خیلی دلم شکسته

عزیزم میشه بگی نحوه آشناییتون با هم به چه شکل بوده؟
منظورت از اینکه اون فکرش و خاطراتش پیش شخص دیگه ای هست چیه؟
رابطه تون با خانواده های هم به چه شکله؟

عزیزم من تمام پستهایی که تا به الان گذاشتی رو خوندم.. اونطور که من متوجه شدم شما بیش از اندازه نگران این هستید که همسرتون در مورد شما چه فکری میکنه اونقدر که خودتون و چیزهایی که برای خودتون مهم بوده رو فراموش کردین، اونقدر که یادتون رفته خودتون رو خوشحال کنید و تمام احساس و زندگیتون بستگی به نظر و عکس العملهای همسرتون داره... شما بیش از اندازه منعطف هستید و این اصلا برای یک خانم خوب نیست..

لطفا به سوالاتی که اول پرسیدم پاسخ بدین و اینکه الان در چه مرحله ای هستین یعنی نامزد هستین یا عقد کردین و اینکه چند وقت از آشناییتون می گذره و ..
:72:

سلام از آرامش و شاد عزیز ممنونم
در جواب به سئوالای شاد عزیز باید بگم که:
- من وره کاردانی را که تموم کردم مشغول کار در زمینه رشته خودم شدم در طول کار با ایشون آشنا شدم ایشون توی یه شهر دیگه بودند ولی من ازشون کمک میگیرفتم زمینه اشنایی ما از طریق کار بود.
-ایشون یک بار ازدواج کردند ومتاسفانه به طلاق رسیدند
-ما الان یه جور نامزدی داریم هیچ عقد وصیغه ای صورت نگرفته رابطه خانوادگی هم نداریم اخه من خودشو نمیبینم خانوادشو چجوریببینم از حال واحوال خانوادههامون خبر داریم ولی رابطه خودمون هم درحد تلفن .مشکلم ما معاشرت نکردن ماست.
دیشب بهش اس ام اس دادم وگفتم میخوای همه چیو بزنی بهم؟گفتم اینو حق دارم بدونم مگه نه؟هیچی نگفت منم چند دقیقه بعدش اس دادم حلالم کن من زندگیتو خراب کردم حلالم کن.اون هیچ عکس العملی نشون نمیده هیچ وقت بود ونبود من براش مهم نبوده.مطمئنم که همه چیو تموم کرده ولی اینقدر منو بی ارزش میدونه اینقدر برام احترام قائل نیست که حداقل به منم بگه چه تصمیمی گرفته.راستش من حال جسمیه خوبی ندارم ریه هام عفونت کرده دیگه نمیددونم چیکار کنم چیکار درسته چیکار غلطه.من دیگه رنگ آرامش هم نمیبینم پر از سئوالم که جواباشونو ندارم جز پرسیدن هم جواباشون پیدا نمیشه ولی اون حتی حاضر نیست گوشیشو برداره.

اين "نامزدي" كه به اون اشاره كرديد، رسميه و خانواده ها از اون اطلاع دارن؟
پيشنهاد من اينه كه زياد براي برقراري رابطه "سماجت" نكنيد.
با توجه به اينكه هنوز ازدواج نكرديد، و برخوردهايي كه تا حالا از ايشون ديديد، اگه فكر مي كنيد كه اون مرد همسر مناسبي براي شما نخواهد بود، به جاي اصرار در برقراري رابطه، سعي كنيد با حقيقت كنار بيايد و به اين موضوع منطقي فكر كنيد.
دليل طلاق ايشون از همسر قبليش چي بوده؟
ضمنا اگه ايميل (email) داره، انتظاراتت و خواسته هات رو به ايميلش بفرست و از اين طريق با اون صحبت كن.

ببین عزیزم به نظر من شما باید روی خودتون کار کنید...
اگه نامزدی شما رسمی هست و دیگه از نامزدتون خبری نیست باید برای فهمیدن وضعیت خودتون و رابطه تون خانواده تون رو در جریان بزارید تا از بلاتکلیفی در بیاین. یعنی اگه ایشون با شما صحبت نمی کنن باید از پدر یا مادرتون بخواین که علت این کارشون رو جویا بشن..
دیگه هیچ پیغامی بابت عذر خواهی یا برقرار کردن ارتباط با ایشون نفرستید. به نظر من اصرار بیش از اندازه شما و در دسترس بودن همیشگی تون باعث سردی نامزدون نسبت به شما شده.
در ضمن خیلی مهمه که دلیل جدا شدن اون آقا از همسر قبلیشون چی بوده.


:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط shad

ببین عزیزم به نظر من شما باید روی خودتون کار کنید...
اگه نامزدی شما رسمی هست و دیگه از نامزدتون خبری نیست باید برای فهمیدن وضعیت خودتون و رابطه تون خانواده تون رو در جریان بزارید تا از بلاتکلیفی در بیاین. یعنی اگه ایشون با شما صحبت نمی کنن باید از پدر یا مادرتون بخواین که علت این کارشون رو جویا بشن..
دیگه هیچ پیغامی بابت عذر خواهی یا برقرار کردن ارتباط با ایشون نفرستید. به نظر من اصرار بیش از اندازه شما و در دسترس بودن همیشگی تون باعث سردی نامزدون نسبت به شما شده.
در ضمن خیلی مهمه که دلیل جدا شدن اون آقا از همسر قبلیشون چی بوده.


