خیانت باور نکردنی زنم

سلام دوست خوبم
اوضاع خیلی دردناک و ناراحت کننده ای
دوست عزیز ازتون خواهش می کنم دیگه حتی اسم خود کشی رو هم نیارید چه برسه به....
آخه بچه های شما چه گناهی کردن که مادرشون اینطوری باشند و پدرشونم به خودکشی فکر کنه
یه سوال که با خوندن تاپیک شما به ذهنم رسید اینکه به نظرتون چنین خانومی صلاحیت تربیت و نگهداری از بچه هاتونو داره؟؟!!
آیا اون اصلا به واژه ای به این مقدسی یعنی مادر فکر می کنه چه برسه به......
اصلا میگیم شما تو این رابطه اشتباه کردید و خانوم به خاطر کمبوداش دست به این کارا زده که به نظر من بازم خیلی غیر منطقیه ولی این خانوم واقعا تو چشمای بچه های معصومش با چه جراتی نگاه میکنه!!!!
به نظر من خیلی خیلی جدی فقط و فقط به صلاح بچه هاتون فکر کنید نه چیز دیگه ای
چون زندگی اون خانوم با اولین خیانتش تباه شد و دل شما هم تا اخر عمرتون با ایشون صاف نمی شه و رابطه شما هیچ وقت درست نمی شه

شب بارانی عزیز توضیحات شما خیلی ارمش بخش است. دل انگیز شما در شرایط من نیستید و نمی دانم آیا تجربه مشابهی داشتید یانه.من اگر بطور قطع تصمیم به جدایی داشتم برای همدری و استفاده از مشاوره شما عزیزان به اینجا نمی آمدم .اینجام چون می خوام بهترین راه حل را پیدا کنم.
بزرگترین مشکل من در حال حاضر، همانطور که قبلا هم گفتم این است که چطوری همسرم بخودش بیاد و احساس پشیمانی کند؟ شب بارانی شما هم به اینم موضوع اشاره کردید ولی من نمیدانم چطوری اونو ترقیب به این کار کنم.
اون همیشه به من می گه که تو پدر خیلی خوبی هستی و رابطه من با دخترانم خیلی خیلی صمیمی و نزدیک است.
2 سال پیش وقتی که دختر بزرگترم فقط کلاس دوم ابتدایی بود به من زنگ زد و گفت |"بابا از خدا فقط می خوام که مادرم بمیرد" هنوز که هنوز احساسی که آنروز به من دست داد فراموشم نشده است. رفتار همسرم با بچه ها خیلی خیلی بد است و اصلا به آنها توجه نمی کند .حتی به فکر شام و نهار آنها هم نیست. و همیشه در حال بگو مگو و بدهنی و داد وفریاد با آنها است

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

اقلیمای عزیز یکی از عواملی که باعث شد، جلوی خودم را در پایان دادن به زندگیم بگیرم این بود که فکر کردم ممکن است بعد از من بچه ها را به امان خدا ول کند. در حال حاضر در این فکر نیستم ولی گاهی به اون فکر می کنم. این افکار بیشتر مربوط به ماه اول تا اواسط ماه دوم بود. الان 73 روز از اون موقع میگذره

