مرد بچه دار

باید بگم من پسرهای زیادی رو دیدم شخصیت هاشون رو تحلیل کردم و اکثرشون رو قبول ندارم.
این آقا دارای خصلتهای بسیار قابل توجهی هست مثلا مودبه-خانواده خوبی داره-تحصیلات بالا داره-شغل خوب داره-دست و دل بازه-ایمان و اعتقاد داره-مهربان-من رو قبول داره و به من احترام میگذاره-هر کاری میکنه تا من رو خوشحال کنه-احساس مسئولیت بالایی نسبت به بچه اش داره که برام خیلی مهم چون برای من و بچه من هم همینطور خواهد بود-خانواده من رو دوست داره-فوق العاده باهوشه-احساسات من رو میفهمه اگر کوچکترین تغییری بکنه توجه میکنه -با هم ساعتها حرف داریم و از کنار هم بودن لذت میبریم-ظاهرشون و وضع مالیشون هم خوبه و خیلی چیزای دیگه..... توی این 4 ماه که میشناسمشون دست از پا خطا نکرده
منم ادم باهوشی هستم یعنی منم تستش میکنم و روی حرفا و نظرات و رفتارش دقت دارم
حتی فکر کردم اگر از ایران بریم شاید مشکلاتمون کمتر بشه در اینده شایدم من دارم زیادی وسواس نشون میدم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط samira367821

--ملاحت گلم سلام
در باره مواردی که ذکر کردین باید بگم که :1-تفاوت سنی برام خیلی خوبه چون با پسر های کم سن نمیتونم ارتباط برقرار کنم 2-ایشون من رو قبول دارن و تا به امروز از زبانشون مقایسه نشنیدم 3-به هیچ عنوان حس حسادت به همسرشون ندارم و براشون احترام قائلم نمیدونم چرا.... 4-خانوادم و دوستانم خیلی من رو قبول دارن و همیشه پیش همه به عاقل بودن مشهور بودم یکی از دلایل ترسم از این ازدواج همینه که این دید رو برای همه عوض کنم یعنی دوست ندارم اشتباه کنم.خانوادم دوسش دارن و پدرم همیشه میگن اگه بچه نداشت لحظه ای شک نمیکردم.
اما 100% موافق نیستن میتونم اینو تو چشماشون بخونم و علتش فقط و فقط بچه است. 5-مهمترین قسمت رویاهام من دختر پر طرفتاری بودم اما همیشه دنبال کسی بودم که احساسات من رو بر انگیخته کنه و حس دوست داشتن رو درونم بیاره اما ایا پشیمون میشم یا نه هیچ کس نمیدونه مطمئنم فامیل با شنیدن این خبر دهنش باز میمونه چون همه منتظرن تا انتخاب من رو ببینن
دوست دارم یکی پیدا بشه با توجه به شناخت من و اون بهم بگه یک کلام این کار رو بکن یا نکن خسته شدم از فکر کردن سخته.....

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

سئوال بعدی اینه که چه جور تضمینی میشه از این اقا گرفت که درصدی خیال ادم راحت بشه حق طاق یا مهریه سنگین یا هر چیز دیگه ای؟؟؟

---

سميراي عزيز خطر ناك ترين كارا اينه كه ذهنو چنان خسته كنيم كه بگيم يكي ديگه برامون تصميم بگيره.شما خودت بايد تصميم بگيري. هيچكي به قدر تو خودتو نميشناسه!
بها دادن به احساسات لازمه اماتعقل هم لازمه عزيزم. گاهي احساسات پرنده هايي زيبا هستن كه با رفتن بهار از قلبمون ميرن . براي استحكام ازدواج احساسات لازمه اما كافي نيست.
باز هم فكر كن اما در آرامش.
مقايسه با فردديگه هميشه بر زبان نمياد عزيزم در ذهن و رفتار شكل ميگيره .به اين امر دقت كن.
اين كه خانواده تون دوستشون دارن تا حدي خوبه اما هنوز كافي نيست.
از فرزندشون و اخلاقش چقدر باخبري.به شرايط احتمالي كه دوستان گفتن و فكر كن
و راجع به ضمانت نه حق طلاق و نه مهريه بالا ضمانتي براي خوشبختي نيست!ضمانت ما شناخت و اعتماد متقابلي يه كه بر اساس شناخت عاقلانه و نه فقط احساسي به مرور ضمان در هر امري بدست مياريم دوست من. باز هم فكر كن:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بی نهایت