:72:

---

من کاملاً با شاد عزيز موافقم. همين در دست رس بودن علت به هم خوردن خيلی از روابطه از جانب پسر هست
که متأسفانه اين روزا زياد شده...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط helenars

سلام
قصدم از صحبت کردن فقط یه جور دردل .کسی دور وبرم نیست که بتونم باهاش دردل کنم از همه کسانی که وقت میزارند ونوشته هامو میخونندممنونم.
امروز دقیقا هشت روزه که باهم تماسی نداشتیم سه چهار روز منم تماس نگرفتم ولی بعدش دلم تنگ شد وتماس گرفتم ولی اون گوشیشو جواب نمیده دوروزه دوباره تماسی نگرفتم باور کنید این چند روز عین چند ماه برام تموم شد .مریض شدم من به روان درمانی معتقدم وقتی روح آدم داغون باشه جسم آدم هم مریض میشه و مطمئنم علت مریضیم همین موضوعه.
تقریبا مطمئنم اون میخواد تمومش کنه ومنم فقط میتونم دست روی دست بزارم ومنتظر باشم تا کی میگه.من اشتباه کردم درست حرف بدی زدم درست .ولی من یه بار اینو گفتم درحالیکه اون همیشه این حرفو بهم میزد چطور من باید تحمل میکردم باید میبخشیدم ولی اون نمیتونه ببخشه.اون حتی ذره ای برام ارزش قائل نیست وقتی زنگ میزنم چون میدونه منم گوشیو برنمیداره .امروز با یه تلفن به خونشون زنگ زدم جواب داد میدونید شنیدن صداش همون دو تا کلمه چقدر آرومم کرد چقدر بهم انرژی داد ولی میدونستم که بفهمه منم تلفن را قطع میکنه منم حرف نزدم وقطع کردم.احساس بدی دارم نمیخواهم دوستش نداشته باشم نمیخواهم افکار منفی روی احساسم بهش تاثیر بزاره ولی سکوتش و بی محلیاش داره به تموم افکار منفی من دامن میزنه .بارها این قهرهای طولانی را کرده ومن همشه ازش خواهش کردم التماسش کردم این قهرهای طولانی را نکنه همیشه میگفتم بیا اگر مشکلی داریم حرف بزنیم رفعشون کنیم بهش گفتم با من حرف بزن ازم ناراحتی بگو .خودم هر وقت ازش ناراحت میشدم بهش میگفتم یعنی این شرطو گذاشتم که اگر دلخوری از اون برام پیش اومد بهش بگم تا دلخوریام رفع بشه تا نشند آتیش زیر خاکستر تا تلمبار نشند که یه روزی منفجر بشه.من همه حواسم همه فکرم به اونه ولی اون ذره ای هم به من فکر نمیکنه همه حواسش همه فکرش همه خاطراتش پیش یکی دیگه است.
من خیلی ازش دلخورم دوتا آدم غریبه اگر دعواشون بشه حق دارند با هم حرف بزنند داد میزنند فش میدند ولی اون اینکاررا نمیکنه حتی گوشیشو برنمیداره بدوبیراه بهم بگه آخه چرا؟من از زندگی چی میخواستم.خیلی داغونم حالم اصلا خوب نیست الان بهش نیازدارم ولی اون حتی زنگ نمیزنه ببینه زندم یا مرده.چرا؟از کی بپرسم چرا؟آخ ببخشید حالم اصلا خوب نیست ممنونم

---

عزيز گره اين مشكل در جاي ديگه اي هست....فكر ميكني اگه زير بناي رابطه شما خوب بود هم با يه جمله اين اتفاقات ميفتاد؟قطعا اين طور نميشد...پس خودتو گول نزن...رباطه شما مسلما مشكل داشته كه با پيدا كردن يه بهونه به اينجا رسيده....
شما با التماس و عجز و لابه بهش نقطه ضعف دادي »»»»زن اويزون مرد گريزون....
شما تا كي مدت نامزدي رو تعيين كردين؟چرا ازدواج نميكنيد؟

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

اين رابطه كه در نامزدي اينطوري باشه اگه به ازدواج برسه چي ميشه؟

سلام
ببخشید ها وقتی خوندم نتونستم جواب ندم
فکر میکنی بهت توهین داره میشه ؟
اره به خدا ، آدم روانی میشه ، میگه اون همه شور و شوق من رو چرا درک نمیکنه ؟ میگه اون همه حرف رو که یه عمر نگه داشته بودم به یکی بزنم حالا که هستم و میزنم چرا نمیفهمه ؟
ولی اینا ضعف درون خود ماست ، گروهی از ما آدم ها شروع میکنیم از بچگی خودمون رو سربه زیر و درست بار میاریم
خلاف های گنده گنده نمیکنیم وقتی هم کوچیکش رو میکنیم توبه میکنیم و هزارتا نذر و نیاز که خدا ما رو ببخشه و خلاصه پاک نگه میداریم خودمون رو
غافل از اینکه انقدر خودمون رو به حالت مایع نگه میداریم تا بتونیم وقتی که شریکمون رو پیدا کردیم جامد بشیم

