چگونه با وجود مشكلات ، به اهداف و آرزو هایم برسم؟

آقا محمد گرامی

حتما خانم انی میایند و به شما راهنمایی های خوبی می دهند. اما چند سوال داشتم

ایا شما غیر از درس خواندن فعالیت دیگری نیز داری؟ مثلا فعالیت ورزشی (به صورت مستمر) و یا فعالیت در کانون هایی که هم سن و سالهای شما در ان فعال هستند و یا مطالعه کتب غیر درسی.و ..

اما در مورد وسواس شما که 13 سال داری. تا انجا که من می دانم پسرها در 15 سالگی به تکلیف می رسند. یک راه که می توانی کمی به این حالت غلبه کنی این است که تمام نمازهایت را به جماعت و در مسجد بخوانی. راستی در مسجد محلتان فعالیتهایی در سنین شما وجود دارد؟

يك چيزي راننوشتم به يك سري افكاري كه در اينده پيش ميايد فكر مي كنم و به سختي هاي
آنها

سلام محمد عزیز
اول از همه یه نقل قول کامل در مورد پست اخرت:
امام علی (ع) فرمود : گذشته که گذشته است و آینده هم که هنوز نیامده است و وجود ندارد ، برخیز و فرصت بین دو دم را غنیمت شمار .
پس فرصتی که همین الان در دستانت هست غنیمت بدان و اونها رو به اسانی از دست نده

در مورد درس نخواندنت ، و حوصله نداشتن برای انجام این کار
بنظر من دو دلیل داره : یا انگیزه کافی رو نداری و یا از شکست می ترسی

علت اول محتمل تر هستش
بهترین کار برای بدست اوردن انگیزه ، داشتن اگاهی از اهداف اینده هست ( و نه پرسه زدن بی هدف در اینده)
اهدافتو مشخص کن ، در یه کاغذ بنویس ، بزن به اتاق دیوارت

مهم ترین کار این جا شروع می شود ! برنامه ریزی ، باید یک برنامه خوب بریزی ، از این نرم افزار استفاده کن:
مدیریت و زمان بندی کلاس های درس با aSc TimeTables

در نهایت می رسیم به ضلع سوم ، که اون هم تلاش و اراده و در نهایت توکل بخداست
موفق باشی:72:

سلام
من مي خواهم بگويم كه ديگر اميدي در زندگي ام براي ادامه زندگي ام ندارم نمي دانم از اين سرگرداني چه كنم هر كاري كه مي كنم كه به اهدافم برسم نمي توانم من يك هدف داشتم و دارم و خواهم داشت ولي هر كاري مي كنم كه به اين هدف برسم موانع در سر راه من وجود دارند از جمله وسواس ديگه خسته شدم از اين وسواس اين مانع سختي براي منه كه به همين راحتي هم كنار نمي ره دلم مي خواهد گريه كنم ولي اشكم نمي ريزد با گريه خالي مي شوم حس تنهايي سختي در من دست داده احساس مي كنم هيچ كس مرا دوست ندارد و همه به من به عنوان يك فرد مضر نگاه مي كنند من در اين سايت عضو شدم براي اينكه از راهنمايي هاي اشخاص با تجربه تر استفاده كنم خواهش مي كنم راهنمايي بفرماييد.

سلام
اول از همه بگم این احوالی که تو الان داری برای همه اتفاق افتاده ، پس چیز خیلی عجیبی نیست
پس تو ادم کاملا طبیعی هستی و رفتارت هم کاملا طبیعی هست
می تونی از هدفت یکم واسم تعریف کنی؟
وسواست به چی هست؟
اره خب... اگر لازم باشه گریه کن! منی که سنم دو برابر توست ، بعضی موقع های وقتی دلم پر میشه گریه هم می کنم. اونم وقتی تنهام... گریه کردن که عیبی نداره، اتفاقا بعضی وقت ها خیلی هم خوبه
پدر و مادرت تو رو به این دنیا اورده اند پس خیلی دوستت دارند ، کافیه از مادرت بپرسی که چه شب هایی رو برای نگهداری ازت بیداری کشیده و ادمی که دوستت نداشته باشد این کار ها رو واست نمی کنه
خدا هم که تو کتابش قران بار ها گفته عاشق بنده هاشه... پس خیلی ها تو رو دوست دارند گل پسر

ببین اصلا خجالت نکش ، کسی اینجا که تو رو نمیشناسه. تمام حرفاتو بزن تا بتونیم کمکت کنیم

ببينيد من چقدر بدبختم كه حتي مشكلاتم هم گيج كننده است هيچ كس نمي تواند به من كمك كند؟
من از مدرسه زياد خوشم نمياد دلم مي خواهد برم حوزه علميه با اين كه پدرم خودش درس حوزه خونده مي ترسم مخالف باشن در اين را بطه هم كمكم كنيد. اهداف من براي ادامه زندگي اين است كه به مقام بالاي عرفاني نزد خداوند برسم از نوروز 90تا نوروز91هر روز بر نامه ريزي مي كردم ولي عمل نمي كردم هر روز را به فردا مي سپردم و آخر هم يكسال به باد رفت دلم مي خواهد يك كار بسيار بزرگي را شروع كنم ودر آن موفق باشم من ديگه خسته شدم از اين وضعيت خواهش مي كنم كمكم كنيد من براي هدفم تلاش كردم ولي به دليل داشتن وسواس نشد درست عمل كنم.

كمكم كنيد نظر بنويسيد خانم aniمن منتظر راهنمايي هاي شما هستم من فقط از اينترنت مي تونم مشاوره انجام بدم.

اقا محمد من فکر می کنم بهترین کار در سن شما اینه که یک همراه پیدا کنی چه بخوای حوزه ادامه بدی چه درس بخونی. برای پیدا کردن همراه هم اگر در مدرسه کسی رو پیدا کنی که اهدافی شبیه به شما داشته باشه یا در مسجد محلتون (در کانون های نوجوانان در مساجد) خیلی خوب میشه. چون می تونید نقاط ضعف هم رو پوشش داده و همدیگرو تشویق کنید . هر بار هر کدوم اهمال کاری کرد دیگری می تونه انگیزه لازم رو به دیگری بده. ضمن اینکه حس مسولیت پذیری و تعهد رو هم بهتون میده.

نظر بنويسيد خانم aniمن منتظر راهنمايي هاي شما هستم من فقط از اينترنت مي تونم مشاوره انجام بدم.

به نام خدا
سلام حدود یک سال و نیم می شه که تو سایت همدردی نیومدم یا اگه اومدم چیزی ننوشتم
یک سوال داشتم احساس پوچی می کنم احساس می کنم پیشرفت بزرگی نداشتم احساس می کنم پدر رو مادرم از من راضی نیستند احساس می کنم چون وسواس دارم سالم نیستم از عید فطر پارسال برنامه ریزی کردم که خودمو درست کنم ولی حالا دوباره نزدیک عید فطره و خودمو درست نکردم نا امیدیم بعضی وقت ها حسادت میاد سراغم نسبت به دوستای دیگم توی درسم هم تا حالا موفقیت بزرگی نداشتم البته درسم هیچ وقت بد نبوده موندم چیکار کنم شما راهنماییم کنید با تشکر از کسانی که این سایت را بوجود آوردند.
یا علی