نمیدونم مشکل از چیه

سلام نازی جون
سعی کن یه کم بیشتر به خودت مسلط باشی عزیز
این ها همه حل شدنیه من خودم هم تو دوران عقدم و مشکل کم نداشتم اما یه توصیه بهت میکنم اینکه برا هرچیزی که فکر میکنی برات سواله و باید راه درست براش پیدا کنی مطالعه کن و بیا اینجا از بچه ها مشاوره بگیر بچه های اینجا خیلی باتجربه اند:43:
مهمترین مشکل شما اینه که از هم دورید و وقتی زیر یه سقف رفتید خیلی از این مشکلات حل میشه شما الان هم زن و شوهر هستید و هم نیستید برا همین نمیتونید اون طور که باید مدیریت زندگیتونو داشته باشید
راستی چرا توی این 2 سال هیچ گونه رابطه ی جنسی نداشتید؟( ببخشید این سوالو میپرسم اگه نخواستی جواب نده چون معمولا توی دوران عقد همه تا یه حدی رابطه رو دارن و یکی از علت های صمیمیت میان زن و شوهر همین هستش)

راستش یه خوبی داره رابطه جنسی نداشتین میدونم دوستش داری ولی به نظر من توی این دو سال شناختیش کسی که تلفن نمیزنه و به نوعی بی خیاله فردا توی زندگیت زیر یه سقف مشکلات رو بیشتر میشه با پدر و مادرت مشورت کن خود من مخالف عقد کرده بودن هستم انگار مرد فکر میکنه زن داره ولی بدون مسئولیت و دخالت خونواده ها هم کم کم باعث درگیری میشه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط nazi 123

دیروز تو خیابون از بس تو فکر بودم نزدیک بود برم زیر ماشین!کاش میشد میمردم....

---

چه جالب ، منم قبلا همین حس رو داشتم ولی الان نه!
ببین شما و کلا ما انسانها وقتی نمی دونیم چکار کنیم طلب مرگ می کنیم در صورتیکه شاید با مشورت از دیگران راه های تازه ای را دریافت کنیم. من به شخصه با مشورت و موافقم ولی رفتن پیش روانشناس رو نظری ندارم.
به نظرم با مامانت و بابات و خواهران و برادران بیشتر گفتگو کن.
مطمئن باش هر سری یه عقلی داره و بالاخره جوابتو از یکیشون می گیری.
منم تقریبا توی همچین مواقعی گیر کرده بودم که وقتی بیشتر با خانواده ام صحبت کردم تونستم تصمیم درستی بگیرم که الانم از تصمیمم راضیم:72:

ممنون از همه
رابطه نداشتیم چون دوست نداشتم میترسیدم که رغبتش به تشکیل زندگی کم بشه وبه همین وضع ادامه بده اما انگار فرقی نکرد!
خونوادم میگن بی محلی کنم اما دارم دیوونه میشم چیزی به عروسی نمونده و هر روزم هزارتا فضول میبینم با هزارتا سوال، خسته شدم

خانم نازی چرا خودت بهش زنگ نمیزنی تا کدورت حل بشه. مشکلتون را با صحبت کردن حل کنید.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

زنگ نزدن همسرتون را نباید دلیل بر عدم علاقه گذاشت شاید بخاطر اختلافاتی که افتاده ترجیح میدن سکوت کنند تا دعوا. باید سعی کنید در بحثها در نهایت آرامش حرفاتون را بگید. نوع گفتمان شما هم مهمه. سعی نکن حالت دستوری باشه. با سبزه موافقم :72: چون زیر یک سقف نیستید بعضی از اختلافها بخاطر دور بودن ممکنه ایجاد بشه یا بخاطر دور بودن نمیتونی مدیریت خوبی رو مسائل خودتون داشته باشین. هوشمندانه فکر کن و تمام جوانب را در نظر بگیر. فقط ایشون رو متهم نکن.:72:

سلام دوست خوبم. عزيزم آنچه كه عشق رو در زندگي نگه ميداره، از خود گذشتگي و مشورته. خب معلومه ديگه! شما ميگي من! همسرتون هم ميگه من! اينجاست كه كلاهتون ميره تو هم. اما غافل از اين كه وقتي حرف از زندگي مشترك ميشه، منيت مفهومي نداره. اينجا ديگه تصميم دو نفره است. افراد براي هم دلايلشون رو ارائه ميدن، اونوقت بهترين راه رو انتخاب ميكنند. بدون اينكه دعوا كنند، داد بزنند، يا تحميل و اجباري در كار باشه. تو اين قضيه، هم شما و هم همسرتون، هر دو مقصريد. جايي كه با هم نميتونيد به نتيجه برسيد، يك شخص رو كه هر دوتون قبولش داريد به ميانجيگري و مشورت بطلبيد و به اين بحث و جدال ها پايان بدين. به نظرم بهتره هر دو به مشاوره بريد و قبل از ازواج به اين مشاجره ها خاتمه بدين. بحث يكي دو روز نيست. صحبت يه عمر زندگيه. عاقلانه تر و جدي تر با زندگيتون برخورد كنيد.

