RE: ازدواج کردن با کسی که هیچ حسی بهش ندارم درسته؟
سلام...اول بگم من پسرم و نمیدونم تو این تاپیک چی می خوام؟!!..:163:
دلیل اومدنم اینه که 1 توصیه به 2 تا بهار همدردی بکنم به عنوان جنس مخالف...
شما خانم ها بسیار زیبا به امر ازدواج می اندیشید و برای من جالب و قابل تحسین هست.اما نکته ای که هست اینه که حتما در ازدواج شدیدا احتیاط کنید!از اونجایی فاکتور اصلی شما اخلاق هست ،بهتره بیشترین تلاشتون رو تو مرحله شناخت خواستگار بزارید.من پسر های زیادی رو در اطرافم می شناسم که وقعا باید بهشون مدرک فوق دکترا بازیگری داد!90 درصدشون هم دکترا سخنرانی میگیرند!!...نیمخوام این بازیگری رو بد بدونم ، یا سخن رانی رو نفی کنم چون برای جنس پسر توی جامعه ،بخصوص بخش کار به نظر با اوضاع فعلی کار در ایران لازمه ،اما اگر این بازیگری وارد پروسه ازدواح بهشه اولین نفری ضرر میکنید شما 2 بهار همدردی هستید.(و خانم های دیگه همدردی که اینگونه به امر ازدواج می اندیشند)
راه کار من هم اینه که شما برای تشخیص بازیگر واقعی باید اون رو توی موقعیت ها و وضعیت های مختلف قرار بدید.که نیازمند یه پروسه 2-3 ماهه شناخت هست.بیشتر در مورد اقایون و خصوصیات اخلاقیشون مطالعه کنید(مثلا مقاله به زبان انگلیسی میخوندم که اقایون چندین برابر خانم ها دروغ میگویند!نمونه یه خصوصیت خاص!)
مشاوره حضوری هم بسیار مناسب هست ،البته بعد از گذشتن مراحل اولیه شناخت و نه در ابتدا امر!چون شما باید از مشاور بخواهید که در چه ضمینه هایی فرد مورد نظر رو به چالش بکشه..
طولانی شد.احتمالا اقایونی که این مطلب رو میخونند ،در بهترین حالت ممکن من رو کتک بزنند!...من کمی عذر خواهی میکنم که یکم زیادی از آقایون گفتم.خانم ها هم لطف کنن دیدشون نسبت به اقایون خراب نشه...:311:
خوشبخت بشید:72:
RE: ازدواج کردن با کسی که هیچ حسی بهش ندارم درسته؟
نقل قول:
نوشته اصلی توسط cent_os
دلیل اومدنم اینه که 1 توصیه به 2 تا بهار همدردی بکنم به عنوان جنس مخالف...
شما خانم ها بسیار زیبا به امر ازدواج می اندیشید و برای من جالب و قابل تحسین هست.اما نکته ای که هست اینه که حتما در ازدواج شدیدا احتیاط کنید!از اونجایی فاکتور اصلی شما اخلاق هست ،بهتره بیشترین تلاشتون رو تو مرحله شناخت خواستگار بزارید.من پسر های زیادی رو در اطرافم می شناسم که وقعا باید بهشون مدرک فوق دکترا بازیگری داد!90 درصدشون هم دکترا سخنرانی میگیرند!!...نیمخوام این بازیگری رو بد بدونم ، یا سخن رانی رو نفی کنم چون برای جنس پسر توی جامعه ،بخصوص بخش کار به نظر با اوضاع فعلی کار در ایران لازمه ،اما اگر این بازیگری وارد پروسه ازدواح بهشه اولین نفری ضرر میکنید شما 2 بهار همدردی هستید.(و خانم های دیگه همدردی که اینگونه به امر ازدواج می اندیشند)
راه کار من هم اینه که شما برای تشخیص بازیگر واقعی باید اون رو توی موقعیت ها و وضعیت های مختلف قرار بدید.که نیازمند یه پروسه 2-3 ماهه شناخت هست.بیشتر در مورد اقایون و خصوصیات اخلاقیشون مطالعه کنید(مثلا مقاله به زبان انگلیسی میخوندم که اقایون چندین برابر خانم ها دروغ میگویند!نمونه یه خصوصیت خاص!)
مشاوره حضوری هم بسیار مناسب هست ،البته بعد از گذشتن مراحل اولیه شناخت و نه در ابتدا امر!چون شما باید از مشاور بخواهید که در چه ضمینه هایی فرد مورد نظر رو به چالش بکشه..
آقای cent_os عزیز سلام
حرف های شما کاملا متین است اما انگار نوشته های من را درست نخواندید!!!