علاوه بر مواردی که دوستان اشاره کردند موارد زیر هم به ذهن من می رسه:
1-به هر حال در طول زندگی این بچه احتیاج به یک سری تصمیماتی هست که هم پدر و هم مادر باید نظر بدند وتماس های بین پدر و مادر راجع به بچه اجتناب ناپذیر هست آیا می تونی تحمل کنی که همسرت با همسر سابقش در ارتباط باشه؟
2- در بعضی موارد حس حسادت و تملک در همسر سابق این آقا باعث می شه که نتونه حضور شما را تحمل کنه و بخوان به ایشون رجوع کنند. و یا حتی بالعکسش هم ممکن هست .
3- شما یک دختر هستید و تجربه زندگی مشترک نداشته اید اما این آقا چندین سال زندگی مشترک داشته اند در نتیجه از شما متعاقبا انتظارات بیشتری دارند .آیا شما پختگی لازم و ورود به چنین زندگی را دارید؟
4- بهتر هست علت جدایی را از زبان همسر این آقا بشنوید اصلا یه محکی برای این آقا هست ببینید این آقا از صحبت کردن شما با همسر سابقش آیا ممانعت می کند یا نه از خودش مطمئن هست ,و خودشان پیشنهاد می کنند که می تونید با همسر سابقشون هم صحبت کنید

اگر شما شرایط ازدواج را دارید و خواستگاران خوبی هم دارید پیشنهاد می کنم سعی کنید احساستون را کنترل کنید و عاقلانه تصمیم بگیرید .

---

سلام مرسی از راهنماییتون کاملا درست میگین من بهشون حس حسادت ندارم اما حسادت ایشون شاید برای من مشکل بوجود بیاره و اینکه اگه ایشون ازدواج کرده بودن مشکلات کمتر بود البته لازم به ذکر الان حدودا 6 سال که جدا شدن
100% با همسرشون صحبت میکنم

سميرا جان ضمن احترام به نظر دوستان
صحبت مستقيم شما رو با همسر اون آقا توصيه نمي كنم. بخصوص اگر هنوز ازدواج نكردن و به تنهايي فرزندشونو حضانت ميكنن!
تصور كن ايشون در زندگي اي شكست خوردن كه شما مي خوايين واردش بشين. ممكنه اونقدر منصف يا منطقي نباشن كه بتونن علل درستي رو به شما ارائه كنن.توصيه ميكنم اين پيگيري به طور غير مستقيم توسط يه فرد با تجربه و تر جيحا خانم و به نوي كه همسرشون شك برش نداره باشه.
در ضمن درباره فرزندشون و اين كه اون آقا چه مسئوليتهاييدر قبالش دارن هم بايد بدوني.

تصميم گيري برام خيلي سخت شده از اين ميترسم که کسي با روحيات اين ادم نتونم پيدا کنم چون ادم سختگيري هستم و معمولا ادمهايي(پسر)که تو زندگيم ميومدن رو قبول نداشتم اما اين ادم به واسطه تجربه اش ميدونه چطور بايد حرف بزنه و رفتار کنه مشکلات زندگي متاهلي رو خوب ميشناسه و اينکه به نظرم قدر خانوادش رو بيشتر از پسر هاي بي تجربه و سر به هواي الان مي دونه

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

ملاحتم
درسته من قرار نيست با ايشون حرف بزنم مادرم اين کار رو ميکنن.
شما فکر ميکنين اگر من موافقت کنم که از ايران بريم(چون هميشه اون ميخواد که بريم من ميگم نه) زندگيمون آرومتر خواهد بود؟

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

گاهي به خودم فحش ميدم که چرا قدم تو يه همچين راهي گذاشتم که توش گير کنم.
نميدونم عين آهنربا من رو به سمت خودش ميکشونه . چطور ميتونم تصميم قاطعانه بگيرم.خانوادم خيلي بهش سخت گرفتن و تمام شروط من و خانوادم رو قبول کرده . هر سنگي که جلوي پاش انداختن رد کرده .آچمز آچمزم:302:

يه سري نكات رو بايد در نظر بگيري. اول از همه نكات مثبت اين قضيه رو مي گم. اصولا ثابت شده كه ازدواج هاي دوم پايدارتر و بهتر از ازدواج هاي اول هستند (براي كساني كه جدا شدن) چون اشتباهات گذشته رو تكرار نمي كنن و شناخت بيشتر و بهتري از زندگي دارند. اين اقا هم به علت تجربه اشون علاوه بر اين كه تونستند دل شما رو بدست بيارن ..از زندگي شناخت بيشتري دارند و ممكنه مهارت هاي زندگي رو بدونند و احتمالا قدر شما رو بيشتر از يه پسر مجرد بدونند. ولي همين تفاوت در شناخت زندگي و مهارت هاي زندگي ممكنه فردا باعث اختلاف شما باشه. آيا شما به قدر كافي از زندگي زناشويي شناخت داريد؟ احتمالا اين اقا به علت چشيدن زندگي مشترك از شما خواسته هايي خواهند داشت يا در پس زمينه ذهني ايشون شما بايد اين مهارت ها رو داشته باشيد كه اگه شما اين پيش فرض ذهني ايشون رو برآورده نكنيد ممكنه دلسرد بشن يا كدورت و اختلاف به وجود بياد.
مساله ديگه فرزند ايشونه...ممكنه فرداهايي همسر ايشون ازدواج كنند و پدر ايشون مايل باشه بچه پيش شما زندگي كنه. ايا شما شرايط پذيرش و نگهداري از يك پسر ده ساله رو داريد؟ حاضريد محدوديت هاي اين شرايط رو تحمل كنيد؟ از لحاظ مالي هميشه بايد پذيراي اين باشيد كه بيشترين وبهترين خرج رو براي پسرشون بكنن آيا شما تحمل داريد؟ اينايي كه من مي گم نفي يا تاييد اين قضيه نيست فقط بيشتر فكر كنيد و درسست و مطابق با شناختي كه از روحيه خودتون داريد... نكات زيادي هست كه بايد بهش توجه كنيد:72:

