نمایش نسخه قابل چاپ
نوع برخوردها نسبت به شخصيت افراد متفاوته. مثلاً اگر طرف مقابل شما فردي منطقي يه و اهل تفكر است و نسبت به آينده خودشان احساس مسئوليت دارند،مي توان با ايشان منطقي صحبت كرد. اگر ايشان فردي عاطفي باشند هيچگاه روش اول فايده نخواهد داشت. بايد از ايشان دوري كرد تا ايشان به نديدن و نبودن شما عادت كنند.
مهم اينه كه از هيچ طريقي نظر خودتون عوض نشه و به پافشاري خودتون ادامه دهيد.
1- میتونه اون انگیزه ازدواج باشه ؟ و بلافاصله بعد از جدایی ازدواج کرد تا دیگه طرفش نرفت ؟ یا اگر اینطور باشه مشکل بوجود میاد ؟نقل قول:
نوشته اصلی توسط طاهره
به هر حال وجود این ارتباطها همراه با عادت و وابستگی هست و اتمام این روابط به سختی هست مخصوصا وقتی که فکر میکنی که اگر با تمام مشکلات موجود باز هم چند درصدی جای امید برای ازدواج وجود داشته...
به نظر شما دو طرف که میدونند هر دو هم رو دوست دارند ولی مشکلات زیادی وجود داره و به توافق و یا اینکه به پیشنهاد یکی از اونها از هم جدا میشن آیا دیگه هیچ امیدی برای بازگشت دوباره نمیمونه ؟ مثلا افرادی که با اینکه طرف مقابلشون ازدواج کرده ولی به امید اینکه شاید روزی بشه باز هم به هم برسن (چه با مرگ همسر فرد یا اینکه طلاق یا هر مورد دیگری برای جدایی فرد) هرگز ازدواج نمیکنند یا اینکه ازدواج میکنند ولی در صورتی که شرایط دوباره برگشت به حالت مناسب آنها (تنها ماندن طرف به هر دلیل) از زندگیی که دارند سر باز میزنند و به سمت طرف مقابل دوباره جذب میشن ...
و یا اینکه هر دو ازدواج کرده ولی بیشتر از همسر خود برای دیگری احترام و محبت قائل هستند ...
2-به نظر شما چون این دوستی بین آنها وجود داشته بهتر هست تمام سعی خود را داشته باشند تا به هم رسیده و ازدواج کنند یا اینکه از معیارهای خود کوتاه نیامده و اصلا نسبت به این دوستی بی توجه باشند ؟
ممنون از همه ی دوستان خوب و مهربونم :72:
سلام ...
نظرتون در مورد ازدواج بلافاصله بعد از اتمام یک ارتباط چیه ؟
انگیزه های محکم و قوی برای اتمام این ارتباط میتونه چی باشه ؟
نه ستاره جون به نظر من نبايد فوري ازدواج كنه به خاطر اينكه ممكنه به خاطر ناراحتي و وضع روحي نامناسب انتخاب مناسبي نكنه و انوقت يك عمر پشيمون بشه در ثاني به خاطر اينكه جدايي نزديك بوده و هنوز جدايي رو نپذيرفته ممكنه مدام طرف مقابل و با دوست خود مقايسه كنه و اين مشكل ايجاد مي كنه
اخه وقتي اين دو نفر اين همه همديگرو دوست دارند پس چرا بايد به هم نرسند ؟ چه معيارهايي هست كه بايد ازشون گذشت كنند ؟ شايد اون معيارها مهم باشند ولي وقتي در كنار اين همه علاقه قرارشون مي ديم ارزش كمتري پيدا كنند . مي شه بگيد چه معيارهايي هست كه بايد براي رسيدن ازشون چشم پوشي كنند ؟
انگيزه قوي شناخته، نه دوست داشتن.
