آیا حدسم درست است؟

به نظرم این جملتون فوق العاده ست: "بهترین تصمیم یعنی تصمیمی که کمترین آسیب رو به شخص بزنه و پس از اون شخص احساس رضایت داشته باشه. "
خاموش عزیز، احساس می کنم فاصله ی شما و همسرتون با افتادن روی یه دور باطل داره روز به روز بیشتر میشه و این داره به هردوی شما از هر نظر ضربه میزنه؛ شما دارید از لحاظ روحی و جسمی و احساسی با کارهای همسرتون از ایشون فاصله می گیرید و همسرتون هم با رفتارهای شما داره از لحاظ روحی و عاطفی و مهمتر از اون جنسی از شما فاصله میگیره.
نمی دونم میخوای صبر کنی تا زندگیت همین جوری بگذره و یه پس اندازه مالی پیدا کنی تا طلاق رو انتخاب کنی یا نه می خوای یه راهی پیدا کنی تا بلکه بشه این زندگی رو نجاتش داد؛ اگه دنبال مورد دوم هستی خواهشا همتت رو و دانشت رو و همین طور امید و توکلت رو بیشتر کن و شروع کن. یکی باید با همه ی این اتفاقات شروع کننده؛ آن هم به روش کاملا صحیح و منطقی باشه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط rastak

من حدود 15 سال هست که با همسرم زندگی می کنم و حاصل این ازدواج هم یک دختر 8 ساله هست. رابطه من همسرم از ابتدا وابسته به نیازهای سطحی زندگی نبود، ایشون از لحاظ مالی و اعتقادی کاملا مستقل هستن اما چیزی که ما دو نفر رو به هم وابسته نگه داشته پیوند عاطفی و نیاز احساسیمون هست. من آدمی هستم که دوست ندارم کسی به دلیل نیاز مالیش با من زندگی کنه چون در واقع اون زندگی هیچ ارزشی نداره. و در ضمن یک اعتماد دو طرفه قوی بین ما پابرجاست..

---

برادر گرامی اتفاقا تمام خصوصیات شما در من وجود دارد و موقع خواستگاری به همسرم گفتم که من تمام نیازهای مالی که یک مرد می توانست برای همسرش تهیه کند را برای خودم تهیه کردم و بابت اینها نیست که می خواهم ازدواج کنم.
من یک دوست و شریک برای لحظه های شیرین و شاد بعد از این زندگیم می خواهم.
اینها تفکرات من بود و بدون کم و کسر همان ابتدا که هیچ گرایشی در ما شکل نگرفته بود، با همسرم در میان گذاشتم.
اما همسرم یا نشنید و یا فکر کرد با کتک و تحقیر تغییرم می دهد!

متاسفانه همسر من اصلا اینطور فکر نمی کند.
و مشکل دیگر اینست که فوق العاده دهن بین است و حرف هرکسی در او اثر می گذارد الا من.
خواهر بزرگ و مادرش بشدت روی او تسلط دارند.
همسر من بیشتر خود را پدر برادر و خواهر کوچکترش می داند.
من فقط تامین کننده خواسته های جنسی او هستم.

وقتی حرف من کوچکترین تاثیری روی او ندارد و همه چیز خانواده اش را از من پنهان می کند و همیشه تنها آنجا می رود (صددرصد چیزی برای مخفی کردن دارند که مخفی کاری می کند)، چگونه برای زندگی مان سیاست گذاری کنم؟؟؟؟؟؟؟؟

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط del

به نظرم این جملتون فوق العاده ست: "بهترین تصمیم یعنی تصمیمی که کمترین آسیب رو به شخص بزنه و پس از اون شخص احساس رضایت داشته باشه. "
خاموش عزیز، احساس می کنم فاصله ی شما و همسرتون با افتادن روی یه دور باطل داره روز به روز بیشتر میشه و این داره به هردوی شما از هر نظر ضربه میزنه؛ شما دارید از لحاظ روحی و جسمی و احساسی با کارهای همسرتون از ایشون فاصله می گیرید و همسرتون هم با رفتارهای شما داره از لحاظ روحی و عاطفی و مهمتر از اون جنسی از شما فاصله میگیره.
نمی دونم میخوای صبر کنی تا زندگیت همین جوری بگذره و یه پس اندازه مالی پیدا کنی تا طلاق رو انتخاب کنی

---

del عزیز تقریبا درست حدس زدی. این اتفاق در زندگی ما افتاده است.
و من به این موضوع که دنبال پس انداز باشم نیز هستم.

راستش وقتی به قلبم مراجعه می کنم، محبتی از همسرم پیدا نمی کنم.
وقتی به عقلم مراجعه می کنم، می بینم که من و همسرم وجه تشابه فکری نداریم.
اما با این وجود هم از طلاق می ترسم و هم در رویایم آرزوی دگرگون شدن همسرم و روزهای خوب در کنار او را می بینم.
من انتخابش کردم که دوستش داشته باشم و در کنارش خوشبخت باشم، نه اینکه کتک بخورم و تحقیر شوم!!

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط rastak

بهترین تصمیم یعنی تصمیمی که کمترین آسیب رو به شخص بزنه و پس از اون شخص احساس رضایت داشته باشه.

---

قبول کنید که عمل به این جمله بسادگی بیان آن نیست.

باور کنید که نمی دانم جدایی برایمان بهتر است یا جنگیدن برای تغییر دادن دیگری!

اعتراف می کنم که نمی دانم چه کار باید بکنم.
با این حال و با تمام مضیقه مالی وقت مشاوره گرفته ام که البته چند ماه دیگر است.
(تابحال چندین و چندبار نزد مشاور رفته ایم!!)

خاموش عزیز
من همه نوشته های شما و دوستان را نخواندم. اصلا هم نه توصیه به طلاق و جدایی دارم و نه توصیه برای مچ ګیری و دعوا و ... به نظر من تا می توانید سعی کنید که مساله را حل کنید. از بزرګترها و مشاور کمک بګیرید. اما تنهایی نه. از تجربه خودم برایتان می ګویم تا مثل من وقتی که تصمیم به جدایی ګرفتید دستتان خالی نباشد.
1- اولا حتما سعی کنید که تمام مدارک لازم را برای اثبات بی توجهی ها، خشونت و خیانت ایشان داشته باشید، بعد اقدام کنید. مدارکی که اشاره کرده بودید به تعهد ایشان در کلانتری ( در مورد کتک زدن شما)، مدارکی که نشانه روابط نامشروع ایشان باشد ( البته اګر همسر صیغه ای و غیره باشد دست شما به جایی بند نیست ) و مدارک دیګر می تواند موقع طلاق برای ګرفتن حق و حقوقتان کمکتان کند.
2- شما جوانید و فرصت برای کار کردن و استقلال مالی و ارتقای تواناییهای خودتان دارید. حتما چه در صورت ادامه زندګی با ایشان و چه در صورت طلاق حتما دنبال کار باشید. حتما، حتما، حتما.

سلام خاموش عزیز
روحیم خرابتر از این حرفاس که بتونم خوب حرف بزنم اما تو تمام این مدت به ذهنم می امدی. در این چند پست اخرت فهمیدم که تو هنوز تکلیفت با خودت معلوم نیست. نه می خوای زندگی کنی و نه دلت به طلاق راضیه. همین که گفتی نمی دونم باید چیکار کنم یعنی هنوز رشته هایی حتی باریک هستن که تو رو به این زندگی وصل کرده.
طلاق راه اخره, راه اخر و اول نرو حتی به ذهنت نیار. اول هدفت این باشه که زندگیت و نجات بدی.
من فکر می کنم شما خانمی هستی با تفکرات مردانه که دوست داری هیچ نیازی به همسرت نداشته باشی چه مالی چه عاطفی و این و بارها به ایشان گفتی. در حالی که مردان دوست دارن که همسرشون و وابسته به خود ببینن. شما خانمی هستی با غرور زیاد که خود این بزرگترین عامل مخرب تو زندگیت هست. و البته همسرتم فردی کینه ای که اشکالات رفتاری شما رو با تنها گذاشتن شما و تنها رفتن به منزل خانواده اش و البته با دست بزنش نشون می ده.
شما هر دو متاسفانه تمام رفتارهایی که می تونه یک زندگی رو منهدم کنه در خود جمع کرده اید. باید دونه دونه سعی در ترک این عادات کنید تا زندیگتون و نجات بدید اولین قدم را شما بردارید مطمئن باشید با کمی تاخیر همسرتون هم قدمی هر چند کوچک بر خواهد داشت.
یه کم تنوع وارد زندگیتون کنید نوع لباس و رفتار شما می تونه نگاه کردن همسرتون و به اون جور فیلمها کم کنه. کمی از لاک خود بیرون بیاید و شاد تر زندگی کنید.
موفق باشید:72:

نقل قول:

---

شما جوانید و فرصت برای کار کردن و استقلال مالی و ارتقای تواناییهای خودتان دارید. حتما چه در صورت ادامه زندګی با ایشان و چه در صورت طلاق حتما دنبال کار باشید. حتما، حتما، حتما.

