خیلی ممنون از همتون.من که نگفتم میخوام توی 16 سالگی ازدواج کنم قصد من برای زندگی بعد از سربازی است.من گفتم اگه با اون دختر دوست بشم برای شناخت بیشتر اشکالی داره.
نمایش نسخه قابل چاپ
خیلی ممنون از همتون.من که نگفتم میخوام توی 16 سالگی ازدواج کنم قصد من برای زندگی بعد از سربازی است.من گفتم اگه با اون دختر دوست بشم برای شناخت بیشتر اشکالی داره.
khoda جان آرزو میکنم خیلی خوب درس بخونی، وارد دانشگاه بشی ،تحصیل کنی، تخصص بگیری، به فکر کار و فعالیت برای گذران زندگیت باشی مطمئن باش خیلی زود و سریعتر از بقیه به همه آنچه که دیگران آرزو دارند دست پیدا خواهی کرد سن تو بهترین و مناسبترین سن برای تصمیم گیری و انتخاب خط زندگی و آینده است کاش من بجای تو بودم !
ضمناً آشنایی های خصوصی ممکن است منجر به غیرتی شدن افراد خانواده دختر بشود که شما را هم ناراحت میکند اگر شما دونفر دوستهای خانوادگی بودیدودر حضور والدین با هم آشنا میشدید این آشنایی برایتان آسانتر و دست یافتنی تر بود.
سلام
منم با نظر اقاي سنگ تراشان موافقم .
سن يه رقمه . و اينكه ايشون انتظار داشته باشد يكي واسش 10 سال بمونه بدون هيچ تعهدي به نظر من خودخواهيه و اين كا ر غير منطقيه و به عبارتي شدني نيست .
جون در اين 10 سال همه چيز عوض ميشود .ادما؛اخلاقاشون؛موقعيت اجتماعي؛قيافه و حتي ميشه گفت وقتي بدون تعهد باشه علايق هم عوض ميشود .
تنها چيزي كه توي زندگي انسان ثابته "تغيبر كردن است".
حال با اين جمله مي توان همچين خواسته اي را از كسي درخواست كرد.؟؟؟!!
خودت بگو دوست من ؟؟؟ ت
اما اگه قصدت ازدواج توي اين سنه بايد بگم اول بايد خودتو رو بسنجي.
هدفت رو از ازدواج مشخص كني
دارايي هايت براي شروع يك زندگي مشترك .
ايا براي خوشبخت كردن يك نفر ديگر چيزي داري؟
يه نظر من دوست داشتن تنها؛كافي نيست . وقتي طمع نداري رو توي زندگيت بچشي،وقتي طمع بيكاري رو توي زندگيت بچشي، وقتي منت ديگران روت فشار بياره واسه اداره كردن زندگي تو و يه نفر ديگه ؛ وقتي توي 24 سالگي چشم بازكني ببني شايد اشتباه كردي كه اينقدر زود تصميم گرفتي
اونوقت مطمئن باش كه اون دوست داشتن براي هميشه از بين ميره
پس بهتر نيست الا ن با يك تصميم عاقلانه حرمت و ارزش اون دوست داشتن رو نگه داري و از بين نبريش؟؟!!!
سربلند و پيروز باشي
سلام.من که نگفتم میخوام توی 16 سالگی باهاش ازدواج کنم. من گفتم میخوام باهاش دوست بشم برای اشنایی بیشتر اونم در محدوده خاصی.
دوستی دارم که وقتی اول دبیرستان به خاطر شرکت توی مسابقه های علمی با پسری همسنش که از نظر هوشی هم مثل هم بودن آشنا شد.با هم دوست شدن و باوجود مخالفت خانواده اش به این دوستی به صورت منطقی و پاک ادامه داد .هر دو از یک رشته قبول شدن و بالاخره وقتی 23 ساله بودن ازدواج کردن و روی پای خودشون ایشتادن.الان زندگی خیلی خوبی داره ولی این زندگی رو هر دو با کار زیاد و اینکه همیشه با هم صادق و همراه بودن به دست آوردن.کسی که بدونه چیکار داره می کنه و شخص درستی سر راهش قرار بگیره و خودش هم درست انتخاب کنه میتونه با وجود سختی ها زندگیش رو درست به جلو ببره.اگه شما میخواین دوست بشین باید خیلی خوب به چند سال آینده فکرکنید.خوب سبک سنگین کنید .ببینید آیا اونقدر قدرت دارید که بتونید مسیولیت انتخاب خودتون رو به عهده بگیرین.ببینید آیا میتونین به اون خانوم متعهد بمونین.در برابر مشکلات مقاومت کنید.برای روزها و سالهای دیگه برنامه ریزی کنید؟؟؟؟
به نظر من اگه قصدت فقط يه دوستي اونم از نوع خاص كه ميخواي فقط خواسته ات براورده بشه (منظورم تمناهاي دلت ) نه باهاش دوست نشو.
چون بعد از جدا شدن به نظر من ممكنه ضربه بدي به اون دختر بزني. البته اگه واست اين مهم باشه .
اگه قصدت هم ازدواجه واسه تصميم گيريت گفتم كه چطور بايد عمل كني.
البته من در موقعيتي نيستم كه بگم شما و دوستان اين كارا رو بكني. فقط از روي تجربه اي كه دارم راهنماييت ميكنم
موفق و پيروز باشي
ببين زندگي و زير سقف رفتن همينجوري الكي نيست فراوون مشكلات داره تازه اگه از لحاظ مالي در رفاه باشي اگر نه كلات پس مركه اس هر دو تون خوب و عاقلانه نه عاشقانه فكر كنين ببينين مرد زندگي هستي اگر نه ميشه تحمل كرد تا زمان كمي بگذره و با فكر جلو رفت