نمایش نسخه قابل چاپ
اول باید بگم که احساسات شدیدتون رو از بیاناتتون درک می کنم و برای ناراحتتیتون متاسفم .
اما من فکر می کنم شما زیاد هیجان دارید و کمی زیاده روی در بیان احساساتتون دارید. حتی به پاسخ دهندگانتون هم افراطی پاسخ گفتید در حالیکه نه اونها رو می بینید و نه می شناسید.
اما در مورد عشق. حتما می دونید که وقتی ادم عاشق بشه طرفش رو با تمام خصوصیاتش می پذیره .
امیدوارم بعد از این مرثیه سرایی احساسیتون ، مشکلتون رو مطرح کنید تا دوستان بتونند به طور واضح کمک کنند.
پس تناسب اعتقادی نداشتید! یعنی اگه ازدواج می کردید و اون خانم هم به حرف شما گوش می داد و همون طوری که بود رفتار می کرد، بازم شما چندوقت بعدش می گفتید که واستون مهم نیست؟ یعنی خانوادتون هم قبول می کردن؟ یعنی اگه این وسط یه بچه ای متولد می شد واسه تربیت بچه مشکلی نداشتید؟ یعنی اعتقادات ایشون صرفا به دست دادن و شلوار پوشیدن و اینا ختم می شد؟ خدا داند و بس! خب حالا دوست دارید بچه ها کمکتون کنن که بتونی از فکر اون خانم دربیاید؟ یا اینکه کلا از این وضعیت راضی هستید و می خواید همیشه به فکر ایشون باشید و این تاپیک صرفا در حد یه توصیه بود که هر کی عاشقه زندگیشو خراب نکنه؟؟؟
هر کی عاشقه زندگیشو خراب نکنه
اینو قبول دارم من خیلی خیلی زن دوست و با محبتم یعنی اینکه ثانیه به ثانیه به زنم محبت میکنم و مطمئنم بخاطر محبت زیاد بال پروانه اییش ریخت
hesamr عزیز:
دوام عشق در جدایی هاست
این تجربه من بود منم عشقی که تو میگی تجربه کردم ولی افسوس:
جدایی تلخ بهتر از تلخی بی پایان است
آدم تا وقتی با کسی زیر 1 سقف نرفته باشه نمیتونه اونو بشناسه چه بسا همسر اولتون اون زن رویایی شما نبوده باشه شاید اون زن لیاقت عشق تو رو نداشته که سر موضوعی مثل حجاب که قابل حل بود طلاق گرفت
نمی گم ازش متنفر شو :72:با عشق اون زنده باشو زندگی کن ولی شاد باش شاد باش
سلام آقا حسام
همونطوری که دوستان گفتند شما خیلی به اون خانوم وابسته بودید و هستید. این اسمش زن دوستی نیست. اگر اسمش زن دوستی است پس چرا زن دومتون رو باهاش دوستی نکردید و طلاقش دادید. اصلا دیدید اون زن فلک زده رو؟ به چشمتون اومد؟ دومی رو میگم ها!
دوستمون درست گفتند عشق دلبستگی میاره اما وابستگی نه!
دامن زدن به تخیلات چاره مشکل نیست. سه سال که سهله، با این روند پیش بری، سی سال دیگه هم نمیتونی با این طلاق کنار بیای. اینی که گفتند توی 6 ماه طلاق رو میپذیری و باهاش کنار میای و به زندگی عادی بر میگردی، شرط و شروط داره! یکی اش اینکه باید بستر زدایی میکردی، در صورتیکه شما بصورت کاملا اکتیو داری خودتو زجر و شکنجه احساسی میدی و نمیگذاری یک لحظه از ذهنت پاک شه. توی ذهنت بت ساختی ازش. حالا بگذریم که در واقعیت بعضی رفتارهاش رو هم قبول نداشتی!
بد نیست این دو تا لینک رو بخوونین:
فراموش کردن یک رابطه ناموفق
حالا که این مطلب بسیارغنی رو زدی حیفه ادامه ندی!
با سلام،
دوستان لطفاً با مراجعین نرم صحبت کنند.
به خصوص وقتی مراجعی برای اولین بار به این سایت می آید و درگیر مشکلاتش هست، نیاز هست دوستان به او آرامش بدهند و نه اینکه او رو محکوم کنند و به انتقاد بگیرند.
چند پست از این تاپیک ویرایش شدند.
حسام گرامی،
یک مشکلی که در تاپیک شما هست، این هست که درست مشخص نکردید در چه مورد از ما کمک می خواهید. فقط کوتاه داستان خود رو گفتید. و بعد دوستان سعی کردند اشتباه شما رو به شما گوشزد کنند. ولی شما از خودتون دفاع کردید و سعی در قانع کردن دوستان داشتید.
حالا بگویید دقیقاً در چه مورد از ما کمک می خواهید؟ و با چه هدفی اینجا تاپیک زدید.
با تشکر.
واقعا از صحبت های اقای حامد 65 سپاسگذارم
چند جای دیگه هم دیدم که متاسفانه با لحن خیلی بدی با مراجعین برخورد میشه ...دوستان لطفا به هم احترام بگذاریم
اقای حسام خان...شما الان هدفتون فراموش کردن اون عشقه یا اینکه دنبال راهی هستین که دوباره با ایشون باشید؟
متاسفانه از صحبت هاتون هر 2 مرد استنباط میشه
برای من به شخصه خیلی زیباست که ازدواج اولتون رو هنوز به خاطر دارین اما ازم ناراحت نشینا....کاش برای بار دوم و به خاطر فراموش کردن اولی دوباره ازدواج نمیکردین ....واسه همسر دومتون خیلی ناراحتم....
بهر حال گذشته ها گذشته....با وجود اینکه گفتین ایشون هنوز مجردن ایا مشکلی برای جلو رفتن و دوباره خواستگاری کردن هست؟