چه تضمینی وجود داره خیانت نکنی؟؟؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط lمریم

از اونجایی که این اواخر جواب بیشتر سوالامو از طریق افراد و کارشناس های برجسته دین گرفتم و قانع شدم باید بگم که در هیچ کجای دین حرفی از درستی ریختن آبرو نشده ،چه آبروی دیگران چه آبروی خودمون
در هیچ کجا گفته نشده که وقتی من و تو و... در جایی خطایی،اشتباهی، و احیانا گناهی کردیم و بعد توبه کردیم و دیگه تکرار هم نشد و با خلوص نیت به فکر ادامه زندگی بودیم باید در آینده به خاطر اون گناه و اشتباه، آبروی خودمونو ببریم و بگیم مثلا در فلان تاریخ فلان کار رو کردم و...

---

با تایید نظر مریم عزیز باید بگم که :

خدایی که ما را آفریده بر تمام زوایای وجود ، نیازها ، آسیب پذیریها و عوامل رشد ما اشراف کامل دارد ، و برنامه های که تحت عنوان دین به وسیله انبیاء به بشر رسانده که آخرین و کاملترینش دین اسلام است ، ناظر بر باید و نباید هائیست که مبتنی بر این علم و اشراف کاملی که بر بنده هایش دارد است .

لذا در همین دین مبین :

اقرار به گناه فقط برای خدا مجاز است و تاکید شده خود افشایی در مورد گناهی که ترک و توبه در رابطه با آن صورت گرفته پیش نیاید و فقط خدا مطلع باشد ( که حکمتهای زیبا و ظریفی دارد که مجال بیان آن اینجا نیست ) . و اما چون انسان نیاز به تخلیه اثرات منفی گناه در وجود دارد ، خدا تاکید بر این دارد که وقت توبه اشتباه و گناه را دقیق در محضر خودش عنوان کنیم و از آن اظهار پشیمانی و بعد ترک ( عدم تکرار ) را داشته باشیم . و فراوان هم آیات و روایات در مورد لطف و محبت خدا بر توابین داریم ، از جمله " ان الله یحب التوابین " .

حتماً شنیده ای جریان کفن دزدی که در آخرین بار کفن دزدی مواجه با جسد دختر جوان تازه فوت شده ای می شود که بعد از برگرفتن کفنش دست به عمل شنیعی میزنه و اما بعد بلافاصله عذاب وجدان به سراغش می آید و .... زیر بار این عذاب به سراغ یا پیامبر صلوات الله علیه یا امام علی (ع ) می رود و عنوان می دارد من گناه بزرگی مرتکب شده ام ، و معصوم (ص یا ع) بلافاصله می گوید برو توبه کن ، می گوید گناه من خیلی بزرگ است و اظهار ناامیدی از بخشش خدا می کند ، و معصوم علیه السلام باز ارجاع به توبه می دهد ، و هر چه او می خواهد عنوان کند چه کرده پیامبر (ص) یا امام (ع) باز داری می کند از این که گناهش را عنوان کند و...... ( بقیه ماجرا بماند ) و این جز برای این نیست که حکمت در این توصیه نهفته که بازگویی گناه را نکنید .

به نظرم شما هنوز از عذاب وجدان آن خطای 18 و 20 سالگی خلاص نشده ای و میل به اقرار برای کسانی که قصد ازدواج با آنها را داری از این است ، در حالی که اگر یک بار با اقرار به تمام زوایای خطا و اشتباهاتت نزد خدا از او بخشش خواسته و عهد به حتی جبران با در پیش گرفتن پاکی را داشته باشی و دیگه حتی در ذهن خودت هم آن خاطرات را مرور نکنی خلاص می شوی ، و همین برایت کافی خواهد بود که دیگران که محق تر از خدا و خودت نسبت به خودت نیستند ، پس وقتی با خدای خود و خودت حسابت را صاف کرده ای و نزد این دو راه صداقت و درستی را در پیش گرفته ای و خشنودی از بازگشت از اشتباه و عدم تکرار آن ، آرامش پیدا می کنی . و نیاز به باز گویی برای دیگران نمی بینی .

ممکن است بعضی این به ذهنشان برسد که این صداقت نیست ، باید گفت اولاً ما حکیم تر از خدا نیستیم ، آن هم خدایی که تاکید بر صداقت و راستی دارد ( و در سوره اسرا آیه ی مستقیمی در این رابطه دارد ) ، پس این روند را باید از مصداق بی صداقتی بیرون کشید ( چون صداقت و عدم صداقت در مورد جریان زندگی است ، یعنی فعل و رفتار جاری ماست که امتداد دارد ، مثلاً بعضی عادات و رفتارها که ما داریم و در جریانه که اگر حق طرف ما باشد که بداند و ما پنهان کنیم ، عین دروغگویی و بی صداقتی است )
مثلاً در مورد کسانی که سالهایی را بدون عذاب وجدان و بدون اعتقاد به غلط بودن این کار ارتباط جنسی ( نامشروع ) با دیگران پیش از ازدواج داشته اند و با این تفکر که گذشته من مال منه آنرا پنهان می کنند از همسر آینده ، این مصداق بی صداقتیه ، چرا ؟ چون تفکر و نوع نگاه پدید آورنده آن رفتارها در وجود فرد در جریانه و ترک نشده و آن هم ایدئولوژی و بینش او نسبت به روابط است و لذا ممکنه فرد در امتداد زندگی با همسرش هم مشکلاتی را توجیه و بهانه برای مجاز دانستن خودش به خیانت به همسرش بداند و.....