سلام،ممنون
من نمیتونم زنگ بزنم آخه خونوادم گفتن وقتی همش بحثه دیگه حق ندارین حرف بزنین، ما هر دومون به این نتیجه رسیدیم که صحبت کردن فایده نداره، درباره مشاورم خیلی بهش فکرکردم و دودل هستم آخه برم چی بگم، این چیزایی که هست مشکلاتی که احساس میکنم اگه هرجابگم بهم میخنده و میگه خودتون باید حل کنین،
از طرفی شوهرم هم گفته که بریم اشکال نداره میگه اون به ما میگه کدوممون مقصریم و اونوقت اون طرف که مقصره باید معذرت بخواد، خیلی از خودش مطمئنه بخاطر اینکه هرچی که بهش بگن که اینکارت اشتباهه بازهم از دید خودش میگه اون طرف منظورش این نبوده که من اشتباه میکنم!!! از یه طرف با خودم میگم اینهمه مدت گذشت یا اصلا قبل عقد که سردرگم بودم باید میرفتم با یه نفر مشورت میکردم والان دیره الن که دیگه همه چی تموم شده؛ دوسال عقد حالام که عروسی نزدیکه و.... نمیدونم چیکار کنم

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

مطمئم که مشاورم برم فرقی نمیکنه، چون قبلا با یک نفر آشنا صحبت کردیم اما بازم فرقی نکرد

یه جا رو پیدا کردم واسه مشاوره اما به نظر شما فایده ای داره؟ در ضمن من اصلا بلد نیستم خوب وراحت و مفصل صحبت کنم! میترسم نفهمن

نازی جان خیلی مواظب زندگیت باش. با کم طاقتیهات خرابش نکن. بهتره حرفهای مهم رو بنویسی و اون ها روتو اولویت قرار بدی. بعضی از آقایون این حس را دارن که حق با اونها هست. و در ظاهر خیلی کم اعتراف میکنند.
خودت میگی مسایل خنده داری هست. پس قائدتا مشکلتون نباید زیاد حاد باشه.
من خودم و همسرم بیشتر مسائل را با هم حل میکنیم و خانواده ها رو در جریان قرار نمیدیم. چون اینطوری بهتره و جواب میده. مگر مسئله ای باشه که لازم بدونی به خانواده همسرت بگی تا در جریان باشن.
من به شخصه خانواده اونها رو در جریان کاستی ها قرار میدم تا خانواده خودم. بالاخره اگه تصمیم به زندگی با همسرت رو داری با مسائل به شکل صحیح و حساب شده برخورد کن. زیاد ناامید نباش.

سلام عزيزم

فكر ميكنم شما هم مثل من زندگيت دچار تنشي شده كه عامل اصليش خود خودتي

منم دقيقاً تو شرايطي شبيه به شرايط شما بسر ميبرم .

ولي من به كمك دوستان تالار عامل اصلي مشكلمو پيدا كردم .

دوست گلم مشكل من اين بود كه :

من به هر دليلي كه با شوهرم اختلاف نظر داشتم ( خيلي مسائل عادي و پيش و پا افتاده ) فوراً با اخم و قهر اعتراضمو نشون ميدادم . و اينقدر اين مسئله تكرار شد تا در شوهرم يه ذهنيت بد از من ايجاد شد .

تا جايي كه خودش بهم گفت احساس خوبي نسبت به من نداره و از من ميترسه .

شما هم دقيقاً اين حالت رو دارين كه از ترس اينكه دوباره دعواتون بشه با هم صحبت نميكنين .

دوست خوبم من مشكلمو فهميدم و الان چند روزه كه با آرامش با همسرم رفتار ميكنم و سعي ميكنم به هيچ وجه خم به ابروم نيارم. حتي اگه خيلي ناراحت بشم .

فكر ميكنم اينقدر بايد خودمو كنترل كنم تا اون ذهنيت بدي كه از من در اون بوجود اومده از بين بره و به جاي موج منفي بتونم به همسرم آرامش بدم .

شما هم بيشتر از جزئيات رابطه ات بگو دوستان با تجربه تالار مشكلتو ريشه يابي و براي حلش كمكت ميكنن . :72: