نتیجه تست: افسردگی وخیم. چی کارش کنم؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط دختر مهربون

SENSEIو فرشته مهربان عزیز ممنونتونم.
ولی چند تا نکته رو لازم دونستم بگم. اینکه من رفتم سراغ زدن اون تست، اتفاقی نبود. خب یه زمینه هایی توی خودم دیده بودم. ولی مدام میگفتم نه بابا یه حالت عادیه و میگذره. اما فکر میکنم یه کم طولانی شده باشه:(
SENSEIعزیز شما نوشته بودید:
"ولی اگر دیدی که بعد از مدت زیادی تعادل به زندگی تون برنگشت پیشنهاد می کنم که به متخصص مراجعه کنید."
این مدت زیاد یعنی حدودا چقدر؟ من تا جایی که یادمه 1سال و نیمی هست که این حالتا(مخصوصا گریه ی بدون دلیل) رو توی خودم میبینم.:302:
ممنون میشم اگه به راهنماییاتون ادامه بدید. امینطور بقیه ی دوستان.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

امان از این دکمه بازیگوش ویرایش!!

---

خوب پس با این حساب بهتره مراجعه کنید.
نگران نباشید دوست من. اگه پیش یه متخصص روانشناس بالینی برید، احتمالا با حداکثر 8 جلسه به نتیجه ی درمانی مطلوب برسید. و درضمن منظور از درمان این نیست که شما بیمار روانی یا به قول عوام دیوانه هستید!!! درمان روانی مداخله ای هست برای تغییر شناخت ها، عواطف و رفتار که برای مراجع دردسر ساز شده و ازش ناراضیه. به همین جهت نگران حرف های احتمالی ملت بیکار نباشید! :D (هرچند که حتی اگر آدم از نظر شخصیتی به اختلال عمیق هم بر بخوره نباید ناراحت باشه، بیماری روحی هم مثل بیماری جسمی پیش میاد:shy:)

موفق باشید دوست من! :shy::72:

ممنون.
و اگه نرم چی میشه؟
من شرایط رفتن پیش مشاور رو ندارم.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

دوستان میشه اینجا رو هم ببینید؟ شاید بیشتر با روحیاتم آشنا شدید و توی کمک کردنتون به من، کمکتون کنه.ممنون.

http://www.hamdardi.net/thread-14865.html

با سلام
همانطور كه دوستان اشاره كردند، تشخيص قطعي افسردگي با توجه به معيارها از طريق روانشناس باليني و به صورت حضوري هست. و درمان هم بر اساس شدت، مدت و ... افسردگي رواندرماني يا دارو درماني هست.
تست هاي افسردگي وابسته به زمان و موقعيت هست، لذا فقط گزارش وضعيت همان هنگام تست را مي دهد. يعني ممكن است من اكنون تست بدهم نمره ام بالا باشد. ولي فردا تحت موقعيت حال و هوايم عوض شود و نمره ديگري بگيرم.
اين تستها بيشتر وضعيت كنوني را مي دهند در حاليكه براي تشخيص قطعي افسردگي علاوه بر اينها زمان و شرايط مراجع هم مهم هست.

شما اگر اين وضعيت و نمرات مزمن شده و مرتب و هر روز همين نمره را مي گيريد و اشتها، و خواب و نااميدي و بي علاقگي هايتان مستمر هست. توصيه جدي دارم به روانشناس باليني مراجع كنيد و اگر بهبودي حاصل نكرديد شما حتما بايد به يك روانپزشك نيز مراجع كنيد.

ما مطالب زيادي در مورد افسردگي هم در تالار همدردي داريم و هم مي توانيد در اينترنت جستجو كنيد تا اطلاعاتتون زياد شود. اما اطلاعات زياد نه تشخيص قطعي افسردگي به شما مي دهد نه درمان قطعي. شما بايد بر مبناي اين اطلاعات عمل كنيد.

خلاصه:
شرايط مراجعه حضوري به روانشناس باليني را براي خودتون حتما فراهم كنيد. قبل از اينكه ناراحتي ها و نگراني هاي شما مزمن و شديد شود.

دختر مهربون عزيز

سلام


يك راه ديگر براي شما وجود دارد كه با اجازه ي آقاي سنگ تراشان مطرح مي كنم .

شما مي توانيد پكيج سي دي و يا دي وي دي افسردگي دكتر هلاكويي را تهيه بفرمائيد .

ممنونم دوستای گلم و جناب مدیر.
دکتر هلاکویی رو نمیشناسم. یعنی تا بحال سخنرانیشون رو نشنیدم. ولی اینجور چیزا زیاد روم تاثیر نمیذاره. فکر کنم بهتره یه مشاوره برم. البته شرایط رفن رو ندارم همونطور که گفتم. اما سعی خودم رو میکنم.:72:

دختر مهربون جسارتا میشه بفریید چرا نمیتونید مراجعه کنید؟

البته اگر مشکل خاصی براتون پیش نمیاره، چون ممکنه بتونیم راهنمایی بکنیم.:shy:

از همه خیلی ممنونم.
خب راستش من باید یه چیزی رو میگفتم از همون اول. من پارسال حدود 5 جلسه پیش یه مشاور رفتم. انصافا هم کارشون عالی بود. ولی احساس میکنم مشکل از منه که من اوضاعم بدتر شده.
من زیاد راجع به خودم نمیتونم حرف بزنم. خجالتی نیستم ها ولی راجع به خودم و خانوادم نمیتونم راحت حرف بزنم. شاید به تربیتم از بچگی ربط داشته باشه. مشاورم بنده خدا خودشو میکشت تا یک کلمه حرف از زبون من بکشه بیرون. تازه بعدشم که میومدم و راجع به حرفا یی که رد و بدل شده بود و برداشت هایی که داشت و ... فکر میکردم، بعضی جاها اصلا حرف دلم رو نتونسته بودم بزنم.
اون مشاور هی راه جلوی پام میذاشت ولی من توان انجامش رو نداشتم. بعد یه مدت دیدم که فقط دارم ایشون رو اذیت میکنم و قدم از قدم هم برنداشتم. البته ایشون دیگه کار مشاوره رو گذاشتن کنار.
البته چیزی هم که پنهان نیست، شرایط مالی هم یه کم مانع میشه.
یه کم هم سخت گیرم توی پیدا کردن مشاور. باید کارش رو دیده باشم.
من یه چیزایی راجع به شخصیت قربانی (اگه اشتباه نگم) شنیدم. که افرادی هستند که از خودشون و مشکلاتشون حرف میزنند و مشتاقانه کمک بقیه رو میطلبند و وقتی بهشون راه حل میدن، میگن نه اینا بدرد من نمیخوره!! بنظرتون من اینجوری ام؟

دوستان، کسی چیزی به ذهنش نرسیده که بتونه منو کمک کنه؟
ممنونتون میشم...:72:

شرایط داره سخت تر میشه و من هنوز جایی وقت نگرفتم. حس بدی به آیندم دارم. انگار دارم تباهش میکنم. با دستای خودم :(

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط دختر مهربون

شرایط داره سخت تر میشه و من هنوز جایی وقت نگرفتم. حس بدی به آیندم دارم. انگار دارم تباهش میکنم. با دستای خودم :(

---

مهربون جون برا پیش مقدمه با اجازه ات من جمله بالاتو ویرایش میکنم:شرایط داره سخت تر میشه و من هنوز جایی وقت نگرفتم،احساسم رو به آینده میخوام عوض کنم،میخوام بسازمش،اونجوری که دلم میخواد،میخوام توش رو پر از شادی کنم...میخوام لبخند رو به خودم هدیه بدم،با دستای خودم...فقط خودم...

تو اون یکی تاپیک ات برات پست گذاشتم،بخون و بگو دوست داری کدوم طرف ادامه بدیم،اینجا یا اون یکی تاپیک؟از امروز علت اصلی اومدنم به تالار تویی دختر مهربون،اگه من تونستم از وسط شوره زار بیام بیرون پس تو هم میتونی:)حتی خیلی خیلی بهتر از من...راستی میدونی ما هم سن هستیم؟:)

منتظرت هستم:46: