مشاعره

مرگ بر این زندگی که با شکم سیر ما بمانیم و دیگران گرسنه
مرگ بر این ارزو که کرده ما را واله وشیدا به یک نگاه هوس الود
مرگ برا ین همتی که ما همه درس خوانده به مدرک و بی خبر از خلق
مرگ به چشمی که با همه ظلم اشک نبارد و خشم بر سر ظالم
فی البداهه بود !!! شعر نبود !

در نمی یابم این نغمه ی تو
گرچه تأثیر آن کرده مستم
سر چو در پایم اندازد آرام
آب چشمان بشوید دو دستم

lمرا نه سر نه سامان آفریدند
پریشانم پریشان آفریدند
پریشان خاطران رفتند در خاک
مرا از خاک ایشان آفریدند

باز هم ...
دی شیخ با چراغ همی گشت گرد شهر
از دیو دد ملولم و انسانم آرزوست

تب عشقت جانم را همه شب می سوزاند
چه کسی دراین عالم غم من می داند

در کارگه کوزه گری بودم دوش
دیدم دوهزار کوزه گویای خموش
هر یک با زبان حال با من میگفت
کو کوزه گر وکو کوزه خر و کو کوزه فروش

شب ماه من نشست به محمل گذشت ورفت
عمر عزیز بود که قافل گذشت ورفت
نشناختیم قیمت روز وصال را
این چند روز عمر به باطل گذشت ورفت

تا مطربان ز شوق منت آگهی دهند
قول و غزلی بساز و نوا می فرستمت

تو هر غروب نظر میکنی به خانه من
دریغ!پنجره تاریک وخانه خاموش است
هنوز یاد مرا پشت شیشه میبینی
که از تو دور،ولی با دل تو نزدیک است

تو می آیی از آسمونا یه نسیم دوره گردی
هر چی ابرا رشته بودند بی بهونه پنبه کردی...