با سلام
منم با دوستمون اقليماي عزيز موافقم ما مسلمونيم و توي قرآن خود خداوند كه همه بندهاشو خيلي بيشتر از مهر خالصانه مادر و پدر به بچشون يا هر عاشقي به معشوقشه دوست داره، واسه يه همچنين گناهي مجازات سنگيني تعيين كرده و دستور صريح داده.شما كه خيلي علاقه اي بينتون نيست اگر هم بود باز هم بايد اين خانم تنبيه بشه تا عبرتي باشه براي موارد مشابه.تازه شما بايد به فكر بچه هاتون باشيد اين مادر كه خودش ارزش هاي اخلاقي رو نمي شناسه چطور مي تونه بچه هاي خوب تربيت كنه؟
به نظر من ازدواج شما از همون ابتدا بر سر عادتي بوده كه بهم داشتين در محيط كار و بر پايه هيچ معياري نبوده و اشتباه.اشتباه دومتون بچه دار شدنتون كه پاي 2 تا انسان بيگناه كه بدون خواست خودشون وارد اين دنيا شدن و از سوي مادر كه توي جامعه ما نقش اصلي و اساسي داره توي تربيت و آينده بچه ها كمبود دارند.
اين تفكر كه حالا باهاش مدارا كنيد تا مشكلش از لحاظ كمبودهاي عاطفيش حل بشه يا بريد پيش مشاور از نظر من تفكر جامعه غربي كه توي جامعه ما اصلا كاربردي نداره.چه بسيارند خانم هايي كه كمبود عاطفي دارند ولي دست از پا خطا نمي كنن و به تعهدشون پايبندن و دارند همه سختي ها رو تحمل مي كنن به اميد حفظ و تداوم و اصلاح زندگيشون (حتي گاهاٌ ديده شده با وجود ديدن خيانت از شوهرشون بازهم توي راه مستقيم خودشون هستن،اگه يه گشتي توي همين سايت بزنيد متوجه ميشين)چون قبح موضوع با داشتن ارتباط با چند نفر همزمان براي خانمتون ريخته و مطمئنا اين كاراشون تمومي نداره.به نظرم با توجه به روحيات آقايون جامعه ما تا همين جا هم شما خيلي باهاش راه اومدين وخيلي اغماض كردين!
به نظر من شما اصلا درنگ نكنيد و جلوي ضرر رو از هر جا بگيريد فايده اس.نهايتا اگر ايشون هم دست بردار بشن كه خيلي احتمالش كمه،بعيد ميدونم كه شما بتونيد مثل قبل دلتونو صاف كنيد و گذشته ها رو فراموش كنيد. و اينو بدونيد اگر ادامه بديد بچه ها يه روزي متوجه كاراي ايشون ميشن و حتما براشون خيلي دردناكتر خواهد بود و ممكنه زندگي آيندشون هم از اين موضوع متاثر بشه تا اينكه امروز بدون هيچ اطلاعي از چنين موضوعات اسفباري جدا بشن از مادرشون.به هر حال تصميم باشماست.
برادر خوبم اميدوارم درست ترين كار رو انجام بدين و بدونيد اگر به خدا توكل كنيد خداوند بهترين ها را نصيبتان خواهد كرد و شما در قبال خوشبختي خودتون و بچه هاتون مسئولين.موفق باشيد:72:

سلام

بخاطر وقایع پیش آمده شدیدا متاسف و متاثرم .

نقل قول:

---

بزرگترین مشکل من در حال حاضر، همانطور که قبلا هم گفتم این است که چطوری همسرم بخودش بیاد و احساس پشیمانی کند؟

---

دوست عزیز میتونم بپرسم که از اینکه همسرتون به خودش بیاد و احساس پشیمانی کنه چه هدفی دارید؟
همسرتون و خانوادش ثابت کردند که قبح این مسائل در نظرشون ریخته ،آیا شما تمایل دارید فرزنداتون که دختر هم هستند اینگونه تربیت بشن ؟

گاهی اوقات نداشتن که یه نعمت خیلی بهتر از اینه که اون فرد یا نعمت باعث از هم پاشیدن ساختار فکری و تربیتی دو طفل معصوم بشه . مادری که در آماده کردن نیازهای اولیه فرزندانش کوتاهی میکنه چطور شایستگی الگو بودن براشون رو داره ؟

بترسید از روزی که فرزندانتون هم بخاطر کمبود محبت مادر یا هرکس دیگه بخوان دنباله رو راه خانواده مادریشون باشند.:305:

خوشحال میشم دلایلتون رو واسه این حرفتون بشنویم

نقل قول:

---

من اگر بطور قطع تصمیم به جدایی داشتم برای همدری و استفاده از مشاوره شما عزیزان به اینجا نمی آمدم

---

ادامه زندگی با همسرتون چه آیتم های مثبتی داره که جدایی رو بعنوان راه حل نهایی درنظر گرفتید؟

سهم خودتون رو در خیانت همسرتون چقدر میبینید که با بازگشت ایشون و ابراز پشیمونیشون امید به اصلاح این زندگی دارید ؟

آیا به همسرتون حق میدید که بخاطر رفتارهای شما خیانت کنه ؟

دوست خوبم همانطور که اشاره کردم، اول برخورد قاطعانه و بعد برخورد ترحم آمیز همراه با درمان.
به هر حال چه بهتر اینکه همسرتون درمان بشه. چون اینچنین، به او هم کمک کردین. هرچند خاطرتون آزرده و مکدره. اما نباید نادیده گرفت اگر او را رها کنید. اوضاعش از امروز هم بدتر خواهد شد. و البته اگر از او جدا شین، شاید دیگه همسر شما نباشه، اما مادر فرزندانتون باقی خواهد ماند و همانطور که گفتم موجب سرافکندگی فرزندانتون خواهد شد.

:305: یک نکته رو باید در نظر داشت. تشویق ما به نگه داشتن همسرتون، دلیلی بر نفی طلاق نیست. بلکه ترقیب به کوشش برای نگه داشتن زندگی و آزمودن یک راه دیگه غیر از طلاقه. مسلما اگر درمان کاملا بی نتیجه بمونه، طلاق بهترین تصمیمیه که میتونید بگیرید. چون در صورت بی نتیجه ماندن درمان، حضور همسرتون آسیب بیشتری برای فرزندانتون خواهد بود تا عدم حضورشون.

