آیا مقابله به مثل می تونه مفید باشه؟

موضوع جالبی هست...ولی من باز معتقدم مقابله به مثل تنها روح انسانی خود فرد را آزار می دهد و لاغیر...

مهتاب جان و greenعزیز سوالی از شما دارم
"اگر کسی به شما هدیه ای پیشنهاد کند و شما آن را نپذیری، ان هدیه به چه کسی تعلق خواهد داشت به چه کسی می رسد؟""

هنگامی که کسی یا کسانی به شما هدیه ای با محتوای بی احترامی و دربردارنده رفتار بد پیشنهاد می کنند و شما ان را نمی پذیرید در واقع و در نتیجه این هدیه(همان توهین و رفتار بد آنان) اشکارا به همان کس و افراد تعلق می گیرد...


حالا سوالی دیگه.... ""چرا بخاطر چیزی که به انسان و افراد دیگری تعلق دارد خود را ناراحت و خشمگین می کنید؟؟"" :305:

ما باید به آن چیزی فکر کنیم که در کنترل ماست...
عموما بیشتر ناراحتی ها و مشکلات روانی ما از آنجا نشات می گیرد که بجای اینکه بر روی مهارت های خود برای حل مشکل تمرکز کنیم به خود مشکل توجه داریم.

سلام
عزيزم اگه طرف درك داشت كه اون كارا رو نمي كرد
متاسفانه تو جامعه ما بيشتر زندگيا اينجوريه كه يكي دوست داره طرف مقابلشو به زير سلطه بكشه
كم پيش مياد كه هر دو طرف تو تمام لحظات درك كنن
واسه چي ميگين بايد سكوت كنه؟ لااقل اعتراض هم نبايد بكنه؟؟ كه چي بشه؟ صبر كنه تا هر وقت اونا دلشون به رحم اومد كاري واسه اين خانوم بكنن؟
شما كه اون نظرو دادين راه حلتون چيه واسه اينكه اون خانواده اون كارو بذارن كنار؟

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

جناب نقاب سخنتون واقعا عالي بود
ولي تو اين مورد بايد چيكار كرد؟
يعني اعتراض كار بديه؟

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

ميشه بگين چرا كنترل پنل كاربريم بستست
نمي تونم وارد بشم
نمي تونم پيام خصوصي به كسي بدم يا كسيو به ليست دوستام اضافه كنم چرا؟

siavash.xجان همیشه بیاد داشتم و دارم که انتظار.....انتظار می آفریند.

یعنی وقتی ما از جنبه بیرونی به مشکلات نگاه می کنیم و در قبال هر عملی بدنبال یک عکس العمل هستیم در واقع انتظار بیهوده رو در خودمون ایجاد می کنیم.

کافیست قدری از درون به موضوع نگاه کنیم کافیست قدری مهارت های ارتباطیمون رو گسترش بدیم در واقع بیشتر بازیگر باشیم تا کارگردان....

یه جمله معروفی هست از پاتانجالی که میگه::"""هنگامی که در آرامش نیستید خداوند نمی تواند قدرتش را از طریق شما به نمایش بگذارد""

شما کافیست در برخورد با این گونه موضوعات خونسرد باشید و آرامش داشته باشید...این آرامش شما قطعا در دیگری نمود پیدا می کنه و نتیجه این خواهد شد که دهنده و گیرنده آرامش در نهایت شمایید.


اغلب ما خومون باعث میشم رفتار دیگران در مواجه با ما نا مناسب باشد...

شما فردی را تصور کن که خودش را باور ندارد در واقع او می پندارد برای اینکه دوست داشتنی واقع شود باید انرژی زیادی از خود ببخشد چرا؟؟چون خود را مستحق دوست داشته شدن نمی داند...در نتیجه سعی می کند برای گرفتن اندک علاقه و محبت بیش ترین سرمایه را بگذارد و روزی که کمی از انرزی خود را می کاهد و متقابلا از شدت محبت دیگران کم میشود ناگهان انتظار در او بیدار شده و.................

در مورد کنترل پنل>>چون حق عضویت نپرداختی نمی توانی وارد شوی

آقای نقاب

اگه شما 10 بار به کسی هدیه بدید و اون یه بار هم به شما هدیه ای نداد شما چه کار می کنید؟ فکر می کنید می تونید ادامه بدید یا شما هم دیگه هدیه دادنتونو کم می کنید؟ اینم یه جور مقابله به مثله.

نقاب عزیز
درسته این دلخوریها فقط به ضرر خود فرد هست و نه کس دیگه.

جمله جالبیه :

عصبانیت فرد،تنبیه خود برای اشتباه فرد دیگری است.

اینم میدونم که آدم وقتی کاری برای کسی میکنه نباید با انتظار جبران باشه.اینطوری خودشم اذیت نمیشه.
اما خب تا حال کسی رو ندیدم اصلا از هیچ کس توقع نداشته باشه.ما آدمیزاد هستیم.
شاید بشه توقع رو پایین آورد ولی فکر نکنم بشه حذفش کرد.

انسان وقتی میتونه کاری رو بی توقع انجام بده که هدفش لذت بردن خودش و جلب رضای خدا باشه.
اما وقتی کسی مجبورت میکنه کاری رو براش انجام بدی،هدفت فقط و فقط جلوگیری از کدورته.
وقتی هدف من از کمک به اونا اینه،پس طبیعتا" توقع دارم اونا هم در شرایط مشابه همون کاری رو که از من انتظار دارن انجام بدن.
درسته،گاهی هم برای خودم،همسرم و رضای خدا کاری میکنم.اونموقع هست که اصلا" به ذهنم هم خطور نمیکنه روزی جبرانش کنن.

من که اینطوریم،اگه مجبورم کنن کاری رو انجام بدم(حتی غیر مستقیم) و تو رودربایستی بندازنم،انجام شاید بدم،اما با ناراحتی و عدم رضایت و خواه ناخواه توقع هم ایجاد میشه درونم.
یه وقتای میشه از رو دلسوزی کاری میکنم ولی در مقابل میبینم وقتی پاش میفته طرف مقابل همچین خوشو میزنه به اون راه که از کارم پشیمون میشم.اولا دلم نمیومد دست تنها باشن وقتی مهمون دارن.اما دیدم وقتی من دعوتشون میکنم و مهمون دارم اونا غریبه تر از بقیه فامیلاشون رفتار میکنن.
اونا میشینن،فامیلشون که همراه شون مهمون دعوت کردم میاد ظرفا رو میشوره و به من میگه میخواستیم زودتر بیایم کمک خواهر شوهرت نذاشت!!!
پس وقتی این رفتارها رو میبینم ،من هیچوقت آدم سابق نمیشم.منم در مقابل وقتی مهمون داشته باشن نمیرم و بهانه میارم.
بدی بهشون نمیکنم،ولی اونقدر هم خوبی نمیکنم که اینطور نمک نشناسی کنن و دلمو بسوزونن.
حالا که دیگه مثل قبل کمک حالشون نمیشم،میبینم توقع اونا هم کمتر شده.کوچکترین کاری که میکنم به چشم میاد.
از این لحاظ مقابله به مثل بد هم نیست.طرف مقابل گوشی دستش میاد.
یادم نمیاد کدوم آیه قران بود،محتواش این بود که اگه کسی در مقابلت بدی کرد تو هم بدی کن.
به این معنی که وقتی فکر میکنی مقابله به مثل در طرف مقابل اثر میذاره و به بدی رفتار خودش پی میبره،پس تو هم مثل خودش رفتار کن.

شخصیت هر فرد با فرد دیگری متفاوته

یک فرد ممکنه هیچ توقعی نداشته باشه و اگر محبتی می کنه و کاری برای کسی می کنه اصلا انتظار جبران نداره و فقط صرف رضایت درونی و لذتی که خودش میبره این کار رو می کنه و اگر پاسخی هم ببینه چون انتظارش رو نداشته خیلی خوشحال میشه . چنین افرادی از محبت و لطف کردن خسته نمیشن دلسرد نمیشن و میشه اینجوری بود و کسانی اینجوری هستن .

