علاقه پسر به پسر

ببینید من بر خلاف بقیه ی دوستان به غلط بودن علاقه ی زیاد به دوست معتقد نیستم! مساله اینه که به انحراف کشیده نشه.

ببینید دو حدیث برایتان می نویسم تا مساله برایتان مشخص شود(نقل به مضمون):
۱. اگر کسی برای دوستش از جان مایه نگذارد در حسرت می ماند (امام صادق(ع))
۲. بدترین دوست تو کسی است که به خاطر او اذیت شوی (امام علی(ع) )

یعنی این که برای دوستت تا می توانی مایه بگذار اما تا جایی که خودت ظرفیت داری! یعنی خودت اذیت نشوی و محبت بیش از حد به او باعث نشود مثلا از خودت بدت بیاد یا خودت را خوار کنی تا به او محبت کنی!
بنابراین دوستی و محبت امر سفارش شده ای است:
امام علی (ع): دوست تو برادر تنی توست اما هر برادری دوست تو نیست
اما این دوستی باید شخصیت تو را از بین نبره تو را حقیر نکنه و به خاطر این دوستی کوچک نشوی.

نکته آخر این که :
امام علی(ع) : همه ی محبت خودت را به پای دوستت بریز اما همه ی اعتمادت را خیر
امام علی(ع): با دوستت جوری رفتار کن که شاید روزی دشمن تو شود و با دشمنت جوری رفتار کن که شاید روزی دوست تو شود.
یعنی این که دوستی در مرحله ی محبت است اما همه ی رازهایت را به دوستت نگو:
الهم انی اعوذ بک من کل ولیجة دونک (خدایا من از هر همرازی جز تو به تو پناه می برم)

سلام دوست خوبم من در این زمینه تجربه ای ندارم و راهکارها را به دوستان و فرشته مهربان می سپارم فقط خواستم از شما نوجوان باهوش تقدیر کنم که اینقدر عاقل و منطقی هستید و اینقدر عاقلانه مسائل پیرامون خود را ارزیابی می کنید.:104::104::104:
آفـــــــــــــــــــــــ ـــرین قدر خودتون رو بدونید و سعی کنید همیشه اینقدر هوشیار باشید. سن شما سن حساسی هست و در اثر یه غفلت خیلی زود ضربه می خورید موفق باشید برادرخوبم.:72:

در مورد راهکار اجازه بده منتظر پست بعدی فرشته مهربان بمونیم

ولی این که پرسیدی علاقه معقول چجوریه تا جایی که به نظر من میاد :

همه ما در زندگی با افراد زیادی دوست می شیم و با بعضی هاشون صمیمی تر

در علاقه افراطی که (نمونشو در بین همکلاسیامون داشتیم ) فرد یه جورایی به طرف مقابلش حساس بود به کوچکترین حرف و رفتار از طرف اون واکنش نشون می داد و فکرش مشغول می شد

من اگه به دوستم زنگ بزنم و اون جواب نده نمی شینم غصه بخورم ,اعصابم خرد نمی شه و کلافه نمی شم می گم لابد دستش بند بوده یا جایی بوده حالا بعدا زنگ می زنم
ولی در علاقه افراطی فرد فکرش مشغول می شه : چرا جوابمو نداد ؟ نکنه از فلان حرفی که تو کلاس زدم دلخور شد ؟ نکنه دیگه نخواد باهام دوست باشه ؟ تمرکزشو از دست می ده و همش تو فکره

مساله دیگه ای که در علاقه افراطی ممکنه وجود داشته باشه نوعی حس انحصار طلبیه (البته ممکنه)
من از صمیمی شدن دوستم با کس دیگه ناراحت نمی شم حتی شاید خودم هم بتونم با اون فرد سوم دوست بشم ولی در این رابطه افراطی فرد از این که یه نفر دیگه می خواست با دوستش باشه ناراحت بود و کلی گریه و خواهش کرد که دوستش جواب اونو نده!

