نمایش نسخه قابل چاپ
سلام شیدا جان
اگر امکانش رو داری ارتباطت را با یه بچه خردسال زیاد کن ، اگر تو فامیل نزدیکت بچه ای هست ، ارتباط نزدیکی باهاش برقرار کن ، تا کودک دورنت رو دریابی ، کودکان دنیای شادی دارن ، و خیلی ساده و بی شیله پیله هستن واسه همین انرژی های مثبت زیادی رو به ما میدن ، این میتونه خیلی به زندگیت هیجان بده
، بیشتر به کودک درونت بها بده ، حتی با یه بستنی که لیس می زنی ، یا یه تاب خوردن ساده ، برو تو طبیعت ، الانم که دم عیده و آب و هوا عالیه و بیشترین استفاده رو میتونی از طبیعت بکنی:72:
خب زودتر بگو عزیزم. بگو نامردی دیدم.
گفتم بی دلیل شیدای ما اینجوری بهم نمیریزه.
بنظرم یه کم زیادی خودت رو درگیر دوستات کردی. میدونم همش از خوبی و دلسوزیته. اما به فکر خودت هم باش عزیزم:46:
راستی ما رو قاطی بقیه ی دوستات نریزی دور!!!:311:
سلام شیدا جون
امروز چطوری عزیزم؟
حالا بگو ببینم یعنی چی که دوستانت تو رو فروختند ؟
به کی فروختند ؟ چطوری ؟
اما گاهی بعضیها واقعا ارزش اینو که براشون وقت بذاری و نصیحت یا راهنماییشون کنی ندارن مثل همون دوستانت که گفتی.منم ازشون دیدم و این باعث غصه خوردن میشه.
اما تو عزیزم اگه چند بار امتحان کردید دیدی فایده ای نداره دیگه خودتو اذیت نکن که سعدی علیه رحمه گفته :
در خانه اگر کس هست یه حرف بس است!
سلام به دوستان عزیز
چند روزیه جواب آزمایشاتم رو گرفتم،به ظاهر هیچ مشکل جسمانی ندارم.البته هنوز سر درد دارم ولی همونطور که قبلا هم گفتم مشکل من سر درد هام نیست.پیشنهاد گل مریم عزیز برام جالب و مفید بود بازی کردن با بچه ها روحیه ام رو خیلی شاد میکنه اما مساله اینجاست که من غمگین نیستم فقط حس میکنم یه اتفاق بدی درونم افتاده!!!
بی انگیزه و بی اشتیاق شدم!مثل یه آدم معمولی و حس میکنم زندگیم روتین شده،قبلا هر کاری که میکردم برام لذت بخش بود حتی نفس کشیدن،نمیتونم در قالب کلمات بیان کنم که صبح زود وقتی میرفتم تو حیاط و نفس عمیق میکشیدم همراه با اکسیژن تازه چه لذتی تمام وجودم رو میگرفت اما حالا...!فقط نفس میکشم،فقط زندگی میکنم،فقط کار میکنم و هیچ اشتیاقی نیست!همیشه از روتین بودن و معمولی بودن میترسیدم و حالا انگار داره اتفاق میافته بدون اینکه حتی دلیلش رو بطور قطعی بدونم!!
نمیخوام این روزهای عمرم که اوج جوانی و نیروی منه اینجوری بگذره!روزهایی که باید تلاش کنم و تلاش کنم برا فرداهام اونم با شرایط خاصی که من دارم و روی کمک هیچکسی نمیتونم حساب کنم و کاملا تنهام.
چی داره به سرم میاد؟؟!!اگر میتونید راهنماییم کنید دوستان خوبم:72::72:
سلام شیدا جان
خدارو شکر که نتیجه ازمایشهات خوب بوده و مشکلی نداری
عزیزم انقدر به خودت سخت نگیر و این مسئله رو بزرگ نکن که ما هم باورمون میشه ها:305:
گلم همه آدمها گاهی اینطوری میشن، نباید انتظار داشته باشی همیـشه یه جور متفاوت زندگی کنی و هیچوقت نه دلت بگیره نه کسل بشی نه خسته و نه ...
من فکر میکنم گاهی حتی لازمه این حالتها به ما دست بده تا یه خورده بریم تو فکر و به چیزهایی فکر کنیم یا حالتهایی رو درک کنیم که در شرایط عادی فکر و درک نمی کنیم!
بعنوان مثال : تا وقتی به دلایلی غمگین نباشیم نمیتونیم غم دیگران رو درک کنیم
تا وقتی سر درد نداشته باشیم نمیتونیم بفهمیم سر درد یعنی چی و کسی که میگه سرم درد میکنه چی میکشه؟
عزیز دلم !
