نمایش نسخه قابل چاپ
بچه ها رو حرفهای همه شما فکر کردم و سعی کردم ولی به خدا نتونستم. تو این مدت حالم خیلی خیلی خرابه بیشتر از اون چیزی که شما فکرشو میکنید. خیلی احساس نیاز میکنم، من از مهر خواهری محرومم ترو خدا درک کنید. باور کنید آرامش ندارم درس هیچی نمیتونم بخونم و استرس کنکور هم از یه طرف دیگه منو کشته.
به نظرتون چیکار کنم:
1-به پدر و مادرم بگم
2-یه دکتر روانشناس بگیرم
دیگه مخم نمیکشه خودتون بگید چیکار کنم.
اگه قراره بگی به یه دکتر روانشناس بگی بهتره... هر مسئله ای تو زندگی آدم پیش بیاد باید به کسی گفت که بتونه بهمون کمک کنه و فقط درد و دل نباشه چون به ضررمون خواهد بود, اگه می تونی با روانشناس مشورت کنی که خیلی عالیه چون مشاوره ی حضوری خیلی کمک بیشتری می کنه.:72:
داداش کوچولوی مجازی سعی کن فکرت رو از این مسائل برداری اونوقت استرست هم کمتر می شه... ذهنت به این موضوع رنگ داده و تویی که در نهایت می تونه این موضوع رو تو ذهن خودش کمرنگ کنه.:72:
رفتم پیش یه دکتر روانشناس که فوق تخصص داره:311: .
نشستم یه عالمه فک زدم اینگار تا حالا همچین چیزی نشنیده بود . بعد هم دارو نوشت گفت برو!!!!. منم ماتم برده بود گفتم برم؟!!!!! گفت این دارو هارو مصرف کن یه ماه دیگه بیا. اصلا منو از زندگی ناامید کرد. آره دیگه میخواد پول در بیاره برا هر جلسه 18 هزار تومن میگیره چرا نگه جلسه بعد.
اصلا فکر کنم تو دنیا فقط من این مشکلو دارم هیچکس هم درک نمیکنه. چیکار کنم باید تا آخر عمر عذاب بکشم و تحمل کنم دیگه.
فقط خداست که میتونه بهم کمک کنه نه دکتر نه هیچکس دیگه.
سلام دوست عزیز،
نظری راجع به مشاوری که رفتی نمیدم.
به نظر من شما یه مسأله ی دیگه داری.
ببین آقا رضا، شما خودت هم گفتی که رابطه ی خوبی با دوستانت نداری. با پدر مادرت هم میگی بیرون میری اما ظاهراً باهاشون راحت نیستی.
نمیدونم به خاطر چی، ولی یه جورایی توی خودت رفتی. نمیدونم چرا همه رو حذف میکنی. میگی دوستا که هیچی، پدر مادرم که هیچی، پس من تنهام. پس کاش یه فرد جدید بود که باهاش راحت تر بودم. و اینجوری خیال پردازی میکنی که اگه یه خواهر داشتم باهاش حرف میزدم، با هم بیرون میرفتیم، تنهایی هامون رو با هم پر میکردیم و ...
اما واقعیت ممکنه چیز دیگه ای باشه. چقدر خواهر برادرا هستن که برای هم وقت ندارن. چقدر هستن که از هم دلخور هستن و قهرای طولانی دارن باهم.
اینجور وقتا، (یعنی وقتایی که اطرافیانمون رو مناسب نمیبینیم برای داشتن یه ارتباط صمیمی) معمولاً به اونایی که نداریم فکر میکنیم و خیال پردازی میکنیم و فکر میکنیم اگه اون بود، دیگه همه ی دنیا به روی من لبخند میزد و همه چی عالی میشد.
نمیدونم چقدر ارتباطت با خدا خوبه و بهش بها میدی. اما هر چقدر هست، به نظرم توی تنهایی های ما آدما، فقط خداست که میتونه به دادمون برسه. حرفات رو به خودش بگو. نه که بری پیشش و گلایه کنی که خدایا چرا به من خواهر ندادی. به جاش خدا پدر مادری بهت داده که سایشون بالای سرت هست و شاکرش باش.
به داشته هات نگاه کن، چیز کمی نداری. یه پدر زحمت کش و مهربون. یه مادر خوب و دلسوز. به پدر مادرت نزدیک تر شو. مخصوصاً به مادرت. با مادرت صمیمی شو و حرفات رو بهشون بگو. چه اشکالی داره که با مادرت بشینی و ساعت ها باهاشون حرف بزنی. از حال و روزت بگی و بذاری مادرت سنگ صبورت بشه، راهنمات بشه و ایشون هم حتی با شما حرف بزنن. از دغدغه هاشون بگن و بتونن روی پسرشون حساب کنن.
اگه حرفایی داری که به مادرت نمیتونی بگی و دوست داری اونا رو بگی تا سبک بشی، یا اونها رو بنویس یا اینکه برای خدا حرف بزن. خدا که از همه ی مادرای دنیا هم مهربون تره.
رضا جان، همه ی آدمایی که دور و برت میبینی، یه کمبودی دارن. یکی مادر نداره، یکی پدر، یکی برادر نداره، یکی هم مثل شما خواهر نداره، یکی همه رو داره اما قدر یکیشون رو یه ذره هم نمیدونه.
قرار نیست ما توی این دنیا هیچ کمبودی نداشته باشیم. قراره با کمبود هایی که به هر دلیل توی زندگیمون وجود دارن، کم نیاریم و یه جوری با نبودشون کنار بیایم. ما انسانیم. میتونیم راههایی پیدا کنیم که جایگزین نداشته هامون باشه.
راجع به دوستات هم که میگی فاز فکریشون با شما یکی نیست، شاید بخاطر محیطی هست که توش هستی. منم دیدم که مثلاً توی یه مدرسه، همه یه جوری هستن و دو سه تا تک می افتن. البته الان وقت کنکورت هست. نمیتونم بهت پیشنهاد بدم که بری وارد محیط های جدید بشی چون شاید وقتت رو بگیره.
اما اگه کنکور نداشتی، حتماً بهت پیشنهاد میدادم که کلاسای مختلف بری تا با آدمای جدیدی آشنا بشی. یا اگه طرز فکرت مذهبیه که به بچه های مدرسه نمیخوره، بهت پیشنهاد میدادم بیشتر بری مسجد و اونجا بچه هایی با طرز فکر خودت پیدا کنی و باهاشون دوست شی.
یا کلاسای ورزشی بری. توی باشگاه معمولاً همه جور آدم با طرز فکرای مختلف پیدا میشه. بالاخره آدم وقتی وارد جامعه بشه، هم فکر و هم راه خودش رو میتونه پیدا کنه.
ببخشید که خیلی حرف زدم.
تازه نصف حرفام رو نزدم و خلاصه گفتم:)
امیدوارم که با تمرکز خیلی عالی، درست رو بخونی و کنکورت رو خوب بدی و موفق باشی:72::72::72:
ولش کن یه چیز گفتم پشیمون شدم سریع ویرایش کردم
سلام خدارو شکر میکنم که بم خانواده داد یعنی پدر و مادر و دوتابرادر داد ولی یه چیز بهم نداد خواهر
خیلی خوهر دارنو قدرشو نمیدونن شاید اگر من هم داشتم قدر شو نمیدونستم وبه اونایی که خواهر دارن پیشنهاد میکنم قدرشو بدونن خواهر چون احساساتش با برادرش فرق داره برا ی برادرش جذاب تره به امید اینکه هیچوقت هیچ کس کمبود خواهر نداشته باشهhttp://www.hamdardi.net/images/icons/Posticon%20(4).gif
سلام دوست عزیز به همدردی خوش آمدید و ممنون از تذکرتون.نقل قول:
نوشته اصلی توسط مجید77
این تاپیک تاریخ گذشته هست قبل از ارسال پست به تاریخ تاپیک ها توجه فرمایید.