نمایش نسخه قابل چاپ
سلام از شما به خاطر پاسخ هاتون ممنونم و دستهای مهربونتون رو میفشارم:72:
تمام سعیم رو میکنم که این افکار رو از ذهنم پاک کنم و اگه در شرایطش قرار گرفتم همانطور که شما گفتین عمل کنم
خواهش میکنم اگه بقیه دوستان هم نظری ددارن در مورد احساسم و اینکه اگه در این شرایط قرار گرفتم باید چه کنم بیان کنن
حالا با روحیه بهتر و وجدان اسوده تری میتونم از خداوند بخوام
:72::72::72::72::72::72::72::72::72::
راستی خانم فرشته مهربان جایی دیدم که نوشته بودن شما معلم هستین و به نظرم باید معلم مشاوره یا یه همچین چیزی باشی.دیدم که شما تاپیکم رو خوندین و شما نمیخواین یه راهنمایی کنین .اخه همیشه حرف معلم ها خیلی تاثیرگذاره و مخصوصا تو این حالی که من دارم:325:
سلامنقل قول:
نوشته اصلی توسط گل بیرنگ
دوستان گفتنیها رو گفتند اما به خاطر این دو سطر من هم میگم
ببین عزیزم من کاملا درکت میکنم و بهت حق میدم که نگران روحیه و آینده خواهرهات و مخصوصا اینکه حساستره باشی .این نشانه دلسوزی و خیرخواهی شماست اما اینو نباید فراموش کنی که شما هم الان تو موقعیتی نیستی که بتونی براش کاری بکنی در عین حال آینده خودتم به خطر میندازی و خدای نکرده فرصتهای خوب رو از دست میدی.
بهترین کار اینه که رابطه ات رو با خواهرت بهتر و صمیمی تر کنی و با اخلاق و رفتارت بهش نشون بدی که از داشتن خواهر بزرگتری مثل اون خوشحالی و بهش افتخار میکنی.
در ضمن به نظر من بهتره از تمایلت برای ازدواج مخصوصا در حضور خواهرت زیاد بحث نکنی تا فکر نکنه فقط به فکر خودت هستی و اونو نادیده میگیری
سلام گل بی رنگ
من دیدم دوستان راهنماییهای خوبی می کنن نیاز ندیدم وارد بشم .
حالا هم سعی می کنم حرفی تکمیلی داشته باشم .
ببین عزیزم ،
شما در درجه اول باید با این سئوال با مسئله برخورد کنی که آیا ازدواج خواهر کوچکتر قبل از بزرگتر آنهم در سن مناسب ازدواج و با وجود آمادگی کافی درسته یا غلط ؟ ینی از نظر شناختی و نگرشی مسئله رو برای خودت حل کنی .
که پاسخش را دوستان دادند و من هم تاکید می کنم :
هیچ اشکالی نداره ، نه قانوناً و نه شرعاً ، اگر بعضی خانواده ها اشکال می بینن به عرف و آداب اون خانواده ها بر میگرده نه فرهنگ کلی جامعه یا قانون و شرع .
مطلب بعدی ، خواهر شماست .
با تفاسیری که شما آوردید ایشون مشکلاتی در نگرش و بُعد شناختی دارند و به نظر میرسه کمی از نظر عزت نفس به ضعف افتادن و هویت خویش را فقط در ازدواج و همسر جستجو می کنند و بدون همسر و فی نفسه برای خود و زندگیش هویت و ارزشی قائل نیست که این ممکنه در اثر نوع القائات محیطی باشه یا کلاً طرز تفکر خواهر شما و خانواده شما .
با این اوصاف راه درست برای شما تعطیل کردن ازدواجتون نیست و در خصوص پیوند عاطفیتون با خواهرتون که باعث شده درکش کنید ،نگرانش باشید و دلسوزش هستید که جای تحسین هم داره ، بهترین کار شما اینه که ایشون را کمک کنید که اعتماد و عزت نفسش رو تقویت کنه و هویت مستقل از عوامل بیرونی پیدا کنه ، که یکی از راه های کمک در این زمینه اینه که وقتی با هم بحث می کنید به ایشون امید بدید و به خودش و توانائیها و خوبیهاش ارجاعش بدید و زمان هم صحبتی از ناراحتی ها و نا امیدیها با اون صحبت نکنید به عبارتی دم به دم غم زده اش ندید . و در صورت امکان تشویقش کنید به مشاوره گرفتن .
.