به همسرم خیانت کردم و الان پشیمونم.

اول خودتون قدم جلو بزارید ، مدتی کنارش باشید ، مطمئنش کنید که دیگه بهش خیانت نخواهی کرد ، و از اینکه دارید پدر میشید اونم صاحب فرزندی که ایشون مادرشه ابراز خشنودی کنید . و ازش بخواهید بهتون فرصت بده تا در عمل نشون بدید وفادارید .

ضمناً ازش بخواهید در رابطه با روابطتتون یه تحول ایجاد کنید و با هم نزد مشاور بروید تا بهتر و بیشتر بفهمید که با هم چگونه رفتار کنید . کتابهای مناسب برای اصلاح رابطه ( کتابهای مهارتی ) را تهیه و با هم دور مطالعاتی داشته باشید .

اگر به هیچ وجه شما را نپذیرفت از خانواده اش کمک بگیرید اونهم از فردی از خانواده که همسرتون براش خیلی احترام قائله ، البته اصل مشکل را برای خانواده بازگو نکنید بگذارید مبهم باشه .


موفق باشید .

.

من خیلی فکر کردم. از بابت اینکه دیگه همچین مشکلی پیش نیاد مطمئنم. یکی از علتهای اصلی اختلافاتمون بچه دار نشدن ما بود. اما الان که همسرم حامله شده اگه من این خطا رو نمیکردم برام احساس خوشبختی 100% بود. یه مشکل اینه که در طول این هفت سال زندگی مشترک هیچوقت اون پیشقدم برای آشتی و حل اختلاف نبود. حتی در جایی که تقصیری نداشتم. واسه یه مسئله کوچک کلی منت کشی می کردم تا روابطمون عادی شه. کلا غرور بالایی داره. با علم بر این الان هم من مقصرم، هم خطای بزرگی مرتکب شدم، پس کارم خیلی سخته. خودم به این نتیجه رسیدم که با داداشش صحبت کنم. رابطه ام باهاش بد نیست. هر چند از چشمش می افتم. شاید اون هم از دستم ناراحت بشه. اما بهتر از اینه که همسرم رو از دست بدم. حتی اگه سطح روابطمون هم عادی بشه باز ریشه های مشکل وجود داره و ما احتیاج به هدایت و مشاوره داریم. در گفتن به داداشش هم عجله نمی کنم. باور بفرمایید راهنماییهای شما به من در حل اساسی مشکلم و حفظ زندگی ام کمک می کنه. پس کمکم کنید. راهنماییم کنید. ممنونم.

کار خوبیه .
فقط لزومی نداره از اصل مشکل به برادرش چیزی بگید ، چون ممکنه اوضاع را پیچیده تر کنه ، فقط بگید با هم حرفمون شده ، ایشون هم اگر خواهرش را به مغرور بودن و یکدندگی بشناسه پس همین حد که بگید حرفمون شده و اونم قهر کرده کافیه و ممکنه کنجکاوی نکنه ، اگر هم کنجکاوی کرد که چی بوده ، فقط بگید اشکال از من بوده و نیاز به کنجکاوی نیست .

از همسرتون هم خواهش کنید چیزی از این موضوع به کسی عنوان نکنه و خطای شما فقط بین خودتون باشه .


.

[color=#FF1493]سلام دوست عزیز
همین که تصمیم گرفتی که این کار نکنی عالیه که حتی بهتر. اما یه نکته ای رو می خوام بهت بگم که ربطی به نحوه اشتی کردنتون نداره.
معمولا وقتی انسانها به انجام یه خطایی عادت می کنن یه مقدار ترک این عادت براشون سخته. وقتی یه تحول بزرگ قراره تو زندگیشون اتفاق بیفته این افراد و منقلب می کنه و به طور موقت دست از خطاشون بر می دارن و قول مردونه هم می دن که دیگه تکرار نکنن. مطمئن باشید بعد از به دنیا اومدن فرزند دلبندتون مدتی زندیگتون دست خوش تغییراتی می شه زن خستس بی حوصلس کارش زیاد می شه و همه اینا باعث می شه یه کم از همسرش دور بشه. همه اینا رو گفتم که این قولی که اول از همه به خودت دادی که دیگه تکرار نکنی اون موقع که ممکنه یه کم از هم دور شدید زیرش نزنی.
ببخشید رک گفتم.:72:
در مورد اشتی کردن همان طور که سایر دوستان گفتن زنان رقیق القلب هستن قطعا ایشون شما رو خواهد بخشید منتها یه کم زمان می بره که او این مسایل رو فراموش کنه تو تمام این روزها که از هم دور بودید او غصه خورده پس به اندازه همین روزها هم زمان می بره او روزهای غمش و فراموش کنه.
صحبت با نفر سوم خوبه به شرطی که 1- به قول فرشته مهربان اصل موضوع رو بهش نگی
2- اول خودت بدون حضور نفر سوم باهاش حرف بزنی سعیت و بکنی اگه جواب نداد اون وقت موقع ورود نفر سومه.
امیدوارم زندگیتون به بهترین شکل ممکن قشنگ بشه.
موفق باشید:72:[/color]

به نظر من زنها خيلي نياز به توجه احترام ومحبت دارند شما بااين كارتون همه نيازها اون را بي پاسخ گذاشتيد به نظر من بهتره گذشتتونو جبران كنيد اعتمادشو جلب كنيد بارفتارتون ثابت كنيد كه تغيير كرديد و واقعا خودتونو تغيير بدين بهتره توي اين شرايط تنهاش نذارين بريد پيشش اگر زندگيتون را دوست داريد خودتونو تغيير بديد .كارهايي كه شما انجام داديد براي هر زني غير قابل تحمل وزجر آوره