مسلما شاد و سرزنده بودن و فعالیت بهتر از غم و اندوه و کسالت هست اما هیچکدامش همیشگی و دائم نیست و برای درک یکی دیگری باید وجود داشته باشه.
از فکر اینکه زندگیت روتین شده و احساس معمولی بودن میکنی بیا یرون و سعی کن همیشه متعادل باشی، اینطوری راحت تر میتونی با شرایط کنار بیای
تو که خودت استادی:46:
من میگرن ندارم اما چند سال اینجوریم،قبلا عاشق کتاب خوندن بودم،الانم دوس دارم اما صبر و حوصله کتاب خوندن ندارم،خوابیدن افراطی،وقتی دانشجو بودم اغلب اوقات اینقد خوابم میگرف که دوستم میگف تو 1چیزیت هس،رخوت عجیبی دارم،تا حالا دکتر نرفتم.شمام اینجوری هستین؟
سلام به همدردان همدردی:72:
فرانک عزیزم حرف هات بهم آرامش خاصی میده،انگار که خواهر بزرگ ترم داره باهام صحبت میکنه،راستش همیشه دلم میخواست و میخواد که خواهر بزرگم برام خواهری کنه،براش دردو دل کنم و اون راهنماییم کنه و بهم بگه چکار کنم اما ما همیشه جامون عوض بود و من با وجود سن کمترم خواهر بزرگتر اون بودم و هستم اما وقتی شما باهام حرف میزنی انگار که به اون احساس خیلی نزدیک میشم:)خوش بحال آبجی کوچیکات که مهربونی مثل شما هواشون رو داره:46:
سایه جان آره فکر کنم نه کاملا اما تقریبا حالی که دچارش شدم شبیه حال شماست و اگر اینجا جواب نگیرم میرم پیش یه مشاور.
از صبح تا حالا خیلی فکر کردم و به یه نتیجه رسیدم و اونم اینه که تا هر وقت که لازم باشه سعی کنم فقط و فقط روی یه جمله فرشته مهربان زوم کنم و "نخوام که بهترین باشم و فقط بخوام که بد نباشم"میدونم این روحم رو ارضا نمیکنه ولی یه احساسی بهم میگه بعد از یه مدت جواب میده و حالم رو بهتر میکنه.
چون بخش اعظمی از حال الانم بخاطر این طرز تفکرمه و خودم این رو میدونم حتی منشا اش رو هم میدونم.بخاطر اینه که خودم رو مقایسه میکنم و چند مدته که حال من اینجوریه و میبینم دوستا و همکارام دارن جلو می افتن و این به شدت من رو آزار میده،حسودی نمیکنم خودم رو سرزنش میکنم که چرا عقب افتادم و از بین همه پای یه اقا پسر وسطه که بیشتر از هر کسی خودم رو با اون مقایسه میکنم این روزا اون داره به سرعت برق پیشرفت میکنه و من دچار رکود و رخوت شدم.همکلاسی دوران دانشگاه من و الان همکار من،ما از همون اول توسط بقیه با هم مقایسه میشدیم و من هم از همون اول حس رقابت شدیدی بهش داشتم.تو یه مقطعی بهش علاقه مند هم شدم اما اصلا به روی خودم نمی آوردم تا اینکه خودش پیشروی کرد و به بهانه های مختلف ابراز علاقه کرد و من فقط یه جوری تو لفافه بهش فهموندم تا نیاد خواستگاری ابراز علاقه اش به درد خودش میخوره اما به ابراز علاقه اش به طرق مختلف ادامه میداد ولی یهو تو روزهایی که انتطار داشتم بیاد خواستگاری بهم گفت دوستم نداره و من رو نمیخواد!
خوب ناراحت شدم اما اونقدر سختی دیدم که خیلی راحت با این قضیه کنار اومدم اما چیزی که روم تاثیر گذاشت این بود که بالاخره یکی پیدا شد که منو نمیخواست.به خودم خیلی غره شده بودم و این برام یه تلنگر بود.حالا من اونو خیلی وقتا میبینم و دلم نمیخواد ازش عقب باشم و هنوز اون حس رقابته هست.چون میخوام ریشه ای این مساله رو حل کنم این رو عنوان کردم.به نظر شما این قضیه هم دخیله توی حالم؟
شیدا جان
حرفای تو و بقیه رو هم می خونم و بهش فکر می کنم.
اما الان اومدم یه چیزی بگم فقط.
من عشق می کنم با این اسمایلای لبخند که می ذاری لابلای حرفات
:310::104::227::310:
ببخشید نتونستم خودمو کنترل کنم، نگم :311:
سلام شیدا جان
ممون از لطفت گلم:72:
شیدا جان من فقط یه خواهر کوچیکتر از خودم دارم و دوتای دیگه ازم بزرگترن، پس از این لحاظ مثل همیم...یعنی من و تو گاهی بزرگتریم...
عزیز دلم ، ما اینجا همه خواهر و برادر هستیم شایدم نزدیکتر چون اسرارمون رو بهم میگیم در حالیکه گاهی این اسرار رو به نزدیکترین اعضای خانواده مون هم نمی گیم! در ضمن من همیچن تحفه هم نیستم ها...
گلم!
من بلد نیستم مثل بعضی از دوستان درست و حسابی(ادبی) صحبت کنم و همیشه حرف دلمو به همون زبان ساده و عامیانه میزنم .مثلا جمله ای که از فرشته جون نقل کردی همون منظور منم هست منتها با کلمات متفاوت
"نخوام که بهترین باشم و فقط بخوام که بد نباشم"
نباید انتظار داشته باشی همیـشه یه جور متفاوت زندگی کنی و هیچوقت نه دلت بگیره نه کسل بشی نه خسته و نه ...
ببین، وقتی زیادی به خودمون فشار بیاریم که از هر لحاظ " اول " یا " تک " یا " نمونه " باشیم بالاخره یه جاهایی خسته میشیم و کم میاریم .البته بهترین بودن خوبه اما ... آدمها ماشین بی احساس که نیستند یه بند کار کنند و نه خسته بشن و نه بیمار و نه حتی عاشق!
و نتیجه اش همین میشه که گاهی ممکنه انگیزه مون رو از دست بدیم و با خودمون فکر کنیم که : تا کی من اینطوری ادامه بدم ؟ "
ما به استراحت ، تفریح ،خلوت کردن با خود و با خدا ، و ...نیاز داریم که سخت کار کردن و حس رقابت طولانی مدت این فرصتهارو ازمون می گیره و این میشه که گاهی توقف می کنیم !
یه وقت می بینی پیر شدی و از جوانیت استفاده نکردی یا کم استفاده کردی اونقت هم یه جور دیگه خودتو سرزنش میکنی که " چرا تو سن جوانی این همه به خودم سختی دادم و جوانی نکردم ؟ "
یه چیز دیگه، شیدا جان من که گفتم عاشق شدی گفتی نه
پس اون آقا پسر کیه که پاش افتاده وسط کار و زندگی تو ؟:303:
اولا که رقابت گاهی خوبه گاهی بد!
برای پیشرفت خوبه اما رقابت زیادی و بیشتر از حد توان، نه تنها باعث پیشرفت نمیشه بلکه گاهی باعث شکست هم میشه!البته این نظر منه چون خودم تجربه کردم.
هرکسی یه ظرفیت و استانه تحملی داره ، استعداد و هوش و خلاقیت همه یه اندازه نیست که بخوایم تا همه جا پا به پای هم پیش بریم
.بالارخره وسط راه یکی کم میاره و عقب می افته .
البته این کم آوردن به معنای ناتوان بودن نیست ها یه وقت برداشت اشتباه نکنی:305:
مهم اینه که ما تو زندگی مون به اندازه ای خداوند بهمون توان و استعداد و هوش و امکانات داده حداکثر استفاده رو ببریم و کوتاهی نکنیم . تلاش بکنیم اما در حدی که توان مون اجازه میده نه بیشتر و انتظار بیش از حد توان آدم رو نیمه راه رها میکنه و حتی باعث سرخوردگی و ناکامی میشه:305:
اون همکارت یه پسره و تو یه دختر، یه جاهایی اون موفقتره و یه جاهایی هم تو! و این به اقتضای نوع خلقت و موقعیت هر کدام از شماست. و اگه تو انتظار داشته باشی همیشه یا جلوتر از اون باشی یا همپای اون، به نظر من که اشتباهه!
آیا در زمینه احساس و عاطفه و خوش قلبی و مهربونی و رسیدگی به خانواده و عزیزان و صبر و امکاناتی که باعث رسیدن شما دوتا به اینجا شده ، و ... شما دوتا برابر بودید یا هستید ؟؟؟
جواب این سوال خیلی مهمه ها بهش فکر کن:82:
تو با این همه زحمت و سختی و مشکلاتی که سر راهت بوده و هر کس دیگه ای جای تو بود شاید اصلا بیسواد
می موند!! با اون پسر که ممکنه تو زندگیش هیچ زحمتی نکشیده باشه و هیچ کمبود امکاناتی نداشته باشه و تو ناز و نعمت بزرگ شده باشه ، برابری ؟؟؟
پس عزیزم بعضی از مقایسه ها اصلا درست نیست هیچ غلط هم هست!
تو شیدا حاتمی هستی و اون همکارت فلانی(اسمش)!