---

سلام برخاموش انشا... روشن بشی به نظر من مشکل اساسی زندگی تو رفتار بد شوهرت است نه حدس درمیان بودن یک زن دیگر.ان قضیه گفتن ان جمله به چند تا پسر ازیک مرد خیلی عجیب است .با توجه به مطالبی که نوشتی ورفتارهای غیر معقول به احتمال زیادشوهر شما مشکل جنسی باشما داره وان که میگه غرور داری درهمین ارتباط است.با توجه که میگی فیلم نا جور نگاه میکنه بعیداست پای کسی در کار باشه .لذایک بار غرورت در ارتبا ط بامساییل جنسی ندید بگیر ببین چه میشه .اگر این کار بکنی خداهم با تواست .البته 6 دانگ نه اینکه حال گیری کنی. و چند وقتی برنامه منظم براش بذار.مطمین باش جواب میده .البته با این کار تعداد رفتاهای بدش کم میشه .ولی تغییر چنین رفتارهایی مشکل است.ونیاز به یک تحول داره.

سلام دوستان

بعد از یک دوره قهر طولانی، مجدد با شوهرم آشتی کردم. می دانم این قهر و آشتی ما خیلی خسته کننده شده و شاید حوصله دنبال کردن ماجرای ما رو نداشته باشید. اما ببینید خودمون چی می کشیم که در این زندگی خسته کننده، روزگار می گذرانیم.

راستش من اینبار تصمیم گرفتم روی خودم هم کار کنم و برعکس دفعات پیش قصدم حفظ زندگی ام هست. :104:


درباره علت نیومدن شوهرم به خانه مادر و پدرم بعد از قبول دعوت آنها به افطاری از جانب شوهرم، ازش سوال کردم و گفت که چرا تو نمی آیی. کلی بحث کردیم و دلیلهایم را گفتم. در آخر هم قبول کردم که عید قربان آنجا برویم.
الان خیلی استرس دارم برای آنجا رفتن و می ترسم که دوباره جلوی خانواده اش بهم بی احترامی کند! نمی دانم باید چه کار کنم و چطور رفتار کنم که این اتفاق نیفتد...


در ضمن شوهرم در لابلای حرفهایش بهم گفت:
"می دانم که نزد خانواده ام بارها بهت بی احترامی کردم. بخاطر این بود که راحت به دستت آوردم!!! مردهای دیگر که زنشان در حد تو هم نیستند چون با زحمت بدستشان آورده اند، کلی جلوی جمع به زنشان احترام می گذارند..."
نمی دانم باید چکار می کردم که به زحمت بدستم می آورد. (ما یک ازدواج سنتی داشتیم.)
و از طرف دیگر گذشته که گذشته است. الان چه کار کنم که قدرم را بداند؟

