خیلی تنهام

:316::316::316:روزن عزيزم سلام!
از لحظه اي كه متن فرشته و حرفهاي بچه ها رو تالار با ناباوري دنبال كردم تا رسيدم اينجا همينطوري دارم گريه ميكنم!:163:
ميدونم بايد دلداريت بدم ولي كلامي براش پيدا نمي كنم. چه خوب حرفاتو در دنباله تاپيك قبليت نوشتي تا دوستاني كه جديد اومدن هم بدونن كه از دست دادن آرماني كه براي شما تواون شرايط سخت يه هديه الهي بود و همه براي اومدنش خوشحال بوديم چقدر سخته!
اميدوارم خدا بهت اميدواري بده و خودش با يه صبر زيبا و يه هديه الهي ديگه مثل همين آرمان عزيزت شاد و غير منتظره دوباره شور و زندگي را به شما و اميد برگردونه!عززم اين يه اتفاقه خودت يا اميد را سرزنش نكن!و دوري از شما دونفر هيچ دردي را دوا نمي كنه...ديگه نميدونم چي بگم:325::302:
اين گلام از راه دور براي آرمان عزيز كه الان پيش خداست!:72::72::72:

سلام خانومی باور کن از دیروز که تاپیکتو خوندم واقعا اشک ریختم :302:خیلی مقاوم ، صبور و عاقل و فهمیده هستی واقعا بهت غبطه میخورم بخاطر شخصیت عالی که داری
از نظرمن تمام ناراحتیهاتم بازخورد جریانات بدی بودهکه برات اتفاق افتاده و حتی سر سوزن از شخصیت والای تو کم نکرده :46: بخاطر از دست دادن پسر کوچلوت خیلی ناراحت شدم.امیدوارم که خدا صبر بیشتری بهت بده.
در ضمن خیلی دوست داریم زمانی که انشاالله حالت بهتر شد از این دوسالی که نبودی برامون بگی .داستان زندگیت واقعا درس بزرگی به من داد

روزن عزیزم سلام

چه طوری خانومی؟ ... چقدر خوب تونستی به خودت مسلط بشی... آفرین ... وقتی آرمان مامانش رو اینقدر مقاوم و با اراده می بینی چقدر خوشحال میشه

خوش به حالش که مادری چون تو داره ... هر چی بشه ... هر اتفاقی که بیفته تو مادر آرمان هستی و آرمان همیشه در کنارت هست

چقدر خوب کردی که با امید صحبت کردی ... ببین چقدر آرام شدی... اون سنگینی سکوت بینتون شکست

روزن عزیزم
امید عشق ازلی و ابدی ات ، مطمئنا خیلی دوستت داره می دونم که خودت خیلی خوب می دونی
امید خودش رو مسئول تو و زندگی میدونه
خیلی تحمل کرده
روزن عزیز اگه تو ده ها میلیارد بار زیر این غم فقدان شکستی امید بیش از تو شکسته
چون خودش رو مسئول میدونسته و میدونه

مردها هم احساساتی هستند حتی بیشتر از زنها اما بروز نمی دهند ... مسلما خود تو هم بارها به ارمان کوچولو گفتی که مامانم تو مردی ... مردها که قوی هستند

امید هم همون مرد قوی هست که الان بسیار شکننده شده
شاید خودش رو سرزنش می کنه که خنده رو از روی لبانت گرفته

مهسا جان می دونم که کار سختی هست ... واقعا سخته
تو خودت الان بینهایت نیاز داری کسی در آغوشت بگیردت و بهت دلداری بده
خودت الان حساسی و دلتنگ

و بدان امید الان بیش تر از تو به وجودت نیاز داره
به اینکه تو در کنارش باشی

نذار این مدت که از هم دورید بینتون فاصله بیندازه
سخت هست ولی امکان داره ... با زبان بهش گفتی که آغوشت به رویش باز هست و منتظرش هستی

هر موقع که مناسب دیدی واقعا او را در آغوش بگیر ....

مهسا اگه می تونید دوتایی با هم برید مسافرت ... به یه جای دور ... تا کمی در کنار هم باشید...
واسه تمدد اعصاب ... واسه اینکه یه تغییر توی روحیه تون پیدا بشه

نمی دونم الان هم چیزی رو هنوز مقصر می دونی یا نه

اتفاقی است خیلی تلخ که پیش اومده ، هیچکسی هم جز امید و روزن نمی تونن آن رو بسازند

امید و روزن در کنار هم معنا پیدا می کنند


و یه چیزی

همونقدر که روزن احتیاج داشت که از زبان امید بشنوه که

نقل قول:

---

من نمی تونم حرفی بزنم من تا آخر عمرم خودم رو نمی بخشم و به تو حق می دم که دیگه نخوای منو ببینی.

---

نمی دونم چرا دوست داشتم به این حرفاش ادامه بده، نمی خواستم حرفاش رو قطع کنه، احساس می کردم باید این حرفها رو بزنه تا بتونم باهاش رابطه برقرار کنم،

الان امید هم احتیاج داره که روزن بهش امیدواری بده و مطمئنش کنه که واقعا امید برای روزن همون امید قبل هست :72:

خیلی شرمنده ام که باعث ناراحتی شما شدم، اگه چاره ای بود این کار رو نمی کردم لطفا از من بگذرید و منو ببخشید.
این دو روزه که برام مثل دو سال گذشت، بدون امید و آرمان بود، هر روز به علی آقا زنگ می زنم و حال امید رو می پرسم اون هم منو در جریان همه چیز می ذاره. البته می گه امید خیلی تو خودشه و زیاد صحبت نمی کنه، خیلی سعی کرده امید رو بخندونه اما موفق نشده و برای همین گذاشته که این دوره رو سپری کنه.. یه اتاق کامل رو در اختیارش گذاشته، کلید خونه رو بهش داده و گذاشته به حال خودش باشه.
چیزی که امیدوارم کرد این بود که می گفت هر از چند گاهی عکست رو از توی کیفش بیرون میاره و بهت میگه که مهسا جان تحمل کن تا بتونم روی پام وایسم، جبران می کنم.. و از این جور حرفها میزنه.
احساس می کنم خیلی بیشتر از قبل دوستش دارم، این قضیه باعث شده که کم تر به آرمان فکر کنم و دارم خاطراتی که با امید داشتم رو مرور می کنم و چون می دونم که میاد ته دلم خوشحاله و امیدوار می شم.
می خوام وسایل آرمان رو جمع کنم اما نمی دونم کار درستیه یا نه، امید ناراحت نمیشه؟ نمی دونم لطفا راهنماییم کنید، مادرم گفت بده به یه خونواده ای که نیاز دارن اما دلم نمیاد، نمی دونم چی کار کنم..

سلام روزن جان


حقيقتش شهامت دادن چنين پيشنهادي را نداشتم .بهترين تصميم را گرفتي اين كار فوق العاده است عزيزم . تو بايد جان تازه اي به زندگي بدهي و مسئوليت توست .

زندگي را از اينجا شروع كن . اميد ناراحت نميشه . در واقع تو به او كمك هم مي كني كه وقتي بر مي گرده با محيط تازه اي رو به رو بشه و نور زندگي و جريان آن دوباره بر دلهاي شما دو نازنين تابيده مي شه . مطمئن باش . گلم . آفرين . به واقع آفرين به درايت و هوشياري ات .

ممنون از راهنماییت آنی جان، حالا چی کارشون کنم، میدونی میترسم اگه به کسی ندمشون هر از چندگاهی دلم هوایی بشه و برم سراغشون و دوباره گریه و زاری راه بندازم.
آخه تصمیم گرفتم دیگه گریه نکنم، میخوام با این قضیه کنار بیام و یه زندگی جدید بسازم. اما دلم هم نمیاد که بدمشون بره، احساس می کنم آرمان رو ناراحت می کنم، من میخوام همچنان مادر آرمان بمونم، نمی خوام ناراحت بشه، شاید بگین خل شدم، اما نمی دونم چرا حس می کنم هنوز هم مادر آرمانم یعنی هنوز مادرم و نمی خوام بچه ام ناراحت بشه.

نه عزيزم

اينجوري فكر نكن . تو هميشه مادر آرمان هستي و مادر خوبي هم براي او بودي و هستي و خواهي بود .

ولي به نظرم بهترين كار همان پيشنهاد مامان است . رد كن بره . بگذار آرماني ديگر در جايي كه امكان خوابيدن بر تختي نرم نداره از بركت فرزندت استفاده بكند .

به دور و بر خودت كه نگاه كني پر است از آرمانهايي كه حسرت داشتن يك اسباب بازي دارند . از عشق مادري ات و از عشق بچه ات ببخش به بچه ها ي ديگر .من مطمئنم آرمان با هر لبخند هر بچه اي خوشحالي خواهد كرد

روزن جان بهترین تصمیم رو گرفتی ، واقعا یکبار دیگر برایم ثابت شد که تو اسوه صبر و استقامتی

مطمئن باش آرمان خیلی خوشحال میشه ،اگر اینکار رو بکنی ، تو برای همیشه مادر آرمان می مونی ، چون یاد اون خیلی مهمتر از اسباب بازیهاش هست ، آرمان هیچ جایی نرفته ، اون تو قلبته ، تو تک تک سلول هات هست ، اون همیشه همراته

روزن عزیزم خیلی خوشحالم برات که بازم داری پیروز می شی:104::46::46:

آفرین به شما مهساجان

همیشه زندگیت مثال زدنی بوده و هست چون نمادی از ایستادگی هستی و از هیچ تلاشی برای ساختن زندگیت کوتاهی نمیکنی .
:104::104::104:

خیلی خوشحالم که تونستی موقعیتی که همسرت در اون هست رو درک کنی ، اون برای اینکه بتونه زندگی خوبی در کنار شما داشته باشه باید از احساس گناه خلاص بشه . شما هم براش دعا کن و از پسرت بخواه که با قلب پاکش از خدا بخواد تا پدرش در این مرحله از زندگی موفق بشه و دوباره شادی به قلب پدر و مادر عزیزش برگرده .

همونطور که دوستان گفتند تصمیم درستی گرفتی و خیلی خوشحالم که انقدر با انگیزه به زندگی خودت و امید و شاد بودنتون فکر میکنی .

مطمئن هستم که آرمان کوچولو هم مثل ما از تصمیم مادر مهربونش خوشحاله و نمیخواد که دیگه هیچ چیز باعث ناراحتی و عذاب پدر و مادرش بشه . شما با رفتن وسایل آرمان از خونه ، مادریت رو از دست نمیدی و برای همیشه یک مادر هستی و آرمان هم از تصمیم شما خوشحال خواهد شد . اون بادیدن پدر و مادرش که شاد و خوشحالند ، خوشحال میشه و اونجا با آرامش بیشتری زندگی میکنه و یکی از فرشته های کوچولوی دوست داشتنی بهشت هست .
اون در کنار خدایی که از پیش اون اومد و برای مدتی کنار شما بود خوشبخت تر از همیشه است .

عزیزم تمام تلاشت رو برای عوض کردن فضای زندگیت بکن.

دوستت دارم گلم :46:

صبر ...
:72: