نمایش نسخه قابل چاپ
سلام فرانک عزیز
قبل از هر چیز چند تا سوال داشتم
شما عقد رسمی هستید؟ یا فقط خانواده ها در جریان هستند و نامزد هستید؟
به مشاوره قبل از ازدواج مراجعه کرده اید؟
به غیر از این مشکلاتی که عنوان کردید ، رابطه احساسی تان به چه صورت است؟
رابطه ج ن س ی داشته اید؟
سلام
عقد هستیم. رابطه احساسی خوبی داریم یعنی وقتیکه باهم خوبیم واقعا بهم محبت میکنه از هیچیم کم نمی ذاره تحویلم میگیره و ...
اما مشکل اینجاست که زیاد طول نمیکشه سر هرچی سریع قاطی میکنه توهین میکنه همه چیز از یادش میره و کوفتم میکنه
بخوام حساب کنم توی یه هفته 3 روز خوبیم . تمام جرو بحث ها هم سر مسائل بیخوده جوری قهر میکنه و داد میزنه که انگار چی پیش اومده و اگه باهاش صحبت کنی به هیچ وجه حرفتو گوش نمیده و اروم نمیشه مگر بری بغلش کنی بگی بیا تمومش کنیم البته من همیشه اینکارو نمیکنم چون فکر میکنه حق همیشه با اونه و بیشتر جلوش وایمیستم نه با دادو بیداد با ارومی متوجهش میکنم که موضوع بیخوده و الکی عصبانی نشه اما گوش نمی ده و میگه فکر نکن عقل کلی و ..
بیشتر از بدهنی که داره اذیت میشم خیلی احساس میکنم شخصیتم خورد میشه رفتارش با خانوادشم همینطوره
اصلا توی اون لحظه ها که منو میبنده به فحش و بدو بیرا احساس میکنم هیچی ندارم و...
مسائل مالی هم منو می ترسونه ادمی نیست که بتونه فشار و تحمل کنه ( فشار ترافیک رو که گفتم چطور سرم خالی کرد) دیگه فکر کن مالی باشه یا یه ماه به فرض مثال کرایه اش عقب بیافته
من واسش هیچی کم نذاشتم نمیگم کاملم منم اشتباه زیاد داشتم اما خوبی هام زیاد به چشمش نمیاد اگرم بیاد توی همون لحظه است که کاری واسش انجام میدم
اگرم بخوام یاد اوری کنم میگه داری منت میذاری
:324:
رابطه جنسی هم داریم
فرانک جون من خودم الان تو شرایط میزونی نیستم.
اما راستش رو بخوای سبک جامعه امروزی ما فشار زیادی رو برای مردا ایجاد میکنه. پسرا باید هزینه زیادی رو برای عشق بپردازن برای همین یا به کمک پدراشون متوسل میشن، یا اگر غرور داشته یا پدر پولداری نباشه باید جون بکنه و خودش هزینه عروسی و خونه و اینا رو جمعع کنه و بعد هم سایر مخارج رو بپردازه. راه اخر هم که این روزا زیاد شده که کلا قید ازدواج رو بزنه. یک مرد ایرانی صبح یک ساعت تو ترافیکه شب هم یک ساعت. توی روز هم همش کل کل با آدمای مختلف بعد هم هزار و یک فکر و نگرانی از آینده. واقعا تاثیر داره. و متاسفانه خانواده های پسرا رو برای این همه سختی آماده نکردن برای همین یهو دچار شوک میشن و قاطی میکنن.
همه این حرفا جای خود و اینکه ما باید درکمون رو بیشتر کنیم ( خود من هم یواش یواش این موضوع رو درک کردم)
اما حرمت ها نباید شکسته شه. اگر مردی عادت کنه به بی حرمتی به زنش حتی اگر مشکلات مالی حل شه این موضوع حل نمیشه. خستگی و اعصاب خردی درست. اما گفتن زن برای آرامش مرده نه برای خالی کردن دق دلی هاش. نمی دونم رفتار تو با اون چطوره یا اینکه دفعات بد اخلاقی اون چقدره. ولی شمیم راست میگه با شروع زندگی هر چی باشه کمه کم 10 برابر میشه چون هم بیشتر با همید هم مسائل بیشتر میشه.
