یادم باشد که حق را با سخن بسنجم نه با فرد
نمایش نسخه قابل چاپ
یادم باشد که حق را با سخن بسنجم نه با فرد
يادم باشه كه يه روزي هم اين شادابي و طراوت جووني رو از دست ميدم........
یادم باشه خودم باشم توی هر حال و احوالی
یادم باشه که از کجا اومدم وچرا اومدم و روزی می رم پس توی این مدتی که هستم خوب باشم تا خوب بگن از من بعد رفتنم.
که :
خشنودی مردم را به ازای غضب خالق عوض نکنم.
همیشه و در هر لحظه یادم باشه
یک اتاق، اندکی نور، سکوت من خدایی دارم که همین نزدیکی است ... در امتداد لحظه هایم، هر روز در سایه هایی قرمز شناور می شوم می خندم به عشق فنا شده ی زمینی مان...قاه قاه معنی ِ اشک ... کبودی، درد رامی دانم بغض سنگین خاطره را، از نزدیک لمس کرده ام من در این تاریکی، دور از همه...خدا را می خوانم خدا را که صدا می زنم...همه ی ذره ها آرام می شود... یک اتاق،اندکی نور،... من خدا را دارم
[size=medium]هیاهوی هیج باران دیوانه ای صدای لبخند تو را کر نمی کند و بازهای ولگرد هیچ نیمه شبی کبوتر خیال مرا را از مسیر چشمان تو باز نمی دارند محبوب من ! ساحل آغوشت کجاست ؟! که قایقم پر از دریاست !
[color=#FF1493]
یادم باشه هر اومدنی یه رفتنی داره... اما هر رفتنی...
یادم باشه اونی که امروز دستامو میفشاره شاید فردا نباشه اون وقت باید چاره ای واسه احساس خالی دستام کرده باشم...
یادم باشه پشت هر غم شادی منتظره اما عیب از نگاه منه که شاید تا دور دستها رو نمیبینه...
یادم باشه پشت هر شادی یه رکود دست به سینه وایساده اما چشمها من هنوز محو این شادی گذراست...
یادم باشه منم آدمم بقیه هم آدمن اما این بین همیشه فراموشمون میشه که اونها هم مثله ما هستن!
یادم باشه اونی که وقت فریاد کشیدن من ساکته کر نیست خودشم به کر بودن نمیزنه شاید فقط داره شکستن منو تماشا میکنه و حسرت میخوره...
یادم باشه دستی که اشکامو پاک میکنه مقدسه اما امان از روزی که خودش باعث اشک ریختن من شده باشه...
یادم باشه تمام این یادم باشه ها رو یادم نره...
اینا حرفای من نیست ، ولی یادم می ماند حتما
یادمان باشد که همیشه ذره ای حقیقت پشت هر "فقط یه شوخی بود"
کمی کمی کنجکاوی پشت "همینطوری پرسیدم"
قدری احساسات پشت "به من چه اصلا"
مقداری خرد پشت "چه میدونم"
واندکی درد پشت "اشکالی نداره" وجود دارد . . .
یادمان باشد که: او که زیر سایه دیگری راه می‌رود، خودش سایه‌ای ندارد.
یادمان باشد که: هر روز باید تمرین کرد دل کندن از زندگی را.
یادمان باشد که: زخم نیست آنچه درد می‌آورد، عفونت است.
یادمان باشد که: در حرکت همیشه افق‌های تازه هست.
یادمان باشد که: دست به کاری نزنم که نتوانم آن را برای دیگران تعریف کنم.
یادمان باشد که: آنها که دوستشان می‌دارم می‌توانند دوستم نداشته باشند.
یادمان باشد که: فرار؛ راه به دخمه‌ای می‌برد برای پنهان شدن نه آزادی.
یادمان باشد که: باورهایم شاید دروغ باشند.
یادمان باشد که: لبخندم را توى آیینه جا نگذارم.
یادمان باشد که: آرزوهای انجام نیافته دست زندگی را گرفته‌اند و او را راه می‌برند.
یادمان باشد که: لزومی ندارد همان قدر که تو برای من عزیزی، من هم برایت عزیز باشم.
یادمان باشد که: محبتی که به دیگری می‌کنم ارضای نیاز به نمایش گذاشتن مهر خودم نباشد.
یادمان باشد که: اندک است تنهایی من در مقایسه با تنهایی خورشید.
یادمان باشد که: دلخوشی‌ها هیچکدام ماندگار نیستند.
یادمان باشد که: تا وقتی اوضاع بدتر نشده! یعنی همه چیز رو به راه است.
یادمان باشد که: هوشیاری یعنی زیستن با لحظه‌ها.
یادمان باشد که: آرامش جایی فراتر از ما نیست.
یادمان باشد که: من تنها نیستم ما یک جمعیتیم که تنهائیم.
یادمان باشد که: برای پاسخ دادن به احمق، باید احمق بود!
یادمان باشد که: در خسته‌ترین ثانیه‌های عمر هم هنوز رمقی برای انجام برخی کارهای کوچک هست!
یادمان باشد که: لازم است گاهی با خودم رو راست‌تر از این باشم که هستم.
یادمان باشد که: سهم هیچکس را هیچ کجا نگذاشته‌اند، هر کسی سهم خودش را می‌آفریند.
یادمان باشد که: آن هنگام که از دست دادن عادت می‌شود، بدست آوردن هم دیگر آرزو نیست.
یادمان باشد که: پیشترها چیزهایی برایم مهم بودند که حالا دیگر مهم نیستند.
یادمان باشد که: آنچه امروز برایم مهم است، فردا نخواهد بود.
یادمان باشد که: نیازمند کمک‌اند آنها که منتظر کمکشان نشسته‌ایم.
یادمان باشد که: هرگر به تمامی ناامید نمی‌شوی اگر تمام امیدت را به چیزی نبسته باشی.
یادمان باشد که: غیر قابل تحمل وجود ندارد.
یادمان باشد که: گاهی مجبور است برای راحت کردن خیال دیگران خودش را خوشحال نشان بدهد.
یادمان باشد که: خوبی آنچه که ندارم این است که نگران از دست دادن‌اش نخواهم بود.
یادمان باشد که: وظیفه من این است؛ حمل باری که خودم هستم تا آخر راه.
یادمان باشد که: در هر یقینی می‌توان شک کرد و این تکاپوی خرد است.
یادمان باشد که: همیشه چند قدم آخر است که سخت‌ترین قسمت راه است.
یادمان باشد که: امید، خوشبختانه از دست دادنی نیست.
یادمان باشد که: به جستجوى راه باشم، نه همراه.
یادمان باشد که
همه قراردادها را روی کاغذ بی جان نمی نویسند ،
بعضی از قراردادها وعهد ها را روی قلب می نویسند ...
حواست به این عهد های غیر کاغذی، بیشتر باشد
شکستنشان
یک آدم را می شکند . . .
یادم باشد حرف بدون عمل ، مثل آبیاری بدون بذر است.