نمایش نسخه قابل چاپ
رایحه عزیز یه چیزم مد نظر داشته باش ، اگه تصمیم داری گواهینامه بگیری خیلی مصمم برو جلو اشتباه منو تکرار نکن که هفته ای یه بار می رفتم برای تمرین بعد یه هفته برف اومد نرفتم ، هفته بعدش بابا کار داشت نرفتم و هفته بعد ....هیچ موفقیتی هم کسب نکردم و داشتم کم کم بیخیال می شدم . بعدش تصمیمو گرفتمو رفتم آموزشگاه خیلی راحتو بی دردسر گواهینامه مو گرفتم.
البته در کنار تمرین با ماشین آموزشگاه با همسرتم اگه بتونی بری تو خیابونای خلوت رانندگی کنی زودتر راه میفتی.
فعلا که چون سوتی های منو تو رانندگی دیده می گه هنوز زوده گواهی نامه بگیری.یا کلاس بری.بچه ها برخلاف تصورم راضی نمی شه برم کلاس.خوشش هم نمی یاد راجع بش اصرار کنم.یه مدت بی خیال می شم.اگه بهش ثابت کنم که حواس پرت نیستم اجازه می ده.
فعلا حس مردونگیش گل کرده :311:منم که باید به این حسش بها بدم البته خودم دوست دارم بها بدم وازش اطاعت کنم
فعلا به این آموزش های شبانگاهی باید قانع باشم
سلام رايحه جان
تاپيك من قفل شده به خاطر همين اومدم تا تو تاپيك خودت از دلسوزي‌ها و اميدهايي كه بهم دادي، ازت تشكر كنم.
در مورد رانندگي هم نگران نباش، اولش همه همينطورن، با وجودي كه مي‌دوني من چه مشكلاني دارم ولي شوهرم گاه‌گداري ماشين را به من مي‌ده تا براي تمرين يه مافتي را چه داخل شهر و چه در خارج شهر رانندگي كنم. البته من گواهي‌نامه دارم ولي هنوز تجربه كافي ندارم.
حالا هم هر چه پيش مي‌ره احساس مي كنم تسلطم به ماشين و رانندگي زياد مي‌شه و از غرغرها و داد و هوارهاي شوهرم كه وايسا.... بوق بزن....... تو تقاطع ايست كامل كن.....بغل را نگاه كن و ..... كم و كمتر شده...
نگران نباش آهسته و پيوسته برو ان‌شاء ا... ياد مي‌گيري