RE: شوقی برای ادامه کار و درس ندارم
نقل قول:
نوشته اصلی توسط bbeg
شاید این احساس و این فکر مقداری مسخره به نظر برسه و شاید به علت سن کمی که دارم باشه.(24 سال)
من فکر می کنم در چنین شرایطی که هستم همیشه یک موضوع بوده که منو به شوق و اشتیاق می رسوند.
...
شاید تایپ این مسائل برام سخت باشه ولی همیشه توی تصوراتم "دختری" رو می بینم که اگر "وجود" داشت ، بعنوان نامزد و یک همسر چقدر توی زندگی ام رنگ خوشبختی ، شوق و اشتیاق وجود احساس میشد...
اون چیزی که من فکر می کنم می تونه به زندگی من رنگ دیگه ایی بده ، یک دختره.
کسی که بتونه منو کمک کنه تا این راه رو با یاری عاطفی اون ادامه بدم.
سلام bbeg
منظورت از رابطه عاطفی چیه ؟
چرا به ازدواج فکر نمی کنی ؟
ایا مانعی برای رسیدن به این منبع انگیزه (اگه واقعا همینطور باشه ) وجود داره ؟
یه توصیه خیلی تکراری که خودم هنوز بهش ایمان ندارم :) :
منبع ارامش . انرزی ، انگیزه و امید به زندگی در درون شماست
منابع بیرونی ناپایدار هستن
و هرانچه را که نپاید دلبستگی نشاید
موفق باشی
RE: شوقی برای ادامه کار و درس ندارم
سلام.
خیلی لطف کردین مریم خانوم .
حرفهاتون کلا امیدوار کننده بود اما انتظار من اینه که آیا این افکار منطقیه یا در شرایط حساس کنونی(!) این افکار پدید اومده ؟!
آیا دارم خودمو گول میزنم یا نه؟!
RE: شوقی برای ادامه کار و درس ندارم
سلام
به نظر من این یه اتفاق طبیعی منطقی خیلی خوب توی زندگی هر کس هست که خوشبختانه برا شما هم اتفاق افتاده و سعی کنید مثبت بهش نگاه کنید و تلاشتون را برای بهتر شدن اوضاع کنید نمی دونم چه جوری ولی میدونم با پشکاری که در شما هست مطمئننم که میتونید و این خیلی خوب که یه پسر بتونه این اتفاق زندگی شو بگه این خودش یعنی شما خودتون و زندگی تونو دوست دارید ویه آدم کاملا خوشبخت هستید و یه روزی میرسه که دوست دارید یه بار دیگه این احساس باز برا شما اتفاق بیفته اگه راهو درست برید و پشیمون نشید این احساس به آدم یه جور شوق یا کنجکاوی برا روبرا کردن زندگی میده .
شما آدم موفقی هستید به این شک نکنید .
زندگی مثل یک قاصدک میمونه که اگر نگیریش خیلی ساده و راحت از تو میگذرد و
به فکر تو نیست که حسرت رفتنش را میخوری !
RE: شوقی برای ادامه کار و درس ندارم
سلام.
من بارها و بارها در مورد این اتفاقی که برام افتاده و افکاری که دارم با برخی از دوستان بسیار نزدیکم صحبت کردم وجواب تاپیک دوستان مختلف رو هم دیدم ولی هیچ تغییری در خودم احساس نکرده ام و بلکه بدتر هم شده ام . میخوام بدونم آیا مراجعه به روانشناس مشکل رو میتونه بهتر کنه یا نه ؟
نمی دونم چطوری زندگی مو به حالت اول برگردونم؟
RE: شوقی برای ادامه کار و درس ندارم
دوست عزيز شايد اين تاپيك كمكتون كنه:
كليك كن