نمایش نسخه قابل چاپ
یک موضوعی را از قلم انداختم و آن اینکه زندگی فقط عشق نیست ، اینکه من بگویم من عاشق شوهرم هستم پس دیگه عاشقانه زندگی کنم .باید مهارت زندگی را بدانم ، من اطرافم خودم زن هایی را می شناسم که فوق العاده مهارت دارند و خوب زندگی می کنند .
مهارت زندگی یعنی اینکه : بدانی با هر شخصی ، چه رفتاری و چه موقع انجام دهی ؟
من خیلی مشتاق داشتن اطلاعات در این زمینه هستم .
كيميا جان نمي دونم چند ساله كه زندگي مشترك را شروع كردي؟
من هنوز مثل تو به زندگيم نگاه مي كنم و طرز تفكرم در اين موارد مثل خودته.اما بعد از گذشت 6 سال از زندگي مشترك گاهي به نتايجي عكس
انتظاراتم برخورد مي كنم .من مثل يك مرد از صبح تا عصر كار مي كنم با وظايفي كه با داشتن بچه بيشتر و سنگين تر شده. با همسرم با اختلاف يك ساعت به منزل مي رسيم . من از بدو ورود تا شب به كارهاي خانه و بچه مي رسم و او از برنامه هاي متنوع TV و استراحت كردن لذت مي بره و
گاهي مي خوابه و كمتر پيش مياد حتي 10 دقيقه در طي اين ساعات با هم حرف بزنيم ! زندگي آرام و بدون تنشي دارم چون حرفي يا رفتاري از طرف هيچ كدام اين آرامش ظاهري را به هم نمي زنه!گاهي از اين همه كار خسته مي شم در اين مورد با هم حرف مي زنيم ولي تنها نتيجه اينه كه
"تو هم كار نكن و مايه نزار!" فكر مي كني تا كي مي شه اين بار سنگين را به دوش كشيد؟همسر من با انرژي به ظاهر تخليه شده به منزل مي ياد و
من تازه شيفت بعدي كارم شروع مي شه .از اول با نگرش تو شروع كردم و
حالا از نون گرفتن تا همه خريد خانه (بجز خريد ماهانه فروشگاهي ) و... با منه . من چطور مي تونم با يك بچه كم بزارم؟از من توقع زيادي نداره ولي من آدم منظم و تميزي هستم و نمي تونم وظايفم را انجام ندم اين خانه محل زندگي فرزند من هم هست. تا كجا و تا كي مي تونم با عشق پيش برم.پس چرا با همه علاقه اي كه به من داره براي من كم مي زاره؟اين شونه خالي كردن نيست؟يكي هست كه همه كارها را به نحو احسن
انجام ميده.پس من هم لم ميدم و به اين همه تلاش مي نگرم!!!!!!!!!
سلام تندیس .
از اینکه این مطالب را نوشتی ممنونم ، من هم می خواستم تجربیات دیگران رابدانم .
خوب به نظرت با این تجربه 6 ساله و طرز فکر شبیه ، من چی کار کنم .
می دونم که کلیات روشم درست است ولی می خوام جزئیات روش زندگی ام طوری باشد که در آینده دچار مشکل نشوم
چون من بچه ندارم، ولی بعدا با بچه و کار زندگی سخت می شود .
وقتی به شوهرم می گویم : کمکم کن، کمک می کند وگاهی هم خودش دست به کار می شود ، حتی خونه تکانی با همکاری هم انجام دادیم ، ولی کلا در خانه عمده کارها با من است ، و معمولا او نظر می دهد تا من اجرا کنم و وقتی من اجرا نمی کنم میگه : خودم باید دست به کار شوم .
یک نفر مثل شما با تجربه احتیاج دارم که جزئیات روش بکار گرفتن مردها و دادن وظایف به او را به روشی صحیح و مودبانه گوشزد کند .
مثلا خرید ماهانه خونه را دوتایی انجام می دهیم .
خرید جزئی خانه از جمله : نان ، میوه ، سبزی، خواروبار را همسرم .
تعمیرات خونه از جزئی ترین مورد : همسرم
ولی آشپزی ،ظرف شستن ، جارو کردن ، گردگیری و ... را من انجام می دهم .
گاهی در کارهای سخت منزل نیز کمک می کند .
من فكر نمي كنم تو با مشكلاتي مثل من مواجه بشي.
همسر تو هنوز توجه كافي به تو داره و به اندازه خودش در كار هاي خانه
همكاري مي كنه. تنها توصيه اي كه دارم اينه كه سعي كن اين روال را حفظ كني و در كارهاي مشكل تر ازش كمك بگيري.
من با توجه به اطلاعات و مهارت بيشتري كه به سبب رشته تحصيليم (فني) دارم حتي مجبورم به مشكلات فني خانه هم رسيدگي كنم.
همسر من از اول حال و حوصله كار كردن نداشت.به خاطر ندارم حتي يك بار
وظايف خودشو به درستي انجام بده و اين خيلي آزار دهنده است.:302:
امروز پیش خودم گفتم کارهای قبلی را مرور کنم .
می دونید مردها خیلی حساس به ظاهر و رفتار خانمشان هستند اگه خانمی واقعا شاد و شنگول باشه ،خودش را خوشگل و خوش تیب کنه ، خیلی رفتارهای مرد هم عوض می شه .
خواستم هم برای شما تجربیاتم را بنویسم ، هم برای خودم مرور کنم تا بیشتر بهش عمل کنم .
كيميا جان سلام
من هم حدود يك سال است كه ازدواج كرده ام و زندگي خوبي را با شوهرم شروع كردم و همديگر هم خيلي دوست داريم . من هم شاغلم و هم پاي شوهرم كار مي كنم . و درامدم خويش را نيز متعلق به او مي دانم و همه انرا در ابتدا به او مي دهم منتها براي من هم هميشه سوال بود كه ايا اين كار درست است يا نه ؟ من مادرم نيز شاغل بود و او هم در زندگي خويش همين گونه بوده و هميشه درامدش را به پدرم مي داد بدون هيچ گونه ناراحتي و نگراني و حتي هيچ قروني از ان را براي خودش خرج نمي كرد و هيچ درخواستي هم براي نصف كردن مال و اموال نداشت و پدر من هم شايسته اين رفتار بود و در عوض خوبيهاي مادرم بود و بعد از مدتي كه دست و بالش باز شد هر چيزي كه مي خريد به نام مادرم مي كرد بجز خانه اولش بنابراين من هميشه شاهد يك زندگي خوب بودم و اينكار را درست مي دانستم و با اين طرز فكر بزرگ شده بودم ولي از طرفي توي محيط كار خود مي ديدم افرادي كه سر اين قضيه مشكل داشتند و به مشكل مي رسيدند و هميشه ادعا داشتند كه نبايد به مرد زياد رو داد و نبايد حقوق خودمون و به مرد بديم و يا نبايد اونهارو از كل حقوق مطلع كنيم كه بعدها همشو ازمون بگيرند و خلاصه از اين حرفها كه مطمئنم تو هم خيلي شنيدي / ولي من معتقدم اينجور افراد زندگي خيلي خوبي با شوهرانشان ندارند و طعم يك زندگي خوب و بدون قل و قش و ريا رو با شوهرشون نچشيدند و معتقدم در اينگونه زندگي ها هر يك از زوج براي خويش زندگي مي كنند و شايد خيلي از خريدها و معاملات هم به دور از چشم هم انجام دهند و كلا براي هم به نوعي غريبه اند / من اينگونه زندگي رو دوست نداشتم ودوست داشتم همانند مادرم باشم و يك زندگي ارومي رو شروع كنم / حالا بايد از كجا مي فهميدم كه شوهر اينده من هم مثل پدرم لياقت داره و پرو نمي شه و ارزش كار منو مي دونه و هزار تا سوال ديگه / چي كار كردم اومدم از اول زندگي با شوهرم صحبت كردم گفتم من و تو زندگيمون براي همديگست و نبايد چيزي رو از هم مخفي كنيم و گفتم كه دوست دارم هر چي مي خريم با مشورت هم باشه چون اين كار احترام به سليقه همديگست و بيان كردم : براي اينكه توي زندگي با توجه به كاري كه مي كنم اندكي استقلال داشته باشم و بتوانم حداقل اگر خواستم براي تو كادويي تهيه كنم خودم نيز مستقل باشم نياز دارم كه مقداري از حقوق خويش را براي خود پس انداز كنم و حتي براش مشخص كردم كه اين مبلغ هر سال فلان مقدار بيشتر مي شه تا اينجوري هم شوهرم احساس كنه كه مرد من هست و از اون مردونگي خودش پايين نياد هم من احساس نكنم كه در حقم اجحاف شده و احساس استقلال داشته باشم /
در مورد كارهاي خونه هم چون از صبح باهم بيرون مي اييم و باهم مي رسيم خيلي دوست داشتم كه بهم كمك كنه /حالا شوهر من ادمي بوده كه توي خونشون دست به سياه و سفيد نمي زده و حتي اب هم مي خواسته مادر بنده خداش مي داده دستش / گفتم واويلا حالا من چي كار كنم با اين همه كار و مسوليت و .... / ولي خوشبختانه همه چيز درست پيش رفت
همون ابتدا باهاش درميون گذاشتم كه من هم مثل تو كار مي كنم و شايد به خيلي از كارهاي خونه نرسم البته من خريد و به عهده اون گذاشته بودم ولي هميشه باهم مي ريم اون هم به خاطر اينكه خودم دوست دارم همراش باشم ولي مي دونه كه اگه يك روز من باهاش نرفتم اون بايد بره و جز وظايفش مي باشد توي خونه هم اصلا كاري به اشپزي و ظرف شستن و رخت و لباس نداره و هيچ كمكي توي اين زمينه نمي كنه ولي توي گردگيري و مرتب كردن خانه و جارو كشيدن هميشه كمكمه و حتي بيشتر اون انجام ميده و بعضي اوقات من طوري وانمود مي كنم كه الان كه من دارم جارو مي كشم دارم كار تو رو انجام مي دم ولي خب با شوخي مي گم چون اگه جدي بگم بهش بر مي خوره و هميشه از كارايي كه برام مي كنه تشكر وقدرداني مي كنم
ولي مي خوام بگم همين طور كه مي بيني منم مثل تو همه كاري براي شوهرم مي كنم و اعتقاد دارم كه بايد باهاش صادق باشم و روراست و نتيجه خوب هم گرفتم ولي خب همه انسانها يك ظرفيتي دارند و اون ظرفيت ممكنه يك روزي به انتها برسه منم به خاطر اينكه اينجوري نشه و روزي نشه كه از كارهاي خودم خدايي نكرده پشيمون بشم يك حدو حدود خاصي رو همون طور كه گفتم تعيين كردم تا اينجوري اون هم بدونه كه با كمك كردنش به من خيلي خوشحالم مي كنه واينجوري راضي ترم و لذت بيشتري از زندگي مي برم و همين طور با اندك استقلال مالي كه دارم بهتر زندگي مي كنم ( هر چند كه همين امسال هر چي پس انداز كردم براي خودش كادو خريدم )
اين كارارو مي شه با كمي تدبير و درنگ انجام داد بدون اينكه كوچكترين سوتفاهمي پيش بياد البته با روش كردن هدف و نشون دادن خلوص نيت
سلام كيميا جان
راستش من هم تقريباً روش تو را پيش گرفتم و هم از نظر مادي ومعنوي هر چه دارم در اختيار همسرم قراردادم و او هم بجز موارد جزئي رفتار خوبي دارد و با شناخت بيشتر نسبت به اوايل ازدواجمان بهتر وبهتر شده است و فكر مي كنم اگر رفتار ديگري داشتم الان يك رابطه سرد و پر از ترديد داشتيم آينده را نمي دانم چه مي شود ولي من كه دوست ندارم مثل خيلي زن وشوهرها كه مثل دو تا شريك تجاري با هم قرارداد مي بندند زندگي كنيم و فكر مي كنم روراستي و صداقت اساس زندگي مشترك است . اما براي همه يك فرمول ندارد و با همه نمي توان يكسان برخورد كرد و اول بايد طرف را ارزيابي كرد و بنابر ظرفيتش با او رفتار كرد .
كيمياجان سلام
راستشوبخواي خيلي سوال هاي جالبي مطرح كردي من فكرمي كنم اين سوالها ذهن خيلي اززن وشوهرهاروبه خودش مشغول كرده خيلي ازماواقعانمي دونيم ازهم چه توقعي داريم آياكاري كه در قبال ديگري انجام مي ديم درست وبجاست يانه فكرميكنم اگه بتونيم به اين سوالات به طورواضح پاسخ بديم ازخيلي از مشكلاتي كه بين زن وشوهرها پيش ميادپيشگيري كنيم مثلااگه زن بدونه شوهرش چه توقعاتي ازش داره راحت ترمي تونه تصميم گيري كنه واين حاصل نمي شه جزاينكه زن ازشوهرش بخوادكه به طوركامل ،صريح وبدون رودربايستي وسانسور توقعاتش بگه وبلعكس .
درمورداينكه نمي دوني آيامقدارمحبت به همسرچقدربايدباشه من فكرمي كنم تاطرفمون روخوب نشناسيم قضاوت دراين موردسخته چون ممكنه طرفمون كسي باشه كه دراضاي يك محبت ما،ده محبت كنه دراين صورت شك درمورد ميزان محبت بي انصافيه .مطمئناشماهم همسرت خوب شناختي
پيشنهاد من به شمااينكه سعي كن هرچندوقت يكبارباهمسرت خلوت كني ودرمورد پيشرفتها پسرفتها موفقيتها مشكلات ...ومسائل مهم زندگي مشتركتون صحبت كنيداونوقت مطمئنابه نتايج خوبي مي رسيداين روشي كه من همسرم پيش گرفتيم.
موفق وشادباشي
سلام
از همه دوستان ممنونم
خیلی حرفهای قشنگی نوشته بودید ،البته بهتره بگم تجربیات ارزمشندی که برای اونها اذیت شدید .
می خوام چندین بار بخونم و فکر کنم