این چه حسیه که میاد سراغم؟!!

دختر مهربون عزيز سلام

بايد توجه داشته باشيد كه اكثريت افراد در كودكي و يا در گذشته زندگي ناكامي هايي داشته اند . شما اين ناكامي در گذشته را درك كرد ه ايد كه بسيار هم عالي است و حتما به دلائل و ريشه يابي و چرايي و كسب تجربه و رسيدن به يك مسير درست و ....از آن مسائل هم پرداخته ايد كه اين هم خيلي خوب است و البته در يك سو رابطه هم والديني هستند كه آنها هم ناكام هستند و همان احساسات و افكار آ‍رده منجر به انتشار آن به شما شده است و....پس لازم است كه آنها و آزردگي هايشان نيز درك شود ( درك نه تائيد )‌.اينها را كه متوجه شدي تبديل مي شود به تجربه نه كوله بار غم . اين بار سنگين را زمين بگذار و تنها نتايج را با خودت بردار و حركت كن .

پس ، چسبيدن به گذشته متاسفانه كار درستي نيست .

از اينكه بنشينيد و براي خودتان دل بسوزانيد و براي خودتان شهيد نمايي بكنيد بايد ببينيد چه هدفي داريد .( اهداف پنهان و نهفته در ضمير ناخودآگاه و يا بخش آگاه وجودتان ) متاسفانه حفظ اين احساسات و افكار منفي افراد را به سمت بازي هاي رواني هدايت مي كند .

حالا ببين

آيا اين هدف سازنده است ؟
يا هدفي غير سازنده و وقت گير و آزار دهنده ؟!


به قول خودت ،‌ديروزت كه با ناكامي هايي خراب شده امروزت را درياب عزيزم و براي آينده برنامه ريزي كن . اهداف كوتاه مدت و دراز مدت داشته باش و....

در ضمن عزيزم

دوستانت درست مي گويند . اين دختر مهربون بزرگسال نيست كه اين احساسات منفي را دارد بلكه دختر مهربون همان كودك كوچولويي است كه آزرده است و تصميم گرفته كه باز از جايگاه كودك درونش براي خودش دل بسوزاند - غصه بخورد و.....

اما من اگر جاي شما باشم تصميم مي گيرم كه به اين بخش از وجودم توجه كنم به او بگويم باشه عزيزم مي دانم روزهاي سختي داشته اي اما امروز من در كنارت هستم و از تو حمايت مي كنم و اجازه نمي دهم كه افكار و احساسات و اعمال ناسالم باعث آزار بيش از حد تو بشود . من كاملا در حمايت تو هستم .

به جاي اين انتخاب غلطي كه داري و امروز باعث رنجش بيشتر تو مي شود راه هاي ديگري را امتخان مي كردم . و اين نازنين كوچولو را كه آزرده است و آسيب ديده در حمايت خودت بگير . به او توجه كن ولي اجازه ندهد دائم به عقب برگردد و زندگي را مرور كند . براي او ا ز قشنگي دنياي حال و امروز حرف بزن . برايش كارهايي انجام بدهد از جايگاه مسئوليت . گويي اين بخش دروني ( كودك ) بچه ات است و تو هم والد او هستي و مسئول زندگي اش و مسئول سلامت فكر و احساس و اعمالش .

در همين تالار مطالبي در مورد كودك درون و كودك درون آزرده و شرمندگي مزمن و ...هست . آن مطالب را بخوان

ضمن اينكه توصيه مي كنم كتاب " زنده باد خودم " را بخواني .

سلام.
دقیقا و کاملا مشکلتون رو درک میکنم و اگاهم.
به یک روانپزشک مراجعه کنید.
احتمالا پیشنهاد روانپزشک ۲-۳ جلسه مشاوره هست و در صورتی که مشکلتون رفع نشد داروهایی برای حساس نشدن روی گذشته تون تجویز میشه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرشته مهربان

دختر مهربون

دچار وسواس فکری هستی . به کمک یک مشاور و با مراجعات حضوری مشکل حل میشه .

عجالتاً توصیه من بر بهره گیری از تکنیک توقف فکر و حساسیت زدایی هست .

---

ممنونم فرشته مهربون عزیز.:72:
سعی میکنم خودم با راهنمایی های شما عزیزان مشکل رو حل کنم. فکر میکنم از پسش بر بیام.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

footer عزیز ممنونم.:72:
اما به اون شدت نیست که به دارو نیاز داشته باشم. فکر میکنم با راهنمایی های دوستان خوبم بتونم مدیریتش کنم.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

آنی عزیز خیلی ممنونم ازتون.:72:
خودم هم میدونم که این فکرا حاصلی نداره.
همه حرفاتون رو با دقت خوندم. چشم. دارم روی خودم کار میکنم که درستش کنم.
بقول یه روانشناس، من نباید پشت به آینده و رو به گذشته زندگی کنم. اینجوری هیچی که از زندگیم لذت نمیبرم، هیچ، آیندم هم خراب میشه.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

از همه ی دوستان ممنونم که منو راهنمایی کردن:72::72::72:

باز تكرار مي كنم راه اصلي براي شما عزيزم اين است


حال كه اين كودك آزرده را درك كرده اي و مي داني كه در وجودت هست و تا حدي با او آشنا شده اي ( كه خيلي هم خوب هست ) . حس اعتمادش را امروز كه بزرگي به دست بياوري .