خاموش عزیز؛ خیلی خیلی خوشحال شدم که امروز از خودت خبری بهمون دادی و خوشحال تر از اینکه با همسرت آشتی کردی و باز خوشحال تر اینکه به این موضوع فکر کردی که خودت رو هم تغییر بدی؟! برای همه ی این موارد مثبت زندگیت بهت آفرین میگم.:104::104::104:
راستش در مورد موضوعی که گفتی: نگرانیت؛ من بهت توصیه می کنم از همین امروز ذهنت و افکارت رو از اتفاقاتی که در زندگیت افتاده و رفتارهای همسرت پاک کن؛ به گذشته به عنوان یه درس عبرت نگاه کن و اینکه چه اعمال و رفتاری در این گذشته باعث شد که زندگی شما به این جا برسه و سهم اشتباهاتت رو بپذیر و حتی روی کاغذ بزرگ بنویس که من هرگز و هرگز این اشتباهات رو نخواهم کرد! و یه لیست تهیه کن و برای خودت نگه دار!
حتی من بهت توصیه می کنم خیلی مهربانانه این لیست رو به همسرت هم نشون بده و ازش بخواه که ایشون هم در مورد سهم اشتباهاتش فکر کنه و بگه که به نظرش کدوم رفتارهای ایشون اشتباه بوده!
بعدش دلت رو صاف کن و یه جور دیگه به زندگی نگاه کن؛ به خداوند توکل کن و با قلبی سرشار از عشق امروز از خداوند بخواه که بهترین ها رو برای خودت و همسرت رقم بزنه و راه درست رو نشونت بده!:323:
قدم بعدی اینه که شما از امروز سعی کنید یه سری از اعمال و رفتارهای پرمحبت رو توی روند زندگیتون پیاده کنید؛کارهای به ظاهر ساده اما پراهمیت؛ مثل بدرقه کردن همسرتون، بوسیدن ایشون، کلمات قشنگ مثل: عزیزم و جانم؛ استقبال از همسرتون، تنوع و اهمیت دادن به رابطه ی جنسی تون، با فکر و با برنامه عمل کردن توی گفتارها و رفتارهاتون.
قدم بعدی اینه که توی یه کاغذ دیگه خواسته ها و نیازهایی که از همسرت داری رو اولویت بندی بکنی و مهمترینهاش رو برای خودت مشخص بکنی؛ ببینی آیا وقتی این انتظار رو از همسرم دارم خودم در مقابلش انجام میدم یا نه! بعد هم به مرور سعی کنید با محبت کردن لابه لای صحبت هات انتظاراتت رو به زبان صمیمیت و با کلماتی مثل: " من دوست دارم... " من دلم می خواد ... براش بیان کنی!
اصلا و ابدا هم نگران نباش؛ کافیه خودت رو از لحاظ روحی به همسرت نزدیک کنی و بعد هم اون جا یعنی در نزد خانواده ی همسرت؛ خیلی عادی سعی کنی با مادرشوهر و خواهرشوهر اگر داری کلا با اعضا با صمیمیت و احترام حرف بزنی و زیاد سعی نکنی که خودت رو به همسرت بچسبونی؛ منتها اگر همسرت اونجا درخواستی ازت داشت یا حرفی زد با احترام و با محبت جوابش رو بدی!:46:
در ضمن به مرور زمان سعی کن یه وقت مشاوره بگیری و همسرت رو راضی کنی برای بهتر شدن زندگیتون به مشاوره برید!
خودت هم سعی کن که با یه برنامه ریزی هدفمند دنبال یه کار مناسب با درآمد و وقت مناسب باشی!
من مطمئنم که شما می تونید بهترین ها رو برای خودتون رقم بزنید!:227::227:

شوهرت علی رغم همه اخلاقای بدش "خیلی با نمکه":311:
اینو هم جدی گفتم هم شوخی که یکمم بخندی غصه هات یادت بره عزیزم:43:

سلام دوستان گلم:72:

من بازم اومدم که هم خبری از خودم بدم و هم بازم مشورت بگیرم. خلاصه که شرمنده!

اونروز ما رفتیم خونه مادر شوهرم، کلا خیلی مدت طولانی اونجا نبودیم و زیاد حرف و حدیث بینمون نبود و بیشتر تلویزیون نگاه کردیم. فقط خواهرشوهر کوچکی دارم که اون زیاد رفتارش جالب نبود، اما من به روم نیاوردم و یکم باهاش حال و احوال کردم ولی از اینکه این بچه بخواد سر به سرم بذاره اعصابم خورده و نمی دونم عکس العمل اون روزم درست بود یا نه؟
از اون به بعد هم نرفتیم اونجا. این جمعه هم صبح زود همسرم تنها رفت و هرچی گفتم یکم صبر کن باهم بریم دلش راضی نبود، البته گفت اگه تو بگی نمی رم ولی من بهش گفتم برو. بازم نمی دونم که بهتر بود باهاش می رفتم یا نه؟ولی کلا زیاد دلم نمی خواد قاطی بشیم که روشون دوباره بهم باز شه.

چند وقت پیش هم رفتیم سفر و از اون طرف رفتیم خونه فامیلهای شوهرم. نمی دونم براتون تعریف کردم یا نه. یه سال عید که سیزده بدر رفتیم اونجا رفتار توهین آمیز چندتا فامیلشون گریه ام انداخت و شوهرم هم بجای دفاع از من باهام دعوای شدیدی کرد و به کتک کاری ختم شد. اونروز فامیلهای شوهرم فهمیدند که من از چی ناراحت شدم. خلاصه سرتون رو درد نیارم، اینبار که رفتیم به زبون خیلی تحویل می گرفتن ولی چندتاشون همون رفتار توهین آمیز رو به دفعات تکرار کردن!! منم نمی دونستم چی کار کنم و تا حالا به شوهرم نگفتم، چون فهمیدم که حامی ام نیست. ولی موندم چطور رفتار کنم که دیگه جرات نکنن اینطوری رفتار کنن؟ درصورتیکه من اصلا بهشون بی احترامی نکردم و سعی کردن در عین احترام رفتار و صحبت کنم!!

بچه ها خواهشا راهنماییم کنین و بگین که بهتره چی کار کنم. راستش اینقدر که هرکاری کردم نتیجه اش بذتر شده، اعتماد به نفسم رو تو این زمینه از دست دادم و نمی دونم کار درست چیه؟