و یا کسی که این رفتار را حتی با اقدام به ازدواج هم ترک نکرده و نمی کند اما آنرا پنهان می دارد ، اینها دیگر نفاق است و لذا فرد موظف است صداقت را درپیش گرفته وبیان دارد .

و کسی که چنین نمی کند بیانگر آن است که خودش هم اذعان دارد که رفتارش غلط است و به همین دلیل پنهان می دارد ، در این صورت سلامت اینگونه فردی مورد سئوال است و اگر توصیه می شود که گذشته جنسی فرد مورد توجه قرار گیرد ( البته نه تجسس بی مورد ) برای یافتن گره های احتمالی رفتاری و فکریِ در جریان در وجود فرد و کلاً تشخیص سنخیت یا عدم سنخیت است .

و به نظر بنده مسئله شما هیچ کدام از این موارد نیست .

پس با تکیه به توبه پذیری خدا و عهد خود بر عدم تکرار ( درسهای آن اشتباهات ) آنها را حتی نزد خود هم یاد آوری نکنید چه رسد به دیگری .

سلام من دختری هستم 19 ساله از اصفهان
حدود یک سال پیش با پسری آشنا شدم اوایل اصلا حاضر به پذیرفتن این رابطه نبودم چون اصلا اهل اینجور رابطه ها نبودم و از پسرا بدم میوم و در واقع از اون فقط اصرار بود و از من انکار...حدود شش ماه به همین منوال گذشت با اینکه من روی خوشی نشون نمیدادم اون کوتاه نیومد غرورشو گذاشته بود زیر پاش و هیچ جوره حاضر نبود از دستم بده منم وقتی اون همه احساسو اصرارو دیدم کم کم کوتاه اومدم رفتارم باهاش بهتر شد وقتی بیشتر شناختمش و فهمیدم قصدش از رابطه خوش گذرونی نیست(چون اگه قصد خوش گذرونی داشت همون شش ماه اول که رفتار خیلی بدی باهاش داشتم جا زده بود و رفته بود سراغ کسی که اینجوری غرورشو خورد نکنه)بیشتر بهش علاقه مند شدم بعد از اون اتفاقاتی هم افتاد که مطمئنم کرد منو به خاطر خودم میخواد نه هیچ چیز دیگه...یواش یواش تقریبا عاشقش شدم :43:با این که ظاهرجذابی نداره و این بعضی وقتا ناراحتم میکنه ولی باطنش جوریه که هرکسی رو بعد یه مدت جذب میکنه...یه روز گفت هدف من از این دوستی ازدواجه و اینکه بخوایم چندوقتی باهم دوست باشیمو بعد بیخیال همه چی بشیم واسم مسخرس و از طرف دیگه به دلیل احساس زیادم غیرممکنه حرفش به نظرم منطقی اومد و منم با این که هنوز کاملا از انتخابم مطمئن نبودم قبول کردم و به تدریج قول دادم که تا آخرش باهاش هستم...ولی با این حال هنوز رفتار چندان خوبی باهاش نداشتم نمیدونم واسه چی؟ بخاطر این که هنوز کاملا از انتخابم مطمئن نبودم یا حیا یا... نمیدونم ولی به هر حال خیلی جاها نیاز عاطفیش رو بر طرف نکردم و اونجور ی که باید جواب احساس شدیدشو ندادم...:302: بخاطر همین کم کم روی رفتارم حساس شد هر کاری میکنم احساس میکنه بخاطر اینه که دوسش ندارم یا بهش اهمیت نمیدم در صورتی که اینجوری نیست یعنی الان اینجوری نیس اوایل واقعا احساسش واسم مهم نبود ولی حالا که عاشقش شدمو میدونم همه جوره میخوامش نمیتونم اینو بهش ثابت کنم میگه ابراز احساستت فیلمه و نسبت بهم حس ترحم داری که اینجوری رفتار میکنی...الان به هرزبونب بهش میگم میخوامت و تا آخرش باهات هستم به خاطر کارایی که قبلا کردم (تا 3 ماه پیش سر هر چیزی میگفتم میزنم زیر همه چیز یا بهش میگفتم به دلم نشستی یه ما به درد هم نمیخوریم و...) باورش نمیشه الان از شما میخوام کمکم کنید میخوام یه تضمینی بهش بدم که بهش ثابت بشه دروغ نمیگم؟چه تضمینی بهش بدم که ثابت کنه خیانت نمیکنم؟ بدون این تضمین بدجوری داره عذاب میکشه و من اینو نمیخوام:302:

سلام خانم مهتاب،

به تالار همدردی خوش آمدید.

لطفاً با استفاده از این لینک یک تاپیک جدید برای خودتون ایجاد کنید و مشکلاتون رو در تاپیک خودتون مطرح کنید.