شما هم همچین حسی داری؟ از این که دوستت با کس دیگه دوست و صمیمی بشه ناراحت می شی؟

منم دوست صمیمی دارم خیلی هم دوستش دارم و برام عزیزه ولی این علاقه باعث آزار خودم نمی شه باعث دغدغه فکری و اعصاب خردی نمی شه

دوست داشتن یه دوست صمیمی فرق داره با اینکه طرف بشه همه فکر و ذکر من , اگه اینجوری شد یعنی از تعادل خارج شده

(دیگه همین قدر یادم اومد یه مقدارشم از رو دفتر خاطرات قدیمیم تقلب کردم! :P )

راستش نه !!! اخه نه اوشون دوستي جز من با اون مقدار صميميت داره نه من به خاطر همين تا حالا چنين حسي رو تجربه نكردم ولي اگه موقيتش بوجود بياد حتما اين حس هم درست ميشه
البته من منظورم اين هست كه ابراز علاقه ي سالم چيه ؟؟
يعني چطور ميشه اينكار را كرد
مثلا به دوستمون بگيم دوستت دارم -تورو بيشتر از جونم دوست دارم يا عاشقتم اين حرف ها بده ؟؟!؟!

oh! اين كارو نكنيد يه وقت. چون افراد هميشه دوست دارن آزاد و رها باشن. اگر بدونن يا حتي احساس كنند شما بهشون وابسته هستين، كم كم تركتون ميكنن. اين حقيقت داره. يادمه هم سن شما كه بودم، يه دوست صميمي داشتم كه خيلي بهم زنگ ميزد و همش بهم كادو ميداد و گل ميگرفت و... خب منم به عنوان يه دوست دوستش داشتم. اما يه مدت بعد برام يه نامه ي عاشقانه نوشت و من وقتي فهميدم احساسش نسبت به من اينجوريه، كلي ازش فاصله گرفتم. ديگه هيچ وقت بهش زنگ نميزدم و از اين كه مثل افراد نرمال باهام رفتار نميكرد بدم ميومد و هميشه ازش فرار ميكردم.:163:
يكي دو نفر ديگه هم همين احساس رو نسبت بهم داشتن من فقط سر به سرشون ميذاشتم و ازشون ميخنديدم.:163:
اين در حالي بود كه هيچ وقت دوست نداشتم كسي رو برنجونم و از خودم ناراحت كنم. ولي از اين كه اونها انقدر بهم وابسته بودن و زير ذره بينشون بودم خسته ميشدم. به هر حال اين تجربه ي من بود.
برادر من! همانطور كه گفتم شما بايد احساست رو متعادل كني و به دوستت تنها به عنوان يه دوست نگاه كني. اگر ميخواي از يه رابطه دوستانه و دو طرفه لذت ببري.

ببینید

هر وقت دیدید تمام فکر و ذکرتون شده دوستتون >>> یعنی اشکال

هر وقت دیدید ندیدین دوستتون بی قرارتون می کنه و در کنار او آرام هستید >>> یعنی اشکال

هر وقت ، فاصله زمانی و مکانی با دوستتان آزارتون می دهد >>> یعنی اشکال

هر وقت به شدن تحت تأثیر دوستتون هستید و نظر و خواست او بر نظر و خواست خودتون ارجحیت دارد >>> یعنی اشکال

هر وقت میل به گفتن کلمات عاشقانه و اظهار شیفتگی نسبت به دوستتون داشتید >>> یعنی اشکال

هر وقت با دوری از او اضطراب و نا آرامی و کم حوصلگی و تحریک پذیری به سوی عصبانیت پیدا کردید >>> یعنی اشکال

هر وقت تماسهای تلفنی بین شما و دوستتان زمان زیادی را به خودش اختصاص می دهد >>> یعنی اشکال