و حمايتت را امروز از او دريغ نكني .


به مرور خواهي ديد كه از ميزان آزردگي هايش كم مي شود و با شما دوست مي شود و به شما بزرگسال اعتماد مي كند و سر وقت خاطرات تلخ هم نمي رود . و در لحظه زندگي كردن را ياد مي گيرد اگر به شما اعتماد كند و بداند كه تحت حمايت جدي شماست . حمايتي توام با مسئوليت و سازنده .

مطمئنم كه موفق مي شوي خانم گل .

آنی جان ببخشید شاید من منظور شما و دوستان رو از کلمه حمایت درست متوجه نشدم. یا حداقل با اون چیزی که توی ذهنمه متفاوته. میشه توضیح بدید که چجوری باید حمایتش کنم؟

http://www.hamdardi.net/thread-9580.html

اين تست را اول ببين و حل كن

چشم.
با وجود اینکه بعضی از سوالاش رو مجبور بودم غیر دقیق جواب بدم (چون جواب نه "بله" بود و نه "خیر")
10 تا سوال رو بله جواب دادم.

در پاسخ به آنچه برايم نوشتي . كودكت همزاد پنداري كرده .

همان ده پاسخ به معناي آزردگي كودكت است .


حال برو اين تاپيكها را با دقت و به ترتيب بخون و روي آنها فكر كن .

http://www.hamdardi.net/thread-15860-post-142173.html#pid142173

http://www.hamdardi.net/thread-8591.html

http://www.hamdardi.net/thread-13689.html

نقل قول:

---

منظورتون رو از مقایسه ای که گفتید متوجه نشدم!!

---

ببین دوست من یه جمله کلیدی هس که اگه همه مراحل زندگیمون تو ذهنمون باشه زندگیمون حله و اونم اینه که "من تودنیا تکم و همینم"
حالا شما که دوران کودکیتونو مدام در ذهنتون بررسی میکنید منشاش چیه اینه که فکر میکنید رنج زیادی کشیدید
اولا که هیچ کس تو این دنیا خوشبخت نیس تا زمانی که خودش روبا دیگران مقایسه میکنه
شما چون فکر میکنی که مثلن خانم ایکس تو بچگیش خیلی خوش گذشته خودتو سرزنش میکنی
مقایسه مفهومش اینه که شمایی که تو این دنیا تکید با هیچ کس قابل مقایسه نیستسد حتی خواهرتون
همه این اتفاقاتی که واسه هر کدوم از ما میفته زندگی هر کدوم از مازروتشکیل میده اگه مقایسه نباشه فقط یه اتفاقه چه خوب و جه بد

ممنونم آقای ارتاوا. اما یه خورده با نظرتون مخالفم. اتفاقایی که توی زندگی میافته، بدون مقایسه شدن هم قابل تشخیصن که خوب و لذت بخش هستن یا بد و زجرآور. من شخص خاصی توی زندگیم نیست که زندگی و بچگیم رو باهاش مقایسه کنم. و بد بودن اتفاقا رو توی همه مراحل زندگیم حس میکنم.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

آنی مهربون،
همه اون تاپیک ها رو پرینت گرفتم و خوندم.
اینا رو متوجه شدم. اگه جاییش رو اشتباه فهمیدم، لطفا برام روشن کنید:
نباید برای کمبودای گذشته ی کودک درونم دل بسوزونم. نباید بقیه رو توی کمبودای دوران بچگیم دخیل بدونم. من الان مسئول اونم. و هر کمبودی از الان به بعد، هیچ مسئولی جز خودم نداره. باید به نیازایی که الان داره توجه کنم. حرفایی که تا حالا هیچ کس بهش نزده و دوست داشته بشنوه رو بهش بگم. هیچ وقت هم بابت نیازایی که داره سرزنشش نکنم. و از این خجالت نکشم که درگیر نیازهای ساده و اولیه ام.
و اینا همه یعنی حمایت از کودک درونم.

اما آنی یه سؤال: اگه بخوام درخواستش رو برآورده کنم و محدودیتی باعث بشه نتونم اون رو انجام بدم چی؟ بازم که سرکوب میشه نیازاش.