نمایش نسخه قابل چاپ
به نظرم حتي اگه تا الان هم رابطه كامل داشتيد. از اين به بعد يه كم كمش كنيد و زياد خودتون را در اختيار قرار نديد. تا اين آقايون محترم احساس نكنند: خوب اينطوري كه بهتره هم زن دارند و مسئوليت زن و زندگي هم ندارند.
در ضمن الان هيچ كس از شما به شوهراتون نزديك تر نيست. و هيچ كس الان به اندازه شما روي شوهراتون نفوذ نداره. خيلي منطقي و دوستانه ازشون بخواهيد كه زودتر عروسي كنيد. اين حرفا و توافق ها معمولا بين عروس و داماد رد و بدل مي شه و خودشون توافق مي كنند.
عزیزم خیلی منطقی و جدی باهاش صحبت کن.بگو که معذب هستی و دوست داری زودتر برین سر خونه و زندگی تون.بذار برات دلش تنگ بشه .
وقتی در مورد رابطه بینمون صحبت میکنم جوابش اینه که این حق منه و شما زن من هستی و من این اختیار رو دارم که این تقاضا رو داشته باشم.در ضمن خواهر و برادرم بیشتر از یک سال ونیم عقد بودن.شوهر من الان 32سالشه: نیاز داره، من میتونم بهش نه بگم؟من کارمندم و میدونم که دردسرام بعد از ازدواج بیشتر میشه ولی یک حس بد دارم که زمان عقدمون زیاده.از یک طرف فشاری که روی خودمه و داره منو روز به روز افسرده تر میکنه و به سمت انزوا میرم و اصلا نمیخوام و دوست ندارم توی جمع خانوادگی ظاهر بشم تا این سوالات رو جواب ندم:کی عروسیتونه؟چرا عروسی نمیگیرن؟و...و...و...و...و.از طرف دیگه جاری های حسود وفوضول که با حرفاشون در مورد عروسیهاشون وجشن های باشکوهی که گرفتن و دوران عقد کوتاهی که داشتن.باورتون نمیشه در جواب جاریم که گفت:چرا نمیرین سر خونه زندگیتون؟اینقدر عصبانی شدم که گفتم:عزیزمن شما که رفتین سر خونه زندگیتون چندتا مدال افتخار و موفقیت انداختن گردنتون؟؟؟؟!!!!! باید این سوال ها رو از مادر شوهر و شوهر من بپرسن اخه دختر که نمیگه :ایهاالناس بیاید منو ببرین خونه .دختر که نباید خودش رو سبک کنه
نقل قول:
نوشته اصلی توسط ليلا موفق