من گفتم پس از اینکه از یک نفر خوشمان آمد و به دلمان نشست ، فاز شناخت را زیر نظر
خانواده ها طی کنیم!
برای منی که در همان فاز شناخت ، و طی یک آزمون ساده نامزدیم بهم خورد کاملا قابل درک
است که چه کسی فیلم بازی می کند و چه کسی نه!
بحث من سر پذیرش خواستگاری است که قبل از آمدنش به دل من نشسته باشد و بعد تازه
مراحل شناخت را شروع کنیم!
از تجاربی که در زندگی آموختم خوب میدانم چطور میتوان انسانها را در معرض آزمون قرار داد
و به کمک خانواده و لطف خدا فهمید مخاطبت چند مرده حلاج است!
امیدوارم متوجه منظور بنده و بهار66 شده باشید!
اشتباه می گویم؟
RE: ازدواج کردن با کسی که هیچ حسی بهش ندارم درسته؟
مرسی بهار شادی،cent-os ،رایحه عشق،حامد65،فرهنگ 27،ویدا،افتاب همدرد،مریم پاییزی
اخ بهار حرفت حرف منه.
دقیقا اینکه ما به کسی جواب منفی میدیم معنیش این نیست که ادم بدیه که هی مامان بابام ازم میپرسن اخه چه ایرادی داره؟
اونا هم خوبن اما به قول بهار شادی باید به دلم بشینه.
من که معیارای سطحی مثل قیافه و...ندارم.ولی باید جذبم کنه یانه؟من که نمیتونم دلمو بهش وصله پینه کنم و هی به خودم بگم ادم خوبیه.هر ادم خوبی که مناسب من نیست.
وقتی این اقا به دلم ننشسته چرا باید خودم و اونو در عذاب بذارم که مثلا هی با هم حرف بزنیم.
cent-os اینی که میگی دقیقا مشکل جلسه خواستگاریه.یعنی من میشنم اونم میشینه هی ازخودش میگه...این به درد من نمیخوره...من دلم میخواد خودم بشناسمش بعد به خونوادم بگم بیاین نظر من رو این ادمه.حالا نظرشما دربارش چیه؟
با حرفات موافقم به همین دلیل شعار من در مقابل پسرا اینه...حرف باد هواست...
منم اصلا نمیخوام به حرفای قشنگی که همه تو خواستگاری میزنن تکیه کنم...گفتم خیلی طول میکشه تا ازیکی خوشم بیاد...عاشق چشم و ابروی پسرا هم نمیشم...
اما وقتی یکی به دلم نیست...نیست دیگه...و اینو خونوادم نمیفهمن...
شاید فکر میکنن نسل مرد منقرض میشه و منم مثل دخترای فامیلمون مجرد میمونم...
خوب من تحمل مجردی رو به زندگی زورکی ترجیح میدم.
حالا در نهایت من چیکار کنم؟
RE: ازدواج کردن با کسی که هیچ حسی بهش ندارم درسته؟
من نظرم اینه که آدم اگه قصد ازدواج داشته باشه وبه نگاه خریدار به خواستگار نگاه کنه ....راههاش هم باز میشه برای قبول یا رد ولی اگه بی هدف بیان وبرن...از هیچ کدوم خوشت نمیاد...وچند ساله دیگه که خواستگارا تموم شدن....تو می مونی وپشیمونی ومجبوری با یکی خیلی پایینتر از همه اینا ازدواج کنی
RE: ازدواج کردن با کسی که هیچ حسی بهش ندارم درسته؟
در مورد این حرفت که نظر ما رو هم پرسیده بودی:
من همیشه فکر میکنم اگه قرار باشه با کسی ازدواج کنم هر اتفاقی که بیفته ازدواج میکنم.نه اینکه منکر اختیار و انتخاب باشم.اما میگم با نفرات قبلی هم قسمت هم نبودیم.
به نظر من این حرف منطقی و درست نیست چون چه بسا در زندگی ادمها کارهایی رو انجام بدن که کلا سرنوشتشون عوض شه اصلا اینجا منظورم شما نیستی عزیزم دارم کلی رو این حرف نظر میدم که ممکنه که یه ادمی تو زندگی به دلیل اشتباه های مکرر و لجبازی ها و ...خودش سرنوشتش رو عوض کنه این ادم نمیتونه اخر کار گله کنه که ای خدا این چه سرنوشتی بود چون در این موارد او حق انتخاب داشت و چه بسا که اون اگه میرفت مشورت میکرد و مطالعه میکرد و ... سرنوشتش کلا یه چیز دیگه میشد(به نظرم ادمها میتونن سرنوشتهای متفاوتی داشته باشن)...:72:
راستی بهار جان شما شما که معیار اصلیت اخلاق هست وقتی بدون شناخت و فهمیدن خصوصیات اخلاقی این فرد میگی به دلم نمیشینه خوب معلومه خانوادت گیچ میشن...