اما فرد دیگه نه اگر محبتی می کنه توقع پاسخ داره و اگر نبینه سرخورده و دلسرد میشه . چنین شخصی بهتر هست که درجه محبت کردنش رو به حدی برسونه که اگر پاسخی ندید ناراحت نشه .

شما نمیتونید از دیگران انتظار پاسخ داشته باشید اما میتونید میزان محبت کردنتون رو تنظیم کنید .
دیگران ممکنه پاسخ گو باشند ممکنه نباشند اگر فکر می کنید که با محبتی که می کنید برای دیگران تصور وظیفه ایجاد میشه و شما نمی تونید چنین چیزی رو بپذیرید بهتره به اندازه محبت کنید .

اما بهتره بدونیم که زمینه توقعات هم فرق می کنه
در زمینه ای ممکنه ما مثل فرد اول هیچ توقع پاسخی نداشته باشیم (محبت مادربه فرزند و بالعکس و همینطور برای خویشان و...)

در زمینه ای ممکنه مثل فرد دوم باشیم و توقع پاسخ داشته باشیم (در مقابل خانواده همسر و....)

باران جان،ضمن تبریکات صمیمانه؛
در مورد قسمت دوم ارسالت،یعنی دسته بندی زمینه توقعات،موافقم

اما در مورد قسمت اول که افراد رو به دو دسته تقسیم بندی کردی،نه
این امر مشمول قانون همه یا هیچ نمیشه
یعنی افراد رو نمیتونیم به دو گروه دسته بندی کنیم.بر پایه اینکه گروهی اصلا" هیچوقت و از هیچ کس توقع ندارن و گروه دیگه متوقع اند.
هر کس میزانی از توقع رو داره،اما نسبیه.یکی کمتر یکی بیشتر.
تنها انسانهای بی توقعی که سراغ دارم معصومین هستن.یعنی توقعشون صفره.البته اونم 100% نمیتونم بگم.
حتی اگه کسی ظاهرا" بی توقع باشه نمیشه گفت همیشه و درمقابل همه اینطوره.درضمن ما از درون کسی جز چیزایی که خودش به روش میاره،خبر نداریم.

با تشکر از جواب خوبی که دادی،
دسته بندی دومت منطقیه،اما اولی نه(اونم نه از بیخ و بن،با تغییراتی اونم درسته)
البته این نظر منه.:72::72::72:

دوستان توجه کنید!

ما با دو مقوله مواجهیم :

1 - مقابله به مثل

2 _ بازخورد

به نظر من این دو با هم تفاوت دارند .

مقابله به مثل >>> در مقابله با دشمن کاربرد داره و حدش هم به حد ظلمی هست که دشمن تعمدی و آگاهانه روا می داره و بیشتر هم به روابط بین ملل باز می گرده نه بین افراد .

باز خورد >>> روندی است که در معاشرتهای بین افراد جریان پیدا می کنه .

باز خورد رفتاریه که اغلب ما خود آگاه یا ناخودآگاه انجام می دهیم . اما به شیوه ها و کیفیت متفاوت ، که بیانگر میزان تأثیر یا سطح ارزش و کیفیت عملکرد فرد یا افرادی است که ما با آنها مواجه یا مخاطبشون هستیم و بلعکس .

اونچه شما به دنبالش می گردید در محدوده بازخورد،« ابراز احساس » است .

وقتی شما در برابر فردی که رفتاری خوب با شما داشته به او ابراز می دارید یعنی بیان می کنید ( چه کلامی و چه غیر کلامی ) که از رفتار وی خشنودید ( با هر کلام و رفتاری ) یا در برابر فردی که از او ناراحت شده اید ، گله مندی دارید ( بیان کلامی یا غیر کلامی ) .... اینها ابراز احساس است که یک مهارته و از آیتم های هوش هیجانی که کسب شدنی است می باشد و قابلیت ضعیف شدن یا تقویت شدن را هم دارد و جزءمقوله بازخورده .

