست برای تحقیق و هر چه که فکر می کنی لازم است تا درصد ازدواج مناسب را بالا ببرد بگویی و انجام دهی . چون بعد از اینکه ازدواج کردی و خدای ناکرده ناموفق بود انوقت هیچ کس تقصیری به گردن نمی گیرد و مسول اصلی کسی جز خودت نخواهی بود. کمی قاطع تر و با جرات بیشتر قدمهایت را بردار.

مطمئن هستم تعصبی ترین خانواده ها هم وقتی ببینند دختر و پسرشان خواسته هایی معقول دارند و هدفشان از بیان این خواسته ها تنها اطمینان برای ازدواج موفق است کم کم نرم می شوند.

نازنین جان نمی خواهم سرزنشت کنم اما اگر دقیقا خودت و خواسته هایت را شناسایی کنی و برای هر کدام دلایل معقولی داشته باشی اگر هر کس می گفت باید محرم شوید شما رد می کردید و کسی نمی توانست به جای شما برای صیغه بله بگوید. می دانم که در فشار روحی قرار می گیریم اما ان مدیریت که گفتم همین جا به درد می خورد .باید کمی سر سختتر بر خواسته هایمان تاکید کنیم. به سلامتی در ازدواج اصل نظر دختر و پسر است نه دیگران.

نقل قول:

---

حرفی هست که باید بگویم، این وسط اگر دو طرف به بلوغ فکری رسیده باشند و خوب و بد رو بتونن تشخیص بدن چطور؟

---

اگر خوش شانس باشیم و همچین فردی به پستمون بخوره شاید تا حدی بشه با فرمول شما پیش رفت ... ولی مسئله اینجاست که در ابتدای آشنایی که هنوز هیچی نمیدونیم از کجا میشه فهمید طرف پخته هست و به بلوغ فکری رسیده یا نه!!؟

آیدین جان باز هم مشکل بر میگرده به جامعه... این رو قبلا هم گفتم...مشکل ما اینه که در دوران گذر از سنت به مدرنیته هستیم... نه سنتها برامون کاملا تموم شدست و نه کامل به مدرنیته رسیدیم...
انگار این وسط گیر کردیم..حالا این دوره چند سال طول بکشه معلوم نیست ولی متاسفانه ما قربانی های این دوره هستیم...یه دوره برزخی...معلوم نیست اینطرفی هستیم یا اونطرفی!
حتی خیلی از ماها که مدعی روشنفکری هستیم باز هم بخشی از ذهنمون به شدت درگیر سنت ها و تفکرات قدیم و عرفی و رایج جامعه هست...

و نکته دیگه هم اینکه خیلی از ماها که بیشتر و عمیقتر به مسائل فکر میکنیم بیشتر هم زجر میکشیم!:161:
شاید بهتر باشه ما هم بزنیم به جاده بیخیالی تا کمی آسوده تر زندگی کنیم...
به نظر من که زیاد روی این مسئله حساس نشو سعی کن حد وسط رو بگیری و جلو بری ...به نظرم هرچی بیشتر وسواس به خرج بدی بدتر هست...
خیلی خوبه که آدم همه جوانب رو بسنجه و شرایط به صورت کنترل شده در اختیارش باشه ولی بعضی جاها هم شاید بهتر باشه یه خورده بذاریم اتفاقات و سرنوشت هم واسمون نقش بازی کنن و یه خورده از مسیر رو اونها پیش ببرند!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط deljoo_deltang

آقای eng.eydin

مشکل اصلی جایی است که شما در برابر مانع نایستید و تسلیم شوید. من فکر می کنم خانواده ها وقتی اصرار دو طرف را برای شناخت بیشتر ببینند و از طرفی صداقت و حسن نیت طرف مقابل را ببینند کم کم نرم می شوند و ان سختی و تعصبی که در ابتدا نشان می دهند بیشتر برا ی ان است که هنوز اعتماد نکرده اند.

آولین نشانه حسن نیت هم می تواند این باشد که شما از اول با اطلاع خانواده ها مراحل شناخت را می گذرانید. همه چیز به نظر من به قدرت مدیریت شما و طرف مقابلتان بستگی دارد.

---

:72:
فرض کنیم جوانی ، از همان ابتدا به خانواده اش گفت و خانواده ها هم در جریان بودند
مثلا 4 ماه هم با اگاهی خانواده ها رفت امد صورت گرفت
بعد 4 ماه دو طرف به این نتیجه می رسند که تناسبی با هم ندارند
ولی همچون رابطه اشنایی بدون اطلاع خانواده ها ، وابستگی بوجود امده

بعد از 4 ماه شما برای بر هم خوردن این اشنایی باید فشار زیادی علاوه بر فشار روحی که در رابطه بدون اشنایی خانواده هم وجود دارد، متحمل شوید

ممکن هست خدایی نکرده دعوایی هم این وسط صورت بگیره که موجب تشنج بشه
دختر و پسر از دیدگاه خانواده افراد نالایق دیده می شوند وبرای اولین خواستگار بعدی تحت فشار قرار می گیرند که زود تر تصمیم بگیرند و...
حداقل در مدلی که من بحثش را کردم این مشکلات وجود ندارد و بعد از مدتی که اثار روحی تسکین پیدا کرد می شود دوباره برای زندگی تصمیم گرفت

ایا این چند خطی که نوشتم نمی تواند رخ دهد؟
به نظرتان اسیب یک رابطه اشنایی پس از مشخص شدن شرایط ازدواج ، و بلوغ فکری بدون اطلاع خانواده ها بهتر هست ؟ یا با اطلاع انها؟

دقت بکنید من هنوز هیچ پاسخی در ذهنم به سوالم نداده ام و فقط داده های ذهنیم رو برایتان نوشتم

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بهار66

نقل قول:

---

درسته این بخش از صحبت های شما رو قویا قبول دارم، ولی اگر هیچ کدام از این افرادی که نام بردید(پدر و مادر و...) در هر کدام از طرفین زیر بار این نوع شناخت منطقی و احساسی تحت نظارت خانواده نرفت چطور؟
موضوع بعدی این هست که چطور می شود بدون برخورد و بررسی خلقی از نزدیک و بدون ظاهرسازی طبیعی فرد مقابل این لیست رو تکمیل کرد؟
من متوجه نمیشم ، شما منظورتون ذهن خوانی هست؟

---

اگه تاپیک خارپشت که لینکش رو براتون گذاشتم خونده بودید میدیدی اونجا منم همچین چیزی رو مطرح کردم و فرشته مهربان پاسخ داد در اینجور مواقع میشه گفت جواب نهایی رو میشه بعد از رفتن پیش مشاور داد.

اقا ایدین من درک میکنم چی میگید..منم دوست ندارم خواستگار پاشه بیاد خونمون دو جلسه حرف بزنیم.جلسه دوم که شد سوم خیال کنن جوابم مثبته..من اینا رو تو تاپیک خارپشت کامل گفتم..اما از طرفی دیدم تا یه ازدواج به سرانجام برسه که هزارتا پیچ و خم داره و اونوقت ما که درگیر احساس شدیم چقد ضربه میخوریم خصوصا دخترا که احساساتی ترن...

شما هم اگه میخواید اول اشنا بشید زمانش کوتاه باشه..و یه سری قوائد برای خودتون بذارید..مثلا اس ام اس احساساتی و عشقولانه ممنوع..

اما بازم سخته...باید خیلی مواظب باشید.

اون لیست رو شما قبل از اشنایی تنظیم میکنی نه بعدش...با خودت میشینی فکر میکنی چه چیزایی برات مهمه..مثلا اخلاق قیافه خونواده و ...بعد تمومش رو خورد میکنی.مثلا میگی اول مهربون باشه بعد لاغر اندام باشه بعد راستگو باشه بعد تحصیلاتش فلان باشه بعد ....

اینجوری یه طرح کلی از اونچه که میخوای اماده میکنی.حالا وقتی با یکی اشنا شدی...(ببین اشنایی یعنی بلاخره شما اونو دیدی باش حرف زدی.وگرنه اینطور نیست یکی رو تو خیابون ببینی فرداش با خونواده بری خواستگاری.)..حالا تو اون دوره شناخت کوتاه ببین چقد مطابق معیاراته..اگه خوب بود با خونواده میری خواستگاری.

اون لیست هم کارتو راحت میکنه که بدونی چی میخوای هم میتونه بهت نشون بده احساس چقد تو تصمیمت دخیله.شما وقتی طرفت رو میپسندی صددرصد مثل لیستی که تهیه کردی نیست اما باید شباهتهای اساسی داشته باشه..یا حداقل اون معیارات که خیلی مهمه رو داشته باشه.بقیش قابل اغماضه.اما وقتی میری میبینی طرفت رو میخوای در حالیکه معیارای اصلیت رو نداره معنیش اینه که وابسته شدی و تصمیمت از روی منطق نیست.

بعد میتونی پیش مشاور هم برید..لیستتو نشون میدی..احساس الانتم بهش میگی..اون با توجه به معیارای عقلانی و لیستی که قبل از اشنایی تهیه کردی بهت کمک میکنه بفهمی فرد مورد نظرت برات خوبه یا نه؟

بلاخره اقا ایدین هر کی هر تصمیمی میگیره تبعاتشم میپذیره شما هم اگه هر مدل اشنایی رو انتخاب کنی پیامدهایی داره که باید قبول کنی

موفق باشی

---

:72:
تمام صحبت های شما درست و منطقی است
ولی همین بحث شناخت به نظر من موضوع پیچیده ای هست ... پستی که برای دلجو گرامی نوشتم مطالعه کنید و نظرتان را بگید

اگر از همون اول هدفت و شرایطتو از نامزدی بگی این مشکلات به وجود می نیاد.ولی اگر طوری رفتار کنی که انگار دخترو پسندیدی

و بعد از چند ماه بگی من این دخترو نمی خوام،خانوادش فکر می کنن دخترشون بازیچت بوده.معمولن هم اگر طرف مقابل مورد قبول

نباشه طی چند روز اول مشخص می شه.