مشاعره

تو نیز باده به چنگ آر و راه صحرا گیر که مرغ نغمه سرا ساز خوش نوا دارد .

دوید بر روی تپه ها ندید چیزی از هوا گرفت پایش بر حکیم سقوط کرد بر روی زمین

نقشهای صنعت دست توام پروریده نعمت و نان توام

*مولوی پارسی*

مسلمانان مرا وقتی دلی بود که با وی گفتمی گر مشکلی بود *

در دلش نبود چیزی جز وفا خالی شدش روحش از ریا

آینـــــــــه ام من،آینه ام من،تا که بدیدم روی چو ماهش
چشم چهانم،چشم چهانم،تا که بدبدم چشم سیاهش

*مو� �وی پارسی*

شاه بودم و در صفحه شطرنج غمت
با کیش رخت مات شدم

میوه هر شاخ و شجر هست گواه دل او روی چو زر،اشک چو دُر،هست گواه دل من

*مولوی پارسی*

شد رهزن سلامت زلف تو وین عجب نیست گر راهزن تو باشی صد کاروان توان زد *

دیوانه ام بخوان که به عقلم نیاورند
دیوانه ی تو است که عاقل نمی شود