باز خوردها در سطع عام و وسیع به صورت رفتار عملی ناشی از تاثیر پذیری ، در مخاطبین بروز می کند ( مثلاً اثر تربیتی رفتار والدین بر فرزند ، یعنی رفتارخاصی از فرزند باز خورد نوع عملکرد پدر و مادر است ) اما گاه بازخوردها برنامه ریزی شده است ، یعنی با آگاهی و هدف و قصد خاصی به فرد یا افرادی بازخورد می دهیم ( مثل ارزیابی عملکردها در سازمانها ) .

با این تفاسیر ، شما با باز خورد دادن فرد را متوجه رفتارش می نمایید که درسته یا غلطه و در چه سطح و کیفیتی هست و وقتی بازخورد با هدف باشد و آگاهانه ، لازمه روش و روندش کاملاً حساب شده باشه تا تأثیر مثبت ( منجر به تغییر ) را نتیجه دهد .
color]

و اما :

نکته مهم در روابط بین فردی اینه که توصیه فراوان از نظر اخلاقی داریم که بدی را با خوبی جواب دهید ، و بیشتر در پی نیکی کردن باشیم ( تو نیکی کن و در دجله بیانداز ......)

اگر به این توجه داشته باشیم که هر کسی ، هم مسئول رفتار خود است هم صاحب نتیجه اعمالش ، راحت تر با افراد بد خلق مواجه می شویم و سازگاری مثبت ما بالا می رود .

به نظر شخصی من ، تنها در جایی که گذشت و ملایمت و به عبارت بهتر ، مدارا کردن بد آموزی دارد و فرد را گستاخ تر نموده و در رفتار غلطش تثبیت و تقویت می نماید ، بهتره برخورد قاطع داشته باشیم ( بازخورد متناسب با عملکرد وی ) که اونهم چگونگی و روش و هدف مشخص می طلبد ، نه هر که سر بتراشد قلندری داند . در یک کلام تعامل باید سازنده باشد نه مخرب و اینها هیچ کدام مقابله به مثل نیست .

امیدوارم تونسته باشم حق مطلب رو ادا کنم

.

green عزیز سلام

توجه داشته باش که کلمات کد هایی هستند برای تفهیم حالات احساسی و درونی و فکری ما که بین انسانهای این کد گذاری ها یک امر کاملا طبیعی است و قابل درک اما گاهی انسانها حرفهای کودکانه را که ماحصل رنجش های کودکانه است لای زرورق های خوشگل می پیچند و به آن رنگ و جلایی می دهند که انسان به اشتباه می افتاد و بیشتر شنونده جذب تجزیه و تحلیل و چشم انداز و ......می شود .

در جاهایی از پست یک تاپیک و سئوال شما دقیقا همین حالت است . و در جایی هم نقش والد به خود گرفته اید اما باز شیفت کردن در کودک که کاملا مشخص است .

این حرف ها یعنی چه ؟!

شما در اثر تجربه و یا تکرار تجربه در مقابل فرد یا افراد بارها و بارها احساس کرده اید که فرد مقابل شما را تخریب می کند از تخریب های او احساس خوبی ندارید ( کودک ) حال یا نحوه ی گویش ایشان مشکل دارد و یا نحوه ی عملکرد که تمام اینها هم ماحصل احساس درونی خود فرد مقابل است .

کلمه ی مقابله به مثل کاملا واژه ای است کودکانه که هیچ مسئولیتی در آن وجود ندارد . و چون مسئولیت ندارد پس کودکانه است .کاملا درک می کنم که تو از فاکتور کد گذاری استفاده کرده ای اما در لایه های این کدگذاری می بینی چه مسائل عمیقی وجود دارد ؟!

مثال :
کودک می گوید : علی اسباب بازی مرا خراب کرد پس من هم مقابله به مثل ( تلافی ) می کنم و اسباب بازی او را خراب می کنمو......
کودک می گوید : علی به من فحش داد و من را ناراحت کرد پس من هم به او فحش می دهم تا او را ناراحت کنم تا بفهمد که من چه حالی پیدا کردم و .......

پس مقابله به مثل ( تلافی ) کردن بدون مسئولیت است و رفتاری کودکانه و با هیچ فرم و مدلی هم نمی توانی برای آن مسئولیت تراشی کنیم . پس رفتار کودک در مقابل کودک است و یا رفتار کودک در مقابل والد مستبد منفی و غیر سازنده ( خوک صفت )

حال چه باید کرد .

به لحاظ رفتاری هر گاه فردی در حالت کودک قرار می گیرد و اقدام به فحش دادن می کند و یا فردی در والد خوک صفت خود شیفت می کند و اقدام به تخریب بخش کودک ما می کند .

بلافاصله باید کلید احساس را در دست بگیریم و از فضای کودک رنجیده و آزرده خارج شویم و تصمیم از روی بی احساسی بگیریم که نسبت به موقعیت والد سازنده ی مثبت خود را فعال کنیم و یا از بخش بالغ بهره ببریم .

اگر طرف مقابل ما کودک آزرده است و از روی آزردگی اقدام به فحش و ناسزا کرده و یا اعمال و رفتارهای کودکانه دارد و از خود نشان می دهد می توانیم ما خودمان را شیفت کنیم روی والد مثبت سازنده

ما می گوییم : عزیرم نیازی به این حرفها نیست تو انسان خوبی هستی و من تو را خیلی دوست دارم و یا برای تو ارزش بسیار زیادی قائل هستم و .............( به نوعی از معجزه ی نوازش بهره می بریم که کار والد است )

البته باید در این حالت توجه داشت که وسعت بازی طرف مقابل به چه حد است و نوع بازی او چگونه است و.....

و اما اگر والد خوک صفت طرف فعال بود و نقش تخریبی برای ما بازی می کرد باید در بالغ خود شیفت کنیم و کاملا از جایگاه بی احساسی بگوییم :

به نظر من بحث را در موقعیت دیگری ادامه بدهیم بهتر خواهد بود و نتیجه بهتری خواهیم گرفت و...( یا هر جمله ی دیگری که نسبت به موقعیت و شرایط می توانی از جایگاه بالغ عنوان کنی )

من فکر می کنم تو خیلی توانایی ها و قابلیت مثبت در درون خود داری و..............( یا هر جمله ی دیگری که نسبت به موقعیت و شرایط می توانی از جایگاه بالغ عنوان کنی )


با استفاده از این تکنیک ها ما در اصل طرف مقابل را وادار می کنیم و به او کمک می کنیم از فضای درونی مخرب خود ( چه کودک و چه والد خوک صفت ) به بخشهای سازنده مثبت خود شیفت کند و آن قسمتهای دیگر را فعال می کنیم و در عین حال با دانستن این مسائل مهارت رفتاری خود را نیز افزایش داده ایم .

این بخش از حرف من مکمل بعضی از گفتارهای فرشته است .


بعضی از حرف ها هم حرفهای قشنگی است اما وقتی در عالم عینی در میان مردم کوچه و بازار به آن نگاه می کنیم می بینیم نتیجه بخش نیست و یا از درصد موفقیت کمتری برخوردار است چرا که همه ی افراد از سطح توانایی یکسان در برخوردهای اجتماعی برخوردار نیستند و ما به عنوان فرد در محیطهای اجتماعی در درجه اول نسبت به خود و احساسات سالم درونی خود مسئول هستیم و بعد نسبت به دیگران .

خیلی ممنونم از توضیحات کاملتون خانم آنی

فکر می کنم این توضیحات خیلی به من کمک کرد فقط:

1- من خیلی به طور جزیی در مورد سه نقش کودک، والد، بالغ مطالعه نداشتم. ممنون می شم اگه منابع خوبی سراغ دارید به من معرفی کنید.

2- اینکه گفتید مثلا در مقابل کودک آزرده باید والد مثبت سازنده را فعال کنیم یا در مورد دیگه که در مقابل والد خوک صفت باید از جایگاه والد پاسخ داد حاصل تجزیه و تحلیل خودتون هست یا آموختنی هم هست. یعنی آیا اصولی داره که با یاد گرفتن اونا می شه در تمام موقعیت های اجتماعی و زندگی از اون ها استفاده کرد که در چه موقعیتی کدام نقش باید فعال بشه؟ اگه قابل فراگیری هست خوشحال می شم که طریقه آموختنشو به من هم بگید.