یک بیت شعر زییا بنویسد

:72::72:

همه عمر بر ندارم سر ازین خمار مستی که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی

:72::72::72:

تو نه مثل آفتابی که حضور و غیبت افتد دگران روند و آیند و تو همچنان که هستی

سعدی
ما بیشتر
از حضور دوباره شما خوشحالم:72:

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Hamed65

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط lifeisbeautiful

تا کی به انتظار گذاری به زاریم باز آی بعد از این همه چشم انتظاریم دیشب به یاد زلف تو در پرده های ساز جانسوز بود شرح سیه روزگاریم بس شکوه کردم از دل ناسازگار خویش دیشب چه ساز داشت سر سازگاریم

سعدی

---

با تشکر از این شعر بسیار زیبا،

کمی سبک شعر با سبک سعدی تفاوت داره.
در اینترنت یک جستجو کردم. مثل اینکه شعر از شهریار است.

البته ببخشید، هدفم ایراد گرفتن نیست. :72:

---

ممنون. حق با شماست. ولی این یکی رو مطمئنم از سعدیه.

سلسله موی دوست حلقه دام بلاست هر که در این حلقه نیست فارغ از این ماجراست گر برود جان ما در طلب وصل دوست حیف نباشد که دوست دوست تر از جان ماست

تا سر زلف تو در دست نسیم افتاده ست
دل سودازده از غصه دو نیم افتاده ست

چشم جادوی تو خود عین سو اد سحر است
لیکن این هست که این نسخه سقیم افتاده ست

هله پیوسته سرت سبز و لبت خندان باد هله پیوسته دل عشق ز تو شادان باد

مولانا
(دوستان اگر می دونید که شاعر کی هست لطف کنید بنویسند)

روی بنمای و وجود خودم از یاد ببر خرمن سوختگان را همه گو باد ببر ما چو دادیم دل و دیده به طوفان بلا گو بیا سیل غم و خانه زبنیاد ببر

حافظ شیرازی

صبر بر جو ر رقیب چه کنم گر نکنم
همه دانند که در صحبت گل خاری هست

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط lifeisbeautiful

هله پیوسته سرت سبز و لبت خندان باد هله پیوسته دل عشق ز تو شادان باد

مولانا
(دوستان اگر می دونید که شاعر کی هست لطف کنید بنویسند)

---

شما خودت درست گفتی دیگه! مولانا :)



وه که جدا نمی‌شود نقش تو از خیال من
تا چه شود به عاقبت در طلب تو حال من

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Hamed65

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط lifeisbeautiful

(دوستان اگر می دونید که شاعر کی هست لطف کنید بنویسند)

---

شما خودت درست گفتی دیگه! مولانا :)

---

منظورم این بود که هر کسی شاعر شعرهای خودش رو بگه :)

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت
سرها در گریبان است.
کسی سر بر نیارد کرد پاسخ گفتن و دیدار یاران را
نگه جز پیش پا را دید نتواند
که ره تاریک و لغزان است.
و گر دست محبت سوی کس یازی
به اکراه از بغل دست آورد بیرون
که سرما سخت سوزان است.

شعر زمستان از اخوان ثالث

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت
سرها در گریبان است.
کسی سر بر نیارد کرد پاسخ گفتن و دیدار یاران را
نگه جز پیش پا را دید نتواند
که ره تاریک و لغزان است.
و گر دست محبت سوی کس یازی
به اکراه از بغل دست آورد بیرون
که سرما سخت سوزان است.

شعر زمستان از اخوان ثالث

صفر را بستند
تا ما به بیرون زنگ نزنیم
از شما چه پنهان
ما از درون زنگ زدیم!

<حسین پناهی>

ای غایب از نظر به خدا می سپارمت
جانم بسوختی و به دل دوست دارمت

نفس کز گرمگاه سینه می آید برون ابری شود تاریک
چو دیوار ایستد در پیش چشمانت
نفس کین است پس دیگر چه داری چشم
ز چشم دوستان دور یا نزدیک؟

همان

ما هم این هفته برون رفت و به چشمم سا لیست
حا ل هجران تو چه دانی که چه مشکل حا لیست

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

مردم دیده ز لطف رخ او در رخ او
عکس خود دید گمان برد که مشکین خا لیست

فکر بلبل همه ان است که گل شد یارش
گل در اندیشه که چون عشوه کند در کارش

دلر بایی همه ان نیست که عاشق بکشند
خواجه ان است که باشد غم خدمتکارش

یوسف گمگشته باز اید به کنعان غم مخو ر
کلبه احزان شود رو زی گلستان غم مخو ر

نقش نامت کرده دلْ محراب تسبیح وجود
تا سحر تسبیح‌گویان روی در محراب داشت

ای دل غمدیده حا لت به شو د دل بد مکن
وین سر شو ریده با ز اید به سا مان غم مخو ر

لطیفه‌ایست نهانی، که عشق از او خیزد
که نام آن نه لبِ‌ لعل و خط زنگاریست

روز هجران و شب فرقت یار آخر شد
زدم این فال و گذشت اختر و کار آخر شد

در اینجا "یار" همون "همدردی" می باشد :311:

بسوزاد پدر اعتیاد!
که عمرم همی داد بر باد:311:

"شعر از خودم"

چشم گریان تو آتش فکند بر دل من
تاب این غصه ندارم دلم از سنگ که نیست!

(مهدی سهیلی)

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

دل سنگین تو را اشک من آورد به راه
سنگ را سیل تواند به ره دریا برد

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

یش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود *** مهرورزی تو با ما شهره آفاق بود

در ا که در دل خسته توان در اید با ز
بیا که در تن مرده رو ان در اید با ز

یک قصه بیش نیست غم عشق، وین عجب کز هر زبان که می شنوم نامکرر است

گر بر سر نفس خود امیری مَردی / گر بر دگری خرده نگیری مردی
مردی نبود فتاده را پای زدن / گر دست فتاده ای بگیری مردی

رند عالم سوز را با مصلحت بينی چه كار
كار ملك است آن كه تدبير و تامل بايدش

بشوی اوراق اگر همدرس مایی ... که علم عشق در دفتر نباشد

ای که مهجوری عشاق روا می داری *** عاشقان را ز بر خویش جدا میداری

هر که از یار تحمل نکند یار مگویش *** وآن که در عشق ملامت نکشد مرد مخوانش

جهان را، بلندي و پستي توئي
ندانم چه یي، هرچه هستي توئي

ای شاه حسن چشم به حا ل گدا فکن
کاین گوش بس حکایت شاه و گداشنید

حافظ وظیفه تو دعا گفتن است و بس ... دربند آن مباش که نشنید یا شنید

اين دهان بستی دهانی باز شد *** تا خورنده لقمه های راز شد لب فرو بند از طعام و از شراب *** سوی خوان آسمانی کن شتاب گر تو اين انبان ز نان خالی کنی *** پر ز گوهرهای اجلالی کنی طفل جان از شير شيطان باز کن *** بعد از آنش با ملک انباز کن چند خوردی چرب و شيرين از طعام *** امتحان کن چند روزی در صيام چند شبها خواب را گشتی اسير *** يک شبی بيدار شو دولت بگير

چقدر این شعر از سعدی زیباست:

اگرم حیات بخشی وگرم هلاک خواهی *** سر بندگی به حکمت بنهم که پادشاهی به کسی نمی‌توانم که شکایت از تو خوانم *** همه جانب تو خواهند و تو آن کنی که خواهی به خدای اگر به دردم بکشی که برنگردم *** کسی از تو چون گریزد که تواش گریزگاهی و گر این شب درازم بکشد در آرزویت *** نه عجب که زنده گردم به نسیم صبحگاهی غم عشق اگر بکوشم که ز دوستان بپوشم *** سخنان سوزناکم بدهد بر آن گواهی

کسی از تو چون گریزد که تواش گریزگاهی...

اینجاست یار گمشده گرد جهان مگرد *** خود را بجوی سایه،اگر جستجو کنی

خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت
به قصد جان من زا ر نا توان انداخت

نقش ِ نامت کرده دل محراب ِ تسبیح ِ وجود *** تا سحر تسبیح‌ گویان روی در محراب داشت

درون توست اگر خلوتی و انجمنی است *** برون ز خویش کجا میروی جهان خالی؟

بیدل دهلوی

از هر طرف که رفتم جز وحشتم نیفزود
زنهار از این بیابان، وین راه بی نهایت

ای صبا نکهتی از کوی فلانی به من ا ر
زا ر و بیمار غمم راحت جانی به من ار