RE: ازدواج کردن با کسی که هیچ حسی بهش ندارم درسته؟
مادلین عزیز و گل بیرنگ جان
خوب ادم وقتی یه وسیله رو هم میخواد بخره اول اگه ازچیزی خوشش اومد اونوقت میره ببینه جنسش چطوره؟گارانتی داره؟(که البته تو این دوره زمونه به درد نمیخوره) و...
تازه من نمیتونم به چشم خریدار نگاه کنم.اونم تا وقتی خوشم نیومده
من معیار اصلیم اخلاقه ولی برای کسی که یه کوچولو به دلم نشسته باشه.
وقتی ازشون خوشم نمیاد نمیاد دیگه.
منظورم اینه که وقتی یه ذره از کسی خوشم اومد ببینم اخلاقش چطوره؟
من که دنبال نیست در جهان نیستم که.یه ذره خوش اومدن کافیه تا راجبش فکر کنم.
به مامانم اینا گفتم که جوابم منفیه و...خلاصه اونا قبول کردن.اما حالا مادر پسره دست بردار نیست هر چی مامانم میگه نه میگه میایم خونتون.انقدم هولن.نمیدونم پسرشون از بی زنی داره میمیره که انقد عجله دارن
RE: ازدواج کردن با کسی که هیچ حسی بهش ندارم درسته؟
واقعا درسته آدم باید یک کسی اول به دلش بشینه که بعد راحت بهش فکر کنه . ولی خوب همیشه نمیشه که حتما به کسی حسی داشته باشی تا برای ازدواج بپذیریش . اگر قصد ازدواج داری و بعضی معیارهایی که داره با معیارهای شما مطابقت داره خوب میتونه بعدش این حس هم بوجود بیاد . ولی به نظر من حتما باید قبل از ازدواج با اون شخص یک ارتباطی باشه تا از نقطه نظرات و اخلاقش و رفتارش شناختی بدست بیاد چون همه چیز توی روز اول و دوم و .. مشخص نمیشه همیشه اینطوره که همه اولش فیلم بازی میکنن .
البته منظورم از ارتباط نه ارتباط آنچنانی و طولانی است بلکه در حد بدست آوردن یک شناخت از طرف مقابله.
مطمئن باشید همیشه حس بوجود میاد حالا ممکنه قبل از ازدواج باشه ممکنه بعد از ازدواج باشه .
RE: ازدواج کردن با کسی که هیچ حسی بهش ندارم درسته؟
بنظر من ازدواج با کسی که بهش هیچ حسی نداری صد در صد درست نیست
اما آشنایی و صحبت کردن برای آشنایی و شناخت با کسی که بهش حسی نداری ایرادی نداره، در جریان شناخت قرار نیست بهم علاقه مند بشید اما شاید در خلال همین آشنایی ها و صحبت ها یه نفر پیدا شد که اخلاقش کاملا به دلت نشست! بدلیل اینکه اون شناخت قبلی که تو ازش داشتی با اون شناخت بعدی که ازش بدست میاری ممکنه خیلی فرق کنه! میگی اخلاق برام مهمه ، توی فاکتورهات ظاهر ندیدم باشه. خوب اخلاق آدمارو نمیشه براحتی با چند بار رفت و آمد و اینا کاملا شناخت. جلسه خواستگاریم برای همینه.
کلا نه فقط درمورد ازدواج توی خیلی از موارد دیگه هم ما اکثرا همینطوریم. حتی توی دوستی ها توی روابطمون با همکارا.
مثلا خود من زمان دانشجوییم از بعضی از همکلاسیهام اصلا خوشم نمیومد با اینکه شاید در حد یه سلام و احوالپرسی بیشتر نمیشناختمشون اما وقتی بیشتر با هم در ارتباط بودیم یا مثلا برای یه پروژه بیشتر باهاشون یا به نوع ارتباطشون و رفتار و گفتارشون با بچه های دیگه دقت میکردم میدیدم چقدر فرق داره با اون چیزی که من دربارش فکرمیکردم و کلا حسم نسبت بهش عوض میشد.
بهرحال سعی کن حداقل یه جلسه باهاشون حرف بزنی ببینی اصلا تو چه فاز و موودی هستن. اگه دیدی خیلی با اونچه که تو ذهنته فاصله داره خوب کلا بیخیالش شو اما اگه دیدی نزدیکه سعی کن بیشتر بشناسیش.