نامزدم می خواد برگرده !

نقل قول:

---

از یه زمانی به بعد به این نتیجه رسیده که نمی شه روی من هیچ حساب جدی کرد ! من پسر عمویی دارم که قبلا ازم خواستگاری کرده ولی من قبول نکردم و از وقتی که اومدم خارج مدام باهام تماس می گیره و احوالپرسی می کنه ! خوب من هم به رسم ادب جواب می دم
ظاهرا بار آخری که پیشش رفته بودم باز پسر عموم زنگ می زنه و نامزدم هم که اوضاع رو اینطوری دیده اول تصمیم می گیره منو از خونش بندازه بیرون ! اما بعد دندون رو جیگر می زاره چون به هر حال من مهمونش بودم و تصمیم قطعیشو می گیره که هر چه زودتر این نامزدی رو بهم بزنه.

---

الان چطوری به این نتیجه رسیده که میشه رو شما حساب جدی باز کرد؟

چون پسر عموت زنگ میزده میخواسته تو رو از خونه بیرون کنه؟؟؟؟؟!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
بخاطر همین نامزدی رو بهم زده؟!!!!!!!!!!!!!!!!!

یا اینا بهانه است یا این ادم زیادی افکارش بچگانه است..اخه کی بخاطر اینکه پسرعموی نامزدش بهش زنگ میزنه اونم از راه دور نامزدیشو بهم میزنه.البته تو اینکه کار شما اشتباه بوده و باید به پسر عموت میگفتی باهات تماس نگیره شکی نیست اما رفتار نامزدت هم معقول و منطقی نیست.

یادته ازت میخواست با هم دوست بمونید؟اخه این حرف یعنی چی؟

به نظر من هر دوتون هنوز برای ازدواج اماده نیستید و بیشتر از روی احساس غربت و مسائل عاطفی که قبلا داشتین به سمت هم برگشتین.

بازم بیشتر هر دوتون فکر کنید

موفق باشید

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بهار66

چون پسر عموت زنگ میزده میخواسته تو رو از خونه بیرون کنه؟؟؟؟؟!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
بخاطر همین نامزدی رو بهم زده؟!!!!!!!!!!!!!!!!!

اینا بهانه است

یادته ازت میخواست با هم دوست بمونید؟اخه این حرفیعنی چی؟

---

منم با بهار موافقم، توجیه جدایی به خاطر موضوع پسرعموتون مسخرست.نمیشه حدس زد دلیلش چی بوده واسه جدایی ولی به نظرم با خودش نشسته فکرکرده چه توجیحی بیاره این موضوعو وسط کشیده.

ملیسای عزیز،

به نظر من
1- بهش بگو که تا پایان تزت فرصت می خواهی. الان مشغله فکریت زیاده و ممکنه روی تصمیم گیریت تاثیر بذاره ( البته اگه تزت تا هفت هشت ماه دیگه تمام می شه. نه دو سال بعد! )

2- بعد از اون اگر مایل به یک نامزدی رسمی و حتی عقد بود قبول کن. شما یکسالی با هم دوست بودید و یه مدت هم نامزد غیررسمی. همینقدر برای شناخت کافی است.

می دونم که خانواده خودت و خانواده نامزدت در جریان بودند. اما رسمیت نامزدی و اعلامش به خانواده و فامیل چیز دیگه ای است. اگر شما نامزد رسمی بودید یا عقد فکر می کنی به همین راحتی نامزدت شل کن و سفت کن می کرد و دستش اینقد باز بود؟
اگر یک خانم متاهلی پسرعموش بهش زنگ بزنه که شوهرش طلاقش نمی ده. باهاش صحبت می کنه و مساله را حل می کنه. اما نامزد شما چون سرمایه گذاری چندانی روی این رابطه نکرده، راحت هم ولش می کنه. اگر تو را می خواد باید سرمایه گذاری کنه. از اسمش، اعتبارش، آبروش، زندگیش ... در اونصورت با بروز هر مشکلی رابطه را به هم نمی زنه. این کارش مثل روابط دوست دختر/پسر هست، نه نامزد.

اگه باز هم قبول کنی که به اسم نامزد دوست دخترش باشی، احتمالا باز با اولین مشکل به هم بزنه. باید تصمیم نهاییش را بگیره و نقش شما را در زندگیش مشخص کنه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط پیدا

ملیسای عزیز،

به نظر من
1- بهش بگو که تا پایان تزت فرصت می خواهی. الان مشغله فکریت زیاده و ممکنه روی تصمیم گیریت تاثیر بذاره ( البته اگه تزت تا هفت هشت ماه دیگه تمام می شه. نه دو سال بعد! )

2- بعد از اون اگر مایل به یک نامزدی رسمی و حتی عقد بود قبول کن. شما یکسالی با هم دوست بودید و یه مدت هم نامزد غیررسمی. همینقدر برای شناخت کافی است.

می دونم که خانواده خودت و خانواده نامزدت در جریان بودند. اما رسمیت نامزدی و اعلامش به خانواده و فامیل چیز دیگه ای است. اگر شما نامزد رسمی بودید یا عقد فکر می کنی به همین راحتی نامزدت شل کن و سفت کن می کرد و دستش اینقد باز بود؟

---

درست می گی پیدای عزیز . واقعا اگه رسمی بود این ماجراها شاید پیش نمی اومد اما این نشون داد که ما هیچ کدوممون امادگی ازدواج رو نداشتیم ، نامزدم منو دوست داشت و داره اما هنوز مهارت های زندگی دو نفره رو بلد نیست . الان خدا رو شکر می کنم که عقد نکردم چون واقعا این آقا هنوز باید خیلی چیزا رو یاد بگیره !
در مورد پسر عموم هم باید بگم که ایشون چند بار به من گفت باهاش صحبت نکن اما من نتونستم . یعنی دلم سوخت و گفتم یکم بی محلی کنم و یه در میون تلفنشو جواب بدم خودش می فهمه و دیگه زنگ نمی زنه ولی بعد یکسال و خورده ای هنوزم زنگ می زنه هر چند ما یکبار . راستش پسر عموم توی یه ماجرایی چند وقت پیش نقص عضو پیدا کرد و من خیلی دلم می سوزه براش ... اگه بهش بگم به من زنگ نزن شاید فکرهای خوبی در بارم نکنه . بلخره پسر عمومه دشمنم که نیست . نامزدم می بایست می فهمید موقعیت منو که متاسفانه نفهمید که من از روی میل و علاقه با پسر عموم صحبت نمی کنم مجبورم . تازه خوبه جلوی روشم جوابشو می دادم !

اگه فکر می کنی که آمادگی ازدواج را نداره و ندارید، لزومی نداره که دوباره از سر شروع کنید.

شما به اندازه کافی دوران شناخت و نامزدی داشتید. اگر این بار خواستی شروع کنی، فقط زمانی شروع کن که آمادگی ازدواج و رسمیت موضوع از دو طرف فراهم شده باشه.