نمایش نسخه قابل چاپ
اینطوری که بوش میاد این تاپیک هم میره انجمن آزاد!
. این یعنی اینکه bye bye! و معنای دیگر آن این است که نه تنها اورزانسی نیست: یعنی اولویت ندارد، بلکه اصلا جزو تاپیکهای مشاوره خانواده و اینها هم نیست.
پس لطفا خودتون رو کم کم آماده کنید که تیزی قلمتون باعث نشه که با انتقال تاپیک، تالار سوراخ سوراخ شه!
رفع تنهایی،رشد و تکامل دو جنس متفاوت که به هم احتیاج دارند.آینده نگری و خواسته های بزرگ و بیشتر.
آرامش روحی و جسمی.دفع خستگی.تولید نسل.:72:
فكر مي كنم بد نباشد از ميزان سن و تحصيلات خود و شرايط خانوادگي تان براي ما بگوئيد تا ببينيم دوست نازنين ما چرا تا به اين سن هدف از ازدواج را درك نكرده است و ....
درود.20 ساله هستم.دارم قدم در این راه مقدس برمیدارم:316::72:
درود
تشکر از توجه شما
اول از همه این ارسال برایم جالب بود
یعنی لیوان ظرفیت اینجا اینقدر زود پر میشه؟ و خیلی راحت هم مینویسید اورژانسی نیست!و اصلا" جز مشاوره هم نیست؟!نقل قول:
نوشته اصلی توسط بی دل
نقل قول:
نوشته اصلی توسط Hamed65
در پاسخ به شما دو همراه گرامینقل قول:
نوشته اصلی توسط ani
بنده 25 سال سن دارم،لیسانس،شاغل و در نگاهی گذرا به زندگی من خیلی راحت میتوان گفت شرایط ازدواج فراهم است.
ببنید دوستان؛ اگر من بخاطر رفع نیاز جنسی ازدواج کنم؛ مدت کوتاهی شعله آتش این نیاز کم میشود اگر بخاطر تنهایی ازدواج کنم ؛خوشبختانه تنها نیستم؛ یعنی ذات من این است که تنها نمیمانم(بحث سر جنس مخالف نیست)حتی با ازدواج هم اگر فرض بر این باشید که تنهایی باعث ازدواج من شود؛بدون شک مدتی از ازدواج که بگذرد ناخواسته دلمان میخواهد تنها شویم حتی کوتاه؛ و سایر دلایل برای من چنین است که آخرش چی؟ تمامی هدفها انتزاعی است،و هدفی را نمیشناسم که باعث شوق و اشتیاق فراوان در من شود نسبت به ازدواج وزندگی مشترک.
می تونم بپرسم شما پسر هستی یا دختر؟
خب یک موقع هست که شما از زندگی الآنت راضی هستی. می گی من الآن خوشحال هستم، نیازی هم به ازدواج ندارم. می خواهم همینطوری به زندگیم ادامه بدهم. اگر اینطور هست، دیگه تصمیم با خودته. شما می توانی هرطور دوست داری زندگی کنی. یکی 18 سالگی ازدواج می کنه، یکی 25، یکی 30، یکی 40، یکی هم هیچ وقت.
ولی یک موقع هست خدایی نکرده شما دچار افسردگی هستی. هیچ چیز برایت معنی نداره. از جمله ازدواج. کارهایی که برای بقیه مردم بسیار مهمه، برای شما اصلاً اهمیتی نداره. هیچ چیز خوشحالت نمی کنه، و ...
اون وقت به نظر من شما باید پیش یک روانشناس بری تا خودت رو درمان کنی.
به نظر من بالاخره در انسان یک سری نیازها هست که فقط از طریق ازدواج برطرف می شه.
نیاز به دوست داشتن و دوست داشته شدن. درسته، شما می تونی از طرف خانواده از محبت سیراب بشی. ولی عشق و محبت بین مرد و زن از یک جنس دیگه ست و این رابطه با همه رابطه های دیگه فرق می کنه.
شما بالاخره یک موقع دوست داری بچه دار بشی. دیگه دیر دیرش وقتی دلت بچه خواست باید ازدواج کنی. فقط اگر در سن 40-50 سالگی یاد این مسئله بیفتی، کمی دیره.
ان شا الله سایه پدر مادرت همیشه بالای سرت باشه. ولی بالاخره همه رفتنی هستند. از یک سنی شاید پشیمان بشی از اینکه ازدواج نکردی. اون زمان که تنهای تنها بشی و نگاه کنی که همسن و سالانت الآن با همسرشون، فرزندان، داماد، عروس و نوه ها هستند...
مگر چقدر می تونی با دوستانت وقت بگذرونی؟
چه در جوانی چه در پیری، زندگی 2 نفره راحتتره. وقتی 2 نفر باشید، کارها تقسیم می شه. 2 نفر با هم می توانند خیلی سریعتر پیشرفت کنند تا یک نفر تنها.
نیاز جنسی در شما هست. چطور می خواهی بدون ازدواج با این نیاز کنار بیای؟
اگر شما نخوای ازدواج کنی، خواه ناخواه کشیده می شی طرف رابطه های کوتاه مدت با افراد مختلف. حالا نمی خواهم از دید مذهبی نگاه کنم. همینطور نمی خواهم بگویم که خطر ابتلا به بیماری های مختلف تهدیدت می کنه.
ولی حتی اگر در طول عمرت با زیباترین آدمها هم بوده باشی، یک روز می بینی همیشه یک سری رابطه سطحی و کوتاه مدت داشتی. هیچ وقت کسی رو قبلاً دوست نداشتی، و کسی شما رو قبلاً دوست نداشته. اگر غیر از این بود که شما تصمیم به ازدواج می گرفتی، که البته نمی خوای. یک موقع هم که دیگه با بالا رفتن سن زیبایی و جوانی خودت رو از دست بدهی، پیدا کردن طرف برایت سخت تر و سخت تر می شه و دوران تنهایی طولانی تر.
حالا خودت کمی بیشتر توضیح بده که چه تصمیمی گرفتی. کمی بیشتر از دلایلت هم بگو. و اینکه بدون ازدواج چه تصوری از زندگی داری.
راستی، آیا پدر مادرت با هم خوشبخت نیستند؟ از ازدواج پشیمون هستند؟
تمام نیازهای آدم جه جسمی یا روحی باید برطرف بشه.کسی که ازدواج نکرده و نیاز جنسی داره مثل کسی می مونه
که چند روز توی بیابون گم شده نیاز به آب و غذا داره.در اون لحظه تمام فکرش اینه که خودشو به یه جایی برسونه بتونه
غذا بخوره.اگر گرسنگی بهش اجازه بده عمیق تر فکر کنه،به خودش می گه این همه تلاش برای اینکه به غذا برسم؟
آخرش سیر می شم دیگه نیاز ندارم.آخرش چی؟در صورتی که برای ادامه زندگی باید خودشو به آب و غذا برسونه و تا
آخر عمر م بهشون نیاز داره.نیاز جنسیم باید برطرف بشه،نمی شه آخرش آخرش چی؟گذاشت.
راجه به تنهاییم بگم که،تنهایی که با دوستان پر می شه کجا توسط همسر کجا؟اگر یه روز نیاز به پرستاری داشته باشی
دوستات حاضرن پرستاریت کنن؟یا همسرت این کارو می کنه؟
تمام غرایز اگر بیش از حد ارضا بشن یا ارضا نشن باعث مشکل می شن.باید در حد ظرفیتمون،نیازهامونو برطرف کنیم.
نسبت به خودت و زندگی چه احساسی داری؟
من قبل از ارسال پست حامدو نخونده بودم،هرگونه تشابه احتمالی در مطالب تصادفیست.
سلام
دوست من سوالي از شما دارمنقل قول:
بنده 25 سال سن دارم،لیسانس،شاغل و در نگاهی گذرا به زندگی من خیلی راحت میتوان گفت شرایط ازدواج فراهم است.
ببنید دوستان؛ اگر من بخاطر رفع نیاز جنسی ازدواج کنم؛ مدت کوتاهی شعله آتش این نیاز کم میشود اگر بخاطر تنهایی ازدواج کنم ؛خوشبختانه تنها نیستم؛ یعنی ذات من این است که تنها نمیمانم(بحث سر جنس مخالف نیست)حتی با ازدواج هم اگر فرض بر این باشید که تنهایی باعث ازدواج من شود؛بدون شک مدتی از ازدواج که بگذرد ناخواسته دلمان میخواهد تنها شویم حتی کوتاه؛ و سایر دلایل برای من چنین است که آخرش چی؟ تمامی هدفها انتزاعی است،و هدفی را نمیشناسم که باعث شوق و اشتیاق فراوان در من شود نسبت به ازدواج وزندگی مشترک.
زندگي يعني چي؟ هدف از ندگي كردن چيه؟
چرا داري زندگي مي كني؟
شما اگه اينا رو بتوني جواب بدي مطمئنا به جواب سوال خودت هم مي رسي
يكي مذهبيه و از عمده دلايل ازدواجش اينه كه آرامشي پيدا بكنه كه بتونه در سايه اين آرامش فعاليت هاش رو بهتر انجام بده و به غايت و هدف خودش كه زندگي در دنيايي ديگر هست برسه
يكي اصلا لائيكه، ازدواح ميكنه تا به آرامش برسه
اين آرامش توي اين زندگي هاي مشترك و هم خونگي هاي خارجي اصلا پيدا نميشه
نياز جنسي و كمي آرامش برطرف ميشه
اما هيچ وقت اون آرامشي كه در سايه ازدواج بدست مياد بهش نميرسن
چون هيچ وقت احساس تعلقي به همديگه نمي كنن و اين احساس هست كه هر روز ممكنه از هم ديگه به راحتي جدا بشن
لازمه بگم آرامش با آسايش كاملا متفاوته
سلام جدا از بحث های زیبای دوستان به نظر یکی از بزرگترین ارمغان های ازدواج ایجاد انگیزس. وقتی ازدواج کنی برای ادامه زندگیت دلیل و انگیزه داری. به خاطر کسی که دوستش داری کارایی که تو مجردی حتی برای خودت حوصله نداری انجام بدی با اشتیاق برای کسی که دوستش داری انجام میدی و این باعث میشه احساس شادابی کنی و حس کنی که زندگی در تو جریان داره و بی هدف نیستی.وقتی آدم مجرده دست به یه کار که میزنه (نمیگم همیشه ولی معمولا اینجوره) که میگه خب آخرش چی؟ برای کی؟ برای چی؟ ولی وقتی متاهل و صد البته متعهد بشی دیگه برای کاری که میکنی چه اون کار مربوط به شغلت باشه چه خرید یه هدیه چه آشپزی و چه هرکاری دیگه میدونی که یه نفر هست که به خاطر اون اینکارارو میکنی و اگه واقعا عاشقش باشی و دوستش داشته باشی حتی زندگی میکنی چون اون هست و دوست داره و دوستش داری.
مهمترین چیزی که آدم رو به ادامه زندگی ترغیب میکنه و به زندگیش جون میده انگیزس. ازدواج به آدم انگیزه میده.
