نمایش نسخه قابل چاپ
تا وقتی پیمانی نبسته اید هیچ تعهدی نسبت به هم ندارید.
توصیه های باران رو پذیرا باش. شما تو این رابطه تعهد احساس می کنی و اون دختر وابسته به شما میشه ، بعد که میخواید بررسی کنید که آیا به درد زندگی میخورید چالشها شروع میشه.
هر رابطه دوستی لاجرم به ازدواج ختم نمیشه ، چون هر دوستی برای زندگی مشترک مناسب نیست!
من خیلی تلاش کردم که این رابطه قطع نشه.کسی که اون موقع نخواست اون بود وبعد هم پشیمون شد.البته جفتمون مقصر بودیم تا قبل از قطع ارتباط.ولی کسی که باعث قطع ارتباط شد اون بود.من تمام تلاشم رو کردم و دچار عذاب وجدان نشدم.ولی اون دچار عذاب وجدان شد و پشیمون بر گشت.درسته ما از لحاط قانونی و شرعی پیمانی نبسته ایم.ولی تا قبل از این که رابطه ی ما بهم بخوره بین خودمون به یه چیز های متعهد شده بودیم.ولی با قعط رابطه ی ما اونا از بین رفت.و اون الان میخواد که دوباره باشه و من سر دو راهی هستم.
من تصور می کنم شما بیشتر سعی در این دارید که کار خودتان را توجیه کنید تا اینکه به راه حل برسید
پاسخ باران و بی بی کامل و روشن بود.دیگر انتخاب راه درست و غلط بر عهده ی خود شماست
چیزی که از آن صحبت می کنید یک دعوای ساده بوده که حالا توش یکی مقصر بوده.چه اهمیتی به موضوع دارد!از این دعواها ممکنه روزی صد بار پیش بیاید
نقل قول:
نوشته اصلی توسط sh_atk
سو تفاهم نشه.من الان اصلا برام مهم نیست که مقصر کیه و کی بوده یا چی شده راستشو بخوای اصلا ترجیح میدم که اونا رو فراموش کنم.من فقط جهت توضیحات و آشنایی بیشتر اون ها رو خدمت شما عرض کردم نه این که بخوام خودمو یا اونو مطرح کنم و مقصر بدونم.به حر حال اونا هر چی بوده تموم شده و موضوع هم الا چیز دیگه ای است.
sh_atk گرامی
:72:به تالار همدردی خوش آمــــــــــــدی:72:
جناب sh_atk
شما دچار تعارض شده ای ، تعارضی سه وجهی ، بین وابستگی عاطفی ، تردید برای ازدواج ، و میل به عدم مسئولیت پذیری ( که با ازدواج پیش می آید )
شما مدتی با هم ارتباط داشتید و وابستگی عاطفی پیدا کردید و تو اون زمان غلیان احساسات ، ازدواج را هدف قرار دادید . اما یک قطع ارتباط 3 ماهه پیش اومد ، این قطع ارتباط فرصت خوبی بود که از اوج احساسات شما کاسته بشه ، و همین هم شده ، و شما در موقعیتی که دیگر احساسای نگاه نمی کنی ، بطور جدی به مسئله ازدواج فکر کرده و می کنی ، لذا از طرفی می بینی شرایط ازدواج را نداری ، از طرفی با نظر به 30 درصد عدم تطابق فرد با معیارهایتان ( که به نظر میرسه این 30 درصد موارد مهمیه برای شما ) و از طرفی نامطمئن بودن نسبت به 70 درصد ( عدم اطمینان به شناخت کافی و حتمی بودن اوکی این 70 درصد برای بعد از ازدواج ) تردیدی جدی در شما ایجاد کرده ، از طرف دیگر شما هنوز به مرحله مسئولیت پذیری برای زندگی مشترک نرسیده ای و رها بودن را ترجیح می دهی ( البته کلاً باید مسئولیت پذیر باشی و رو این بخش در خودت کار کنی و بدانی برای زندگی مشترک این فاکتور مهمیه ) .
این تحلیل وضعیت شما در شرایطیه که بدور از احساسات نگاه می کنی ( البته خیلی خوبه که عقلانی نظر می کنی )
حالا این وضعیت یعنی تردید در انتخاب قطعی و عدم مسئولیت پذیری همراه با وابستگی عاطفی در شما تعارض به وجود آورده .
چه باید کرد ؟
اول :
باید بهتون بگم این وضعیت خوبیه که در شما اتفاق افتاده ، چون نشانی از بیداری عقل در توجه به رابطه و هدفی که دارید است ، یعنی اون دوری سه ماهه برای شما خیلی خوب فرصتی را فراهم کرد .
دوم :
بهتون این نوید را بدهم که شما قدرت کنترل احساس و عقلانی نظر کردن رو دارید و فقط کافیه همیشه فعال نگهش دارید ( از اینکه اون سه ماه به جای اشک و آه و درد وابستگی ، احساسات فروکش کرد و کمی جدی به موضوع ازدواج فکر کردی ، لذا سردی شما طبیعیه و نشونه عقلانیت ، چون قبل از اون هم عشقی نبوده و جز احساسات چیزی در شما و البته ایشون حضور نداشته ) پس از این پتانسیل به خوبی استفاده کن .
سوم :
حال شما خوبه ( اینها نشونه خوبیه ) ، فقط کافیه با همون مایه عقلانی از وابستگی بیرون آیی ، برای این کار رابطه را قطع کن و از بسترهای یاد آوری و مرور خاطرات دوری کن ، و مشغولیات مفید و سازنده برای خود ایجاد کن .
چهارم :
زمان ازدواج که رسید ( شرایط اقتصادی ، موقعیتی ، شخصیتی و .... که فراهم شد ) ، به کیسهای مختلف از جمله این خانم ( اگر تا اون زمان ازدواج نکرده بود ) توجه نموده و بررسی داشته باش و بنا به شناختی دقیق و عمیق مطابق با معیارها و شناختی که از خود پیدا کرده ای ، فرد مناسب را انتخاب و اقدام کن .
موفق باشی