یک بیت شعر زییا بنویسد

هر که دلارام دید از دلش آرام رفت
چشم ندارد خلاص هر که در این دام رفت

داد كه دستور ديو خوي ز بيداد
كشور جم را به باد بي هنري داد

:72:

افتادم و عاقبت چنین بود
بی بند نگیرد آدمی پند

:72::72:

من آن گلبرگ مغرورم که ميميرم ز بي آبي

ولي با خفت و خواري پي شبنم نمي گردم

درد و رنج تازیانه چند روزی بیش نیست
راز دار خلق اگر باشی، همیشه زنده‌ای

عزيزان از غم درد جدايي
به چشمانم نمانده روشنايي

بامدادي كه تفاوت نكند ليل و نهار
خوش بود دامن صحرا و تماشاي بهار

تا توانی در زندگی یکرنگ باش

قالی از صد رنگ بودن زیر پا افتاده است!

دل می‌رود ز دستم صاحب دلان خدا را
دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

بلبلان وقت گل امد كه بنالند از شوق
نه كم از بلبل مستي تو بنال اي هشيار