يكي از مشكلاتي كه شوهرم هميشه در رابطه باهاش با من صحبت مي كنه اينه كه مي گه تو چرا نظري نمي دي ؟ چرا حرف من رو تاييد مي كني . بعد اين در صورتيه كه زماني كه باهاش مخالفت مي كنم اونقدر عصباني ميشه انگار كه قران خدا غلط شده .
هميشه مي گه تو هيچ حرفي تو اين زندگي نداري . تو هيچ نظري نداري تو خنثي هستي . تو هم يه چيزي بگو ! من واقعا متوجه حرفش نمي شم . اون هيچ وقت به حرفهاي من بها نمي ده . مي گه تو بايد قاطع باشي تو تصميماتت . تو اونقدر قاطع نيستي كه بچه تو هم ازت حساب نمي بره . هر حرفي كه مي زنم هر نظري كه مي دم ميگه حالا عجله نكن . فقط مسائلي رو قبول مي كنه كه توش پول خرج كردن نباشه . حرف مهموني رفتن و مهموني اومدن كه بياد مخالفه . ولي يه مدت كه مهمون نداشته باشيم ميگه شماها همتون سردين . اصلا حال همديگه رو نمي پرسين . نمي دونم يه جورايي حرفهاش و عملش با هم نمي خونه . يا شايد من نمي فهمم . يا اصلا شايد اشتباه مي كنم كه مي خوام هميشه اونو راضي نگهدارم .
خوب به قول خودش غرورش شكسته مي شه اگه حرفش زمين بيافته و من حرفش و زير پا بذارم . غرور مرد هم ديگه همه چيزشه . يه وقتهايي فكر مي كنم بيش از حد بهش بها دادم .
حتما بيكاريش هم تو اين مدت به خاطر همين بوده كه خواستم هميشه راضيش كرده باشم . هميشه سعي كردم همه كارهاي سختو خودم انجام بدم و اون اذيت نشه . البته يه چند روزه كه شروع كردم يه سري مسئوليتها و كارهاي سختو با ارامش بهش واگذار كنم و اون يه جورايي احساس خوبي مي كنه .