المیرای عزیزم سلام
درست میفرمایید کاملا صحبتهاتون رو قبول دارم . میدونین شناخت ما ادمها نسبت به خودمون 100% کامل نیست و موضوع اصلی اینه که من با تصوراتم خودم رو توی موقعیتهای مختلف بگذارم و ببینم که میتونم تحمل بعضی مسائل رو دارم یا نه. نکته اینجاست که گاهی میترسم که در حال حاضر به خاطره اینکه فقط من تصور میکنم این موقعیت رو پیش خودم بگم که میتونم تحمل کنم و چه اشکالی داره یا اینکه اونم مثل بچه منه. اما ایا واقعا که روبرو شدم هم همین حس رو خواهم داشت واقعا نمیدونم چطور باید خودم رو اروم کنم یا قانع کنم که دارم درست فکر میکنم . تا الان که 4 ماه میگذره احساسم به همه شرایط این آقا خوب بوده و شاید پیش خودم هم این حس رو دارم که دارم کار بزرگی میکنم و از خودم هم راضی هستم اما بعدا چی پیش میاد رو نمیدونم و وسواس من تو این موضوع زیاد شده.
میخوام بدونم شمایی که بیرون این قضیه هستید و با تعریفهای من تا حدودی شخصیت من و ایشون رو شناختین این کار به چشمتون حماقت یا بزرگواریه یا عاقلانست یا احمقانست این رو رک بهم بگین میخوام آمار بگیرم شاید بهتر بشه تصمیم گرفت .بهم بگید اگر شما جای من بودین و یه آقا با شرایط اخلاقی و موقعیتی که گفتم با توجه به اینکه شما هم بهش علاقه دارین سر راهتون میومد چه میکردید قبول میکردید یا رد میکردید.
مرسی که اینقدر مهربونید و وقت میگذارین و با دستهای پر مهرتون تایپ میکنید که بهم کمک کنید درست انتخاب کنم واقعا به ایرانی بودنم افتخار میکنم.:72:

سميرا جان
ممنون از لطفتون. شرايط شما شبيه شرايط خواهر من هست با اين تفاوت كه سن خواهرمن از شما بيشتر هست.ايشون 37 سالشونه. يعني سن اينجا نقش عمده ايي رو بازي مي كنه. من تقريبا همه حرفايي رو كه به خواهرم زدم به شما هم زدم البته خواهر من اين وصلت رو قبول كردند. ولي بازهم مي گم شما سنتون كمه و شايد موقعيت هاي ديگه اي هم داشته باشيد.
جزييات زيادي وجود داره و من از اونجايي كه كارشناس نيستم نمي تونم به طور دقيق بگم. خودم هم بچه ندارم كه بدونم اين حس ها چه جوريه. ولي فكر كنم بهتره با كسي كه علم اين كار رو داره صحبت كنيد.
من به آمارگيري از بچه هاي اين سايت هم اعتقاد ندارم چون خصوصيات هر كسي متفاوت از ديگري هست. شايد اين شرايط براي من ايده ال و براي ديگري شكنجه باشه. شما خودتون رو بهتر از هركسي مي شناسيد و بهتره با كارشناس و مشاور ازدواج اين مساله رو بررسي كنيد.
منظورتون از اين جمله اتون كه حس مي كنم دارم كار بزرگي رو انجام ميدم يعني چي؟ چون خط پايين تر هم از بزرگواري صحبت كرديد. اميدوارم اين سو تعبير براتون پيش نيومده باشه كه داريد كار بزرگوارانه ايي انجام ميديد و به اين آقا لطف مي كنيد..شما قراره ازدواج كنيد نه براي كسي نقش فداكارانه بازي كنيد كه به نظر من اين كار فداكاري هم نيست چون داريد با علم به اين موضوع وارد قضيه مي شيد.
بهتره براي شناخت بيشتر خودتون و تعاريف مرسوم ازدواج و زندگي مشترك با يه مشاور حرف بزنيد:72:

من تا به حال این کارو نکردم شما کسی رو میشناسید که کارشناس خوبی باشن و به من معرفیشون کنید مثلا کسی که خواهرتون پیشش میرفت

سلام
دوستهای خوبم اگر کسی رو میشناسید که تو این زمینه میتونه کمکم کنه بهم معرفیش کنید خیلی دارم فرو میرم تو این قضیه هر روز علاقمون داره بیشتر و بیشتر میشه یواش یواش میخوایم که بله برون کنیم و من باید اگر این کار اشتباهه جلوی پیشرفتش رو بگیرم.
بهم بگید دیگه چه کاری میتونم بکنم؟