نمیدونم شوهرت باهات درد دل میکنه یا نه. بهش فرصت بده نگرانی هاشو برات بگه. بهش نشون بده درکش می کنی و قدر تلاشش رو میدونی اما لوسش نکن. تو دوران عقد اون وظیفه مالی نسبت به تو نداره اما دیگه بابت تفریحات نباید منتی بزاره. تو هم میتونی به بهانه هایی اونو مهمون کنی فقط از این جهت که از نظر روحی احساس کنه که همه فشار روش نیست اما اینکه دنگ بدی و این حرفا اصلا درست نیست. اصلا یه وقتایی کیکی چیزی درست کن با یه چایی تو پارک بخورید کم خرج که حس کنه میشه همه جوره از زندگی لذت برد یا اگه اون پیشنهاد میده برید رستوران یه بار هم تو بگو نه نمی خواد ما باید صرفه جویی کنیم . اینا فقط برای اینه که اون حس کنه تو هم درک می کنی.اما اگه برای تولدت می بردت رستوران حق نداره منت بزاره. و در همین حین مواظب باش پرتوقع و لوس نشه.
همه اینا راه هایی که ممکن کمک کنه، اگر اون جنبه داشته باشه. تو تمام تلاشتو بکن هنوز زوده برای نا امید شدن اما اینا همه میتونه یه هشدار هم باشه و حواست رو بیشتر جمع کن.
خیلی بی تربیت و بد دهنه.................
الان بهش زنگ زدم ببینم خونه فامیلمون که دعوت کرده می رسه بیاد؟
گوشی رو برداشته بهم میگه بنال؟ چیه؟
فکر کرده کیه که اینطوری باهام برخورد میکنه منم واسه خودم شخصیتی دارم .
میسوزم از این حرفاش فکرکرده برده گرفته
همیشه همینطوری بی حرمتی میکنه بهم فقط اگه روزی خوب باشیم باهم یکم با ادب میشه و بجای بنال میگه جانم
اما همیشه که خوب نیستیم اون با اون اخلاقش به همه چیز گیر میده و از کاه موه میسازه همش اخماش توی همه
دلم خیلی شکسته من با اون ازدواج نکردم که بهم بی حرمتی کنه
تازه این یکیشه بد تر هاشم وقتی عصبانی بوده نثارم کرده خیلی توهین میکنه همش خط و نشون میکشه و لجبازی میکنه
ارامشی که می خواستم این نبود. همش غر غر دیگه این اخریا قدم هم بر میدارم استرس دارم که یه وقت دعوا نشه. و واسم قیافه نگیره.
:302:
عزیزم توی یکی از تاپیک های قدیمیت دیدم که در مورد شکت به اعتیاد چیزایی گفتی.
به کجا رسید. اینو دست کم نگیر.
از نظر من خیانت و اعتیاد خیلی شبیه هم اند و خیلی صریح باید با هر دوشون برخورد کرد چون هر دو نشون از یک ضعف شخصیتی اند.
بی حوصلگی و بد دهنی اون میتونه به همین دلیل باشه.
خیلی مواظب باش.
بله ایده آل عزیز
حواسم هست و اصلا هم دست کم نگرفتم واسه همینه که عروسی رو عقب انداختم و بهش بیش خودم یه محلتی دادم تا معلوم شه انشاءا..
با حرفت کاملا موافقم
دعام کن تا حقیقت معلوم شه که هست یا نیست
فرنک جون سلام عزيز:72:
نميدونم در جريان زندگي من بودي يا نه ولي چيزهايي که ميگي خيلي شبيه زندگي منه و متاسفانه و باز ميگم متاسفانه من ازدواج کردم که افسوس و صد افسوس که اي کاش باهاش ازدواج نميکردم.نميگم من مشکلي ندارم نه و البته تو خانواده ما هم پدرم به مادرم بد ميکرد و توهين ها ميکرد و حتي ممکن بود اونو کتک هم بزنه ولي من از همه اينها بيزار بودم و دلم نميخواست شوهرم اين رفتارها رو داشته باشه ولي متاسفانه همه اينها رو داشت و من براي خودم متاسفم.از طلاق ميترسيدم بيشتر هم بخاطر خواهرم که جدا شده بود اخلاق همسر اون هم مثل اخلاق همسر من بود بسيار گند طوري که خواهرم از شدت فشارهاي عصبي به ام اس دچار شد و ديگر طاقت نياورد و پدر و مادرم هم عصباني راضي به جدايي خواهرم شدن.نميخوام بگم من وقتي همسرم با من خوبه دوستش دارم و وفقط باهام بده ازش دلخورم.بد بودن داريم تا بد بودن.کسي که وقتي بده اقدام به توهين و ناسزا و خورد کردن شخصيت طرف ميکنه و راحت کتکش ميزنه اسمش رو ديگه نميشه دلخوري گذاشت اينها همه زمينه اي ميشه براي کينه به دل گرفتن و متنفر شدن.من الان چه تو زماني که خوبيم و چه زماني که باهم بديم ازش متنفرم.ازش بدم مياد.حس ميکنم سهم من از زندگي باهاش فقط بدبختيه ،اينکه دائم بگه ندارم،من مثل يه برده براش کار کنم و سر ماه حقوقم رو بيارم براش و دست آخر پاداش اين کارم توهين و کتک و بي حرمتي و از بين رفتار شخصيتم بشه.
عزيزم همه اينها رو گفتم تا بدوني که همسرت مطمئن باش تغيير نخواهد کرد.وقتي الان که نامزديد دوراني که معمولا دو طرف يه مقدار با ملاحظه رفتار ميکنه اينجوري ميکنه فردا که زير يه سقف رفتيد مطمئني باش بهتر که هيچ ممکنه بدتر هم بکنه.متاسفانه ما زنها هميشه ترسيديم و جرات امون کم بوده و اين باعث شده اجازه هر کاري رو به همسرامون بديم.گاهي وقتها از اينکه اينجور رفتار ميکنم از خودم بدم مياد،درسته که زن بايد سنگ صبور مردش باشه ولي مرد چي؟مرد وقتي مرده که زنشو داغون کنه اين کجاي انصافه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟:316:
سلام فرانك عزيزم
تا حدودي تاپيكتو خوندم
اين مشكل تورو اكثر خانومهايي كه سر كار ميرند دارند
من الان يك سال و نيم سر كار ميرم هميشه هم پا به پاي همسرم بودم هر چند زيادم غر زدم شايد بگم توي اين يك سال ونيم كه سر كار مي رفتم كمتر پيش اومده بود حقوقم صرف كاراي شخصي خودم بشه و بيشترشو به همسرم مي دادم تا قسطامونو بده و خيلي هم خوشحال بودم چون معتقد بودم زندگي همين همكاريهاشو و بالا و پاييناش قشنگش ولي از وقتي اومدم تو اين تالار و مي بينم همه مهمه كه همسراشون براشون خرج كنه منم حال و حوام عوض شده طوري كه اين مسائلو ديشب با همسرم مطرح كردم و حتي بهش گفتم كه تو خونه اي كه خريديم شريكم كنه و جوابايي ازش تحويل گرفتم كه از اون بعيد بود و دلمو شكوند و ديدم بله همسر منم عين بقيه ميشه اينجور وقتا
و خيلي پشيمون شدم از اينكه اين مسائلو مطرح كردم و باعث شدم تو زندگيم بحث پول منو پول تو بياد وسط واقعا وقتي اين مسائل تو زندگي ادم بياد وسط خيلي چيزا ميره زير سوال
سعي كن خيلي اروم و منطقي باهاش همراهي كني و در كنارش باشي نه در مقابلش
وقتي ديشب در مقابل همسرم قرار گرفتم خيلي خيلي حرفاي ناراحت كننده اي ازش شنيدم
گاهي وقتها كه ماها عصبي و ناراحت هستيم سكوت ادم هايي كه مقابلمون هستند خيلي مارو عصبي تر ميكنه
فرانك جان باهاش حرف بزن و بگو كه دل مشغوليهات چيه
بهش بگو كه اين مسائل داره ناراحتت ميكنه
يادمه قبلا هم يه تاپيك در مورد اعتياد همسرت داشتي
اين قضيه باعث نشده همسرت فكر كنه بهش بي اعتمادي
هيچ به اندازه بي اعتمادي آدم رو اذيت نمي كنه
اون ته دلش از چيزي ناراحته و باعث ميشه همش بهونه گيري كنه و نره سر اصل قضيه اي كه ازش دلخوره
تا قبل از عروسيت تمام مسائلو مخصوصا اعتيادشو براي خودت معلوم كن
ببخشيد نتونستم خوب بنويسم و در حد تجربيات زندگيه خودم باهات حرف زدم
سلام.
جدیدا احساس میکنم نسبت به همسرم دارم سرد میشم و یه جورایی دور.
همش بخاطر توهین ها و بد دهنی های همیشگیشه اخه نمی تونه درست رفتار کنه یه جوری شده که دیگه مثلا سر یه چیزای خیلی کوچیکم بد رفتاری و بددهنی میکنه و هی ضایع و کوچیکم میکنه..
مثلا ازم چیزی پرسید در مورد مسیری که داشتیم میرفتیم من چیزی که می دونستم رو گفتم کلی با تن بدی بهم گفت برو بابا iq پایینی داری و خیلی جدی بهم گفت من اصلا نمی تونم با این عقل و فهم تو کنار بیام واااای
باور کنید خیلی از کارا و حرفای خودش هم دور از عقله و یا اشتباه میگه پس منم اینطوری بگم؟
اما انقدر خودشو قبول داره که نگو و فکر کنم به همین دلیله که حتی کوچیک ترین نظر منو هم قبول نداره
دلم رو خیلی میشکونه
واقعا حس می کنم مثل قبل دوستش ندارم و دیگه احساسی به خرج نمی دم تازه سرد هم شدم و ذوقم رو هم کور کرده.
لطفا یکم راهنماییم کنید بااین همه بد رفتاری باید چیکار کنم . اون تغییر نمی کنه بلکه داره منو هم بد میکنه.
یادم رفت بگم
در مورد مسائل مالی باهاش جدی تر صحبت کردم یعنی خودش خواست که صحبت کنه
بهم گفت بعد از عروسی کلیه خرج و مخارج خونه رو به عهده میگیره و در مورد منم گفت خرج های اساسی ات رو به عهده میگیرم. چه سر کار بری چه نری.
گفت چیزایی که صلاح بدونم نیاز داری ( بهش گفتم شاید من نیاز داشتم اما تو درک نکردی و صلاح بدونی که نیاز نیست)
در جواب گفت منظورم قر و فر و اینا بود از نظر پوشاک تا جایی که بتونم تامینت می کنم. اما الان توی دوران عقد من به هیچ وجه هیچ خرجی واست نمی کنم هیچی هیچی.
حالا نمی دونم باید به حرفش اعتماد کنم یا نه ؟؟؟؟ طبق تعریف های پست اولم که گفتم الان حتی بیرونم میریم دنگی می خواد باشه.
:325:
من نظر شخصیمو می گم با توجه به این که می گی همسرت تازه حقوق بگیر شده و تو قبلا با رفتارت متوجش نکردی که باید خرجتو بده یکمی البته با رفتار درست خودت بهش وقت بده بهش یاد بده اگر چه تو نیاز مالی نداری اما باید بهت خرجی بده تو دوستاش نیستی که ازت دنگ بگیره همسرت فکر می کنه چون تازه داره حقوق می گیره وباید پولم جمع کنه داره کاره درستی میکنه اما تو با خوش رویی و زرنگی باید متوجهش کنی که وظایفش چیه امیدوارم کمکی کرده باشم.