نمایش نسخه قابل چاپ
خواستم در جهت تایید حرفهای بهشت عزیز عرض کنم که من تا حالا دو تا دوستم بعد زایمان افسردگی گرفتن و دقیقا حرفهای شما رو ازشون شنیدم، بعد یک مدت کوتاه مصرف دارو خوب خوب شدن ، ازتون خواهش می کنم به یک روانپزشک و یا روانشناس بالینی مجرب مراجعه کنید، من سعی نمی کنم بهتون بگم که شما خیالات می کنید ولی درهر صورت با توجه به سابقه افسردگی پس از زایمان شما وتاثیرات احتمالی این بر رابطه تون خیلی خیلی ضروریه که به یک متخصص مراجعه کنید بعد تصمیم بگیرید
بهشت عزیز. مسائلی که من مطرح میکنم چیزهایی که قبلا سرش به توافق رسیدیم. ولی یهو من با چیز دیگه ای روبرو میشم.شما فرض کنید که قراره پراید بخرید و قبلا درموردش باهم تصمیم گرفتید وقتی من مطرح کردم بیاد بگه می خواهیم پژو بخریم.
عزیزان من پیش مشاور رفتم ولی اعتفاد نداشت که من افسردگی دارم
سلام
شما دو مساله را عنوان می کنید که باید جداگانه بررسی شوند:
1- محبت افراطی شوهرتان به دخترتان و بی توجهی او به شما
2- عنوان علنی طلاق توافقی
فکر کنم این دو مساله از هم متمایز شوند و جداگانه بررسی شوند، بهتر به نتیجه برسید.
بیایید اول مورد دوم را که مهمتر است، بررسی کنیم و بعد به اولی بپردازیم.
شوهرتون چه مواقعی پیشنهاد طلاق توافقی را عنوان می کنند؟ در حین مشاجره و عصبانیت؟ یا در حین یک مکالمه عادی و فضای آرام؟
یکبار که هردو آرام هستید، شما با مهربانی بگویید که اگر فکر می کنی چاره ای جز جدایی نداریم، من هم موافقم. منتها مجبوریم که سر مسائلی به توافق برسیم. مثل مهریه، حضانت دخترمان که تا 7 سالگی بعهده مادر است، هزینه های او و ... . بگو هرچند من شوهرم و دخترم را دوست دارم و می خواهم با عشق در کنار هم زندگی کنیم ولی اگر تو جدایی بخواهی من هم پا روی احساسم می گذارم ولی برای شرایط جدایی اصلا به احساسم رجوع نمی کنم و کاملا منطقی باید فکر کنم.
شما در کمال صبر و آرامش و مهربانی این قضیه را باز کنید و پیرامونش با همسرتون صحبت کنید تا کلا متوجه شوید که ایا قصدش واقعا طلاق است یا تهدید یا ... .
پیشنهاد طلاق توافقی رو من مطرح کردم نه شوهرم.خوش حال میشم باز هم نظر بدبد
سلام:72:
ببخشید که من با تاخیر امدم.:72:
خواهش می کنم به حرفام دقت کن: من مشکلات شما رو می گم شما تایید یا رد کن:
مشکل شما نه افسردگیه و نه محبت زیاد به دخترتان. مشکل شما دقیقا محبت زیادی هست که نثار همسرتان می کنید و منتظر دریافت هستید که دریافت نمی کنید.
مشکل اینه که شما اونقدر به طرف همسرتون می رید و اونقدر بهش محبت می کنی که به او زمانی نمی دی که برای خودش باشه و وقتی که دعوایتان می شود شوهرتان به سمت شما نمیاد تا بالاخره دوباره شما بری و نازش و بکشی تا دوباره اشتی کنی. چون دقیقا در همون دوران قهر با شما او فرصت پیدا می کنه که زمانی و به خودش اختصاص بده.
خواهش می کنم تعصبی حرف نزن.
من میخوام شما این راه و یک بار امتحان کنی. نمیخوام بری و باهاش مثل روانشناسها حرف بزنی . نمیخوام مدام بهش خواسته هات و بگی. نمیخوام ازش سوال بپرسی و منتظر جواب باشی. نمی خوام بهش گیر بدی. نمی خوام حتی بهش محبت کنی.
شما مانند یک زن خوب کارای داخل منزل و انجام می دی به امور بچه داری و شوهر داری و .... می رسی. فقط همین.
اگر روزها هم طول کشید و او به سمتت نیومد طاقت بیار و به سمتش نرو. اصلا اصلا هم قهر نباش و قیافه نگیر بر عکس خیلی مهربان بدرقش کن یا ازش استقبال کن غذا بیار خنده رو لبت باشه نه قیافه بگیری با دخترت بازی کن و شادی کن. اما شوهرت و سوال پیچ نکن ابراز علاقه و دلتنگی هم نکن.
عزیزم مشکل تو اینه که فرصت ابراز علاقه رو از او گرفتی فرصت اینکه او دلتنگت بشه رو ازش گرفتی .
و فقط راه پیدا کردن زندگیت اینه که به همسرت فرصت بدی دلش برات تنگ بشه. بهش فرصت بدی زمانی و مال خودش باشه.
واسه همین گفتم باید تو این راه صبور باشی وسط راه جا نزن. یک سرگرمی خوب برای خودت پیدا کن مثل کتاب یا یک کلاس تا در مواقعی که دوست داری بری طرف همسرت اون کار و جایگزین کنی و نری تا بالاخره صبر مردانه همسرت تمام بشه و دلتنگت بشه.
باشه؟
نظرت و بگو تا مرحله به مرحله با کمک هم شروع کنیم.
منتظرتم
موفق باشی:72:
دوست گرامی
معلومه که نباید فعلا به جدایی فکر کنید
من فرصت نکردم پستهای دوستان رو بخونم.
توضیحاتتون خیلی ناقصه و از قدیم گفتن هر کی یکطرفه به قاضی بره حتما پیروز بر می گرده.
به عنوان یک برادر کوچکتر فقط می تونم بهتون توصیه کنم حتما به یک دکتر روانشناس،نه روانپزشک و نه مشاور مراحعه کنید.
کسانی که مشاور هستن یعنی لیسانس یا فوق لیسانس هستن بنظر من و خیلیها تجربه و تبحر لازم رو ندارن وگاها دیده شده راهنماییهای اشتباه این افراد موجب لطمه هایی شده.
اگه تنها راه شما جدایی باشه حتما بهتون می گن.حتی اگر همسرتون هم راضی به اومدن نشد رفتن خودتون به تنهایی بسیار موثره
من روانشانس زبده میشناسم،پس وقت رو از دست ندید
سیسسیلی عزیز حرف شما کاملا درسته. و من اگه بتونم یه زمان به خودم بدم تا دلخوری هام کمتر بشه و کمی ارو م بشم با کمال میل به راه حلات توجه میکنم. باز هم ممنون منتظر روش هاتون هستم
تماس عزیز با تشکر از اینکه وقتت رو گذاشتی. من به دکتر روانشناس مراجعه کرده ام. دکتر مرضیه مشتاقی.
انسان جان نتیجه کارت چی شد؟
منم همچین مشکلی دارم
میخوام بدونم تونستی کاری کنی؟
سلام انسان جان. آیا مشکلت حل شد؟
مشاورت با دکتر مشتاقی چطور بود؟
خیلی میخوام بدونم الان بعد از یکسال به کجا رسیدی و چه وضعیتی داری. وضعیت ما هم تقریبا مشابه وضعیت یکسال پیش توه
جناب ames
لطفا هنگام ارسال پست در یک تاپیک به تاریخ اخرین پست زده شده دقت کنید.
اگر بیش از 2 هفته گذشته باشد نباید در ان پستی زد.
دقت کنید اخرین پست 19 اردیبهشت 90 است