شما دو نفر متفاوت هستید، متفاوت
یه مثال میزنم برات : همکارهای من با چشم و هم چشمی دارن دانشگاه آزاد فوق می خونن کلللی خرج میکنن در حالیکه اون مدرک شاید حدود 20 هزار تون ببره رو حقوقشون و اونها تنها به خاطر رقابت این کارو مینند نه کسب علم باور کن .اما من چون میدونم انرژی مو تو سالهای دبیرستان و دانشگاه صرف کردم و همیشه ممتاز بودم و حالا هم راضی هستم و اصصصصلا هم از رقابت بدون فکر و هدف خاصی خوشم نمیاد، با وجود اصرار اونها به ادامه تحصیل، قصد ندارم وگرنه الان دکترا بودم و همه میدونن که من یا کاری رو شروع نمیکنم یا باااید با توکل به خدا به بهترین شکل تمومش کنم و 20 باشم.واسه همین ادامه ندادم تا حالا مگه زمانی که از ته دل خودم برای خودم بخوام نه به خاطر رقابت با همکارام! و همه از این کارم متعجب موندن:163:
با اینکه پستم طولانی میشه و مدیران ممکنه دعوام کنن اما میگم :324:
در مورد علاقه اون پسر که...بهتر! علاقه کوتاه مدت و بدون فکر همون بهتر که نباشه و ارزونی خودش!
گفتن که تو شیدا حاتمی هستی و اون پسر فلانی.در حالیکه تو کسی لایقت هست که مثل خودت باشه نه یه نازپرورده که فردا بشه وبال گردنت و هی بخواد مثل مامانش نازش کنی:311:
دعوام نکنید:324: دیگه تکرار نمیشه:302:
سلام به دوستان خوبم:72:
آویژه عزیز خیلی خوشحال شدم از دیدن اسم و پستتون آخه شما یکی از عزیزانی هستید که منو به ازدواج خیلی خوشبین کرده و بهترین دعای من برای شما اینه که از صمیم قلب از خدا میخوام که شماو همسرتون به پای هم پیر شید:)
راستش هر جا از اسمایل استفاده میکنم یکی شبیه همون رو لب هامه البته لبخند من شبیه اسمایل مسنجره و کلا من به این لبخند که همیشه هم رو لبهامه معروفم.مرسی که با این تاپیک سر زدید:72:
فرانک عزیزم،چند بار پستت رو خوندم تا کاملا درک کنم چی رو میخواستی بهم برسونی و فهمیدم:72:حق با شماست.من ماشین نیستم.فقط یه انسانم.مثل همه با تمام نقات قوت و ضعفم...و بعد از خوندن مطلب ات به این نتیجه رسیدم که نیازه باز زاویه دیدم رو عوض کنم و به این حالی که برام پیش اومده به عنوان یه توفیق اجباری نگاه کنم که استراحتیه برا جسم و روحم. خالیه خالی...نه اشتیاقی و نه اضطرابی.فقط سکون اما میخوام بهش به عنوان آرامش قبل از طوفان نگاه کنم.به این سکون نیاز دارم تاانرژی جمع کنم برا یه مبارزه اساسی،بین من و دنیا...
مرسی فرانک،صمیمانه ممنونم:46:بهم خط دادی:46:
و راجع به اون آقا پسر،شما پرسیدی که شاید عاشق شدی و حالی که داری حال عاشقیه و من گفتم نه.راست گفتم چون من عاشق نیستم فارغم:)چند روز قبل اینکه عضو تالار بشم از احساسم فارغ شدم و بعد مقاله های تالارو خوندم و بااحساسات بعدش مقابله کردم،دل بستم و بعد مجبور شدم دل بکنم ولی همون جور که قبلا گفتم چیزایی خیلی بزرگتر لازمه تا منو افسرده کنه و من با این قضیه خیلی راحت تر از بقیه کنار اومدم.و در موردش به قول آنی عزیز فقط میتونم بگم اون خوبه،منم خوبم...
بازم حق با توئه فرانک جان،باید مقایسه رو کنار بذارم به قول آقای مدیر مقایسه آفت زندگیه...دارم به طور تجربی درک میکنم چرا کمال گرایی بده!!!و همین طور سکوت فرشته مهربان تو تاپیک ستایش بارن عزیز رو...
فکر کنم کار کودک دلبندمه!!خوبیش به اینه که با خودم صادقم و علت همه رقابت هام اینه که به اون آقا بفهمونم چی رو از دست داد و این نمیتونه بخش بالغ من باشه!باید رهاش کنم.البته سعی کردم اما چون بخاطر کارمون میبینمش خیلی سخته.باید سعی ام رو دو چندان کنم...
کاش کلمه ای از فرشته مهربان تو این تاپیک میدیدم.
فرانک همراهیت دلگرمم میکنه...خیلی...دوستت دارم و برات بهترین ها رو آرزو دارم:72: