مشاعره

درد سینه آتشم زد ، اشک تر شد پیکر من
لاله گون شد سر به سر ، از خون سینه بستر من

نه غمخواری ، نه دلداری ، نه کس بودم در این دنیا
در عمق سینه ی زحمت ، نفس بودم در این دنیا

آتش فتاد در دلش از آب چشم دوست
گفتی میان آتش و آب است نسبتی

میشه یه شعر بنویسین که «ی» رد شه :303:

یک لحظه ، باز می شنوم نغمه ای ز دور
آغشته با غبار زراندوز خاطرات

تا به کی باید رفت
از دیاری یه دیاری دیگر
نتوانم نتوانم جستن
هر زمان عشقی و یاری دیگر

تا به کی باید رفت
از دیاری به دیاری دیگر
نتوانم نتوانم جستن
هرزمان عشقی و یاری دیگر

رفیقان یک به یک رفتند
مرا با خود رها کردند
همه خود درد من بودند
گمان کردم که همدردند

درد تاریکیست درد خواستن
رفتن و بیهوده خود را کاستن
در نوازش نیش ماران یافتن
زهر در لبخند یاران یافتن

ناله می پیچد به دامان سکوت مرگ گستر
این منم ! فرزند مسلول تو ... مادر، باز کن در