حالا نمیدونم شایدم اینطوری نباشه حس و حالت
اما اینو بدون اگه جوابت رو نمیده و شب و روز داری بهش فکر میکنی و باز کوتاه میای و زنگ میزنی التماسش رو میکنی در واقع اون نیست که داره به تو توهین میکنه ! خود تو هستی که داری به خودت توهین میکنی
بذار همه دنیا بگن تو مغروری ، اما وقتی تو خودت خبر داری که چقدر خوبی و محبت کردی و او نفهمیده ! حالا هر چقدر هم بیای به این و اون اثبات کنی که خوبی کردی و حالا زندگیت در خطره کسی اونطور که خودت درک میکنی نمیتونه درک کنه
اول یه نگاه به خودت بنداز
ببین واقعا اگه خوبی کردی و الان هیچی نشده اینقدر بی مزه و بی معنی داره طی میشه
فردا که توی زندگی اسیر شدی و گرفتار شدی چقدر باید تحمل کنی
یه چیز میگم یه چیز میشنوی ها
خیلی باید جلوتر رو ببینی
بشین نگاه کن ببین اصلا برای چی داری غصه میخوری
بخاطر دل خودت ؟ یا بخاطر ارزش های طرفت -- بخاطر احساسات خودت ؟ یا بخاطر احساسات طرفت
بخاطر نگاه خودت به زندگیت ؟ یا بخاطر نگاه مردم به زندگیت --- ببین میترسی که چه اتفاقی بیفته ؟
اما اینو مطمئن باش که تو خطائی نکردی بلکه تصمیم گرفتی زندگی مشترکی شروع کنی و شروع کردی و حالا باید شخصی رو که انتخاب کردی بسنجی !
اصلا نامزدی رو گذاشتن واسه شناختن نه وابسته شدن
یه خورده زیادی وابسته شدی ، شاید یه دلیلش این باشه که توی زندگیت اولین نفری بوده که خودت رو آزاد دیدی تا بهش وابسته بشی و حالا اسیر احساسات خودتی نه اون بنده خدا

یاعلی

ادم اول باید خودش رو دوست داشته باشه تا بتونه دیگرون رو هم دوست داشته باشه

چرا انقد عزت نفست رو زیر سوال می بری؟هم خودت میشکنی هم اون بنده خدا عاصی میشه
البته شما نامزد هستین و اون باید در قبال روشن شدن تکلیف شما مسولیت پذیر باشه
هیچ کسی رو نمی شه به زور تو یه رابطه نگه داشت ،

به نظر من (ممکنه کارشناسی نباشه)بهترین کار اینه که خانواده ات رو در جریان مشکلاتتون بذاری و اونا از این اقای محترم بخوان تکلیف شما رو روشن کنه ، نباید به این رابطه کجدار و مریز بیش از این ادامه بده ،به نفع هیچ کدومتون نیست

موفق باشید:72:

سلام از همه دوستانی که نظر دادند ممنونم .حالم اصلا خوب نیست میدونید ما یک سال ونیم نامزدیم اوایلش هم من میدونستم ممکنه این رابطه به هم بخوره چون نامزدی را گذاشتند برای شناخت خوب شش ماه اول زیاد رابطمون صمیمی نشد هر دومون خیلیرعایت میکردیم اما به مرور فهمیدیم که میتونیم صمیمیتر رابطه ایجاد کنیم اون همیشه میگفت برای اینکه بتونم وضعیتمو سروسامان بدم دوسال فرصت میخواهم منم توافق کردم بخاطرش جلوی خانوادم ایستادم نمیخواهم فعلا کسی چیزی بفهمه .راستش میدونید همیشه اونو شوهر خودم میدونستم و میگفتم آدم برای حفظ زندگیش باید تلاش بکنه حتی غرورشو زیر پا بزاره .ولی شماها درست میگید من زیادی در دسترسش بودم زیادی آویزونش بودم شاید بهتره رهاش کنم تا به زندگیش برسه بهتره بزارم آزاد تصمیمشو بگیره وبا خودش کنار بیاد نمیدونم تا کی طول میکشه اما ترجیح میدم کمی صبر کنم .
در مورد طلاقش و علت جداییشون همه چیو کامل برام توضیح داده واز صداقتش خوشم اومد.ازتون میخواهم برام دعا کنید ممنونم.

تعادل در هرچي لازمه....حتي براي شوهرتم نبايد تا اين حد از غرور و شخصيتت بگذري.....هر چيزي حدي داره ديگه...
الان خانواده ها از اين رابطه خبر ندارن؟درسته؟:163: