مشاعره ( با اشعار گلچین و محتوایی)

دل را به کف هر که نهم باز پس آرد
کس تاب نگهداری دیوانه ندارد

دریا و من چقدر شبیهیم گرچه باز من سخت بیقرارم و او بیقرار نیست با او چه خوب میشود از حال خویش گفت دریا که از اهالی این روزگار نیست

تاب بنفشه ميدهد طره مشك ساي تو
پرده غنچه ميدرد خنده دل گشاي تو

وه که جدا نمی‌شود نقش تو از خیال من *** تا چه شود به عاقبت در طلب تو حال من

نوشدارویی و بعد از مرگ سهراب آمدی

سنگدل این زودتر می خواستی حالا چرا؟

آشفته تر زآشفتگان روزگارم از غم به زنجیرم، مرا مگذار و مگذر

رازی که بر غیر نگفتیم و نگوییم *** با دوست بگوییم که او محرم راز است

تا کی‌ به تمنای وصال تو یگانه *** اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه

هر ناله و فرياد كه كردم نشنيدي
پيداست نگارا كه بلند است جنابت :72:

تاب بنفشه میدهد طره مشکسای تو *** پرده غنچه میدهد خنده دلگشای تو