شوهرم میخواد طلاقم بده

مرسی. بله قبول دارم . ولی همون طور که گفتم من تک فرزند بودم و توی عمرم با همچین گرگایی برخورد نداشتم و نمی دونستم باید چیکار کنم و از طرفی هم انقدر عاشق بودم که چشمو روی همه چیز بسته بودم از رسم و رسومات معمول بگیرین تا سختی های زندگی و متاسفانه به حرف بزرگترامم گوش نمیدادم چون اونا از اول با ازدواجم مخالف بودن فکر میکردم نمیخوان باهاش زندگی کنم .
پدر و مادرم تصمیم گیری رو به عهده ی خودم گذاشتن .از نظر مالی مشکلی نداریم خدا رو شکر. منم درسم که تموم بشه واسم کار هست و شوهرمم اموالی داره که در ازای مهریه توقیف بشه . ولی مطمئنم بعد از یه مدت که طلاق بگیرم و تو خونه بمونم سرزنشاشون از الانم بیشتر میشه به خصوص که ادمای دمدمی مزاجین . خوب اونام مثل من دودلن یه بار میگن طلاق بگیر یه بار میگن بساز. همین الانم جو خونه خیلی متشنجه . هر 3 عصبی هستیم و مدام سر هر چی با هم بحث داریم.

ببین رضوان جان از اول مسیرو اشتباه رفتی‌ یعنی‌ چی‌ من چون شدیدا عاشق شوهرم بودم و نمیتونستم دوریشو تحمل کنم یه هفته بعد رفتم خون پدر شوهرم ؟؟؟!!!!!ببین عزیزم همه شوهراشون رو دوست دارن خودت اولین کسی‌ بودی که پاتو اون ور خط قرمزی گذاشتی و باعث شدی که خانواده شوهرت اون رفتار باهات بکنن !!!به نظر من رفتارای خودمون این اجازه رو به دیگران میده که چه رفتاری با ما داشته باشند اگر شما از اول حد و حدود خودت و خانواده شوهرتو مشخص میکردی این اتفاق‌ها هم نمیفتاد .متاسفانه حرمتها هم از بینتون رفته
حتما نزد یه مشاور برید .

موفق باشید :72:

میدونم .من قبلا هم این حرفها رو شنیده بودم و الان دیگه خودم تجربشون کردم . میدونم خواهر شوهر و پدرشوهرم هر کاری کردن حقم بوده . بی عرضگی و حماقت خودمو قبول دارم .میدونم محبت زیادی من به خانواده ی همسرم که از عشقم به همسرم نشأت میگرفت درست نبود . اما الان دلیل رفتار و لجبازی شوهرمو نمیفهمم . ایا اونم حق داره محبت و عشق منو نادیده بگیره ؟ حق داره به خاطر تنها خواسته ای که ازش دارم طلاقم بده ؟

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

با مشاور هم صحبت کردیم اما اون خودش نیاز به مشاوره داشت تنها کاری که کرد این بود که شوهرمو روی تصمیمش سرسخت تر کرد . چون مشکل خواهرشو واسش ریشه یابی کرد و گفت چون توی سن بحرانیی مادرشو از دست داده افسرده شده و این رفتاراش طبیعیه . بنابراین اگه برادارش ازش دور بشه افسرده تر میشه . بهتره همونجا باهاشون زندگی کنی تا خواهرش ازدواج کنه .
ولی توی دادگاه تمکین که داشتیم و مشکلاتمونو واسه قاضیه تعریف می کردیم . قاضیه خیلی با شوهرم حرف زد و سعی کرد نظرشو عوض کنه . ولی نتونست .اخرشم یواشکی به من گفت اگه طلاق توافقی بگیری بهتره . فایده نداره

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

البته اینو بگم که خواهرشوهرم الان چند ماهیه که ازدواج کرده و اشتباه منو تکرار کرده و همون روز عقد رفته خونه مادرشوهرش و انشالله بلاهایی که سر من اورده سرش میاد( همه بگین آمین):316:
شوهرم چند روز پیش تو دادگاه برای اینکه لج منو در بیاره با افتخار میگفت خواهرم گفته بیا خونمون رو بفروشیم 3 تا خونه ی 150 میلیونی میشه باهاش خرید هر کدوم بریم جدا زندگی کنیم ولی من قبول نکردم . منم گفت این همه منو کتک زدی به خاطرش حالا حاضر نیست بیاد حتی پیشتون زندگی کنه. اونم گفت به خودمون مربوطه.

ضعف مدیریت شوهرتون و اینکه پدر شوهر و خواهر شوهرتون حریمشونو رعایت نکردن جای خود.

ولی نمی تونم هضم کنم که یه زن 7 ماه بره قهر.:163:

وقتی رفتید قهر باید به این هم فکر می کردین که شاید شوهرتون نیاد نازتونو بکشه.

خواهر شوهرت تو این سن ازدواج کرده و اون قدر حرفش برش داره که میگه این کارو بکنین اون کارو نکنین؟؟؟!!!!
اینا همه اش از عدم ثبات رفتاری شوهرتون سرچشمه میگیره نه با کفایتی اونا... خب حالاکه یکی از مشکلاتت حل شده و خواهر شوهرتت ازدواج کرده چی؟اگه شوهرت بازم کوتاه بیاد ولی به شرطی که با پدرش زندگی کنی حاضری قبول کنی؟
اصلا شوهرت کوتاه اومده یا فقط میگه طلاق؟ اگه فکر میکنی بازم راهی هست بزرگترا رو بفرستین تا بازم باهاش صحبت کنن،به هر حال همون طور که دوستان گفتن 7 ماه زمان کمی نیست و بهتره هر چه زودتر به نتیجه برسین...

امیدوارم موفق باشی رضوان عزیزم.

گرین جان
من اون موقع عصبانی بودم و دعوا و بحث هم با ادم نفهمی مثه شوهرم فایده نداشت بنابراین قهر کردم و الان همش دارم به خودم میگم کاش اون روزم تحمل میکردم .ولی گاهی هم با خودم میگم اگه قرار باشه بازم با شوهرم زندگی کنم یه بارم که شده باید واسه همیشه تنبیه بشه . ولی فعلا خودمو سپردم دست سرنوشت و البته تصمیم شوهرم .تصمیم خودممم در مورد خونه قطعیه و عوض نمیشه .
وقتی که اومدم خونه ی مامانم دیگه راه برگشتی نبود . نمیتونستم بگم که ببخشید باشه چشم هر چی تو بگی هم با خواهرت و پدرت اشتی میکنم هم میام اونجا میشینم .به قول مامانم میگه اون موقع که قهر میکردی با کلی خواهش و التماس میومدن دنبالت . پدرتو در میاوردن دیگه چه برسه که خودت پاشی بری . این جوری شد که 7 ماه گذشته. البته واسه من اندازه ی0 7 سال شد.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

درسا جان
اره چون پسربازی میکرد پدرشوهرم خیلی میخواست شوهرش بده خودشم بدجور شوهر میخواست . انقدرم پدرشوهرم دوسش داره و میمیره واسش که حتی وقتی با این پسربازیاش ابرو ریزی کرده بود و سر این قضیه شوهرم با پدرش دعواش شد . پدرش میگفت به تو چه دلش میخواد اینجوری شوهر گیر بیاره . زن توام حتما دوست پسر داشته(حالشو خواهرشوهرم میبره دعواشو ما میکنیم ). حتی انقدر پدرشوهرم همه ی محبت و توجهشو واسه دخترش میزاشت که گاهی شوهرم بهم میگفت من مادرم که مرده انگار پدرم ندارم .
اگه باز بگه با پدرم زندگی کن دیگه از چی کوتاه اومده ؟ درسته خواهر شوهرم ازدواج کرده ولی پدرشوهرم که هست . خواهرشوهرم تربیت شده ی اون بود و اگه حمایت پدرشو نمیدید اون جوری پر رو نمیشد.
شوهرم اصلا ثبات رای نداره . هر دفعه یه چی میگه . یه بار میگه مهریتو ببخش طلاقت میدم یه بار میگه بیا 50 میلیون بگیر طلاق بگیریم . فرداش میگه ده 10 میلیون . یه روز میگه انقدر میسوزونمت تا ببخشی. یه روز میگه مهریتو میدم که بیای زندگی کنی نه اینکه بری. یه روزم میگه بیا اونجا زندگی کن من تو دادگاه تعهد میدم مشکلی پیش نیاد . خلاصه دارم دیوونه میشم . عین اونا

