بهش بگم یا...؟؟!!

سلام میلاد گرامی:

در ابتدا به تالار همدردی خوش آمدید..
دوست گرامی تاپیک شما رو منم مطالعه کردم و البته تا حدی با سخنان فرشته مهربان موافقم ولی من در رابطه با خارج شدن از ارتباط موافق نیستم...

راستش من از رابطه شما مواردی متوجه نشدم؟
الان چه مدته این فرد مد نظر شماست؟
دقیقا چه معیاری دارد که شما فکر می کنید بعد ایشان هیچ کس خصوصیات وی را ندارد و قبل از آن هم هیچکس نداشت؟
نظر خانواده در مورد ازدواج شما چیه و آیا شما رو در صورت انتخاب حمایت می کنند؟
از لحاظ وضع مالی و سربازی و ..تا چه اندازه آماده هستید؟
مورد دیگه اینکه شما فرمودید آدمی با وجهه مناسب در دانشگاه هستید و خانم هم همین طور درسته؟و ایشان به شما جزوه نداده و بعدا خودشان آورده و .... حالا چطور چند بار باهم چت کردید؟در چه رابطه ای ؟با چه نامی؟چطور خانمی که اول به شما جزوه نداد حالا با شما و شما با او چت می کنید؟

من منتظر پاسخ های شما هستم تا منم اگر تمایل دارید نظرم رو بیان کنم....

سارا:72:

فرشته مهربان عزیز ممنون از راهنمایی هاتون ولی نمی دونم چرا شما همش میفرمایید که از این رابطه بیا بیرون و ولش کن یا تا شرایط ازدواج فراهم نشده بیخیال...! اگه قرار بود همه به این حرفا گوش کنن که دیگه این همه مشکل وجود نداشت! بله موافقم که بسیاری از روابط ممکنه به جاهای خطرناک بکشه ولی این رابطه که به نظرم هیچ خطری رو نداره نه واسه من و نه این دختر مگر همون وابستگی که من فکر میکنم بهش مبتلا شدم ولی از ایشون خبری ندارم نمیدانم که اصلا به من توجهی داره یا نه؟؟!!! :325:

این که میگم مثل ایشون رو به احتمال خیلی زیاد دیگه نمیتونم پیدا کنم اینه که من ظاهر برام مهمه و اول باید از ظاهر خوشم بیاد و ایشون همون کسی هستن که من خوشم میاد و تا حالا هم مشابه ایشون رو ندیم نمیگم دختر بسیار زیبایی هستاااا نه یعنی منظورم اینه که من دنبال دحتر خوشگل و این حرفا نبودم واسه همین هم میگم تا حالا هیچ کس رو مثل ایشون ندیدم چون اگه دنبال دختر خوشگل باشم که بسیاره از این موارد. بچه 18-19 ساله نیستم که میگم دیگه همچین موردی گیرم نمیاد یه پسر 25 ساله داره این حرف رو میزنه !
باز هم سپاسگزارم از راهنمایی هاتون

سارا خانم عزیز سلام
خیلی خوبه که شما هم تجربتون رو از دید یه خانم در اختیار من بذارید پیشاپیش متشکرم.
به ترتیب جواب میدم سوال هاتون رو
الان یک سال میشه که ایشون رو میشناسم همونطور که در بالا توضیح دادم من برام اول ظاهر مهمه و از این لحاظ میگم که فکر نمیکنم دیگه همچین فردی رو پیدا کنم ولی همونطور هم که قبلا گفتم فقط ظاهر ایشون دلیل علاقه مندی من به ایشون نیست از لحاظ اعتقادی هم تا اونجا که من دیدم خیلی به چیزی که من میخواستم نزدیکه ولی چون هنوز آشنایی زیادی باهاش ندارم نمیتونم نظر درستی بدم یه وقت اشتباه فکر نکنید که عاشق قیافش شدم !