سلام این موضوع برای من جالبه .اگه می شه بیشتر کمک کنین.من ارتباطم رو باکسی که فکر می کردم مناسب نیستیم بعد از یک سال قطع کردم و از روش قطع فوری استفاده نموده ام
آدما از آدما زود سیر میشن... آدما رو عشقشون پا میذارن... آدما آدمو تنها میذارن... آدما خیلی کارای دیگه می کنن... آدما توجیه می کنن... آدما سنگدلن... آدما دنیا پرستن... آدما خود پرستن... آدما دهن بینن... آدما ناشکرن... آدما ناسپاسن... آدما کوته فکرن... آدما...نقل قول:
نوشته اصلی توسط naseria2009
.
.
.
آدما خوبن.
قطع رابطه در مورد افراد مختلف متفاوته.
اما قطع رابطه نه یکباره موثره و نه در طولانی مدت.
اگر یکباره صورت بگیره ممکنه طرف مقابل آسیب شدید روحی ببینه و این خطرناک ترین نوع قطع رابطه است چون به چشم خود کسانی را دیدم که دست به خود کشی و در مورد دختران دست به خود فروشی زده اند.
اما اگر طولانی مدت شود هم تاثیر جدایی آن کم می شود.
اول است بهتر از همه به مشاور یا روان شناس مراجعه کرد و اگر مقدور نبود بهترین راه قطع رابطه تدریجی است در این قطع رابطه شما می تونید با استفاده از طرفند هایی طرف مقابل را از خود برهانید..مثل:جواب ندادن به او.... از چشم او پنهان شدن و ندیدن او..... اظهار بی توجهی نسبت به او و کم شمردنش..... دیگران نیز در این مسیر می توانند کمکتان کنند آنها می تواند با باور این مطلب به طرف مقابل که :"ارزش تو بیشتر از این هاست... او در حد تو نیست.... نمی دانیم چرا عاشق او شده است در صورتی که کسی به او توجهی ندارد.... به شما یاری کنند.
اما نباید ازدواج بعد از اتمام یک رابطه بلافاصله صورت گیرد چون فرد هنوز درگیر آن مسئله بده و تمرکز و آگاهی درست برای انتخاب و تشکیل خانواده را ندارد.
نیاز به پیشرفت و ایجاد روحیه بالا و رهایی از دغدغه بنظرم می تونه انگیزه محکم و قوی برای قطع یک ارتباط باشه.
khob mitone sadeghane bege felani be felaN dalil dg nemikham ba shoma dost basham age ghabol kard ke che khob age na :101: albate say konin kamtar khoshonat be kar bebarin
[/align]من 21 سالمه و 1 سال و نیمه با دختری هستم(صحرا) / پدرم در المان کار میکنه و هیچ کاری در ایران نداره / قرار بود از دانشگاه المان پذیرش بگیرم و برم ولی صحرا خیلی ناراحت بود و بی تابی میکرد /خیلی خیلی دختر حساسیه /منم نتونستم تحمل کنم و بهش گفتم به دروغ که نمیرم بخاطر تو / همینطور به دروغام اضافه شد / که باهات ازدواج میکنم و با هم میریم المان و... / رابطه ای با هم داشتیم که بکارتش رو از دست داد / الانم باهمیم / المان به من پذیزش نداده ولی دارم قاچاق میرم /خیلی دوسش دارم /باور کنید /ولی مجبورم /تو ایران هیچ اینده ای ندارم / هیچ چی ندارم/ ولی به هم خیلی عادت کردیم و همو دوست داریم /نمیدونم چیکار کنم /بهش خیلی امید دادم /خیلی/اونم خیلی حساسه /میترسم / تا امروز میخواستم تا روزی که برم هیچ چی بهش نگم ولی نضرهاتونو خوندم / خودمم میدونستم که خیلی نا مردیه / چیکار کنم /دارم دیوونه میشم ........................گیر کردم
همینطور هر روز همو میبینیم و همینطور هر روز دنبال کار رفتنمم / هیچ حرکتی نمیتونم بکنم