خودت فکر میکنی ته دلش چیه؟ آخرین حرفی که زده چی بود؟
هنوز ته دلش دوست داره میدونی یا نه؟

دوست عزیز ابتدا متاسفم که زندگیتان به اینجا رسیده است.
اما برای ادامه زندگی با همسرتان حتما باید به توافق دوطرفه برسید. شما ابتدا در خواسته های خودت نزد خودت به نتیجه قطعی برس و بعد سر آنها با همسرت احیانا توافق کن.
اما به این نکته توجه کن که صرف تعهد در دادگاه و کلانتری نه فردی را مجبور می کند که از رفتار گذشته اش دست بردارد و نه تضمین کننده برگشت صلح و صفا در زندگی است. دو نفر که می خواهند با هم زیر یک سقف زندگی کنند باید قلبا به توافق برسند و ترس از دادگاه و ... هیچ کمکی نمی کند.

در ضمن زندگی کردن با دیگران چه همسرت و چه پدر و مادرت انعطاف می خواهد و مسلما هیچ زندگی ای خالی از اختلاف نظر نیست که نباید اجازه داد این اختلاف نظرها به مشاجره و خدای نکرده از بین رفتن حرمتها منجر شود. خلاصه که من حدس می زنم شما باید کمی هم روی خودتان کا رکنید، چون ظاهرا الان هم که نزد خانواده تان برگشتید به مشکلاتی رسیده اید که فرار از تنهایی را بهانه می کنید و زندگی با همسرتان را ترجیح می دهید.
البته نمی گویم که همسر و خواهر شوهر و پدر شوهرتان بی تقصیر هستند. اما تنها کسی که می توانیم اشتباهتش را اصلاح کنیم، خودمان هستیم.

مهریت چقده؟ وضع مالیش خوبه؟
اونقد از زندگی خسته شده که حاضر باشه تمام مهریت نقدی بده؟؟
چون فکر میکنم اگه فقط مرد بخواد طلاق بده باید تمام مهریه رو نقدی بده

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مینا چ

خودت فکر میکنی ته دلش چیه؟ آخرین حرفی که زده چی بود؟
هنوز ته دلش دوست داره میدونی یا نه؟

---

فکر میکنم شوهرم بیشتر از اینکه منو دوست داشته بشه بهم نیاز داره چون من توی این 1 سال زندگی خیلی شرایطشو تغییر داده بودم و واسش هم مادر بودم هم همسر . حتی پدر شوهرم خودش میگفت قبل اینکه تو بیای ما اصلا سفره پهن نمیکردیم هرکی هر وقت میخواست یه چیزی میخورد .و الان با تغییر اون شرایط شدیدا جای خالیمو حس میکنه و فکر میکنم واسش فرقی نداشته باشه که اون جای خالی با من پر بشه یا هر زن دیگه ای . نامرد و بی چشم و رو هست اما خوب من از ته دلش خبری ندارم .
اخرین حرفش دو هفته پیش توی دادگاه کیفری بود که من به خاطر تعقیب کردناش و توهینی که اومد جلوی دانشگاهم کرد ازش شکایت کردم . توی دادگاه قاضیه برای اینکه ما از شر هم راحت بشیم گفت چرا خودتون با هم توافق نمیکنین طلاق بگیرین بعدم بهمون پیشنهاد داد با 50 میلیون همه چیو تموم کنیم . اون موقع شوهرم انگار بال در اورد گفت خدا خیرت بده جناب قاضی من که راضیم ولی من گفتم باید فکرامو بکنم . قرار شد نتیجه رو تو جلسه ی بعدی دادگاه بگیم . جلسه ی بعد من گفتم راضیم (البته راضی نبودم فقط میخواستم ببینم امیر چی میگه) ولی شوهرم شروع کرد شرط گذاشتن که باید النگواتو پس بدی هرچی خریدم بدی و این حرفا که منم گفتم نمیخوام از طریق دادگاه مهریمو ازت میگیرم . گفت مهریه میخوای بهت میدم ولی باید بیای زندگی کنی . قاضیه گفت خوب خونه بگیر زندگی کنین . گفت نه همینیه که هست میخواد بیاد میخواد نیاد.