نمایش نسخه قابل چاپ
از همتون ممنون که منون را راهنمایی کردید ولی مینا جان من و داداشام 100 بار باهاشون حرف زدیم ولی جز اینکه سرکوب شدیم چیزی ندیدم ، بله متاسفانه با اینکه پدرم فوق داره ولی این طرز فکر را داره ، تسوکه عزیز تو شهر ما مشاور هست ولی باید پدر و مادر برن که نمی رن بازم از اینکه راهنماییم کردید ممنون
خب خیلی خوبه که مشاور هست.:323: اما این فکر شما که دارین میگین باید پدر و مادرتون برن درست نیست. چرا؟ چون هیچ کدوم اصلا حاضر نیستند قبول کنند که مشکل دارند و فکر می کنند که اگه پیشنهاد رفتن به مشاور را بدهند، کم آورده اند. (به خصوص پدرت) بنابراین این قدر ادامه میدن تا همه چیزو یا خراب کنند و یا طرف مقابل کم بیاره. :302:
چی، شما می تونید چی کار کنید؟:303: آفرین که پرسیدی. :104:
تنها راه حلی که به نظر من میرسه اینه که یه مشاور خوب پیدا کنی و خودت بری باهاش حرف بزنی و بگی که پدر و مادرت این جوری اند و حاضر هم نیستند بیان مشاوره. اون وقت با مشاور یه نقشه ای پیاده کنین تا اونها را به اونجا بکشین. البته خود اون مشاور احتمالا یه نقشه ای به ذهنش برسه، اما مثلا می تونین قرار بزارین که بری به پدر و مادرت بگی که رفتم پیش مشاور و گفته که مشکل روحی دارم :311: و باید جلسه ی بعد به همراه پدر و مادرم بیام. اون وقت اون بیچاره ها هم از همه جا بی خبر میان و تو دام میوفتن.:58:حالا مشاور باید زرنگ باشه و اول الکی بگه دخترتون یه ذره مشکل داره:199: و ... و بحث را یه جوری به روابط پدر و مادرت بکشونه و ... بقیه ی ماجرا را هم خودت دیگه بلدی. این کار بکن تا بعد بیاییم بیشتر حرف بزنیم.
تنها راه حل همینه. اگه درست اجرا کنی مطمئنا جواب میده. :305:
به نظر من شما می تونی با مادرت هم صحبت کنی و قبل از اینکه حرفی از مشاوره بزنی؛ مثل یه دختر خیرخواه و دل نگران مامان؛ بهش بگی که با این دعواها، شما خودت داری از بین میری؟ یه کم به فکر خودت باش؟ و خلاصه هر بار یه کوچولو از این جور موارد بهش بگی و در آخر هم یه روزی بهش پیشنهاد بدی که با هم برید پیش مشاوره ای که وقت گرفتی؟! از مزایای مشاوره هم براش بگو و بگو که این دعواها روی رفتار من هم چه تاثیری گذاشته؟!
البته از قبل در مورد خوب بودن اون مشاوره تحقیق کن که با اطمینان بیشتری مادر رو پیشش ببری؟! از این مساله هم به نظر من بهتره تا قبل از یه نتیجه گیری کسی حتی پدر و برادرها هم چیزی ندونن تا شما و مادر مهربونتون به یه آرامش روحی برسید و بعد آمادگی داشته باشید برای اینکه پدر رو قانع کنید که با شما همراه بشه!
البته بردن پدر حتما کار سختی خواهد بود؛ اما تغییر روشهای مادر خیلی خیلی میتونه در این زندگی کمک کننده باشه دوست من!
پس عاقلانه فکر کن و عمل کن!
بازم ممنون ، ولی تا وقتی خودشون نخوان دست از این کاراشون بردارن مشاوره هم تاثیر نداره ، من اومدم اینجا که یه نفر به من بگه من خودم چه کنم اونا رو که نمی تونم تغییر بدهم چی کار کنم تا خودمم از این رفتارهای پرخاشگرانه دست بردارم و دیگه اینقدر عصبی نباشم
باز هم بهترين كار همونه كه به يه مشاور بري.
ببین عزیز دلم؛ تا موقعی که نسبت به رفتارهای پدر و مادرت حساسیت نشون بدی و از خودت غیرت به خرج بدی؛ عصبانی میشی و پرخاشگر! اما وقتی به این نتیجه رسیدی که یا باید با برنامه ریزی و عاقلانه کمکشون کنی تا یه کم تغییر رویه بدن؛ نه اینکه کامل عوض بشن؛ چون مطمئنا اونها سالهاست که به این روش عادت کردن! می تونید باعث بشید که تنش ها کمتر بشه!
یا نه؛ کاملا چشمها و گوشهاتون رو به روی همه چیز ببندید و به فکر سلامت روحی و روانی خودتون باشید و کاملا بی توجه به اطرافتون به این فکر کنید که با تلاش و پشتکار به هدف های کوتاه مدت و بلند مدتی که برای خودتون قرار دادید برسید! به برادرهاتون هم کمک کنید که بدون حضور پدر، ابتدا خیلی منطقی و البته با احساس با مادرتون در مورد آینده ی زندگیشون صحبت کنند و بعد حس مادربودن ایشون رو تحریک کنن و اجازه بدن تا چند وقت آرامش در خونه باشه؛ تا ایشون در کمال آرامش بتونند انتخاب کنند و ازدواج کنن! شاید این راهی باشه برای نزدیک کردن پدر و مادر به همدیگه!:72:
حتي اگر نتونستي مشكل پدر و مادرت را حل كني خودت حتما پيش مشاوره برو تا زندگي آينده ات را با رفتارهاي ناپخته خراب نكني:72:
سلام دوستای عزیز ممنون که راهنماییم کردید ، ولی چند روز پیش دوباره یه دعوایی بر پا شد و من پیشنهاد مشاور را دادم و مادرم قبول کرد ولی پدرم گفت قبل رفتن به مشاور باید بریم طلاق بگیریم و مادرم گفت من یه بار رفتم پیش مشاور ولی اون گفته باید دو نفری بیاید من دیگه نمی دونم چی کار باید بکنم :302:
سلام اینجا کسی دیگه نیست منو کمک کنه؟از راهنمایی های قبلیتون ممنون
خوب مادرتو ببر . بی تاثیر نیست .چرا که مادرت 50% قضیه است و شاید نقش بیشتری رو هم داشته باشه.
همیشه توی مشاجرات دونفر مقصرن. گاهی یکی با داد و فریاد زیادی و دیگری با سکوت زیادی و ...پس به هرحال مادر شما هم مقصره
متاسفانه الان پدر و مادرها خیلی صبرشون کم شده و این هم بخاطر فشارهای اقتصادی و فرهنگی و مشکلات جدید جامعه هست
پدر و مادرهای کنونی خسته شدن . تحمل فشارهای کنونی براشون سخته
شما سعی کن با هردو خیلی مهربان باشی