مرسی از راهنماییهای شما خوبان. باید کمی صبر داشته باشم. امید وارم بهترین راه رو برای حل مسئله به کار گیرم. باز نظر بدین.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط parvaz_x2000

واقعا همینجور هست که می فرمایید. بهترین راه حل واسه خروج از این بحران چیه؟
آیا دوباره می تونم همسرم رو در کنار خودم داسته باشم؟
من و ایشون واسه زندگی مشترکمون خیلی تلاش کردیم. حقیقتا از محالاته که مرتکب اشتباه دوباره بشم. فقط کافیه دلش رو بدست بیارم و راهی برای نزدیک شدن بهش پیدا کنم. آیا الان برم اهواز یا کمی صبر کنم تا آرومتر شه؟
آیا زمان کار و سخت تر می کنه یا راحت تر؟ فکر می کنم احتیاج به یک واسطه دارم. کسی که من و اون رو خوب بشناسه. اما همچین کسی نیست.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

از همه کسایی که این مطلب رو می خونن می خوام که کمکم کنن. نظریات شما خیلی می تونه به من و مشکلم کمک کنه. خواهش می کنم نظر بدین.

---

پرواز عزیز
نمی دونم چندروزه که از هم دورید ؟ اما اگه زیر یه هفته اس شما حدود یه هفته دیگه صبر کنید ، موضوع رو با کس دیگه ای هم مطرح نکنید به صلاحتون نیست . شما باید شهامت اعتراف به اشتباه رو داشته باشید و اعتماد از دست رفته رو پیش همسرتون دوباره بدست بیارید ممکنه دفعه اول اون شما رو نپذیره ، اما صادقانه جلو برید شما اگه با خودتون صادق باشید قطعا او هم به شما اعتماد خواهد کرد.

سخن کز دل برون آید
نشیند لاجرم بر دل

تو این فاصله هم بهش اس ام اس عشقولانه بدید و احساستون رو بهش منتقل کنید ، حتی اگه جواب نداد شما روزی یه دونه بدید. بعد از 3-4 روز تماس تلفنی بگیرید و مقدمات صحبت رو در رو رو فراهم کنید.
به خدا توکل کنید و با یاد خدا وسوسه های شیطون رو نقش براب کن ،


صحبت راجع به مشکل اصلی تون (محبت نکردن همسرتون به شما و تحویل نگرفتنتون رو) به چند ماه دیگه محول کنید.

راستش فکر می کنم این بزرگترین بحران زندگیمه. بحرانی که بدون در نظز گرفتن علل و ریشه یابی آن مقصر 100% منم. انگاری که یه تکون شدید خورده باشم. اینقدر بهم ریختم که خودم رو هم دیگه نمیشناسم. خواب ندارم. غذا نمی خورم. من عاشق همسر و زندگیم هستم. فکر نمی کنم منو ببخشه. و تا آخر عمرم تاوان این اشتباه سنگین رو با تنهایی بپردازم. احساس می کنم بار سنگینی رو دوشمه. احساس می کنم کاری از دستم بر نمیاد. و باید منتظر بمونم که چی پیش میاد. من فقط الان میتونم به خدا توکل کنم. از خدا کمک بگیرم. نفس خودم رو قوی کنم. و این درد رو توی سینه نگه دارم. ای کاش مثل مسیحیها جایی بود که با اعتراف خودمون رو خالی می کردیم. از دست دادن همسرم بمعنای نابود شدن خودمه. مثل متهمین اعدامی هستم که منتظر اجرای حکم هستند. واقعا احساس تنهایی می کنم.

شما چند نکته مثبت را در خود ببینید و از ناامیدی پرهیز کنید :

1 - پشیمانی شما از کاری که کردید بدون هیچ توجیحی برای اشتباهتون

2 - تمایل و تلاش برای اصلاح

3 - نشون دادن علاقه به همسر و مصمم بودن در پای بندی به تعهدات از این زمان به بعد

اینها نکات مثبت و البته اساسی در وجود شماست ، که من به شخصه به خاطرش به شما تبریک میگم :104::104:.

وقتی پشیمانی شما قلبیه و بی بازگشت به اشتباه ، بدون که خدا هم توبه پذیره تا آنچا توابین را دوست می دارد و وعده تبدیل سیئه به حسنه را داده پس توکل شما هم نکته مثبت دیگریست که کمک خواهد کرد دل همسرتون بر شما نرم شود :

خدا را در دل اندازش که بر مجنون گذار

منفعل هم نباشید ، و فعال عمل کنید ، یعنی نزد همسرتان بروید جتی اگر شده بارها و بارها با در بسته مواجه شوید ، در درجه اول خودتون وارد شوید و تلاش کنید .

تو این راهی که در پیش دارید ناامیدی بد ترین چیزیه که ممکنه گریبان شما رو بگیره. اول از همه به خدا توکل کنید مدام عهدتون رو با خودتون تکرار کنید تا محکمتر روش بایستید. راهتون سخته ( بالاخره باید اون خوشیهای موقت رو یه جا جواب بدی دیگه;) ) شوخی کردم جدی نگیرید:72:
با روحیه ای شاد برید سراغ همسرتون بارها و بارها برید شاید اولش قبول نکنه اما بالاخره وقتی مصمم بودن شما رو ببینه کوتاه میاد.
من مطمئنم مردی که این همه زندگیش و دوست داره از پس مشکلات هم برمیاد و همه سختیها رو از سر راه بر می داره.

همیشه این یادتون باشه : فکر کردن در مورد حل یه مشکل بیشتر از اقدام برای حل اون مشکل انرزی مصرف می کنه. پس وقتی شروع به حل قضیه کنید می بینید کار راحتر از فکراش بود.:323:
موفق باشید:72: