خودکشی

سلام به همه دوستان
نمی دونم چه شکلی محبت شما عزیزان را جبران کنم . صحبت های همتون بهم آرامش داد .
کاش همه آدم های دنیا مثل شماها پاک و معنوی بودند آدمی را که نمی دونید کیه کجاست و ...
توی این دنیا که همه چی رنگ مادی گرفته ارزشمون با حساب بانکی پدرمون و هزاران پارامتر دیگه سنجیده میشه...
فکر می کردم سختی های زندگی باعث رشد آدم میشه ، تحمل و ظرفیت آدم را بالا می بره اما نشد وقتی که نباید شکسته می شدم شکستم .

بچه گی هام تنها دلخوشیم وقتهاییی بود که به آینده ام فکر می کردم به دنیای رویاهام می رفتم اونوقت کلی انرژی می گرفتم من که کوچکتر از همه بودم به برادرم و مادرم که ناراحتیشون را ابراز می کردند
امیدواری می دادم . کاش اون موقع ها من هم ناراحتی هام را نشون می دادم نمی دونم چرا از بچگی ام نقش آدم بزرگ ها را بازی کردم ...اضطراب ها و نگرانی هام را نشون نمی دادم ، گریه هام را یواشکی می کردم ...

فکر می کردم آینده اون چیزیه که می خواهی، اون چیزی که دنبالش میری، اون چیزی که از خدا درخواست می کنی . اما الان متوجه شدم شاید فقط قسمت درس خوندنش اون چیزیه که اگه بخواهی و دنبالش هم بری نتیجه اش که همون مدرک باشه را می بینی گذشته و آینده زنجیره هم هستند .....

مرا ببخشید اگر باعث ناراحتی تک تک شما شدم . باز هم از همه شما بزرگواران تشکر می کنم.