هر وقت >>> به تماس یا پیامتون پاسخ نداد یا دیر داد و شما ناراحت و نگران شدید که مبادا دیگه شما را دوست ندارد >>> یعنی اشکال

هر وقت >>> منحصراً خواستید فقط شما نزدیکترین فرد به وی باشید و یا علاقه اش فقط به شما باشد و یا دیگران رو به اندازه شما دوست نداشته باشد >>> یعنی اشکال

هر وقت خیلی تمایل داشتید که کاش هم خونه بودید یا شبها بیشتر آرزو می کردید کاش الآن ایشون کنار شما بود >>> یعنی اشکال

و ........

اینها همه نشانه های عدم تعادل در علاقه است و احساس محور بودن و وابستگی و اختلال.

راهکار هم این است :

1 - توقف فکر هنگام یاد و خاطر دوستتون

2 - به حداقل رسوندن تماسها و پیامک دادنها

3 - جز در باره مسائل جدی و مهم با هم هم صحبت نشدن .

4 - وسعت دادن به ارتباط اجتماعی ( سالم ) و برقرار کردن ارتباط با دیگر همکلاسیها در همون زمانی که ایشان هم حضور دارن .

5 - گروهی کردن رابطه با ایجاد گروهای درسی و کاری و ... تعامل با دوستتون در قالب گروه و کم کردن رابطه فردی .


فعلاً این 5 راهکار را عملیاتی کنید و مصمم باشید و پای بند بر آنها تا بعد .


.

اخه دوست خوبم اين كار ها را ادم با دشمن خودش هم انجام نميده چه برسه به دوست صميمي !!!
حالا اگه من اين كارا رو كردم ديگه علاقم تعديل ميشه ؟
اخه با اين كار ها ديگه علاقه اي نميمونه
ميشه ابراز علاقه ي سالم و علاقه اي كه توش تعادل هست رو بگيد

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مسلمان

ببینید من بر خلاف بقیه ی دوستان به غلط بودن علاقه ی زیاد به دوست معتقد نیستم! مساله اینه که به انحراف کشیده نشه.

---

آقای مسلمان منظور ما هم همین بود که از حد نگذره تا به انحراف کشیده نشه وگرنه صرف دوستی که اشکالی نداره که هیچ یه دوست خوب میتونه یه اینه تمام نما باشه و کسی که میتونه ما رو در اصلاح رفتار و اخلاقمون راهنمایی کنه و ...

علاقه به هر کسی باید در حدی که آسیب زا نشه نگه داشته بشه.در غیر اینصورت باید اون علاقه رو کم کرد.
نه تنها علاقه به دوست بلکه علقه به پدر و مادر و همسر و فرزند و ... هم هینطوره.
ما باید هر کدام اینها رو در ادامه دوستی خدا دوست داشته باشیم و به خاطر خدا.اما اگر روزی محبت به یکی از اینها به قدری زیاد بشه که تمام فکر و ذکر ما رو در بر بگیره، باید بهش شک کنیم چون داره جای دوست اصلی رو میگیره.

نقل قول:

---

اخه با اين كار ها ديگه علاقه اي نميمونه
ميشه ابراز علاقه ي سالم و علاقه اي كه توش تعادل هست رو بگيد

---

با دوست خوبمون موافقم.

با احترام به پست فرشته مهربان عزیز:72:
و ارادتی که به خودشون و راهنمایی های خوبشون دارم:72:
اما یه نقد کوچولو هم دارم:

فرشته مهربان عزیز، من وقتی راهکارهاتون رو خوندم احساس کردم با این کار کلاً دوستی با این فرد تموم میشه.
مخصوصاً مورد 2. آخه مگه آدم با دوست صمیمیش باید فقط در باره مسائل جدی و مهم هم صحبت کنه؟
اگه اینجوری باشه که دیگه بهش نمیگن دوست صمیمی.