پس پیشنهاد حقیقی من به شما اینه:

اول تلاش برای حفظ زندگیتون، که البته نیاز به صبر و تحمل هم داره.
بعد تصمیم گیری بر اساس نتیجه ی تلاش.

روز شمارت را از كار بينداز ( 73 روز !)

جليل محترم


به واقع درك مي كنم در چه شرايطي هستيد

بهترين راه براي شما مشاوره ي حضوري و ادامه دادن اين مسير است .


ضمن اينكه خودتان مي دانيد كه كم توجهي و بي توجهي و عدم دقت و مديريت و .....چه آسيبي بر پيكره ي خانواده ي شما و ...زده .


اما خوشحالم كه تابوي سكوت شكسته شده و به خودت فرصت داده اي تا آلام خودت را با ما شريك شوي . و در عين حال به جدايي فكر نمي كني و افكار سازنده را در سر مي پروراني

كسي از بر ملا شدن اشتباهش خوشحال نمي شود و همسر شما هم مستثني نيست . يادت باشه پذيرش اشتباه و مقصر ندانستن ديگران كار آساني نيست و فرد به راحتي نمي پذيرد و يا آن را با صداي بلند اعلام و اذعان نمي كند و..... كه اين كار شهامت و جسارت بسياري مي خواهد وو......


درنتيجه به دنبال واژه نباش شايد در رفتار و حركت و....بهتر بتواني نتايج پشيماني را پيدا كني و....

من هم باخواندن مشکلتون متاسف شدم .درحدی خودمونمی بینم که بخوام شماروراهنمایی کنم چون هرچی باشه موضوع مهمیه وسرنوشت دوتابچه روهم نبایدنادیده گرفت.به نظرمن فقط بایددرحالت ارامش وبانظرکارشناسان محترم بهترین تصمیموبگیرید.
ارزوی موفقیت براتون می کنم.

سلام :72:
مشکل شما خیلی ناراحت کننده بود و من رو متاثر کرد .
من کار همسرتون رو تأیید نمیکنم ولی هر انسانی ممکن فریب وسوسه های شیطان رو بخوره ! ( ما معصوم نیستیم ) . انسانی سعادتمند است که بتونه گناه دیگران رو ببخشه و تا جایی که میتونه بش کمک کنه .
من به اینکه ما تو چه جامعه ای زندگی میکنیم ندارم چون جامعه رو خود ما میسازیم . چون تو این جامعه اگر این قضیه برعکس بود یعنی شما این خیانت رو در حق همسرتون کرده بودید . بخشیده میشدید چون یک مردید. که این مسئله خلاف قوانین انسانیت و بشر دوستی است .
شما و همسرتون باید با یه مشاور صحبت کنید و همه مسائلتون رو بگید . شاید راه حلی برای اصلاح همسرتون وجود داشته باشه . شاید این کار رو به خاطر کمبود محبت انجام داده همانطور که گفتید خیلی وقتا تنهاش گذاشتید . آیا همسرتون قبل از ازدواج با شمام این طور بود ؟ اگه نبود پس شما هم تا حدودی مقصر هستید .
پس راه حل من :
1 - یه مشاوره حضوری 2 نفره با یه مشاور حاذق تا حرفهای دو نفرتون رو بشنوه و تو تصمیم نهایی کمکتون کنه .
2 - به هیچ عنوان تصمیم عجولانه نگرید .

سلام دوست دردمند به نظرمیرسد یک راه بشتر نداری نجات خودت ودخترات البته باتوجه به توضیحاتی که شما دادید نشانه این است که توان شما برای نجات همسرت پایین است .چون ایشان غرق شده ولی شما و بچه هات به ساحل نزدیکترید.اگر ازمیزان اعتقادات خودت وبقیه هم بگی بیشتر میشه نظر داد{.ان مع العسر یسرا}

ما اجازه ي قضاوت و داوري و نتيجه گيري و.....از روي حرف مراجع نداريم .

مراجع در شرايط سخت و فشار روحي است ودر پاره اي از مسائل امكان پررنگ نگري وجود دارد .

در اين شرايط بعضي از حرفها عنوان كردنش نه تنها كمك كننده نيست بلكه سيستم يك خانواده ي آسيب ديده را مي تواند دچار التهاب و بحران بيشتر بكند و ما مسئول آنچه به عنوان راهنمايي بيان مي كنيم هستيم .

سرنوشت زندگي 4 انسان و كانون يك خانواده در ميان است .

از دوستان خواهش مي كنم فقط همدلي كنند و از قضاوت كردن پرهيز كنند .
و تاپيك آفتهاي احتمالي در كار مشاوره را حتمالا مطالعه كنيد .

به جاي مراجع تصميم گيري نكنيد