مشاعره

مدیونی!
مدیونی به خودت..به خدا..به زندگی.
مدیونی به هر چه در عالم است.
باور کن مدیونی دوست من!
اگر..
از لحظه لحظه های عمر کوتاه زندگی...
لذت نبری!

یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود
دیده را روشنی از خاک درت حاصل بود

دوستان قراره حرف آخر شعرها مد نظر باشه....باید""(ی) می دادید

دوستان!!!
........ عیب من بیدل حیران مکنید
گوهری دارم و صاحب نظری می جویم

منم که دیده به دیدار دوست کردم باز
چه شکر گویمت ای کارساز بنده نواززززززززززززززززززززز

زان شبی که وعده کردی روز بعد
روز و شب را می شمارم روز و شب ب ب ب ب ب

زندگی در این ذوزخ را نمی دانم
از خوابی ژرف برخاسته، هنوز در این پوسته در دامم
روحی یخ زده، تا مغز استخوان منجمد
بشکاف یخ را، که دیگر بی تابم


میم

مکن از خواب بیدارم خدا را
که دارم خلوتی خوش با خیالش

شین

شد خزان گلشن آشنایی
بازم آتش به جان زد جدایی

یا رب به وقت گل گنه بنده عفو کن
وین ماجرا بسر و لب جویبار بخش

شین