نمایش نسخه قابل چاپ
رعنا جان
واقعا جمله اي كه نوشتي بسيار برايم تكان دهنده بود. اما حقيقت دارد.
ما هزاران چيز را دردنيا مي پرستيم و به زبان مي گويم: خدايمان يكيست.
خدا ما را ببخشد اگر او را كوچك و ناتوان مي بينيم. خدا ما را ببخشد اگر هزاران خدا در زندگي داريم و خدايمان را فراموش مي كنيم.
جملاتي از حضرت علي (ع) از كتاب نهج البلاغه:
اى فرزند آدم زمانى که خدا را مىبينى که انواع نعمتها را به تو مىرساند تو در حالى که معصيت کارى، بترس.
هشدار هشدار به خدا سوگند، چنان پردهپوشى کرده که پندارى تو را بخشيده است
کسى که آرزوهايش طولانى است کردارش نيز ناپسند است
عمل مستحب انسان را به خدا نزديک نمىگرداند، اگر به واجب زيان رساند
"خوشا به حال کسى که به ياد معاد باشد، براى حسابرسى قيامت کار کند، با قناعت زندگى کند، و از خدا راضى باشد"
خداواندا.
من! ، دانه!
بنده تو كه دوستش داري و چون مادري كه فرزندش را تر و خشك مي كند از من نگهداري مي كني، از تو مي خواهم با ما در اين بازي خوب و بد زندگي همبازي باشي و در كار خير و شر ما كه ما قادر به تشخيص دادن آن نيستيم ، كمكمان كني.