راستش منم خیلی دوست دارم بدونم که یه رابطه ی صمیمی ِ سالم چه جوری باید باشه.
اگه حداقل خود آدم هم مشکلی نداشته باشه، دوست دارم بدونم که اگه پس فردا بچم ازم یه همچین سوالی کرد بتونم براش توضیح بدم و اون رو درست هدایت کنم.

راجع به مطالبی که فرمودین (که در ادامه مینویسم) هم نقد دارم:

نقل قول:

---

هر وقت دیدید ندیدین دوستتون بی قرارتون می کنه و در کنار او آرام هستید >>> یعنی اشکال
هر وقت ، فاصله زمانی و مکانی با دوستتان آزارتون می دهد >>> یعنی اشکال
این دو تا نشونه ی علاقه زیاد بین دو تا دوست میتونه باشه. از اینکه کنار دوستم آرامش دارم باید احساس بدی داشته باشم؟

هر وقت میل به گفتن کلمات عاشقانه و اظهار شیفتگی نسبت به دوستتون داشتید >>> یعنی اشکال
آخه چرا؟


هر وقت تماسهای تلفنی بین شما و دوستتان زمان زیادی را به خودش اختصاص می دهد >>> یعنی اشکال
من خودم رو در نظر میگیرم. قاعدتاً اگه شخص دیگه ای برای شنیدن حرفام توی خونه نداشته باشم گزینه ی دیگه ای جز دوست برای من نمیمونه. اگه دوست من قابل اعتماد باشه و خوب باشه و من رو کمک میکنه تا جلوی آسیب های زیادی گرفته بشه، چه اشکالی داره؟
ببینید همونطور که شما هم خودتون میدونید، خیلی از دوستی های بین دو جنس از تعریف کردن کارهای روزمره برای همدیگه شروع میشه و همچنین از درد و دل کردن. یه جورایی فقط با هم هم صحبت هستن. چون هیچ شخص دیگه ای پیدا نکردن که بتونن بهش اعتماد کنن و هیچ گوشی پیدا نکردن که شنوای حرفهای اونا باشه. و خب همگی به آسیب های این دوستی ها واقفیم.
حالا توی این شرایط وقتی من دوست خوبی دارم که میتونم حرفام رو بهش بزنم، درکم میکنه و به حرفام گوش میده، چه اشکالی داره که همه ی حرفام رو ببرم پیش اون؟
بنظرم اگه این کار رو نکنم، احتمال لغزش خودم به سمت دوستی های با جنس مخالف رو بردم بالا.

---

البته من نمیدونم. شاید این مطالبی که شما گفتین، اختصاصاً در مورد دوستمون Black Shadow گفتین و شاید در مورد من که یه دخترم این ملاک ها و راهکارها فرق بکنه.

ضمناً من بین همکلاسیام هم دیدم که مثلاً یکی خیلی کمتر احساساتیه و روابطش خیلی سطحیه با همه ی دوستاش. و بخاطر اینکه کلاً احساساتی نیست، رابطه عمیق تری با کسی برقرار نمیکنه. و کلماتی که خیلی بار عاطفی داره بین اون و دوستاش رد و بدل نمیشه. چون شخصیتش اینجوریه.
اما کسی که احساساتی تره هم رابطش با دوستاش عمیق تره و هم اینکه کلماتی که بین اون و دوستاش رد و بدل میشه خیلی احساسی تره.

بازم ازتون ممنونم.:72:
امیدوارم که یه وقت ناراحت نشید از حرفای من:72:

دقيقا من موافق حرف هاي دختر مهربون هستم
من شخصا ادم خيلي احساساتي هستم
اهنگ غمگين و احساسي
و اگه صحنه ي دلخراشي ببينم سريع گريه ميكنم
دقيقا هم نميتونم حرف هاي احساسي نزنم
حالا اينكه حرف هاي احساسي رو ميگند مال زن هاست من بدبخت چه كنم ؟