تاحالا شده برای خواهر، مادر یا یک دوست هدیه بخری؟ حالا به هر دلیلی؟ مطمئنن شده. اون لحظه چه حسی داشتی؟ یه حس شاد. یه حس ارامش . خوشحال بودی که با این کارت یکیو شاد میکنی. درسته؟ حالا فک کن یکی تو زندگیته که باعث میشه برای تمام کارایی که میکنی این حس بهت منتقل بشه. زندگی خیلی شیرین میشه نه؟ فک نمیکنم دلیلی بالاتر از ایجاد انگیزه جدای از همه چیزای مثبتی که داره (هدف، آرامش، نیاز جنی، نیاز عاطفی، پیدا کردن همراه و همدل و ...... هزارتا چیز دیگه ) وجود داشته باشه و دیگه این اینکه ذات موجودات بر جفت زندگی کردنه. خدا خودش طوری موجودات رو خلق کرده که باید جفت باشن از درخت گرفته تا آدم ها. تو که نمیتونی ذات خودت رو تغییر بدی! این جزء ذات توه که جفت باشی. حالا اگه دلیل میخوای براش فک میکنم صحبتای دوستان جالب باشن.
خوش است اندوه تنهایی کشیدن
اگر باشد امید باز دیدن
اگر یک روز با دلبر خوری نوش
کنی تیمار صد ساله فراموش
درود
ممنون از پاسخ های شما
Hamed65 گرامی دوست من؛ من یه سوال پرسیدم اون هم این بود هدف از ازدواج چیه؟ من کجا افسردگی کجا!نقل قول:
نوشته اصلی توسط Hamed65
اتفاقا" خانواده بسیار خوشبخت و صمیمی داریم؛ پدر و مادری که فرزندانشان ،شکر نعمت همه به مراتب بالای دست یافته اند.
بحث سر این ها نیست؛ بنده فقط خواهان دلیل و هدف برای خودم هستم،
خیام میگه:نقل قول:
نوشته اصلی توسط احمد علي
......وز هيچ کسی نيز دو گوشم نشنود کاين آمدن و رفتنم از بهر چه بود ... هفتاد و دو سال فکر کردم شب و روز معلومم شد که هيچ معلوم نشد ....
دوست من ممنون که میخوای با تلنگری عمیق من رو آگاه کنی؛اما ... برای آدمهای که مذهب رو پایه و اساس هر کاری قرار میدن خیلی راحت میشه به این هدف ها پی برد؛اما من مذهب رو گذاشتم یه طرف دیگه؛ و خیلی وقته دارم دنبال هدف از زندگی کردن میگردم و هیچی بدست نیاوردم غیر از اینکه ؛بخوام نخوام ؛دارم نفس میکشم ؛پس بهتره که درست نفس بکشم؛ درست زندگی کنم، طوری که لحظه مرگ بگم واقعا" از زندگی درست استفاده کردم.
بگذریم
ممنون میشم بفرمائید این آرامشی که در سایه ازدواج بدست میاد چطوریه؟چیه؟
من تا هدف از ازدواج رو درک نکنم(گذشته از بقا نسل و ارضا نیازها و پر کردن خلاء و..) نمیتونم انگیزه داشته باشم؛نقل قول:
نوشته اصلی توسط آرام من
یکی دیگه از مشکلات من بی انگیزه گی نسبی نسبت به ازدواج است؛تا هدف نداشته باشم انگیزه هم ندارم.
بنده از همه شما مجددا" تشکر میکنم؛
ببینید همه مشاورها میگویند که باید برای ازدواج هدف داشت، وقتی میگی میخوای مستقل بشی، تنهایت پر بشه؛نیازهات برآورده بشه؛همدم داشته باشی،عشق رو خالصانه درک کنی،مرحله جدیدی رو از زندگی شروع و درک کنی و انچه که شما میدانید.
مشاور میگوید نه اینها هدف نیستند؟! هر چقدر هم فکر کنی هدف دیگه ای پیدا نمیکنی؛غیر از اینکه دو جنس مخالف باید باهم و برای هم باشند؛باز میگویند نه باید هدف داشته باشی؛چون این اهداف غلط است و بعد از مدتی کمرنگ شده و زندگی مشترک لذتی ندارند؛هر چقدر هم میخواهی هدف بتراشی نجار خوبی نیستی؟!