من اهل مشهد هستم و ایشون تهران و فکر نمیکنم خیلی با هم در آداب و رسوم تفاوت داشته باشیم چون هردو از شهرهای بزرگ هستیم و نظر خانواده هم اینه که من درسم تموم شه و یه کاری پیدا کنم بعد.... من سربازی رفتم و از لحاظ مالی هم در حد متوسط رو بالا هستیم
در مورد سوالات آخر هم من واقعا نمی دانم که اگه می دانستم اینجا مطرح نمیکردم! شما بگید :316:
خوب ما با هم همکلاسی هستیم و در مورد درس ها و مسائل دانشگاه و خیلی محترمانه با هم چت کردیم و این اتفاقات در طول دو ترم افتاده و نه دو هفته ...

در آخر هم بگم که تا الان با دو مشاور به صورت تلفنی صحبت کرده ام و هردو گفتند که به ایشون بگو که دوسش داری و موضوع رو مطرح کن ولی خودم میترسم که نکنه مطرح کردن موضوع زود باشه و ناراحت بشه و کار خراب بشه و یا بره به دوستاش بگه و تو کل دانشکده بپیچه!

به نظرم هیچ حرفی راجه به ازدواج بهش نگو.ممکنه با توجه به شرایط فعلیت یه جوابي (نه) بده که حرف دلش نباشه.

همین رابطه رو در همین حد حفظ کن.بلخره اونم گیرنده داره می فهمه که بهش علاقه داری.فکر می کنم فعلا"

بهتره از زبون رفتار استفاده کنی.

سلام:

خب ممنونم از پاسخ هایی که دادید..
برای من تا حدی معلوم شد و البته ابتدای بحث بیان کنم که من تنها با دید شخصی می گم و کارشناسانه نیست و این شما هستید که باید تصمیم بگیرید و عمل کنید و اگر خدای نکرده با پیشنهادات هریک از ما نتیجه مطلوب حاصل نشد حقی بر گردن ما نباشه..و البته نظر فرشته جان هم جویا باشید که دقیقا چرا خروج از رابطه پیشنهاد دادند ولی نظر من این نیست..

با توجه به بیانات شما ..
من احساس کردم که نوشته های شما بعد یک سال که ایشان را مدنظر دارید حاوی شناخت خیلی کمی برای انتخاب هست..درسته که ظاهر یک معیار مهمه و سخن راندن از مذهب در جمع دانشجویی و موافق بودن نظراتتون با هم زمینه خوبی هست ولی اصلا و ابدا کافی نیست برادر خوبم..
مهم سخنان خود شما در خفاست و به قصد شناخت..من نوعی ممکنه در جمع دوستان از چیزهایی سخن بگم که در زندگی شخصیم اصلا و ابدا عمل نکنم..نمی کنم این خانم این طورند نه می گم باید شناختتون اونقدر دقیق باشه که مو لای درزش نره!! منم دانشجو بودم و دنیای دانشجویی و عاشقی را بارها تجربه کردم و عجیبه همیشه هراس پسرها از پخش شدن در دانشگاه است ولی من که به عنوان دختر هیچ زمان خواستگاری رو در دانشگاه لو ندادم مگر به اصطلاح طرف مقابل خودش تابلو بوده باشه..منظورمو فهمیدید..
اگر برای شما پخش نشدن در دانشگاه خیلی مهمه و این طور هم که شناختن کافی نیست..پیشنهاد من اینه که اول با خانواده خودتون مطرح کنید و شرایط زو بسنجید که آیا اگر شما قصد ازدواج داشته باشید تا چه حد حامی هستند اگر آنان به حمایت شما بر می آیند و انتخابتان را قبول دارند به خصوص مادر شما..آنوقت سعی کنید خیلی آرام و متین آن هم نه از چت و اس ام اس و....در بحث های و مکاتبات و تعاملات دانشگاهی با ایشان هم پا شوید تا در شرایط مختلف ..عصبانیت ..آرام بودن..رفتار با همکاران....ایشان را بسنجید و وقتی در ذهنتان به ایشان رتبه قبولی در معیارهای اصلی و مهم را دادید..اقدام کنید..
بهترین کار اینه قلم و کاغذی بردارید و معیاراتونو بنویسید و با زیرکی به دنبال یافتنش باشید و به هیچ چیز دیگه فکر نکنید و اگر دیدید اون معیارو نداشت صادقانه یادداشت کنید..
در انتها بسنجید که در کل چقدر راضی هستید به این می گن شناخت مقدماتی...
از اینجا به بعد یک نکته عرض کنم که خانم ها خیلی باهوشن و سریع از رفتار و نگاه ..طرف مقابل می تونن برداشت کنند که هدف طرف مقابل چیه و شما می تونید از برخورد ایشان ببینید چقدر موافق هست..اونم انتظار رفلکس عالی و بله نداشته باشید..یک حالت با دست پس زدن و با پا پیش کشیدن..
اگر همه چیز خوب بود اول به خانواده بگویید که فلانی را با این موارد پسندیدم برم بگم که اجازه شناخت بده؟
اگر موافقت کردند که کارتون راحته برید به خانم مودبانه ذکر کنید و خواهش کنید راز بمونه و در دانشگاه نگن..
و بخواهید ایشان هم به خانواده بگن..از اونجا به بعد هرچه خانواده دختر گفتند..یا می گن بیا خواستگاری بعد شناخت..یا می گن همو بشناسید اگر قبول بود بیان خواستگاری...و .........
ولی کاملا عقل و منطق را دخیل کنید و اصلا بیان احساس به هیچ دختری بدون اجازه پدر ومادرهای دو طرف نکنید این احترام هست..
وقتی هم پیش خانمی می رید نباید بگید دوستتون دارم و ابراز علاقه بی منطق کنید..خیلی جدی و جنتلمن اجازه شناخت بگیرید ..همین..وقت برا ی بیان احساسات زیاد هست...

یک مطلب مهم..هیچ وقت روی بیان و اظهار نظر چه خانم چه آقا برای زندگی خود تصمیم نگیرید ..زندگی مشترک صحنه عمل کردنه نه حرف راندن ..بسنجید چقدر به حرف هایی که می زنند در عمل پایبندند این یکی از راههای جلوگیری از شکست های بعدی ست......

تبصره...خیلی تنها گرامی یک تاپیک باز کنید ببینیم شما همکار محترم چه کردید؟ما که مردیم از نگرانی...چی شد؟:305:

موفق باشید..
سارا:72:

آقا میلاد سلام

نقل قول:

---

نمی دونم چرا شما همش میفرمایید که از این رابطه بیا بیرون و ولش کن یا تا شرایط ازدواج فراهم نشده بیخیال...! اگه قرار بود همه به این حرفا گوش کنن که دیگه این همه مشکل وجود نداشت! بله موافقم که بسیاری از روابط ممکنه به جاهای خطرناک بکشه ولی این رابطه که به نظرم هیچ خطری رو نداره نه واسه من و نه این دختر مگر همون وابستگی که من فکر میکنم بهش مبتلا شدم ولی از ایشون خبری ندارم نمیدانم که اصلا به من توجهی داره یا نه؟؟!!!

---

<strike>من هم مثل سارا خانم با بیرون آمدن از این رابطه به صورت خیلی مطلق و رادیکالی موافق نیستم</strike>..... ویرایش توسط مدیر همدردی
اما معتقدم مهیا بودن شرایط ازدواج قبل از اقدام خیلی ضروریه ؛ همونطور که میدونین شما نه تنها در مورد ازدواج ، که در هر موردی طبیعتاً باید شرایطش رو داشته باشین تا اقدام کنین ، چه برسه به ازدواج که شما به عنوان پسر بخش عمده ای از مسئولیت رو به دوش میکشین (چه بخوایم و چه نخوایم!) به این معنا که شما تقریباً برای دو نفر تصمیم میگیرین ، علاوه بر خودتون ، یک نفر دیگه با احساسات و تفکرات و شرایط خانوادگی-محیطی مستقل و مختلف(می دونم که اینها رو خودتون هم میدونین و تکرار مکرراته).
پس با این جمله که مهیا بودن شرایط ازدواج پیش شرط فوق العاده مهمی برای اقدام هست مخالف نباشین. خلاصه ، صمیمانه ش اینه که یه کلام بگو به نظرت خودت(که تصمیم گیرنده ی اصلی خودتی و خودت) شرایطش رو داری؟
ببین داداشی ، پسر اگه درسش تموم نشده ، اگه کار و کاسبی نداره ، اگه سربازی نرفته (که الحمدلله شما مشکلی نداری) ، اگه پول و... نداره ، و مهمتر اگه خانواده ش موافق نیستن و هزار پیش شرط دیگه ؛ خلاصه پسر اگه شرایطش جور نیست حتی اگه عاشق و دلباخته و وابسته و... هم که باشه ، مشکل خودشه و نباید به خودش چنین حقی بده که زندگی و احساسات دیگری(که دوستش هم داره) متأثر کنه
میدونم این حرفها خلاف اون چیزیه که توی دلت میگذره و دلت میخواد اما خب میتونی روش فکر کنی و اگه درست نبود نپذیری
شما خودتون رو توی این شرایط فرضی قرار بدین ؛ شما گفتین : " نظر خانواده هم اینه که من درسم تموم شه و یه کاری پیدا کنم بعد.... " خب فرض کنین جواب ایشون مثبت بود و خواستار اقدام شما از طریق خانواده بودند اونوقت چی؟ خانواده ی شما اقدام خواهند کرد؟ اگه اقدام نکنند خیلی بد میشه ها!


حرفهاتون در مورد زیبایی و ملاکهای شما رو قبول دارم و کاملاً درک می کنم ، کسی هم از این بابت از شما خرده نگرفته ، خب دوستان هم وقتی تاپیک شما رو می خونن که از شما شناختی ندارن پس مجبورند حالت عمومی رو در نظر بگیرن

نقل قول:

---

ولی این رابطه که به نظرم هیچ خطری رو نداره نه واسه من و نه این دختر مگر همون وابستگی که من فکر میکنم بهش مبتلا شدم

---

این وابستگی خیلی هم چیز ساده ای نیست ها! چرا وابسته شدی؟ هنوز که خبری نشده ، وابستگی چرا؟ هنوز هیچی نشده رشته و زنجیر وابستگی به دست و پات پیچیدی که چی؟ تا به حال به این فکر کردی که ممکنه جواب ایشون منفی باشه (خدای ناکرده!) اینا رو میگم که یه وقت از این بابت ضربه نخوری چون ایشون مختارن که هر جوابی به شما بدن
______________________________________
اگه حرفام بوی نصیحت میده ؛ معذرت میخوام:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط milad2

فرشته مهربان عزیز ممنون از راهنمایی هاتون ولی نمی دونم چرا شما همش میفرمایید که از این رابطه بیا بیرون و ولش کن یا تا شرایط ازدواج فراهم نشده بیخیال...! اگه قرار بود همه به این حرفا گوش کنن که دیگه این همه مشکل وجود نداشت!

---

:104::104::104::104::104:

سلام
وقتی شرایط ازدواج را دارید یا در آستانه آن هستید اقدام رسمی، قوی و آشکار کنید.

وگرنه وابستگی و تبعات آن منجر به شکستهایی می شود که این درگیریها و فشارهای ذهنی کنونی شما پیش آن هیچ هست.

علاقمندی شما یک پارامتر و البته مهم هست. اما نمی توانید او را در حالت استندبای نگاه دارید تا یک زمانی برسد که رسمی مطرح کنید و تازه شناختتون را نسبت به خانواده اش کامل کنید و همچنین خانواده اش نظر دهند(اگر مخالفت های خانواده ها پیش بیاید، یا در مرحله شناخت رسمی متوجه مسائلی شوی که با معیارهایت تطابق ندارد، آغاز تعارضات و شکست عاطفی برای شماست. اگر رهای کنی حس باختن داری، و اگر ازدواج کنی سر و کارت یا با مشاوران هست یا با دادگاه خانواده)

خلاصه: علاقه تنها یکی از معیارهاست. و فقط وقتی کاربرد دارد که بقیه معیارها هم هماهنگ باشد و در شرایط ازدواج باشی . ادامه روابط به صورت غیر رسمی ، مخفی و مبتنی بر احساس ، فشارهای فزاینده ای را روی شما خواهد داشت.