تنفر و احترام

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط صبا_2009

به حرفاتون فکر کردم و به قول خودتون سر دوربین رو به سمت خودم چرخوندم البته از اول بود ولی خب الآن کاملا به سمت خودمه.

عدم يا كمبود انعطاف پذيري رو در خودم میبینم اما نه همیشه فقط در مواردی که رفتار خودم از دیدگاه خودم و منطق کلی کاملا معقوله و رفتار طرف بازم از دیدگاه خودم و همون منطق کلی نامعقول

مثال : من در مقابل فردی که دخانیات استعمال میکنه هیچ انعطافی ندارم.

سوالم اینه که باید اینجا هم انعطاف داشته باشم و اگه جواب مثبته چطوری و به چه شکل ؟
اگه من انعطاف نداشته باشم هم چیزی تغییر نمیکنه جز اینکه انرژی من در برخورد با مساله تحلیل میره.درسته ؟

---

سلام صبا جان

ضمن اينكه بايد انعطاف داشته باشي بايد پذيرش هم داشته باشي . انعطاف و پذيرش اين نيست كه تو بر حسب منطق خودت يا يك منطق كلي ، جايگاه و ميزان آن ها را تعيين كني .اين دو بند لازمه و اساس آرامش در زندگي هر فردي است .

نكته ي بعدي اينكه در مواقعي كه در گير چهارچوبهاي تعاريف كلي جامعه - اجتماع - خانواده و ...مي شويم و ذهن به دنبال بايد و نبايد هايي مي رو د كه براي ما تعريف شده كه الزاما درست هم مي تواند نباشد ولي جزو باورهاي ماست در اين مواقع دو راه پيش رو داريم .

1- اعتدال و بازبيني باور و چهارچوب خود ( شايد واقعا اگر سر دوربين به سمت خودمان قرار گرفت اين ما باشيم كه دچار آلودگي هستيم و.. در نهايت درگير خطاي شناختي و ...)
2- احترام به حقوق غير ، در انتخاب راه و مسير خودشان هر چند از ديد ما غلط ، در نهايت من و شما تصميم مي گيريم كه با فرد ي كه مورد احترام ما قرار گرفته است اما بنا به دلائلي مورد قبول ما نيستند رفتار و عملكرد و احساسات و تفكرات خود را مورد بازبيني قرار دهيم و سبكي از مراوده و معاشرت به شكل محدود را انتخاب و تعريف كنيم و ....

مثلا : فرد معتادي كه به آن اشاره كرده اي ( از سيگار تا ....) بنا بر باورهاي تو انعطاف پذيريت را دچار اختلال مي كنند .
اگر فرد سيگار مصرف مي كند و تنها همين مشكل را دارد مي تواني در فضايي كه سيگار مي كشه قرار نگيري يا از او درخواست كني كه جلوي تو اينكا ر را انجام نده .

اما ذهنيت تو در مورد افراد معتاد واقعا اشتباه هست نه تنها به دليل انعطاف نداشتن بلكه در اولين گام به دليل عدم پذيرش آنها و در نهايت در همين راستا عدم انعطاف پذيري . ( فرض را بر نكاتي كه در پست يك اوردهاي گرفته ام يعني قوم و خويش - فاميل ) .

يادت باشه فرد درگير دخانيات را ( از سيگار تا ...) كسي نمي تواند وادار به تغيير كند چون اين يك انتخاب است براي آن فرد و ...........( خيلي داستانهاي ديگر كه جاي بحثش اينجا نيست )

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط صبا_2009

در فاز بي تفاوتي رفتن نسبت به موضوع تكراري اما درون ريزي و مكالمه ي دروني : از نظر من یه جور آرامش قبل از طوفان هست که ممکنه با یه جرقه کوچیک منجر به عواقب ناخوشایندی بشه .در واقع فقط تحمل کردن نه سازگاری و پذیرفتن.

این یکیو باید چه جوری حل کرد؟

---

تنها راه دوري از اين حالت
1- اعلام و اذعان با خودت ( يعني به شكل مشخص تعيين كني كه دقيقا از چه ناحيه اي اذيت مي شوي و چه چيزي را دوست نداري و بازبيني باورها و.......
2- صحبت كردن و در ميان گذاشتن مكالمات دروني از جايگاه صميميت با فرد مورد نظر .با عنوان : من با شما مكالمه ي دروني دارم و آمده ام كه با شما آنها را در ميان بگذارم به نظر من ............شما چي فكر مي كنيد ؟! من فكر مي كنم ......................شما چه نظري داريد ؟و.....

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط صبا_2009

در مورد دلیل رفتارهای طرف مقابل و ... من پذیرفتم که مشکلی وجود داره و چون به عادت تبدیل شده و اون فرد هم به هیچ وجه قبول نداره که اشتباه میکنه کاری از دست من برنمیاد مگر بازخورد رفتار صحیح من باعث تنبه بشه که من دقیقا تاکیدم رو این مساله هست و اینکه من نمیخوام کوتاهی از سمت من باشه.

---

البته صبا جان به نظر من بهتر بود كاملا روشن به موارد اشاره كني و مسئله را طرح كني .

مثلا مسئله من با پدرم اين است كه ....
مسئله من با مادرم اين است كه......
مسئله من با پسر دائي من اين است كه....
مسئله من با دختر عمه ي من اين است كه......
مسئله من بادوست من اين است كه......
مسئله من با دختر همسايه اين است كه........
مسئله من باهم دانشگاهي اين است كه و .....

احساس مسئوليت داشتن حس بسيار خوب و شيريني است اما عزيزم اين يادت باشه كه ما سوپر وومن و سوپر من هاي روي كره زمين نيستيم كه رسالت تغيير و تحولات آنچناني و بزرگ را بر دوش بگيريم . اگر بتوانيم و از عهده اش بر بياييم چرا كه نه ؟!‌اما واقعا ما رسالت تنبه ديگران را به عهده نداريم اگر درست هستيم و درست رفتار و عمل مي كنيم ( كه اين هم جاي بحث فراوان دارد ) به دليل خودمان است يعني ما اين درست و غلط را شناسايي مي كنيم و بر حسب ذهن خود رتبه بندي مي كنيم و باز بنا به ميل خودمان يكي از آن را انتخاب مي كنيم و مدالي هم به تخت سينه ي روشهاي انتخابي خودمان مي زنيم و درست هم مي ناميم و ......در نهايت از ديگران هم مي خواهيم به راه انتخابي ما سركي بكشند و .......در حالي كه با همين رويكردي كه گفتم طرف مقابل ما هم فكر مي كند كه اشتباه نمي كند و كارش خيلي هم درست است !( درست مثل خود ما !‌) در نتيجه ي همين دوست دارم ها و انتخاب ها و درست هاي متولد شده از جايگاه ذهنيت اقدام به متنبه كردن ديگران ( كه البته مقاومت هم دارند ) مي كنيم و.....

توضيحا اين كه اين حرفها را نزدم كه تو را و باورهايت را زير سئوال ببرم و جانبداري از فردي كرده باشم كه هيچ نه مي دانم كيست و نه مي دانم كه مسئله به شكل روشن چيست بلكه قصدم اين بود كه از زاويه اي ديگر هم به موضوع نگاه كني تا از دغدغه ي ذهني ات كاسته بشه .

آنی عزیز یه دنیا ممنون از مطالبتون استفاده کردم:72::72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ani

البته صبا جان به نظر من بهتر بود كاملا روشن به موارد اشاره كني و مسئله را طرح كني .

مثلا مسئله من با پدرم اين است كه ....
مسئله من با مادرم اين است كه......
مسئله من با پسر دائي من اين است كه....
مسئله من با دختر عمه ي من اين است كه......
مسئله من بادوست من اين است كه......
مسئله من با دختر همسايه اين است كه........
مسئله من باهم دانشگاهي اين است كه و .....

---

من عذر خواهی میکنم اگه موضوع رو کاملا باز نکردم چون فکر میکردم که با مثال هام میتونم موضوع رو شفاف کنم .تا الان که اون نتیجه ای که مدنظرم بوده گرفتم ولی خب اگه لازم شد ، چشم ، موضوع رو کاملا روشن مطرح میکنم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ani

توضيحا اين كه اين حرفها را نزدم كه تو را و باورهايت را زير سئوال ببرم و جانبداري از فردي كرده باشم كه هيچ نه مي دانم كيست و نه مي دانم كه مسئله به شكل روشن چيست بلكه قصدم اين بود كه از زاويه اي ديگر هم به موضوع نگاه كني تا از دغدغه ي ذهني ات كاسته بشه .

---

مرسی آنی جان . منم همچین برداشتی نکردم .بازم تشکر میکنم که زاویه دیدم رو وسیع تر کردید.:72:



فقط یه مساله دیگه هنوز تو ذهنمه

اون مثالی رو که در مورد فرد معتاد به قول شما زدم منظورم رو به درستی نرسوند.

در برخورد با فردی که عادت به دخالت و سرک کشیدن تو کار بقیه داره من پذیرفتم که این به نوع نگرش اون فرد برمیگرده و به قول شما راهیه که خودش انتخاب کرده تشخیص درست یا غلط بودنش هم به عهده خودشه.من همه اینها رو پذیرفتم ولی نمیدونم چطور باید توقعات و دخالتهای وقت و بی وقت رو مدیریت کنم و چطور باید با این رفتار سازگار بشم؟

سرك كشيدن را دو نوع تعبير و تفسير مي كنند

يكي از جايگاه فضولي كه بدون مسئوليت است و تنها فضولي مي كند كه كرده باشد .

و يكي هم از جايگاه كنجكاوي كه مسئولانه است و كنجكاوي مي كند كه بتواند كاري انجام دهد و كمك كند و حمايت كند .


مثال تو مشخص نمي كند كه منظورت دقيقا كدام جايگاه است .

فضولي از رفتارهاي كودكانه است و كنجكاوي از رفتارهاي والد درون است .

در فضولي فرد اينگونه به نوعي خودش را تحويل مي گيرد و حضور خودش را به اثبات مي رساند در اصل به نوعي با اين رفتار سعي مي كند كه خودش را نمايش بدهد تا نوازش و تائيد دريافت كند و... . و واكنش ها را به سمت خود متمايل كند .

اما در كنجكاوي فرد هدف پنهاني ندارد قصدش حمايت و مراقبت كردن است .

تو كدام نوع منظورت است ؟!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ani

تو كدام نوع منظورت است ؟!

---

نقل قول:

---

اما در كنجكاوي فرد هدف پنهاني ندارد قصدش حمايت و مراقبت كردن است .

---

آنی جان منظورم دقیقا فردیه که تو یه زمینه تخصص نداره و قصد راهنمایی تو همون زمینه رو داره.

مثلا من تو زندگیم شکست خوردم و خیلی تجربه ها بدست اوردم من زمانی میتونم به دیگران کمک کنم که بگم از این راهی که من رفتم شماها نرید دیگه نه که برعکس بگم شماها هم دقیقا مسیر من رو تکرار کنید.

صبا جان

تو باورها و رويكردهاي من را مي داني .

درست و غلطها را ذهن افراد تعيين مي كنه . اين آدم فكر نمي كنه كه داره اشتباه مي كنه اما تو با او هم نظر نيستي و فكر مي كني كه راه او اشتباه بوده خوب اين تو هستي كه در نهايت بايد تصميم بگيري كه حتي گوش مفت براي حرفهاي او باشي يا نه ؟! تا چه رسد به اينكه همراستا با او جلو بروي و....

در اين صورت من به آن طرف كاري نخواهم داشت و سر دوربين را به سمت خودم مي گيرم و خودم را بررسي مي كنم از a تا z .

به اين دليل كه فكر مي كنم بايد ببينم اين تقابل از كجا آمده ؟!
اين آدم با چه مجوزي از كجاي رفتار و احساس و عملكرد من اين اجازه را پيدا كرده كه من را نيازمند كمك و راهنمايي خود ببيند ؟!
و اساسا مشكل من را از كجا فهميده و ...؟!
و چطور شده كه من براي او به فرصتي تبديل شده ام تا ..........؟!
و چرا اينقدر حرفهاي او براي من اين همه مهم است كه فكر مي كنم مي تواند روي من تاثير بگذارد و .........؟!




يادت باشه كه ما نمي توانيم رويكردهاي احساسي - فكري - عملي ديگران را شخم بزنيم اما خودمان را مي توانيم .

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

يك مثال هم برايت مي زنم

فرض بگير كه دو نفر در زندگي شكست خورده اند و در نهايت ورشكسته شده اند .

قطعا هر دو اين دو نفر تجربياتي دارند . من در شرايط سخت و بحراني قرار دارم و در آستانه ي ورشكستگي . يكي از اين دو نفر به من مي گويد : از بانك وام بگير و .... خودت را خلاص كن .
دومي مي گويد : از بانك وام نگير و..... بدبخت مي شوي .

آيا من مي توانم بگويم كدام يك از اين دو احساس و نتيجه گيري و رويكرد درست است ؟! آيا من با نفر اول هم عقيده خواهم شد ؟! يا با نفر دوم ؟!‌كدام راه درست است ؟!درست را كي تعيين مي كنه ؟! غلط را چه كسي ؟!

مي بيني شرايط و موقعيت و نوع افكار و اهداف اين دو آدم با هم متفاوت است . اين من هستم كه بايد راه خودم را انتخاب كنم و ببينم كه كدام رويكرد و حرف با شرايط و موقعيت و اهداف و افكار و احساسات و توانايي و ....من همخواني دارد . نهايتا تصميم گيرنده خود من هستم .

اگر نه كه من نمي توانم قفل به دهان اين افراد ببندم و بگويم چرا من را تشويق به اين مي كنند و يا برعكس چرا من را از اين موقعيت نجات نمي دهند و.....

آنی جان مرسی که وقت میگذارین.:43::72:

درست اومدیم سراصل مطلب.
من به عنوان یه انسان بالغ حق انتخاب دارم و مسئولیت و عواقب کارهای خودم رو میپذیرم.

مساله دقیقا اینجاست که من حق دارم راهی رو که بهم توصیه میشه انتخاب نکنم . من حق دارم منطق زندگیم متفاوت باشه و خیلی حقوق دیگه ... وقتی طرف مقابل من قصدش اینه که چه از سرخیرخواهی چه خودخواهی این حقوق من رو نادیده بگیره و منو مجبور به انجام کاری کنه واکنشم باید چی باشه ؟؟؟

توصیه شما معمولا اینه که تو بگو چشم و کار خودت رو بکن .

ولی وقتی اون طرف انتظار داره و بررسی میکنه که چشم من فقط حرف نباشه چی ؟وقتی دلخور میشه وحس میکنه بهش توهین شده چی؟ وقتی که منطق من له میشه چی ؟

اینجا راهنماییم کنید من این تاپیک رو جز به نتیجه رسیده ها اعلام میکنم.

یه دنیا ممنون که بادقت و حوصله تاپیک رو دنبال میکنید.:72:

صبا جان

وقتي مسئوليت انتخاب خودت را مي پذيري قطعا خودت را براي پرداخت بهاي انتخابت هم آماده كرده اي و نبايد اعتماد به نفس تو وصل به نظر ديگر ان باشد .

يكي از زير مجموعه هاي بهاي انتخاب تو مي تواند دلخوري و واكنش هاي همين فرد باشد كه سبك و سياق زندگي و انتخاب تو را نيز نمي پذيرد .


صبا توصيه مي كنم

كتاب جاناتان و مرغ دريايي را بخوان .

اون کتاب رو خوندم یعنی به صورت صوتی گوش دادم.

برگشتیم سرجای اول چطور محترمانه بدون بحث و جدل در اینگونه موارد برخورد کنم ؟

طرف مقابلم من همین دلخوری رو بی احترامی میدونه !!!!!!!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط صبا_2009

اون کتاب رو خوندم یعنی به صورت صوتی گوش دادم.

برگشتیم سرجای اول چطور محترمانه بدون بحث و جدل در اینگونه موارد برخورد کنم ؟

طرف مقابلم من همین دلخوری رو بی احترامی میدونه !!!!!!!

---

سلام صبای عزیزم

دلم میخواهد منم نظرم را بگم ، با اجازه ......

عزیزم اول یک کلیت برای مواجهه با افرادی که به نظر میرسد وجودشان و عملکردشان برایمان آسیب رسان و یا دردناک و سخت و ... است و نمیدانیم چه کنیم . دوم ،راهکارهایی که در آن پاسخی برای سئوال پست اخیرت دارم .

در مواجهه با افرادی که به ما نزدیک هستند ، نمیتوانیم راحت از آنها جدا شویم یا حتی فاصله بگیریم ، نمیتونیم آنها را تغییر دهیم ، و آنها را متوجه کنیم که کارشون آزار دهنده است و ..... چه کنیم ؟

اول >>> سازگاری مثبت

برای در پیش گرفتن سازگاری مثبت یکی از بهترین راه ها کوچک و کوچک تر کردن مسئله است تا آنجا که دیگر چیزی به چشم نیاد . برای این منظور نمونه ای برای کوچکتر کردن مسئله که در واقع وسعت دید می دهد را برایت می گویم :

صبا جان ، زوم کن روی قلبت و درون اون برو و به زوایای اون تا اونجا که اطلاعات داری فکر کن و ..... چه عظمتی دارد ؟ بعد از دقایقی اینگونه دیدن از او دور شو و اون را در چهار چوب قفسه سینه ببین ، بعد دور تر شو و در بالاتنه ببین و بازهم دور شو در کل پیکرت قلب را ببین ، چه می بینی در مقابل کل پیکرت ، آیا نه اینه که عضوی کوچک خواهد بود ؟

حالا خودت را در میان اتاقت ببین ، بعد در میان منزل ، بعد در میان محله ، بعد در شهر ، بعد در کشور ، بعد در نیمکره شرقی زمین ، بعد در میان کره زمین ، از بالا به زمین و وسعتش فکر کن و ببین چه اندازه هستی در میان کره زمین ؟ آیا نه اینکه به اندازه نقطه ای که نمیتوانی ببینی ؟

حالا زمین را ببین ، زمین را در برابر خورشید ( چه اندازه است ؟؟ متوجهی که چقدر کوچیکه ؟) حال در میان منظومه شمسی زمین را ببین ، خیلی خیلی کوچیکه نه ؟ به چشم نمیاد . مگر نه ؟

حالا منظومه شمسی را در کهکشان راه شیری ببین ، در میان مجموعه های بارها و بارها عظیم تر از منظومه شمسی که در بیکران راه شیری شناورند ، منظومه شمسی به اندازه کمتر از نقطه ای کوچک نیست ؟

حالا کهکشان راه شیری را در میان میلیاردها کهکشانهای عظیم تر از راه شیری در فضا ببین ، به نظر میاد ؟

حالا که به این نقطه رسیدی ، تو کجایی ؟ چه اندازه ای ؟ خدا کجا و چه حد ؟

می بینی که آنچه ما از آنها در رنجیم در برابر ما خیلی کوچیکند ( و ما بزرگشون می کنیم ) . با این سیر آیا گم نمی شوند .

حالا اگر خود را وصل به حاکم همه این عظمتهای جهان خلقت ( در مجموع ) یعنی آفریدگار یکتا کنیم ، حد ما چقدر می شود ؟ چه حسی خواهیم داشت ؟ به همه چیز از آن بالا و از آن نقطه وصل چگونه نظر می کنیم ...... ؟

فقط می دانم ، دلی اقیانوسی می یابیم که خیلی از ناملایمات را در خود غرق می کند . نه فقط غرق کند که بهره می برد .

چطور از ناملایمات بهره می برد ؟

باقی طلبت در پست بعد ........ .


.

چگونه بهره می بریم :

این همه عظمت در خلقت ،در کمال نظم و قدرت ، به ما می گوید هیچ چیز بیهوده نیست .نظر شخصی خود من اینه که ما با هیچ چیز مواجه نمی شویم مگر آنکه درسی ، پیامی ، مسئولیتی ، نعمتی ، یا تنبهی و ... برای ما به همراه داشته باشد که جملگی خیر است و نیکی . اگر غیر این ببینیم ،یا بیهوده دیدن است یا شر دیدن ، که هر دو در فعل خدا راه ندارد ( نگاه توحیدی ) .
اگر باور این باشد ، آنچه ما را آزار می دهد را نیک و عمیق نظر کرده تا مقصود خود را از آن دریافت داشته و اینگونه بهره ببریم ، از این میان دامنه نعمت و پیام و درس وسیعتر از مسئولیت است و تنبه ( این نگاه شخصی من است و اگر با همین نگاه بهره ها نبرده بودم هرگز به بیان در نمی آوردم که شعار نباشد ) برای نمونه بر همین روال در آخر دوره ابتدایی یک بار در شعاع نور خورشید توجهم به پر کاهی جلب شد که بسیار آهسته به سوی زمین سقوط می کرد و گاه همانطور دقایقی معلق می ماند و به کندی به سوی زمین حرکت می کرد ، به فکر فرو رفتم که این چه پیامی دارد ؟( همین زمانها ایده بیهوده نبودن هرچه که با آن مواجهیم را پیدا کرده بودم ) آنموقع نفهمیدم چه پیامی در این پر کاه و حرکتش هست ، اما هیچ وقت فراموش نکردم و بعد از سالها پیامش را در یک سفر هوایی یافتم که پرداختن به آن در بجث ما نیست .

تمرکز بر هرآنچه از تلخ و شیرین و به ظاهر خنثی ، از این زاویه دید ، ما را از رنجها دور می کند و حتی گاه رنج را شیرین می سازد .

این نگاهی وسعت دید ساز برای سازگاری مثبت بود که امیدوارم بتواند افقی به رویت بگشاید .