نمایش نسخه قابل چاپ
تو این 4 سال چند دفعه با دختر حرف زدی؟بازم می گم چقدر می شناسیش؟از طرز فکرش،علایقش،خواسته هاش چقدر
می دونی؟علاقه ای که پشت سرش شناخت نباشه هوسه.تا زمانی م که آدم به خواستش نرسه اون احساس سرجاشه.
راجبه دوستی م لینک های حامدو بخون.
خجالت می کشی راجبه به این موضوع با خانوادت صحبت کنی؟طبیعیه،چون خودتم می دونی هنوز آمادگیشو نداری.
مخالفتشونم منطقیه.
همین به رخ کشیدن چیزهایی که نداری و باید به دست بیاری بهترین راهنمایی برای شماست چون با به دست اُوردنشون
خود به خود به خواسته اصلیت نزدیک تر می شی.
اولا تا حالا روم نشده بهش چیزی بگم !
در ضمن من از خواسته ها و علایقش چیزی نمیدونم به خاطر اینکه هنوز باهاش حرفی نزدم !
آره خجالت میکشم که با خانوادم صحبت کنم !
ولی میدونم اگه این اتفاق بیفته مطمئنم که خوشبختش میکنم !
درضمن تفکر من در مورد دوستی اینطوری هست :
میخوام حدود یک سال دوست بشیم و از اخلاق و رفتار همدیگه آشنا بشیم ، بعد که دیدیم تفاهم داریم میرم خواستگاریش !
لطفاً نظرتون رو راجع به تفکرم بگین !!!
خانوادشو خوب میشناسم !
گفتم که هم سطح خودمون هستن !
فرض کن وارد کلاسی می شی و هیچکسو نمی شناسی.همون ابتدا که یه نفرو نشون نمی کنی بری باهاش دوست
بشی.ولی بعد از یه مدت می بینی که با 3-4 نفر دوست شدی.چون تو این مدت اخلاقشونو دیدی،طرز فکرشون.دیدی که
بهت نزدیکن رفته رفته بهشون نزدیک تر شدی تا رابطه دوستی بینتون شکل گرفته.ینی اول متوجه شدی که یه سری
موارد مشترک با هم دارید و همین باعث شده شما بهم نزدیک تر بشید نه اینکه اول دوست بشید بعد ببینید عقاید مشترک
دارید.
ممنون از راهنماییت دوست خوبم !
حالا به نظرت چیکار کنم !
حرف شما هم درسته !
ولی قلبم به ذهنم غلبه کرده و چشمم کور شده !
فقط کمکم کنید !!!
با سلام و تبریک عید سعید قربان.
احساس شما کاملا فابل احترامه.من بحثی در مورد این که این علاقه عشقه یا هوس نمیکنم چون به شخصه معتقدم حتی عشق حقیقی هم برای به ثمر نشستن نیاز به شرایط و تلاش داره.پس اساسا اگه این احساس حقیقتا هم عشق باشه تا زمانی که نتونین از راه درست پرورشش بدین فایده ای براتون نداره.
دوستی به قصد ازدواج نوع جدیدی از دوستیه که تو فرهنگ ما شکل پیدا کرده اما برعکس اسم قشنگ و منطقیش در اکثر مواقع به هدف دلخواه نمیرسه.
برای ازدواج چندین و چند فاکتور رو باید در نظر بگیرید (حتی برای دوستی به قصد ازدواج) به جز عشق و تناسب خانواده ها موارد دیگه ای که باید بهش توجه کنید اینهاست:
1.بلوغ فکری خودتون
2.بلوغ عاطفی خودتون
3.ثبات اقتصادی
اگر حتی یکی از این سه مورد رو نداشته باشین (و مطمئنم هستین که تا مدت زمان کوتاهی هم بهش نمیرسید) فکر دوست شدن هم اشتباه.اما چرا؟
با دوست شدن وابستگی ایجاد میشه(علی الخصوص برای خانمها) حالا تصور کنید دو نفر آدم که بهم وابسته هستن و شرایط ازذواج هم ندارن.شاید تا یک سال بتونن صبر کنن اما سال دوم چی؟سال سوم چی؟در نهایت ممکنه به خاطر این وابسنگی دست به هزاران کار غلط بزنن و آینده ی خودشونو ناحواسته خراب کنن.مثلا با هر شرایطی ازدواج کنن و این میشه که غالب روانشناسها و مشاورین میگن درصد بالایی که پس از دوستی ازدواج کردن ممکنه از هم جدا شن یا زندگی مشترک جالبی نداشته باشن.البته این یبن هزاران اتفاق دیگه هم ممنکنه بیافته که نمونه های زیادی توی تالار ازش داریم.
حالا راه حل شما چیه؟توی مسیر اصلی خودتون که ادامه تحصیله با ثبات و اراده قدم بردارید.در کنارش تلاش کنید که بقیه ی شرایط ازدواج رو برای خودتون فراهم کنید.مدتی به خودتون زمان بدید مثلا یک سال و بعد از این زمان اگه دیدید واقعا بهبودی در شرایطتون ایجاد شده میتونین مطمئن شید که اعنماد به نفستون واقعی بوده(چون احساسات ملاک نیست بلکه اعمال آدم ملاکه) و بعد به طور رسمی اقدام کنید.
در مورد اون قسمتی که گفتید یک مدت باهاش دوست باشم و ببینیم اخلاقمون بهم میخوره یا نه کاملا مخالفم.چون به جز تناسب اخلاقی باید سایر شرایط هم فراهم شه.بعد از بهبود شرایطتون این شناختو با اطلاع خانواده ها و در لوای نامزدی طی کنید.
موفق باشید
سلام
ببخشید که این حرف رو میگم !
ولی به نظر من دختر خوب ( سر به زیر ، نجیب ، پاکدامن ) تو این دوره و زمونه کمه !
من فقط میخوام که از دستش ندم !
حالا چیکار کنم !
ممنون از راهنمایی هاتون دوستان عزیز !!
سلام حسین جان،
ما گفتیم شما چه کار کنید!
اگر نظر ما رو می خواهی، نیازی به تکرار نیست...
راه دوستی قبل از ازدواج (حتی با هدف ازدواج) رو به دلیل خطرهایی که دارد و ضرباتی که ممکن است به خودت و دختر خانم بخورد، هیچ وقت پیشنهاد نخواهیم داد.
خدا رو شکر که اون دختر سر به زیر، نجیب و پاکدامن هست. پس اجازه بده همینطوری بماند تا ازدواج کند.
ان شا الله شما زودتر شرایط ازدواج پیدا می کنی و به خواستگاریش می روی.
موفق باشی.
منظورم اینه که میترسم ازدواج کنه !
چون اون 22 سالشه !
میدونید که زمان ازدواج دخترها 18 تا 22 سالگی هست !!!!
اینم بگم که تا حالا با دختری دوست نشدم !!!:43:
میدونید که زمان ازدواج دخترها 18 تا 22 سالگی هست !!!! ببخشیدکی اینوگفته !نظرشماست ...؟؟؟
به نظرم اینجوری شروع دفعه ای که دیدیش فقط سلام کن دفعه ای 2سلام واحوال خانواده دفعه ای 3 سلام واحوال خانواده و.حال خودش و.....:311::311:
شوخی کردم به نظرم به خانوادت بگی بهتر ین رهه!!!!!!!!!!!
اگه سن ازدواج دختر خانمها بخواد بین 18 تا 22 سالگی باشه.پس باید دختران بالای 22 سال رو بندازیم توی ترشی
دیگه!فاتحه ی ما خوندست...:316::316:
آره حسین آقا؟؟؟ :303: